Pochodzenie

Wszystko wskazuje na to, że dogi niemieckie wywodzą się z tego samego pnia co mastiffy. Są to największe psy kontynentu europejskiego będące potomkami mastiffów oraz celtyckich psów gończych. Wśród ich przodków oprócz niemieckich bullenbeisserów wymienia się również charty irlandzkie oraz psy tropiące i polujące na dzika, przypominające krzyżówkę muskularnego mastifa angielskiego z greyhoundem. Udział chartów w powstaniu dogów niemieckich ma bardzo duże znaczenie, to on spowodował, że ich sylwetka jest znacznie lżejsza, bardziej zwarta i elegancka niż pozostałych psów należących do tej grupy.Jednocześnie kojarzenie psów o skrajnie różnej budowie anatomicznej doprowadziło do powstania kilku typów dogów z w zależności od tego, czy w ich żyłach płynie więcej krwi psów gończych i chartów, czy też mastiffów. Na początku niemieccy arystokraci wykorzystywali je do polowania na dziki i jelenie. Po pewnym czasie, wraz z zanikiem tej myśliwskiej tradycji, dogi znajdowały coraz większe uznanie jako psy rodzinne i do towarzystwa, a także, ze względu na swoją imponującą posturę, jako psy obronne, dające swoim opiekunom poczucie bezpieczeństwa.
 

Ch.PL JULIARD Margarejro ze szczenietami www.margarejro.pl

Mimo że dość długo utrzymywało się przekonanie, iż krajem pochodzenia rasy jest Dania, Anglicy nazwali go nawet Great Dane - Wielki Duńczyk, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że dog jest dziełem niemieckich hodowców i kynologów. W 1876 roku zyskał nawet miano narodowego psa tego kraju. W 1878 roku siedmioosobowy komitet składający się z sędziów i hodowców tej rasy, pracujący pod przewodnictwem dr. Bodinusa, przyjął nazwę „dog niemiecki” a w 1880 roku, z okazji wystawy w Berlinie, opublikowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy. W 1888 roku Deutsche Doggen Club zatwierdził i opublikował ostateczny wzorzec, który po wprowadzeniu licznych zmian obowiązuje do dziś.

Ostatnia, szczególnie istotna modyfikacja wzorca została wprowadzona w 1994 roku, kiedy to zakazano kopiowania uszu i ostatecznie określono ich kształt. Była to bardzo ważna zmiana, ponieważ dopiero wtedy właściciele dogów niemieckich mogli zobaczyć jak wyglądają ich podopieczni z naturalnymi, niekopiowanymi uszami. Wielu miłośników rasy nie mogło się z tą zmianą pogodzić. Jedni twierdzili, że pies ze zwisajacymi uszami stracił swój dostojny, bojowy wygląd, natomiast inni, że niecięte uszy dodają mu wdzięku. Wszystko jest kwestią gustu i przyzwyczajenia. 

Int.Ch. Multi Ch ZwPL, Mł.Ch.PL, Mł.Zw.PL, Mł.Zw.KL. KREMOWKA Arhus
Wł. hod. Arhus 
 

Dog jest majestatycznym, niezwykle eleganckim psem o bardzo proporcjonalnej, zwartej, niemal kwadratowej, zwłaszcza u samców sylwetce. Jest to jeden z największych psów, który zgodnie ze wzorcem powinien być potężny, ale w żadnym przypadku nie ociężały. Dlatego też musi być utrzymywany w sportowej kondycji, bez nadwagi, natomiast z pięknie rozwiniętą muskulaturą. Ze względu na swoje dostojeństwo i wyjątkową urodę zyskał miano „Apollo psiego rodu”.

Szczególnie charakterystyczna jest jego szlachetna głowa, osadzona na długiej, smukłej, łukowato wysklepionej szyi. Stop wyraźnie zaznaczony. Odległość od czubka nosa do stopu oraz od stopu do końca słabo zaznaczonego guza potylicznego powinna być niemal jednakowa. Boczne linie głowy równoległe. Uszy średniej wielkości, naturalnie wiszące, wysoko osadzone, ale nie wzniesione powyżej głowy, przednimi krawędziami przylegające do policzków. Łuki brwiowe wyraźne, niewystające. Oczy średniej wielkości, migdałowate o żywym, inteligentnym wyrazie i przylegających powiekach. Powinny być jak najciemniejsze, tylko u psów błękitnych tolerowane są oczy nieco jaśniejsze. Wyjątkowo u arlekinów wzorzec dopuszcza oczy jasne lub nawet różnobarwne. Kufa głęboka, prostokątna, grzbiet nosa wyraźnie szeroki. Trufla nosowa z dużymi nozdrzami, których barwa powinna być dostosowana do umaszczenia. Fafle potężne, nienadmiernie obwisłe, wargi ciemno pigmentowane,  tylko u arlekinów dopuszcza się częściowo niepigmentowane lub cieliste. Szczęki i uzębienie mocne, kompletne, prawidłowo ustawione w zgryzie nożycowym.
 

Int.Ch, Multi Ch V-ze Zwyc.Świata, Mł.Ch Pl, Zw.KL -FIGOWIEC z Kuźni Napoleońskiej -
Wł.hod. More or Less  oraz Multi Ch. SUSHI da Casa do Torrao Wł. hod. Hera Top Dog
 

Dog ma mocny i krótki tułów z wyraźnie zaznaczonym kłębem, prostym, łagodnie opadającym ku tyłowi grzbietem, silnie umięśnionymi lędźwiami i szerokim, lekko opadającym zadem. Klatka piersiowa sięgająca łokci, szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Brzuch wyraźnie podciągnięty. Ogon silny, długi, szablasty, sięgający stawu skokowego. W spokoju wiszący, przy podekscytowaniu lekko wzniesiony, ale niezbyt wysoko powyżej grzbietu.

Kończyny przednie proste, o mocnym kośćcu, muskularne. Łopatka skośnie ustawiona, łokcie nieodstające. Kończyny tylne mocno umięśnione, dobrze kątowane, ustawione równolegle do przednich. Udo silne, szerokie, podudzie praktycznie tej samej długości, stawy skokowe niewykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz, śródstopie krótkie, ustawione niemal pionowo względem podłoża. Łapy zwarte, zaokrąglone, z dobrze wysklepionymi palcami. Pazury krótkie, mocne, jak najciemniejsze. Ruch harmonijny, w pełni skoordynowany, kończyny przednie i tylne oglądane zarówno z przodu jak i z tyłu poruszają się równolegle.

Wysokość w kłębie:
Psy co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm.
Suki co najmniej 72 cm, ale nie więcej niż 84 cm.
 

Mł.Zw.Eu. Mł.Ch.PL, Ch.PL. Zw.BIS wystawy klubowej ITXARO Du Bois Du Chant des Rossignols
wł. hodowla Hipogryf

Dostojny wygląd doga niemieckiego idzie w parze z jego charakterem. Jest to pies dumny, zrównoważony, opanowany oraz bezgranicznie przywiązany do swoich właścicieli. Czuje się odpowiedzialny za całą rodzinę, ale zawsze na swojego przewodnika wybiera jedną osobę, z którą jest szczególnie związany. Doskonale nadaje się na opiekuna dzieci, wykazuje w stosunku do nich wyjątkową opiekuńczość i prawdziwie anielską cierpliwość.

Dogi nie mają skłonności do agresji, w stosunku do obcych wykazują spokój, opanowanie oraz pełną przyjaznego wyczekiwania rezerwę. Ze wszystkich molosów są najłagodniejsze, wymagają jednak odpowiedniej socjalizacji oraz bardzo wczesnego szkolenia, najlepiej w dużej grupie psów. Nie wolno ich izolować, ani od ludzi, ani tym bardziej od innych zwierząt. Te, które są przyzwyczajone do ich obecności w swoim domu, również poza nim będą miały z nimi dobry kontakt i przyjacielskie relacje.

Dogi są psami towarzyskimi, potrzebują stałego kontaktu z człowiekiem. Doskonale czują się w mieszkaniu w otoczeniu całej rodziny. Pozbawione towarzystwa stają się smutne, osowiałe a nawet zdziczałe. Z dogiem można czuć się bezpiecznie, sam jego wygląd budzi respekt i chroni przed zaczepkami. Nie należy jednak tych psów zaostrzać, one z natury są psami obrończymi. Ich agresja powinna zostać utajona i ujawniać się tylko wtedy, kiedy istnieje rzeczywista potrzeba. Życie wśród ludzi z psem-agresorem a do tego takiej postury, jest prawdziwą udręką. Jeśli któregoś dnia staniemy wobec realnego zagrożenia, możemy być spokojni - dog nas z pewnością obroni. Jeśli wogóle będzie się musiał fatygować, bo w jego obecności nikt nie odważy się nas zaczepić.

Int.Ch. Ch.PL, Mł.Ch.PL, Mł.Zw.PL, Zw.PL BAHIRA Qwirynus 
Wł. hodowla Qwirynus & hodowla Tiesto

To, jaki jest pies, zależy nie tylko od genów, ale przede wszystkim od wychowania. Trzeba sobie zdawać sprawę z tego że to, co w zachowaniu małego psiaka jest tylko denerwujące, w przypadku doga może być niebezpieczne. Mały psiak skaczący ma swojego opiekuna przy powitaniu może mu co najwyżej pobrudzić lub zniszczyć ubranie, 80-kilogramowy dog może go przewrócić i bardzo dotkliwie poturbować. Dlatego każdy, kto decyduje się na psa tej rasy musi wykazać się wyobraźnią i od początku konsekwentnie pozwalać psu tylko na to, co będzie mu wolno robić kiedy dorośnie. Nie wpuszczajmy szczeniaka do łóżka, bo po paru tygodniach albo on, albo my wylądujemy na podłodze. Jeśli choć raz pozwolimy mu wejść na kanapę, potraktuje to jako prawo nabyte i już z niego nie zrezygnuje. Coś w tym jest, że w domu w którym jest dog, po pewnym czasie pojawiają się dodatkowe fotele (oczywiście dla opiekunów a nie dla psa) lub druga kanapa. Półroczny pies bez problemu zmiecie nam wszystko z kuchennego blatu, może więc lepiej od początku nauczyć go, że nie wolno mu nic ściągać ze stołu lub nawet wchodzić do kuchni. Oczywiście będzie próbował negocjować, ale kiedy zobaczy, że właściciel jest bardziej od niego stanowczy i zawsze wykonanie swojego polecenia egzekwuje, zrozumie, że nie ma dyskusji i dość szybko, bez większych protestów się podporządkuje.
 

Babcia (TANGANIKA Splendoria Vratislavia) z wnuczką (ESTEE Splendoria Vratislavia)
Wł. hod. Splendoria Vratislavia

Nauka posłuszeństwa nie jest jego pasją, szkoli się trudno, jest raczej leniwy i z wielkim wdziękiem próbuje się migać. Jest psem inteligentnym i można go wielu rzeczy nauczyć, ale bywa uparty a popisywanie się posłuszeństwem i poprawnym wykonywaniem komend w rodzaju „do mnie” lub „waruj”, uważa za niepotrzebne i niepoważne. Ale jak chce, to potrafi. Kiedy chodziłam na szkolenie PT z moim psem, na placu zjawiła się bardzo przejęta swoją rolą kilkuletnia dziewczynka z dogiem. Przypuszczaliśmy, że rodzice po prostu chcieli zrobić dziecku przyjemność, tymczasem ten olbrzym był w nią wpatrzony jak w obrazek i perfekcyjnie wykonywał każde jej polecenie. To pokazuje, że kluczem do sukcesów pedagogicznych nie jest rygor i podporządkowanie psa, tylko bliska więź z przewodnikiem i umiejętne motywowanie. Wbrew pozorom ten potężny pies jest wielkim wrażliwcem. Jeśli będziemy próbowali coś na nim wymóc, zatnie się i odmówi współpracy, natomiast dla uwielbianej pani zrobi wszystko i podporządkuje się jej nie dlatego, że jest do tego zmuszany, tylko dlatego, żeby jej zrobić przyjemność i zasłużyć na pochwałę.
 

Sierść doga niemieckiego jest bardzo krótka, gęsta i gładka. Nie może być twarda, matowa lub z podszerstkiem. Prawidłowo utrzymana powinna być elastyczna i błyszcząca. Skóra dobrze przylegająca, u psów jednomaścistych mocno pigmentowana, natomiast u arlekinów wybarwiona odpowiednio do umaszczenia łat.
 

 
Ch.PL.LT, Mł.Zw.Świata, Mł.Ch.PL Być Może FASTRYGA. Wł.hod.Być Może.
Zdjęcie GDphotography

Pod względem umaszczenia dogi niemieckie podzielono na trzy grupy:

Żółte - od jasno złocistych po ciemno złote. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Niedopuszczalna jest maść szarawa, z błękitnym nalotem lub przybrudzona.

Pręgowane - maść podstawowa od jasno do ciemno złotej. Na tym tle wyraźne, ciemne, równo rozmieszczone pręgi biegnące wzdłuż linii żeber. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Pręgi nie mogą być rozmyte. 

Czarne – w kolorze lśniącej, intensywnej czerni. Dopuszcza się białe znaczenia. Do tej grupy zalicza się również dogi płaszczowe, u których czerń na kształt płaszcza pokrywa górną partię tułowia, natomiast kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny oraz koniec ogona są białe. Do umaszczenia czarnego należą również tzw. dogi płytowe. Są to psy z rozległymi, czarnymi łatami na białym tle. Czerń nigdy nie może przyjmować odcieni żółtych, brązowych lub błękitnych.

Arlekiny – biało-czarne. Barwą podstawową jest czysta biel, najlepiej bez nakrapiania. Na niej rozrzucone po całym ciele, nierównomiernie zarysowane, „poszarpane” na krawędziach czysto czarne plamy. Niepożądane są plamy w odcieniu szarości lub brązu a także błękitne lub szare nakrapianie na bieli.  

KARMEL Arhus Wł. hod Arhus

Zdarzają się w tej grupie tak zwane „szare arlekiny”. Nie są one pożądane, ale obecnie, zgodnie z nowym wzorcem rasy, nie mogą już być dyskwalifikowane. Problem ten został wyjaśniony w piśmie okólnym ZKwP nr 67/2013 z 23.12.2013 roku: umaszczenie „szary arlekin” przestaje być uznawane za wadę dyskwalifikującą, ponieważ warunkujący je gen, w zależności od przeprowadzonego skojarzenia może dawać również prawidłowo wybarwione czarno-białe arlekiny. Rezygnacja z traktowania umaszczenia „szary arlekin” jako wady dyskwalifikującej została podyktowana dążeniem do zapewnienia szerszej puli genetycznej w hodowli doga niemieckiego. Nie oznacza to jednak, że „szary arlekin” jest umaszczeniem pożądanym, traktowanym na równi z innymi umaszczeniami, co jednoznacznie zostało określone we wzorcu rasy. Dlatego też osobniki o umaszczeniu „szary arlekin” nie mogą być na wystawach kynologicznych najwyżej klasyfikowane.
            
Błękitne - w czysto stalowoniebieskim kolorze. Dopuszczalne są białe znaczenia na piersi oraz łapach. Bez odcieni żółtych lub czarniawych.

Int.Ch. Multi Ch.Mł.Ch.PL Zw.KL Zw.Eu.D.D.C CONCERTO Splendoria Vratislavia
Wł.hod. Splendoria Vratislavia

Pielęgnacja sierści doga niemieckiego nie jest skomplikowana, jeśli jednak pies ma być wystawiany, warto poświęcić jej trochę więcej czasu, ponieważ zdrowe, zadbane owłosienie doskonale podkreśla wspaniałą anatomię psów tej rasy.

 

Więcej na temat pielęgnacji sierści doga niemieckiego oraz przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Dog niemiecki jest psem delikatnym, podatnym na wiele przeróżnych chorób. Rośnie niezwykle szybko, nowonarodzone szczenię waży około 500 gramów, waga rocznego psa waha się między 50 a 80 kg. Oznacza to, że w tym czasie ponad stukrotnie zwiększa masę ciała. Czteromiesięczny pies osiąga już połowę swojej docelowej wagi. To powoduje, że w wieku kilku miesięcy może dojść do krzywicy rozwojowej spowodowanej niedoborem witamin i związków mineralnych. Dlatego bardzo ważne jest stosowanie wysoko przyswajalnej, najwyższej jakości karmy, opracowanej specjalnie dla psów dużych ras. Powinna ona zawierać odpowiednią ilość składników odżywczych, oraz naturalną, bo tylko taka jest przez organizm przyswajana, chondroitynę i glukozaminę. Jej źródłem są hodowane na specjalnych farmach skorupiaki morskie. Trzeba również zadbać o to, by pies w okresie szczenięcym nie przeforsowywał się, nie biegał po śliskiej powierzchni i po schodach, bo to może nadwyrężyć jego stawy. Powinien mieć jednak tyle starannie nadzorowanej aktywności fizycznej, by zdołał wypracować niezbędną do prawidłowego funkcjonowania muskulaturę.
 

Wylegujące się psy w hodowli z Kuźni Napoleońskiej CH.PL Zw.kL WITAMINA-M i
Int.Ch. Ch.PL.LT, Mł.Zw.EuDDC, Zw.KL Zw.PL Zw.PLRUMIANEK z Kuźni Napoleońskiej 
 

Fizycznie pies tej rasy dorasta bardzo szybko, psychiczną dojrzałość osiąga znacznie później: w wieku 18 miesięcy zachowuje się jeszcze jak szczenię i dopiero około trzeciego roku życia można powiedzieć, że jest dorosłym psem. Niestety dość wcześnie mogą pojawić się związane z jego wzrostem schorzenia, nie tylko w obrębie układu kostno-stawowego, ale także bardzo niebezpieczny dla psów tej rasy skręt żołądka. Psy tej rasy powinny otrzymywać wysokiej jakości skondensowaną karmę, żeby nie obciążać wrażliwego żołądka. Właściciele muszą stale o tym pamiętać i odpowiednio dbać o swojego przyjaciela. Pies powinien być karmiony z ustawionej na podwyższeniu miski dwa a najlepiej trzy razy dziennie, by nie przeciążać żołądka, a po jedzeniu trzeba mu zapewnić możliwość przynajmniej godzinnego wypoczynku. Ponadto bezpośrednio po posiłku nie powinien pić, skakać i schodzić ze schodów. Jest to bardzo ważne, bo to właśnie skręt żołądka jest najczęstszą przyczyną ich przedwczesnej śmierci. W starszym wieku pojawiają się często problemy z krążeniem, choroby nerek i różnego rodzaju nowotwory. Dogi, podobnie jak wszystkie psy należące do ras olbrzymich, żyją niestety bardzo krótko, przeciętnie około ośmiu lat. Dziesięcioletni pies tej rasy jest prawdziwą rzadkością.
 

Int.Ch. Multi Ch. Zw.Pl.,Mł.Ch.Pl. MIKOLAJEK Arhus Multi Ch M&Ms Arhus
Wł. hodowla Arhus

 

Osobom, które zdecydowały się na pierwszego w życiu psa, należy odradzić doga. Jest to wspaniały pies, pod jednym wszakże warunkiem - że będzie miał doświadczonego opiekuna, który potrafi go łagodnie, ale bardzo konsekwentnie wychować i odpowiednio poprowadzić. Wymaga to cierpliwości, opanowania oraz znajomości jego psychiki. Nie jest to zadanie dla osoby nerwowej, zbyt apodyktycznej, oczekującej natychmiastowych rezultatów. Tylko zgrany tandem właściciel - pies może osiągnąć dobre wyniki. Dog uczy się zazwyczaj wolno, czasem się buntuje, ale to, czego się nauczył zapamiętuje na całe życie. Dlatego tak ważne jest wdrożenie go już od pierwszego dnia do panujących w domu zwyczajów, nie wolno z tym zwlekać, bo zawłaszczonych przywilejów łatwo nie oddaje. Dogi mają władczą naturę, na starość dziwaczeją i próbują głuchnąć, jeśli nie są przyzwyczajone do bezdyskusyjnego wykonywania poleceń.
 

Mł.Ch.PL, Ch.PL, Mł.Zw.PL KRÓLEWNA z kuźni Napoleońskiej
Wł. hodowla Qwirynus & hodowla Tiesto

Dog bez problemu zaadaptuje się w każdym mieszkaniu, ale najlepiej znajdującym się na parterze, ponieważ chodzenie po schodach zwiększa ryzyko największej zmory tych kolosów - skrętu żołądka. Nawet jeśli do dyspozycji jest winda, biorąc pod uwagę jego gabaryty, korzystanie z niej może się okazać wielce problematyczne. Trudno też sobie wyobrazić wnoszenie go i znoszenie lub choćby tylko wspomaganie przy pokonywaniu schodów w przypadku jakiejś choroby. Natomiast w domu jest bezproblemowy, zachowuje się bardzo spokojnie, przy czym największym problemem jest jego silny jak bicz, długi ogon. Kiedy się cieszy, macha nim tak energicznie, że domownicy muszą uważać, żeby nie znaleźć się w jego zasięgu. Moi znajomi wykonali specjalną miękką osłonę na znajdujący się tuż przy drzwiach wejściowych wysoki żeliwny grzejnik, bo witając ich radośnie dosłownie szatkował sobie ogon. Poza tym porusza się raczej z wyczuciem, choć w okresie szczenięcym wszystkie cenne przedmioty oraz stojące na podłodze rośliny lepiej umieścić poza jego zasięgiem.
 

Dog uwielbia komfort, musi mieć wielkie, koniecznie miękkie legowisko, żeby zapobiec tworzeniu się modzeli na łokciach. Powinno być na tyle duże, żeby mógł się w nim swobodnie wyciągnąć i obrócić. Chętnie z niego zrezygnuje jeśli będzie miał do dyspozycji kanapę, która u każdego szanującego się doga jest zawsze na pierwszym miejscu. Oprócz znalezienia miejsca do spania, przed podjęciem decyzji o kupnie doga trzeba się jeszcze zmierzyć z szeregiem innych problemów wynikających nie tyle z cech charakteru, ile imponującego wzrostu. Do najważniejszych należy środek transportu, kiedy trzeba go będzie zawieźć do weterynarza lub zabrać na wspólne wakacje. Nawet jeśli zmieści się w samochodzie, może zabraknąć miejsca dla dzieci lub niezbędnego bagażu. Trzeba się również liczyć z tym, że znalezienie chętnego, który się nim w tym czasie zaopiekuje może okazać się trudne. Powinna to być osoba, którą pies dobrze zna i z którą jest zaprzyjaźniony, bo pobyt w psim hotelu, wśród obcych ludzi, może przypłacić depresją.   

Int.Ch.Ch.PL.LT, Mł.Ch.PL.LT.CZ OLINKA Obrowska Tradycja, Ch.PL Mł.Ch.PL Być Może FAUNA
Ch.PL.LT, Mł.Zw.Świata, Mł.Ch.PL Być Może FASTRYGA. Wł.hod.Być Może. 
Zdjęcie GDphotography
 

Dog bardzo źle znosi samotność. Mimo że szczeka zazwyczaj tylko wtedy, kiedy chce ostrzec przed niebezpieczeństwem lub zwrócić uwagę, że ktoś stoi pod drzwiami, pozostawiony na dłużej sam w domu może stać się szczekliwy a czasem nawet przejawiać skłonności niszczycielskie. Zdecydowanie najlepiej będzie się czuł w domu, w którym zawsze jest ktoś z domowników, ale jeśli od początku został do tego przyzwyczajony, może na jakiś czas, choć nie na wiele godzin, zostać sam w domu. Bardzo wysoko ceni ogród przy domu ale tylko wtedy, kiedy może spędzać w nim czas razem z całą swoją rodziną, może wówczas chodzić od jednej osoby do drugiej i nadstawiać swój wielki łeb do głaskania. O tym, że ogród zastąpi mu spacer nie ma co marzyć, bo już po chwili będzie dobijał się do drzwi, żeby jak najprędzej wrócić do domu.

 

Bardzo lubi dzieci, jest wobec nich opiekuńczy i jak na swoje możliwości delikatny. Czuje się za nie odpowiedzialny i nie ma mowy, żeby on sam lub ktoś obcy w jego obecności zrobił dziecku krzywdę. Dotyczy to jednak psa dorosłego, bo zanim spoważnieje, trzeba się liczyć z tym, że w ferworze zabawy może niechcący dziecko przewrócić. Dlatego też wspólne zabawy powinny się zawsze odbywać pod nadzorem dorosłych. Rodzice muszą nie tylko starannie wychować psa, ale również nauczyć dziecko, że nie wolno nadużywać jego cierpliwości, ciągnąć go za ogon i niepokoić, kiedy zmęczony wrócił ze spaceru i śpi w swoim legowisku.

 

Bubu i Nirvana Margarejro www.margarejro.pl

W stosunku do obcych, zarówno w swoim domu jak i na spacerze, zachowuje się przyjaźnie, ale zawsze z rezerwą. To nie wynika z lęku czy nieufności, dog wyraźnie rozróżnia dwie grupy ludzi: do pierwszej należy jego pan i ten jest tylko jeden, rodzina i ich bliscy przyjaciele, wszyscy oni są na specjalnych prawach. Do drugiej grupy należą osoby obce, wobec których zachowuje dystans i powściągliwość. Spokojnie pozwala się pogłaskać, ale bez widocznego entuzjazmu, robi to bardziej dla swojego pana niż dla własnej przyjemności. Ta jego powściągliwość ma jeszcze jedną zaletę - jeśli ktoś mu się wyraźnie nie podoba i wyczuwa zagrożenie, obserwuje go, potem ostrzega, natomiast niezwykle rzadko się zdarza, by zaatakował. Zrobi to zawsze po długim namyśle, dopiero wtedy kiedy uzna, że nie ma innego wyjścia. Ze wszystkich molosów jest najmniej skory do konfrontacji i najlepiej kontroluje swoje emocje, ale ktoś, kto zagrozi jego rodzinie nie ma co liczyć na jakąkolwiek taryfę ulgową.

Pozytywne nastawienie do otoczenia przejawia się również w jego stosunku do innych zwierząt. W domu akceptuje wszystkie zwierzęta, zwłaszcza jeśli się razem wychowały. Na spacerze małe psy ignoruje, nigdy nie odpowiada na ich zaczepki i oszczekiwanie, wydaje się być tym ubawiony. Z dużymi również do konfliktów nie dochodzi, chyba, że ktoś z jego rodziny lub on sam zostanie przez nie zaatakowany. Ma wspaniały charakter, doceni to każdy, kto choć raz miał psa rzucającego się bez przerwy na wszystko co się rusza. Najlepiej widać to na wystawach - przy większości ringów jest zamieszanie, psy są poddenerwowane, ujadają, rzucają się na przechodzących ludzi i inne psy. Ring dogów niemieckich to oaza spokoju, nie szczekają, stoją spokojnie blisko siebie jakby od dawna się znały, a przecież większość z nich widzi się po raz pierwszy. 

Int.Ch, Muli Ch. FRANCO del Castello delle Rocch.
Wł.hod. Być Może, Zdjęcie GDphotography

Sport nie jest jego pasją i na znaczące sukcesy w konkursach sprawnościowych nie ma co liczyć. Natomiast bez problemu można uprawiać z nim jogging lub agility pamiętając oczywiście o tym, że w młodym wieku wysiłek trzeba kontrolować i bardzo starannie dawkować, by nie nadwyrężać jego stawów. Uwielbia długie spacery ale jeśli ma okazję lubi się także wybiegać. Problemem jest znalezienie mu towarzystwa. Idąc ze swoim opiekunem nie odstępuje go ani na krok, z yorkami nie pobiega, najlepiej więc znaleźć grupę dużych psów i jakiś teren gdzie by się mogły wyszaleć. Jest to bardzo ważne, dog musi mieć możliwość zbudowania solidnej muskulatury, nie tylko dla urody, ale przede wszystkim dla zdrowia. W zimie dog bardzo marznie i na zimowe spacery koniecznie trzeba mu sprawić ciepłe okrycie.

Potencjalny właściciel powinien zdawać sobie sprawę z tego, że dog jest psem, który stawia swoim opiekunom równie wysokie jak on sam wymagania, potrzebuje ich bliskości i zainteresowania, za co odpłaca wielką miłością i przywiązaniem. Nie nadaje się niestety dla osób przywiązujących dużą wagę do estetyki i perfekcyjnie wysprzątanego mieszkania. Ma wprawdzie krótka sierść, ale zostawia włosy na wszystkich kanapach i dywanach. Kiedy je lub pije, część zostaje w jego potężnych faflach, skąd po chwili jest z wdziękiem wytrzepywana. Podobnie jest ze zwisającą z pyska śliną, którą trzeba na bieżąco wycierać. Właściciel doga praktycznie nigdy nie rozstaje się ze szmatką, warto wiedzieć, że dużo zależy od budowy kufy, jedne psy ślinią się bardziej inne mniej, ale niestety wszystkie się ślinią. Im dłuższe są fafle, tym bardziej. Ze względu na bardzo szybki wzrost psy tej rasy powinny otrzymywać najlepszą karmę jaka istnieje, a że jedzą niemało ich utrzymanie jest dość kosztowne i stanowi poważną pozycję w domowym budżecie. Mimo to wiele osób, które raz miały doga, nie wyobraża sobie innego psa w domu.
 

Ch.PL, Mł.Ch.PL, Mł.Zw.KL Hipogryf EURYDYKA Mł.Ch.PL, Zw.KL, BIS Hipogryf ECHO

Zdj. hodowla Hipogryf
 

 

  

• Dogi bardzo chętnie korzystają z kanap i foteli swoich właścicieli i w odróżnieniu od innych psów siadają na nich tak jak ludzie. Pierwszy raz zobaczyłam to w poczekalni przychodni weterynaryjnej. W pewnej chwili weszła dodrobniutka pani z wielkim dogiem, a kiedy usiadła na krześle, pies bez chwili wahania odwrócił się i usiadł jej na kolanach. Widoczny na zdjęciu George waży 111 kg i chyba tylko dlatego musi siedzieć obok swojej właścicielki na kanapie a nie na jej kolanach.

Niezwykła książka o wielkiej męskiej przyjaźni

Tym, których fascynują te olbrzymy o wielkim sercu, polecamy dwuczęściową książkę autorstwa Jędrzeja Fijałkowskiego, będącą opowieścią o dogu, który był przyjacielem, źródłem radości i trosk, kimś bardzo bliskim, kto zawsze był obok swoich, pełen miłości i oddania.

• część I: "Emil - czyli kiedy szczęśliwe są psy, szczęśliwy jest cały świat"
• część II: "Emil - czyli kiedy nieszczęśliwe są psy, nieszczęśliwy jest cały świat". 

                         
Właśnie ukazała się wyczerpana już część pierwsza, dzięki czemu dostępne są obecnie obydwie. Można je kupić razem, lub jeśli ktoś ma tylko jedną z nich, osobno, w sklepie internetowym wydawcy "Ars Scripti-2"

I  https://as2.pl/emil-czyli-kiedy-szczesliwe-sa-psy-szczesliwy-jest-caly-swiat-jedrzej-fijalkowski-p-5159.html
II  https://as2.pl/emil-czyli-kiedy-nieszczesliwe-sa-psy-nieszczesliwy-jest-caly-swiat-p-4515.html

Są książki, które po przeczytaniu odkłada się na półkę i takie, do których często myślami się wraca. Taka jest właśnie opowieść o Emilu. która pokazuje, jak ważne sa dla nas psy i jakie ubogie by było bez nich nasze życie. Więcej na jej temat można przeczytać tutaj.

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

• Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców

• Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

FCI-Standard N° 235 / 20.12.2012
DOG NIEMIECKI
(Deutsche Dogge)
FCI-St n° 235 – 09.08.2002
POCHODZENIE: Niemcy
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 08.10.2012
UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa i stróżujący.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 2 Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.

Za przodków dzisiejszych dogów niemieckich uznaje sie dawne “Bullenbeisery” (rodzaj buldoga) i psy gończe na grubą zwierzynę (“Hatz- und Saurueden”) – te ostatnie były czymś pomiędzy ciężkimi mastyfami a lekkimi, szybkimi chartami. Określenie „Dogge” oznaczało pierwotnie dużego, silnego psa, nie określając jego rasy. Z czasem pojawiły się nazwy takie, jak Ulmer Dogge , English Dogge, Great Dane, Hatzrüde (pies myśliwski), Saupacker (dzikarz) and Grosse Dogge, które odnosiły sie do psów określonej wielkości i umaszczenia. W roku 1878 powołano w Berlinie siedmioosobowy komitet, w skład którego weszli sędziowie i hodowcy, którym przewodniczył dr Bodinus. Zadaniem tego komitetu było sklasyfikowanie tych rozmaitych odmian psów w jednej kategorii “dogów niemieckich”. Tak rozpoczęła się hodowla nowej niemieckiej rasy. W roku 1880, przy okazji wystawy psów w Berlinie, przyjęto pierwszy wzorzec rasy, wielokrotnie później zmieniany, a w roku 1888 powstał klub Deutsche Doggen Club 1888 e.V. Obecny wzorzec dostosowany jest do wymogów FCI.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Szlachetny wygląd doga niemieckiego jest skutkiem połączenia potężnej, silnej i harmonijnej sylwetki z elegancją, dumą i potęgą. Wielkość, połączona ze szlachetnością, harmonijną budową, proporcjonalną sylwetką i pełną wyrazu głową powodują, że dog niemiecki przykuwa uwagę, jak najwyższej klasy rzeźba. To prawdziwy Apollo wśród wszystkich psów.
WAŻNE PROPORCJE:
Sylwetka prawie kwadratowa; dotyczy to zwłaszcza samców. Suki mogą być trochę dłuższe.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
Przyjacielski, kochający swych właścicieli, zwłaszcza dzieci, i oddany im. Wobec obcych może wykazywać rezerwę. Celem hodowli jest pies pewny siebie, nieustraszony, łatwy do ułożenia, łagodny i rodzinny, o wysokiej odporności na prowokacje i pozbawiony agresji.
GŁOWA
W harmonii z wyglądem ogólnym. Długa, wąska, wyrazista i wyróżniająca tego psa. Nigdy klinowata. Pięknie wyrzeźbiona, zwłaszcza pod oczami. Odległość od czubka nosa do stopu i od stopu do końca słabo wyrażonego guza potylicznego możliwie jednakowa. Linie profilu zdecydowanie równolegle. Oglądana z przodu głowa ma wyglądać na wąską z jak najszerszym grzbietem nosa.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Łuki brwiowe wyraźne, ale nie wystające.
Stop: Wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA :
Nos: Duży, raczej szeroki niż okrągły, o dużych nozdrzach. Czarny, tylko u psów maści arlekin (biało czarnych), u których czarny jest pożądany, ale dopuszczalny jest też plamisty (czarny z różowym) lub cielisty. U psów błękitnych nos ma barwę antracytu (rozjaśniona czerń).
Kufa : Głęboka i jak najbardziej prostokątna w liniach. Grzbiet nosa nie może być ani wypukły ani wklęsły, ani orli.
Wargi: Kąciki warg wyraźnie zarysowane, nie są ani suche ani nadmiernie obwisłe lub zwinięte, wargi ciemno pigmentowane, tylko u arlekinów tolerowane częściowo niepigmentowane lub cieliste
Uzębienie : Szczęki mocne i szerokie, uzębienie mocne, zdrowe, kompletne (42 zęby zgodnie ze wzorem zębowym), zgryz nożycowy. Jakiekolwiek odchylenia od nożycowego zgryzu i kompletu uzębienia z wyjątkiem P1 w żuchwie wysoce niepożądane.
Policzki: Lekko zaznaczone i niewystające.
Oczy : Średniej wielkości, o żywym, przyjaznym i inteligentnym wyrazie. Jak najciemniejsze, kształtu migdała, o dobrze przylegających powiekach. Nie są osadzone zbyt szeroko ani szparkowate. U psów błękitnych tolerowane są oczy nieco jaśniejsze, natomiast u arlekinów – jasne lub różnobarwne.
Uszy : Naturalnie wiszące, wysoko osadzone, ale nie wznoszone powyżej głowy ani nisko wiszące, średniej wielkości, przednimi krawędziami przylegające do policzków, nie mogą ani ciężko wisieć ani odstawać od głowy.
SZYJA:
Długa, sucha, dobrze umięśniona, ładnie osadzona, zwężająca się ku głowie, łukowato wysklepiona. Noszona wysoko i trochę do przodu. Nieprawidłowa jest szyja jelenia. Luźna skóra lub podgardle wysoce niepożądane.
TUŁÓW:
Kłąb : Stanowi najwyższy punkt mocnego tułowia; tworzą go szczyty łopatek, wystające ponad wyrostki kolczyste kręgosłupa.
Grzbiet : Krótki i mocny, niemal prostą linią łagodnie opadający ku tyłowi. Nie może być długi ani wznosić się w kierunku zadu
Lędźwie : Lekko wysklepione, szerokie, mocno umięśnione.
Zad : Szeroki, dobrze umięśniony, lekko opadający od guzów biodrowych ku nasadzie ogona i przechodzący w nią niezauważalnie. Nie może być ani poziomy ani mocno ścięty.
Klatka piersiowa : Sięga łokcia, szeroka i głęboka, nie może być płaska lub płytka, z wyraźnym przedpiersiem, ale mostek nie może być wystający.
Żebra dobrze wysklepione, sięgające daleko do tyłu, nie mogą być ani beczkowate ani płaskie.
Linia dolna i brzuch: Brzuch wyraźnie podciągnięty, linia dolna ładnie wygięta od mostka ku tyłowi.
Suki, nawet po macierzyństwie, nie powinny mieć obwisłego brzucha.
OGON:
Sięga stawu skokowego. Osadzony wysoko, gruby u nasady, równomiernie zwężający się ku końcowi. W spokoju wiszący nisko i naturalnie zagięty. Przy pobudzeniu lub w ruchu wzniesiony szablasto, ale nie wyraźnie powyżej grzbietu. Szczotka z dłuższej sierści niepożądana. Ogon zakręcony na końcu, skręcony na bok lub zakręcony wysoce niepożądany.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
WYGLĄD OGÓLNY: dostatecznie kątowane, o mocnym kośćcu i umięśnieniu.
Łopatka : Dobrze umięśniona, długa, skośnie ustawiona, tworzy z ramieniem kąt 100 – 110o.
Ramię : Mocne i dobrze umięśnione, przylegające do tułowia, powinno być trochę dłuższe od łopatki.
Łokcie : Nie są wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Podramię : Mocne, umięśnione, oglądane z boku i z przodu zupełnie proste i pionowe.
Nadgarstek : Mocny, tylko nieznacznie wyróżniający sie z całości kończyny.
Śródręcze : Mocne, oglądane z przodu – proste, oglądane z boku odrobinę nachylone do przodu.
Łapa: Zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta (kocia). Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze.
KOŃCZYNY TYLNE :
WYGLĄD OGÓLNY: mocno umięśnione, przez co zad i uda są szerokie i zaokrąglone. Mocne, dobrze kątowane kończyny są ustawione równolegle do przednich, gdy patrzeć na nie od tyłu.
Udo : Długie, szerokie, bardzo dobrze umięśnione.
Kolano : Mocne, znajduje się niemal dokładnie pod stawem biodrowym.
Podudzie : Mniej więcej tej samej długości, co udo, dobrze umięśnione.
Stawy skokowe : Mocne, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Śródstopie : Krótkie, mocne, niemal pionowe względem podłoża.
Łapa: Zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta (kocia). Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze.
CHODY:
Ruch harmonijny, lekki, przestrzenny, trochę sprężysty. Nigdy związany. Kończyny przednie i tylne są w ruchu równoległe. oglądane zarówno z przodu jak i z tyłu. Pełna koordynacja akcji przodu i tyłu, bez inochodu.
SKÓRA:
Dobrze przylegająca, u psów jednomaścistych mocno pigmentowana, natomiast u arlekinów rozłożenie pigmentu odpowiada zasadniczo rozłożeniu łat.
SZATA
SIERŚĆ :
Bardzo krótka, gęsta, gładka, przylegająca i lśniąca. Nie może być twarda, matowa lub z podszerstkiem.
MAŚĆ :
Dogi niemieckie hodowane są w trzech kategoriach umaszczeń: żółte i pręgowane, czarne i arlekiny, oraz błękitne.
• Żółte: od jasno złocistych po ciemno złote. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Niedopuszczalna maść szarawa, z nalotem błękitnym lub przybrudzona.
• Pręgowane: maść podstawowa od jasno do ciemno złotej, z ciemnymi pręgami jak najbardziej wyraźnymi i równo rozmieszczonymi, przebiegającymi wzdłuż linii żeber. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Pręgi nie mogą być rozmyte.
• Arlekiny (biała z czarnymi, poszarpanymi łatami). Maść podstawowa czysto biała, możliwie bez nakrapiania. Czysto czarne plamy rozrzucone po całym ciele, poszarpane na krawędziach. Plamy szare lub w odcieniu brązowym niepożądane, podobnie jak takie odcienie w czerni. Równie niepożądane błękitne lub szare nakrapianie na bieli. Zdarzają się też tak zwane „szare arlekiny”. Nie są one pożądane, ale nie mogą być dyskwalifikowane.
• Czarne : Lśniąco czarne, dopuszczalne białe znaczenia. W tej kategorii mieszczą się psy “płaszczowe”, u których czerń pokrywa cały tułów, a kufa, spód szyi, klatka piersiowa, brzuch, nogi i koniec ogona są białe, a także psy „płytowe”, o rozległych czarnych łatach na białym tle. Czerń nigdy nie może mieć odcieni żółtych, brązowych lub błękitnych.
• Błękitne : Czysty kolor stalowo niebieski, dopuszczalne białe znaczenia. Bez odcieni żółtych lub czarniawych.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie : Psy co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm.
Suki co najmniej 72 cm, ale nie więcej niż 84 cm.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
- Niedostateczny stop
- Zawinięta warga (dolna warga wywinięta na siekacze i zaciśnięta między nimi)
- Nieregularne ustawienie siekaczy, aczkolwiek ma to mniejsze znaczenie, gdy zachowany jest prawidłowy zgryz
- Zęby zbyt małe
- Zgryz częściowo cęgowy
- Oczy wyłupiaste lub zbyt głęboko osadzone
- Łopatki luźne lub przeładowane, strome
- Luźne łokcie
- Nadgarstek wykrzywiony, powiększony lub z kozińcem
- Wyraźnie słabe śródręcze, spionowane lub zbyt nachylone
- Niedostateczne lub przesadne kątowanie tyłu
- Stawy skokowe słabe, powiększone lub z przeprostem.
- Postawa krowia, zbieżna, wilcze pazury
- Łapa długa lub płaska
WADY DUŻE:
- Brak pewności siebie, lękliwość, nerwowość
- Głowa jabłkowata
- Wyraźne policzki
- Obwisłe powieki
- Widoczna trzecia powieka
- Grzbiet wysklepiony lub zapadnięty
- Mocno opadający zad
- Ciągły inochód
- Ogon uszkodzony, zgrubiały na końcu lub przycięty
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Wyraźnie nienormalna budowa lub zachowanie
- Agresja ze strachu
- Łatwość prowokacji
- Nos czekoladowy lub rozłupany
- Przodozgryz
- Tyłozgryz
- Zgryz cęgowy
- Zgryz przemienny
- Brak zębów innych niż 2 P1 w żuchwie
- Entropium
- Ektropium
- Macroblepharia (zasłonięcie białkówki przez trzecią powiekę)
- Oczy porcelanowe lub różnobarwne u psów innych niż arlekin
- Zdeformowane kręgi ogonowe
- Maść podstawowa srebrzysta lub izabelowata u żółtych i pręgowanych
- Biała strzałka, kołnierz, skarpety i koniec ogona u żółtych, pręgowanych i błękitnych.
- Porcelanowe arlekiny (z łatami błękitnymi, pręgowanymi lub żółtymi)
- Albinizm
- Głuchota
- Wzrost poniżej minimum

N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Wersja polska – styczeń 2013

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/235.pdf