Długie uszy: ozdoba czy utrapienie

Zdrowe ucho poznajemy po bardzo małej ilości woskowiny w miodowym kolorze, pozbawionej nieprzyjemnego zapachu. 


Po naciągnięciu małżowiny usznej powinien być widoczny kanał słuchowy o zdrowej, lekko zaróżowionej, elastycznej skórze, bez śladu zaczerwienienia, podrażnień i strupów. Jeśli pies nie ma żadnych problemów z uszami, nie ma potrzeby ich czyszczenia. Wystarczy od czasu do czasu delikatnie przetrzeć małżowinę uszną miękką szmatką zwilżoną specjalnym preparatem do czyszczenia uszu. I to wszystko. Ta komfortowa sytuacja dotyczy przeważnie psów o uszach stojących, niezbyt obficie owłosionych. Nie znaczy to jednak, że nie trzeba tych uszu od czasu do czasu kontrolować i niezwłocznie reagować, jeśli spostrzeżemy, że dzieje się z nimi coś niepokojącego zwłaszcza, gdy pies pokazuje, że coś mu w uchu przeszkadza.

Zupełnie inaczej wygląda to u psów o uszach długich, ciężkich, zwisających od nasady, które są szczególnie narażone na różnego rodzaju choroby.


Przyczyną jest nie tylko anatomicznie uwarunkowana niedostateczna wentylacja kanału słuchowego, ale także to, że pies węsząc w czasie spacerów zbiera z ulicy i trawników różne zanieczyszczenia, śmieci, źdźbła trawy a nawet małe gałązki. Jeśli po powrocie ze spaceru ich nie usuniemy, mogą dostać się w głąb ucha, podrażnić lub skaleczyć skórę i doprowadzić do powstania stanu zapalnego. W przypadku, gdy ciało obce dostanie się bardzo głęboko, mogą wystąpić objawy neurologiczne a nawet zaburzenia równowagi.

Dodatkowym problemem jest bujne owłosienie wewnętrznej strony ucha. U niektórych psów sierść wrasta aż do kanału słuchowego, utrudnia jego wentylację i wystarczy odrobina woskowiny, żeby powstał korek, który może go całkowicie zaczopować. W takiej sytuacji ryzyko pojawienia się stanu zapalnego graniczy niemal z pewnością. Trzeba niezwłocznie usunąć ten korek a ponieważ nie każdy pies na to pozwala, najlepiej wybrać się do przychodni weterynaryjnej albo salonu fryzjerskiego dla psów.

Basset ma najpiękniejsze uszy świata, jak na ironię tak się składa, że ten największy kłapouch to jednocześnie wspaniały psy tropiący, który zupełnie nie zdaje sobie sprawy z tego, że nie powinien ciągnąć uszami po ziemi. Problem dotyczy wielu psów takich jak chociażby bllodhound czy cocker spaniele. Im bardziej zwisające i mocniej przylegające do głowy uszy, tym staranniej trzeba je pielęgnować, żeby nie dopuścić do stanów zapalnych, które mają niestety to do siebie, że lubią powracać.