Rasy psów

Wybierz inną rasę

AUSTRALIAN TERRIER

Pochodzenie


W XIX wieku brytyjscy osadnicy przenosząc się do Australii zabierali ze sobą swoje psy, które potem, po wielu różnych, często przypadkowych skojarzeniach, dały początek kilku nowym rasom. Jedną z nich jest terier australijski. Wśród jego przodków znalazło się kilka psów z grupy terierów: cairn terrier, skye terrier, danie dinmont terrier, terier irlandzki, terier szkocki oraz naturalnie yorkshire terrier, którego udział w powstawaniu rasy jest chyba najbardziej widoczny. Psa, który powstał w wyniku tych krzyżowań nazywano na początku broken coated terrier, ale później zmieniono jego nazwę na australian rough coated terrier z czego dziś został już tylko australian terrier.

W 1889 roku, w Melbourne, powstał Australian Rough Coated Terrier Club a w 1896 roku opracowano standard rasy, który miał za zadania wskazać hodowcom te cechy, które w hodowli australiana powinni brać pod uwagę. Mimo to długo jeszcze rasa była bardzo niewyrównana. Hodowcy przywiązywali szczególną wagę do cech użytkowych, starali się otrzymać psa, który dobrze radziłby sobie ze szkodnikami panoszącymi się na fermach, przede wszystkim ze znienawidzonymi w Australii, mnożącymi się w zawrotnym tempie królikami. Australiany okazały się psami tak dzielnymi, że potrafiły sobie poradzić nawet z dużymi wężami. Te ich cechy spowodowały, że na przełomie wieku stały się bardzo popularne, Australijczycy polubili te urocze, waleczne pieski, które w krótkim czasie stały się cenionymi psami rodzinnymi.

W 1895 roku pierwsze teriery australijskie trafiły do Stanów Zjednoczonych a dziesięć lat później do Wielkiej Brytanii, gdzie jednak nie wzbudziły większego zainteresowania. Dopiero kiedy w 1936 roku książę Gloucester wybrał się w podróż po Australii i przywiózł z niej małego rudego teriera australijskiego, popularność tej rasy gwałtownie wzrosła. Jeszcze trudniej przebiegało popularyzowanie australian terriera w Ameryce. Dziś teriery australijskie są bardzo popularne w swoim rodzinnym kraju, liczne hodowle funkcjonują też w Stanach, Wielkiej Brytanii i w Skandynawii. W Polsce jest to niestety nadal rasa bardzo rzadka.
 
 

Wygląd

Terier australijski to niewielki, szorstkowłosy piesek o charakterystycznych, krótkich nóżkach i zawadiackim wyglądzie. Ma mocne, zwinne, doskonale umięśnione ciało z szerokim przedpiersiem i niezbyt głęboką klatką piersiową. Ogon kopiowany, średniej długości, noszony wysoko. Głowa z mocną, wydłużoną kufą, osadzona na bardzo długiej jak na tak małego pieska szyi. Małe sterczące uszka, bystre ciemnobrązowe oczy i nastroszona grzywka nadają mu wygląd wesołego łobuziaka.

Wysokość w kłębie:
25 cm, suki nieco mniejsze
Masa ciała:
6,5 kg, suki nieco lżejsze


Charakter, usposobienie

Terier australijski został stworzony do polowania na króliki i szczury i rewelacyjnie spełnił pokładane w nim nadzieje. Waleczność i odwaga tego niewielkiego pieska musiały być rzeczywiście niezwykłe, skoro odważył się zaatakować i pokonać dużego węża. Do dziś lubi zapolować, można mieć pewność, że w jego domu myszy i szczury są bez szans. Jest to pies o dużym temperamencie, inteligentny, uwielbia zabawę, z radością uczestniczy w długich spacerach i wszystkich rodzajach aktywności, jakie mu się zaproponuje. Jest bardzo inteligentny, ale dość samowolny i uparty, warto więc szkolić go jak najwcześniej. Jeśli będzie miał konsekwentnego, stanowczego przewodnika, z pewnością będzie brylował zarówno w nauce posłuszeństwa, w agility jak i różnego rodzaju ćwiczeniach zręcznościowych.

Australijczyk jest wspaniałym, przemiłym psem rodzinnym, bardzo przywiązuje się do wszystkich członków swojej rodziny, choć z reguły wybiera jedną osobę, która jest dla niego najważniejsza. Jest całkowicie pozbawiony agresji, niehałaśliwy, bez najmniejszych problemów adaptuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Będzie się doskonale czuł zarówno w gospodarstwie jak i wielkomiejskim mieszkaniu.
 

Szata

Zgodnie ze wzorcem sierść teriera australijskiego jest sztywna, szorstka, o długości około sześciu cm, podszyta krótkim miękkim podszerstkiem. Włos na kufie oraz dolnych częściach łap jest krótszy, natomiast na czubku głowy tworzy się bardzo charakterystyczna dla tej rasy, rozkładająca się na boki czuprynka.

Umaszczenie
stalowo-niebieskie, ciemnoszare, piaskowe aż do czerwonego, ewentualnie z podpalaniem na głowie i kończynach. Podpalanie powinno być jak najciemniejsze a czuprynka błękitna piaskowa lub czekoladowa.

Pielęgnacja psa, który pełni rolę przyjaciela rodziny nie jest szczególnie absorbująca, chociaż jak każdy pies szorstkowłosy, również terier australijski musi być regularnie, raz na 3-4 miesiące trymowany.

Więcej na temat pielęgnacji australian terriera i przygotowania go do wystaw -
kliknij tutaj
 

Zdrowie

Australien terrier jest psem zdrowym i odpornym na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Jak wszystkie psy szorstkowłose może źle tolerować wysokobiałkową karmę i zareagować pojawieniem sie alergii skórnej.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Terier australijski jest doskonałym psem rodzinnym, uroczym, pełnym radości uczestnikiem rodzinnych spacerów i wycieczek. Nadaje się do każdego, nawet niewielkiego mieszkania i choć lubi się wybiegać, w domu jest spokojny i nie sprawia kłopotów.
Łatwo przystosowuje się do miejskich warunków życia, szczeka niedużo, jest przyjazny w stosunku do innych zwierząt. Bardzo dobrze dogaduje się dziećmi. Powinien być jednak szkolony i trzymany w pewnym rygorze, bo jeśli da mu się pełną swobodę i zbytnio go rozpieści, może próbować rządzić wszystkimi domownikami. Lepiej od początku nauczyć go posłuszeństwa, bo złe nawyki są trudne do wykorzenienia.

Nie wolno zapominać, że jest to pies obdarzony bardzo silnym instynktem myśliwskim, będzie polował nie tylko na szczury i krety ale także na domowe chomiki i świnki morskie. W domu, w którym jest terier australijski lepiej nie trzymać tych zwierząt, nawet jeśli są zamknięte w bezpiecznej klatce, bo będą zestresowane jego obecnością. Na spacer powinien wychodzić zawsze na smyczy, nie wolno dopuścić do tego, żeby jakiś obcy pies go zaczepił, bo odezwie się wtedy jego pasja do walki i będzie się starał pokazać intruzowi gdzie jest jego miejsce. Biorąc pod uwagę jego wielkość, w przypadku większego agresora może się to skończyć tragicznie. Bardzo przywiązuje się do swojego właściciela, jest pełen radości i dobrze wychowany będzie z pewnością wiernym, wspaniałym towarzyszem dla każdej rodziny.

Zalety i wady

+ inteligentny, łatwo się uczy
+ wesoły, pełen energii
+ doskonały towarzysz dzieci
+ z zapałem tępi myszy
+ nadaje się do każdego mieszkania
  - bywa zadziorny wobec innych psów
- wymaga konsekwentnego przewodnika
- sierść wymaga regularnego trymowania


Ciekawostki

Powstawanie dwóch ras: australian silky terriera i australian terriera odbywało się praktycznie w tym samym czasie. Ponieważ oba te psy miały wśród swoich przodków yorka, zdarzało się że w jednym miocie rodziły się trzy rodzaje szczeniąt, a wyboru dokonywano przydzielając psa do tej rasy, do której był najbardziej podobny. Psy o włosie długim i jedwabistym kwalifikowano jako yorki, o włosie krótkim jedwabistym jako silky teriery, jeśli zaś włos był wyraźnie szorstki uznawano że pies jest australijskim terierem. Działo się tak mimo że już od 1900 roku istniały kluby australian teriera i silky teriera i wzorce tych ras były już opracowane. Dopiero w 1932 roku kojarzenie tych ras między sobą zostało definitywnie zakazane.
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?  

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 8 /05.12.2012/F/D/GB
TERIER AUSTRALIJSKI
(Australian Terrier)
Wersja polska 10.12.2012
Pochodzenie: Australia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.10.2012
Użytkowość:
Jeden z najmniejszych roboczych terierów, powstał by być towarzyszem i pomocnikiem w ciężkich czasach i warunkach.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Terier australijski, choć powstał z brytyjskich przodków, jest jednym z niewielu przedstawicieli tej grupy, których ojczyzna nie jest Zjednoczone Królestwo. Jest też pierwszą rasą, która powstała w Australii. Z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć można, że zarówno on jak i silky terier pochodzą od rozmaitych szorstkowłosych terierów z Tasmanii, Nowej Południowej Walii i Victorii. Te z kolei za przodków miały teriery skye, szkockie i dandie dinmont. Okazjonalnie dodawano jeszcze yorkshire teriera. Wiadomo, że już na początku XIX wieku osadnicy z okolic Campbell Town i Ross na Tasmanii mieli szorstkowłose psy o niebieskiej, lśniącej maści podstawowej z podpalaniem. Ważyły około 10 funtów, a cenione były jako stróże

WYGLĄD OGÓLNY:
rzMocny pies o krótkich kończynach, raczej długi w stosunku do swej wysokości, obdarzony typowym dla teriera charakterem: aktywny, pełen temperamentu. Jego sierść jest twarda, nie trymowana, wokół szyi tworzy wyraźną
kryzę, która sięga mostka, długa, mocna głowa dodaje mu wyrazu bezpretensjonalnego śmiałka.

USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Terier australijski jest z urodzenia psem użytkowym, lecz jego przywiązanie do właścicieli i wesołe usposobienie sprawiają, że jest doskonałym kompanem.

GŁOWA:
Z charakterystyczną, miękkowłosą czuprynką.
Mózgoczaszka
długa o płaskim czole, średniej szerokości, dobrze wypełniona między oczami.
Stop niewielki, jednak widoczny.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna, średniej wielkości, Nieowłosiona skóra obejmuje dość daleko grzbiet kufy.
Kufa mocna, takiej samej długości co mózgoczaszka. Nie może być zapadnięć pod oczami. Długa i silna szczęka oraz żuchwa gwarantują niezawodny chwyt.
Wargi gładkie, przylegające, czarne.
Uzębienie: szczęka i żuchwa są mocne, zapewniają pewne zwarcie, silne zęby równomiernie rozmieszczone, siekacze szczęki przykrywają ściśle siekacze żuchwy, co tworzy zgryz nożycowy.
Oczy powinny być owalne i małe, o przeszywającym spojrzeniu, ciemnobrązowe, dobrze rozstawione i nie wyłupiaste.
Uszy małe, spiczaste, stojące, dobrze noszone, miernie rozstawione, nie ma na nich długiej sierści. Ruchliwe i czujnie nastawione,( nie dotyczy to szczeniąt do szóstego miesiąca życia).

SZYJA:
Dobrej długości, mocna, lekko łukowata, harmonijnie powiązana ze skośnie ułożonymi łopatkami.

TUŁÓW:
Mocny, długi w stosunku do wysokości psa w kłębie. Określenia tego użyto wcześniej w punkcie „Wygląd ogólny”. Za autorami standardu powtarzam to zdanie: „mocny pies o krótkich kończynach, raczej długi w stosunku do swej wysokości”.
Grzbiet prosty.
Lędźwie mocne.
Klatka piersiowa średniej głębokości i szerokości, żebra są dobrze wysklepione. Przedpiersie jest wyraźnie zaznaczone, mostek położony stosunkowo nisko.

OGON:
Tradycyjnie cięty; bez względu na to, czy cięty, czy długi, musi być osadzony i noszony wysoko, ale nie zakręcony nad grzbietem.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie
proste i gdy patrzymy na nie od przodu równolegle ustawione, kość mocna. Porasta je sierść tworząca pióro od łokcia po nadgarstek.
Śródręcza mocne, nie powinny być skośnie ustawione.
Kończyny tylne
szerokie, średniej długości. Gdy patrzymy na nie z tyłu powinny być względem siebie równoległe, od stawów skokowych po łapy. Nie mogą być ustawione ani szeroko, ani wąsko.
Uda silne i muskularne.
Stawy kolanowe dobrze kątowane.
Stawy skokowe nisko położone, o dobrych kątach.
Łapy małe, okrągłe, zwarte o mocnych opuszkach, palce zebrane, średnio wysklepione. Łapy nie kierują się ani na zewnątrz, ani do wewnątrz, pazury mocne, czarne lub ciemne.

RUCH:
Równoległy, elastyczny i energiczny. Kończyny oglądane od przodu są równoległe w akcji, łopatki, łokcie i nadgarstki nie są luźne. Kończyny tylne swobodnie pracują w kolanach i stawach skokowych, ich wyrzut jest energiczny i wydajny. Oglądane od tyłu, od stawów skokowych do ziemi, są równoległe wobec siebie, w ruchu ani wąsko, ani szeroko rozstawione.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos na tułowiu dwojakiego rodzaju: szorstka, prosta i gęsta okrywa o długości ok. 6 cm i krótki, miękki w gatunku podszerstek. Na kufie, dolnej części kończyn i łapach włos nie jest długi.
Umaszczenie:
a) błękitne, błękitno stalowe lub błękitno-ciemnoszare z intensywnym podpalaniem (nie piaskowym) występującym na kufie, uszach, spodniej części tułowia, dolnych partiach kończyn, łapach, wokół odbytu (nie dotyczy to szczeniąt). Im bardziej czyste i wyraźniejsze kolory, a podpalanie odgraniczone, tym lepiej. Osmolenia uważa się za wadę. Czuprynka jest błękitna, srebrna, lub o ton jaśniejsza od koloru włosa na głowie.
b) jasnopiaskowe lub czerwone z czuprynką o ton jaśniejszą. Wszelkie osmolenia lub włosy ciemno-cieniowane traktuje się jako wadę.
c) przy każdej maści białe znaczenia na piersi i łapach stanowią wadę.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie:
za najbardziej odpowiednią przyjmuje się ok. 25 cm. Suki są nieco mniejsze.
Waga:
najlepsza waga dla samca to ok. 6,5 kg. Suki są lżejsze.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca uważa się za wady, których ocena zależy od ich stopnia.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- agresja lub wyraźna lękliwość
- psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra, umieszczone w worku mosznowym.

www.zkwp.pl/zg/wzorce/236.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.