Hodowla - rozród » Krycie
Inseminacja
Bywa, że mimo wielogodzinnych prób nie dochodzi do krycia. Najczęstszą tego przyczyną jest:
- niewłaściwie wybrany termin krycia
- dominująca suka przy mało przedsiębiorczym samcu
- suka nadpobudliwa, nerwowa lub nadmiernie rozpieszczona
- nadpobudliwy lub niedoświadczony samiec
- para niedobrana pod względem wagi: potężny, ciężki samiec i mała suka
- psy o krótkich kończynach i długim tułowiu, które mają problem z naskoczeniem na sukę, dotyczy to np. bassetów i jamników
- anomalie anatomiczne suki, np. zwężenie pochwy. W tym przypadku konieczna jest konsultacja lekarza weterynarii i ustalenie dalszego postepowania.
Inseminacja polega na pobraniu od psa świeżego nasienia
i niezwłocznym zdeponowaniu go w drogach rodnych suki.
Bardzo często się zdarza, wyjąwszy oczywiście problemy anatomiczne, że przy następnym kryciu wszystko przebiega zgodnie z prawami natury, bo w suce obudził się instynkt macierzyński i większą życzliwością przyjmuje zaloty samca. Jest to zatem optymalne wyjście w sytuacji, gdy mamy do czynienia ze zdrowymi, zrównoważonymi psychicznie zwierzętami, a problemy jakie się pojawiły, wynikły z braku doświadczenia zarówno psów jak i ich właścicieli.
Jeśli natomiast przyczyną problemu jest agresja suki, bardzo poważnie rozważyłabym rezygnację z krycia. Odpowiedzialny hodowca nie powinien rozmnażać zwierząt agresywnych, o niezrównoważonej psychice, bo charakter się dziedziczy i szczenięta po takiej suce mogą stać się wielkim problemem dla ich przyszłych właścicieli. Dotyczy to również samców. Znam przypadki nakładania psu kagańca w obawie, by nie pogryzł przywiezionej do krycia suki lub jej właścicieli. Z takiego reproduktora należy zrezygnować, normalny, zrównoważony psychicznie samiec, nawet jeśli jest to pies należący do ras obronnych lub bojowych, w obecności suki w rui całkowicie zapomina o swojej bojowości i jest łagodny jak baranek.
Bywają czasem właściciele reproduktorów, którzy w obawie o zainfekowanie psa zgadzają się na krycie wyłącznie przy pomocy inseminacji. Dotyczy to przede wszystkim najbardziej cennych reproduktorów, których właściciele chcą je w ten sposób chronić przed zainfekowaniem. Kryłam moje suczki różnymi bardzo starannie wybieranymi, wybitnymi psami w całej Europie i nigdy się z taką propozycją nie spotkałam. Gdyby mi to jednak zaproponowano, niewątpliwie sprawdziłabym czy rzeczywiście przyczyną jest troska o zdrowie reproduktora, czy też pies po prostu samodzielnie nie kryje. Jest wtedy niestety bardzo duże prawdopodobieństwo, że jego synowie odziedziczą po ojcu ten poważny dla reproduktora feler. Można w takim przypadku przeprowadzić rekonesans jak pod tym względem sprawdzają się jego bracia i ich męskie potomstwo. Nie oznacza to oczywiście, że propozycja inseminacji zawsze wynika z chęci ukrycia wad reproduktora. Doskonale rozumiem obawy właściciela psa, jeśli ktoś do krycia przyprowadzi sukę z ropnym wyciekiem z narządów rodnych. W takim przypadku można i należy odmówić udostępnienia psa, ponieważ w takim stanie suka nie powinna być kryta, ale nie powinna być również inseminowana. Zarówno właściciel psa jak i suki muszą dbać o zdrowie swoich podopiecznych, jeśli którekolwiek z nich jest chore, należy zrezygnować z ich rozmnażania, bo mogą zarazić nie tylko partnera, ale również potomstwo. Inna rzecz, że nawet przy największej dbałości, może dojść do zarażenia w przypadku nosicielstwa bezobjawowego.
Inseminacji można dokonać wykorzystując:
- Nasienie świeże. Do lekarza należy wówczas przyprowadzić zarówno psa jak i sukę, która musi być oczywiście w okresie płodnym. Teoretycznie pobrane nasienie nadaje się do wykorzystania przez około 30 minut, im szybciej zostanie wprowadzone do dróg rodnych suki, tym większe są szanse powodzenia. Nie bez znaczenia jest oczywiście liczebność i żywotność plemników, które można ocenić przy pomocy badania mikroskopowego.
- Nasienie konserwowane w stanie płynnym. Jego przydatność określa się na 6-8 godzin, jeśli przechowywane jest w temperaturze 16-22°C. W przypadku, gdy trzeba je przesłać na większą odległość, musi zostać schłodzone i umieszczone w specjalnym pojemniku gwarantującym utrzymanie temperatury nie wyższej niż 4°C, wówczas plemniki zachowają żywotność nawet do 4-5 dni.
- Nasienie mrożone. Można je przechowywać bardzo długo, ale po rozmrożeniu plemniki żyją krótko i nadają się do użycia zaledwie przez kilka godzin. Ponadto nasienie musi być umieszczone nie tak, jak w poprzednich przypadkach dopochwowo, ale bezpośrednio w macicy, co wymaga specjalistycznego sprzętu, lub nawet zabiegu operacyjnego. Jest to nie tylko metoda droższa od poprzednich, ale jednocześnie mniej skuteczna. Stosuje się ją zazwyczaj wtedy, gdy pies jest wybitny, ale mieszka na tyle daleko, że nie ma możliwości, żeby do niego pojechać, lub w przypadku gdy pies od którego pobrano nasienie już nie żyje.
Uwaga:
W przypadku zapłodnienia drogą inseminacji, właściciele psów zarejestrowanych w ZKwP muszą zachować określone regulaminem hodowlanym procedury i dostarczyć do Związku dokumenty potwierdzające jej wykonanie. Jest to niezbędne, by szczenięta mogły otrzymać metryczki i wszystkie związane z tym prawa psa rasowego.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!