Rasy psów

Wybierz inną rasę

CHIN JAPOŃSKI

Pochodzenie


Początki rasy nie są dokładnie znane, również co do dalszych jej losów zdania sa podzielone. Jedni twierdzą, że zapoczątkowały ją psy w tym typie, żyjące na terenie Chin. Dowodem tego miał być wpis w zachowanym manuskrypcie z 57 roku p.n.e. oraz to, że słowo „chin” wywodzi się od chińskiego „tsien” i oznacza „pies”. Do kraju kwitnącej wiśni miały przywędrować z Chin dopiero około 520 roku, z nauczycielami Zen oraz buddyjskimi mnichami. Drudzy dowodzą, że ojczyzną china japońskiego jest Korea, Twierdzą, że hodowano je na koreańskim dworze za panowania dynastii Silla, a do Japonii przybyły w 732 roku, jako dar władców koreańskich dla japońskiego cesarza. Od tego czasu wzmianki o rasie coraz częściej zaczęły pojawiać się w japońskich dokumentach, a ich popularność bardzo szybko rosła. Stały się bohaterami różnych przypowieści, uwieczniano je na obrazach, a ich wizerunkami przyozdabiano jedwab, wyroby porcelanowe oraz z laki. Stały się ulubieńcami panującej dynastii i osób szlachetnie urodzonych, którym oficjalnie przyznano prawo do ich posiadania. Nie jest wykluczone, że zostały w tym czasie skrzyżowane z psami w typie mopsa oraz długowłosymi miniaturowymi pieskami zamieszkującymi region Morza śródziemnego, tych samych, które przyczyniły się również do powstania maltańczyków.

W późniejszych latach sprowadzano ich z Chin do Japonii coraz więcej, stawały się coraz bardziej popularne, należały wyłącznie do przedstawicieli szlachty i były na jej dworach po królewsku traktowane. Chińscy arystokraci otrzymywali je od cesarzy, wraz z bardzo szczegółową instrukcją hodowli i utrzymania. Musieli jej bezwzględnie przestrzegać. Za najcenniejsze uznawano osobniki te wyjątkowo małe, trzymano je w bambusowych klatkach, a damy dworu wzorem chińskich arystokratek, nosiły je w rękawach swoich obszernych szat.

Przez ponad tysiąc lat chiny były także ulubieńcami japońskich cesarzy, którzy uznali je za skarb narodowy. Tylko oni mieli prawo ofiarowania psa tej rasy wybitnym osobistościom, w dowód przyjaźni i uznania. Zwykłym obywatelom za kradzież psa lub próbę nielegalnego wywozu poza granice kraju, groziła kara śmierci. Na przełomie XVII-XVIII wieku, w okresie panowania szoguna Tsunayoshi Tokugawa, zostały wyniesione do rangi psa salonowego w pałacu Edo. Nie da się ukryć, że doskonale pasowały do takiego otoczenia. 
 

Według niektórych źródeł do południowej Europy trafiły już w XVI wieku, przywiezione przez handlujących z Japonią portugalskich żeglarzy. W Anglii znalazły się w 1613 roku, za sprawą brytyjskiego kapitana Searles’a. Kilka psów bardzo przypominających japońskie chiny miała otrzymać w prezencie od brytyjskich misjonarzy żona Karola II. W roku 1853 dowódca amerykańskiej marynarki wojennej komandor Matthew Perry przywiózł kilka chinów ze swojego pobytu na Dalekim Wschodzie. Dwa z nich podarował królowej Wiktorii oraz prezydentowi Stanów Zjednoczonych. W 1880 roku pierwsza para chinów: suka Itti i pies Kuma, przybyła do Niemiec jako prezent cesarza Japonii dla niemieckiej cesarzowej Augusty. W ten sposób chin japoński stał się par excellence psem salonowym i ulubieńcem wyższych sfer.

W 1873 roku chiny japońskie zostały po raz pierwszy zaprezentowane na wystawie kynologicznej. Miało to miejsce w Birmingham, w Wielkiej Brytanii. W 1880 r. American Kennel Club uznał rasę, na początku nadając jej nazwę spaniel japoński, którą niemal 100 lat później zmieniono na japan chin. Przez FCI chiny japońskie zostały oficjalnie uznane dopiero w 1957 roku. Do Polski pierwszy przedstawiciel tej rasy trafił dwadzieścia lat później, w 1977 roku, sprowadzony przez Zofię Załęską. Mimo wielu niezaprzeczalnych zalet, chiny nie doczekały się w naszym kraju należnej im popularności i wciąż spotyka się je bardzo rzadko.
 
Multi Champ. Ml.Ch Pl Multi BOB i BOG Astragus CHESTER.
Wł. hod. Eminentia Canis FCI

Wygląd 

Chin japoński to nieduży pies o bardzo bujnej i efektownej sierści. Ma dużą w stosunku do całego ciała, zaokrągloną, szeroką głowę z wyraźnie zaznaczonym, wgłębionym stopem, spłaszczoną kufą i szerokim, zadartym nosem o rozwartych nozdrzach, w kolorze czarnym lub jasnym, w zależności od umaszczenia. Zęby mocne i białe, wprawdzie pożądany jest zgryz cęgowy, ale wzorzec dopuszcza również zgryz nożycowy lub przodozgryz. Oczy szeroko rozstawione, okrągłe, lśniąco czarne. Uszy długie, w kształcie klina, opadające, szeroko rozstawione, przylegające do głowy i porośnięte bardzo długim, efektownym włosem.

Pies ma dumną, wyprostowaną sylwetkę i porusza się z wyjątkowym wdziękiem i elegancją. Grzbiet krótki i prosty, klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i głęboka, żebra umiarkowanie wysklepione, brzuch wyraźnie podciągnięty. Lędźwie szerokie i nieco zaokrąglone. Ogon noszony nad grzbietem, pokryty długim włosem, układającym się w pióropusz. Kończyny przednie i tylne umiarkowanie kątowane, z tyłu ozdobione piórami. Łapy małe, zajęcze.

Wysokość w kłębie:
psy i suki 18 - 28 cm. Suki są nieco mniejsze niż samce.
Waga: wzorzec nie podaje
 
 
Ch.PL SHINJU Majestic Champions. Wł. hod. Alikana

Charakter, usposobienie

Wzorzec rasy precyzuje, że japan chin to pies mądry, łagodny i czarujący. Rzeczywiście ma bardzo miłe usposobienie, a w sposobie bycia coś ze wschodniego dostojeństwa. Małe psy bardzo często bywają hałaśliwe i absorbujące, chin jest raczej spokojny, nie narzuca się ze swoim towarzystwem, ale zachęcony, nie da się długo namawiać do wspólnej zabawy. W momencie, kiedy jego pan daje znak, że kończy zabawę nie protestuje, bo równie chętnie wyciągnie się obok niego na wygodnej kanapie, lub nawet na jej oparciu, bo z tego miejsca może lepiej obserwować, co się wokół niego dzieje.

Chin japoński z natury jest nieśmiały, nie wolno więc zaniedbać jego socjalizacji. Trzeba zabierać go w coraz to inne miejsca oraz umożliwić mu kontakt z obcymi ludźmi i psami, bardzo dbając o to, żeby czuł się bezpiecznie i komfortowo. Jest bardzo związany ze swoim opiekunem, chętnie wykonuje jego polecenia, zwłaszcza, jeśli jest za to nagradzany. Nie wolno na niego krzyczeć, niesłusznie skarcony potrafi się obrazić. Jest bardzo inteligentny, posłuszny, szybko i chętnie się uczy, nie tylko wykonywania podstawowych komend, ale także rozmaitych sztuczek. Należy stosować wyłącznie pozytywne metody szkolenia, nagrody a nie kary, postępować konsekwentnie i zawsze doprowadzić do wykonania zadania. Jest mądry i z natury posłuszny, ale jeśli się zorientuje, że może ignorować polecenia swojego pana, może próbować wejść mu na głowę.

Bardzo lubi aktywny tryb życia, pełne atrakcji spacery i urozmaicone zadania do wykonania. Warto to wykorzystać, bo ma tendencje do tycia, a ruch pozwala na utrzymanie go w dobrej kondycji. Można z nim z powodzeniem uprawiać psie sporty, np. obedience, agility a nawet taniec z psem. Niezwykle ważna jest bliska więź przewodnika z psem, która jest podstawą i motorem sukcesu. Spokojne, miłe usposobienie china powoduje, że bardzo dobrze sprawdza się również jako pies terapeuta dla dzieci, w szpitalach oraz domach opieki dla osób niepełnosprawnych oraz w podeszłym wieku.
 

Szata

Szata japan china jest długa, prosta i jedwabista. Pokrywa całe jego ciało z wyjątkiem głowy, na której włos jest krótszy i bardziej przylegający. Uszy, szyja, uda oraz szczególnie ogon ozdobione są obfitym, bardzo efektownym piórem.
 

Mł.Ch.PL, Ch.PL Delis Sakura RYZHAYA ROMASHKA. Wł. hod. Gościńska Przystań (FCI)

Umaszczenie - białe z czarnymi lub czerwonymi łatami, które występują w różnych odcieniach. Umaszczenie china nigdy nie powinno być jednolicie białe lub trójbarwne. Bardzo pożądane jest symetryczne rozmieszczenie łat wokół oczu, na uszach i na całym ciele, Szczególnie wysoko ceniona jest szeroka, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy.

Sierść china japońskiego wymaga systematycznej pielęgnacji, przy czym szczególnie trzeba dbać o jego oczy i uszy.

Więcej na temat pielęgnacji sierści china i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj

 

Zdrowie

Japan chin jest psem długowiecznym, żyje średnio 12-14 lat, ma jednak predyspozycje do niektórych chorób oczu, takich jak zaćma, entropium, postępujący zanik siatkówki oraz zespół suchego oka. Jego duże, wypukłe oczy wymagają uwagi, ponieważ są bardzo podatne na urazy i zanieczyszczenia. U psów tej rasy zdarzają się także choroby układu sercowo oddechowego, zwichnięcia rzepek kolanowych, a także nadwrażliwość na niektóre zwyczajowo używane do narkozy środki anestezyjne.

Brachycefaliczna budowa czaszki powoduje, że pies bardzo źle znosi upały, w czasie których może mieć nawet trudności z oddychaniem. Dlatego trzeba chronić go przed przegrzaniem, a jeśli towarzyszy swoim opiekunom w ogrodzie, koniecznie zapewnić mu chłodne, zacienione miejsce do wypoczynku. W lecie na dłuższy spacer najlepiej wybrać się po zachodzie słońca a w południe wyjść tylko na kilka minut. Za to bardzo dobrze znosi niskie temperatury i nawet w czasie mrozów chętnie wychodzi na spacer, zwłaszcza jeśli ma ciepłe, nieprzemakalne ubranko. Nie wolno tych wyjść zaniedbywać, ponieważ nasz mały przyjaciel ma niestety skłonności do tycia.
 
 
Idealne legowisko do ogrodu dla japan china. Zdj. hod. Eminentia Canis FCI
 


Do kogo pasuje ten pies ?

Jeśli chodzi o warunki do życia japan chin jest mało wymagający i bez problemu przystosowuje się do każdego, nawet niewielkiego mieszkania. Może mieszkać w bloku, nie ma tendencji do nadmiernego szczekania, choć o pojawieniu się intruza zawsze poinformuje. Jest czujny, wyraźnie zasygnalizuje, że ktoś zbliża się do drzwi, ale nie będzie ujadał na każdego, kto obok nich przechodzi. Wymarzonym dla niego miejscem jest dom z ogrodem, gdzie mógłby się swobodnie wybiegać, ale w zupełności wystarczy mu kilka niedalekich wyjść dla załatwienia potrzeb fizjologicznych i jeden długi spacer dziennie.

Jako szczenię jest bardzo mały i delikatny, trzeba więc bardzo uważać, żeby go nie nadepnąć lub nie przycisnąć drzwiami. Od pierwszego dnia trzeba go przyzwyczajać, żeby spokojnie zostawał sam w domu. Sprawą pierwszorzędnej wagi jest nauczenie go czystości, bo niektóre chiny mają z tym problem. Jeśli ma zostać sam w domu, najlepiej zostawać go w odpowiednio wyposażonym kojcu, gdzie oprócz legowiska, misek z jedzeniem i piciem oraz zabawek, koniecznie powinna się znaleźć kuweta. Jeśli przed wyjściem właścicieli z domu zostanie solidnie zmęczony zabawą, jest duża szansa, że szybko się przyzwyczai i spokojnie będzie czekał na powrót swoich opiekunów.

Chin to przemiły, oddany właścicielom pies rodzinny i do towarzystwa. Jest bardzo uczuciowy ale nie nachalny, potrafi wyczuć nastrój swojego opiekuna i bez problemu się do niego dostosować. Lubi być blisko człowieka, Wprawdzie zawsze powinien mieć własne posłanie, żeby mógł z niego skorzystać kiedy potrzebuje spokoju, ale najchętniej lokuje się na kanapie a nawet wyżej, na jej oparciu, ponieważ jest czujny, lubi obserwować i mieć wszystko pod kontrolą. Łatwo odnajduje się w każdej sytuacji, jest aktywny i bardzo lubi się bawić, wciągając w to wszystkich członków rodziny. Potrafi się również wyciszyć, jeśli widzi, że w tym momencie nikt nie ma na to ochoty. W przeciwieństwie do wielu psów, nie jest to pies jednego pana, równo traktuje wszystkich członków rodziny i do wszystkich jest jednakowo przywiązany.
 

Młodziutka Mł.Ch.PL Omikudzi KASSANDRA VEDA .Wł. hod. Gościńska Przystań (FCI)

Bez problemu dogaduje się z dziećmi w każdym wieku, jest bardzo delikatny i cierpliwy, nawet w stosunku do ich kolegów, których widzi po raz pierwszy. Nie zwalnia to rodziców od obowiązku ich nauczenia jak mają postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy. Odpowiednio traktowany jest fantastycznym towarzyszem, nigdy nie okaże im zniecierpliwienia, a tym bardziej agresji. Pełen energii, uwielbia zabawy, do których nie trzeba go namawiać.

Chin jest bardzo związany ze swoją rodziną, jest także przyjaźnie nastawiony do nieznajomych. W stosunku do obcych, którzy wchodzą do jego domu, zdarza mu się zachować dystans, nie ma jednak mowy o jakichkolwiek przejawach wrogości lub agresji. To nie leży w jego naturze. Doskonale układa sobie relacje z psami mieszkającymi w tym samym domu, najlepiej żeby były tej samej wielkości. Dobrze będzie się czuł także z dużo większym od niego, ale spokojnym, zrównoważonym czworonogiem. Bez problemu zaakceptuje w swoim domu kota, świnkę morską lub innego, domowego gryzonia. Jest równie przyjazny w stosunku do obcych, spotykanych na spacerze psów i jeśli tylko mają na to ochotę, łatwo daje się wciągnąć do zabawy.
 

Mł.Ch.PL Ch.PL Stepovyj Viter NANAMI i M.Ch.PL NORIKO Eminentia Canis FCI
Wł. hod. Eminentia Canis FCI

Japoński chin jest mało wymagający, łatwo przystosowuje się do nowych warunków i można go zabrać dosłownie wszędzie, bo jego wygląd i zachowanie nie budzi negatywnych emocji. Lubi biegać, ale nie wymaga długich spacerów, dlatego doskonale nadaje się dla nielubiących sportów i długich spacerów domatorów, a także osób starszych, dla których będzie miłym, wiernym i bezproblemowym towarzyszem. Zajmowanie się nim nie wymaga wielkiego doświadczenia, z jego wychowaniem poradzi sobie każdy, a on zrewanżuje się obdarzając wszystkich członków rodziny wielkim przywiązaniem.

Na pierwszy rzut oka jest podobny do pekińczyka, ma jednak dłuższe kończyny i zupełnie inny charakter. Chin ma bardzo dużo cech kocich: dba o czystość swojego owłosienia, potrafi starannie wylizywać sierść i podobnie jak kot myć się łapą. Lubi być blisko swojego pana, przytulać się i być głaskany, często zwijają się w kłębek i układa do snu na kolanach swojego właściciela. Uwielbia siedzieć na okiennym parapecie i obserwować ulicę. Szczenięta china łatwo można nauczyć załatwiania się do kuwety. Jeśli więc ktoś waha się: pies czy kot, może zdecydować się na japońskiego china. Mimo wielu zalet jest wciąż rzadko spotykany, a naprawdę zasługuje na większą uwagę. 
 

SHINZAN Alikana. Wł. hod. Alikana


Zalety i wady

+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ doskonały towarzysz dla dzieci
+ akceptuje inne zwierzęta
+ nie wymaga zbyt wiele ruchu
+ zrównoważony i przyjacielski
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ mało szczeka
  - wrażliwy na upały
- wymaga regularnej pielęgnacji
- trudno uczy się czystości

 

Ciekawostki


 
Ta niezwykła para to bernardyn Blizzard oraz chin japoński Lulu. Obydwa należą do Davida Mazzarelli, który pochwalił się nimi na Facebooku. Kiedy zobaczyły się po raz pierwszy, natychmiast się polubiły i od tego dnia cały czas spędzają razem. W momencie wyjścia na spacer, Lulu obskakuje swojego wielkiego przyjaciela, domagając się, żeby położył się na dywanie i umożliwił mu ulokowanie się na jego grzbiecie. Blizzard znosi to ze stoickim spokojem, zwłaszcza, że spacerując w ten sposób budzą powszechną sympatię i zainteresowanie.



Jak znaleźć dobra hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców 
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza kontaktowego do prowadzonego na portalu PiesPoradnik.pl Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 


Wzorzec rasy FCI


Wzorzec FCI nr 206 / 05.06.2009
CHIN JAPOŃSKI  (Chin)
Wersja polska: lipiec 2011
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 26.03.2009
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 8: Chiny japońskie i pekińczyki.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Na podstawie starożytnych dokumentów przyjmuje się, że w 732 roku przodkowie china japońskiego zostali ofiarowani dworowi japońskiemu przez władców Korei (okres panowania dynastii Silla 377-935 ). Wydaje się, że w ciągu kolejnych stu lat importowano do Japonii większą liczbę psów tej rasy. Według świadectw historycznych psy tej rasy były później sprowadzone przez wysłanników bezpośrednio do Chin (w czasie panowania dynastii Tung, 618-910) oraz do Korei Północnej(w czasie panowania dynastii Po H’ai – 698-926). W okresie panowania Shoguna Tsunayoshi Tokugawa (1680-1709) rasa została wyniesiona do rangi psa salonowego w pałacu Edo. W roku 1613 Brytyjczyk, kapitan Searles, sprowadził china japońskiego do Anglii, a w roku 1853 amerykański wojskowy Perry importował kilka do USA. Dwa spośród tych ostatnich zostały ofiarowane królowej Wiktorii. Od 1868 roku Chin japoński stał się psem dam z wyższych sfer. Obecnie jest szeroko znanym psem ozdobnym.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały pies o szerokim pysku; okryty obfitą szatą; elegancki i pełen wdzięku.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie jest równa długości tułowia. Suki mają nieznacznie dłuższy tułów.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Mądry, łagodny i czarujący.
GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:

Czaszka: Szeroka i zaokrąglona.
Stop: Mocny, z wgłębieniem.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Pysk bardzo krótki i szeroki ; nos na poziomie linii oczu. Kolor nosa czarny lub ciemno cielisty, w zależności od koloru łat. Dobrze rozwarte nozdrza.
Uzębienie: Białe i mocne zęby; pożądany zgryz cęgowy, lecz dozwolony zgryz nożycowy lub przodozgryz.
Oczy: Duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarne.
Uszy: Długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone daleko od siebie.
SZYJA:
Raczej krótka, noszona wysoko.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Szerokie i lekko zaokrąglone.
Klatka piersiowa: Umiarkowanie szeroka i głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Wyraźnie podciągnięty.
OGON:
Pokryty pięknym, obfitym i długim włosem; noszony nad grzbietem.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:

Proste przedramiona; kościec delikatny; część tylna przedramion (poniżej łokcia) ozdobiona piórami.
KOŃCZYNY TYLNE:
Umiarkowanie kątowane; tylna partia zadu ozdobiona piórami.
ŁAPY:
Małe, zajęcze, pożądane obfite owłosienie.
CHÓD/RUCH:
Elegancki, lekki i dumny.
SZATA:
SIERŚĆ:
Jedwabista, prosta i długa. Całe ciało, z wyjątkiem głowy, pokryte jest obfitym owłosieniem Uszy, szyja, uda i ogon ozdobione są obfitymi piórami.
MAŚĆ:
Biała z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane są symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele. Szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy.
WYSOKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy – ok. 25 cm. Suki są nieco mniejsze niż samce.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
• Nos jakiegokolwiek innego koloru niż czarny u psów z czarnymi znaczeniami.
• Tyłozgryz; skrzywienie żuchwy.
• Szata jednolicie biała, bez znaczeń; pojedyncze /niesymetryczne/ znaczenia na głowie.
• Lękliwość.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/206.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.