Pochodzenie

Wygląd

Charakter, usposobienie

Szata

Deerhound ma szorstką, kosmatą i szeleszczącą w dotyku, tzw. drucianą sierść o długości około 8-10 cm, która stanowi doskonałą ochronę przed złymi warunkami atmosferycznymi. Na głowie i w dolnych partiach ciała sierść jest bardziej miękka.

Najbardziej pożądanym umaszczeniem jest ciemne szarobłękitne, ale dopuszcza się także ciemne odcienie szarości, jasnoszare, piaskowe, płowe, płowe pręgowane lub płowe z czarnym nalotem. Często się jeszcze spotyka jedno z najstarszych umaszczeń -  piaskowo rude z czarną maską i czarnymi uszami.

Więcej na temat pielęgnacji charta szkockiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Do kogo pasuje ten pies ?

 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

• Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców

• Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 164 / 05.12.2012
CHART SZKOCKI (Deerhound)
TŁUMACZENIE: Związek Kynologiczny w Polsce, aktualizacja: Renata Berlińska
KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 08.10.2012
PRZEZNACZENIE: Pies myśliwski, stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 10 Charty
Sekcja 2 Charty szorstkowłose
Nie podlega próbom pracy

ZARYS HISTORII RASY:
Pochodzenie Deerhounda, zwanego niegdyś Szkockim Deerhoundem, okryte jest mgłą tajemnicy. Istnieją jednak podstawy, aby sądzić, że psy te zostały sprowadzone do Szkocji przez kupców fenickich. Z pewnością psy używane do pogoni za zwierzyną były tam już w momencie przybycia Rzymian. Deerhoundy przez tysiąc lat wykorzystywano do polowania na jelenie, i choć dziś bardziej są przyzwyczajone do prezentacji w ringu wystawowym, ich typ pozostał prawie niezmienny na przestrzeni wieków.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Przypomina szorstkowłosego greyhounda, większego i o mocniejszym kośćcu.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Jego budowa wskazuje na wyjątkowe połączenie szybkości, siły i wytrwałości, umożliwiające doścignięcie i powalenie jelenia, jednak jego zachowanie jest łagodne i pełne godności. Jest delikatny i przyjazny, a także posłuszny i łatwy do ułożenia, ponieważ chce się przypodobać. Pojętny, o dobrym charakterze, nigdy nie jest nieufny, agresywny ani lękliwy. Zachowuje się ze spokojem i godnością.

GŁOWA: 
Długa
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Raczej płaska niż okrągła, nieznacznie wypukła nad oczami. Najszersza między uszami, stopniowo zwęża się w kierunku oczu. Porośnięta jest umiarkowanie długim włosem, delikatniejszym niż na tułowiu.
Stop: Brak stopu.
TWARZOCZASZKA:
Nos: Lekko orli, czarny.
Kufa: Zwęża się wyraźnie w kierunku nosa. U osobników jaśniej umaszczonych preferowana jest czarna kufa.
Wargi: Dobrze przylegające. Obfite wąsy z dość jedwabistego włosa, niewielka broda.
Szczęki/Uzębienie: Szczęki mocne, zgryz idealnie nożycowy, regularny i kompletny, tzn. siekacze górne przykrywają ściśle dolne i są z nimi w ścisłym kontakcie oraz są osadzone prostopadle w stosunku do szczęk.
Oczy: Umiarkowanie okrągłe, ciemne - zwykle ciemnobrązowe lub orzechowe. Jasne oczy są niepożądane. Spojrzenie w spoczynku jest łagodne, ale gdy pies jest ożywiony staje się przenikliwe i odległe.
Uszy: Osadzone wysoko, w spoczynku załamane ku tyłowi. W akcji unoszone są powyżej linii głowy, ale nie tracą załamania; w niektórych przypadkach mogą być półstojące.
Uszy duże i grube, zwisające płasko przy głowie i uszy stojące są wysoce niepożądane. Powinny być miękkie, lśniące, w dotyku przypominające mysią sierść, bez długiego włosa ani piór, czarne lub ciemnego koloru. Im mniejsze uszy tym lepiej.

SZYJA:
Bardzo mocna, długa, choć jej długość czasami zatarta jest przez kryzę. Partia karku jest bardzo wydatna w miejscu osadzenia głowy. Brak podgardla.

TUŁÓW:
Zbudowany jak u greyhounda większych rozmiarów i o silniejszym kośćcu.
Grzbiet: Prosta linia grzbietu jest niepożądana.
Lędźwie: Dobrze wysklepione, linia zadu jest nachylona w stronę ogona.
Zad: Pochylony, szeroki i mocny. Kości biodrowe szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: Raczej głęboka niż szeroka, nie nazbyt wąska. Żebra nie powinny być zbyt płaskie.

OGON:
Długi, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający prawie do ziemi. W pozycji stojącej zwisa całkowicie wyprostowany lub zakrzywiony. W akcji jest zakręcony, ale nigdy nie jest noszony powyżej linii grzbietu. Obficie porośnięty włosem. Na górnej części włos jest bardzo twardy, drutowaty; na spodniej nieco dłuższy, niewielkie pióro przy końcu ogona nie obniża oceny. Ogon zawinięty w pętlę lub pierścień stanowi wadę.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Proste, o kośćcu szerokim i płaskim.
Łopatki: Ukośne, niezbyt szeroko rozstawione. Łopatki nadmiernie umięśnione lub spionowane są niepożądane.
Łokcie i przedramiona: powinny być dość szeroko rozstawione.
Przednie łapy: Zwarte, z wyraźnie zaznaczonymi kłykciami. Pazury mocne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Duża odległość między guzem biodrowym a guzem piętowym. Kościec szeroki i płaski.
Kolana: Dobrze kątowane.
Tylne łapy: Zwarte, z wyraźnie zaznaczonymi kłykciami. Pazury mocne.

CHODY:
Swobodne i dynamiczne i lekkie, o długim wykroku.

SZATA:
Włos:
Kosmaty, ale nie nadmiernie obfity. Włos wełnisty jest niedopuszczalny. Prawidłowy jest gęsty, przylegający do ciała, nieregularny, szorstki lub sztywny w dotyku. Na tułowiu, szyi, kończynach tylnych i zadzie włos jest szorstki i bardzo twardy, drutowaty, długości od 8 do 10 cm. Na głowie, klatce piersiowej i brzuchu włos jest znacznie bardziej miękki. Na wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych występuje niewielkie pióro.
Umaszczenie:
Ciemne szaroniebieskie, ciemniejsze i jaśniejsze odcienie szarości, pręgowane, żółte, piaskowe lub płowoczerwone z czarną maską, uszami i czarnymi końcówkami kończyn i ogona. Białe znaczenia na przedpiersiu, białe palce i mała biała plamka na końcu ogona są dopuszczalne, ale im mniej bieli tym lepiej, ponieważ deerhound ma być psem jednolicie umaszczonym. Białe znaczenia na głowie i biała kryza są niedopuszczalne.

WYSOKOŚĆ I MASA CIAŁA:
Minimalna pożądana wysokość w kłębie: Psy: 76 cm Suki: 71 cm
Masa ciała: Psy około 45,5 kg Suki: około 36,5 kg

WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia oraz wpływu na zdrowie i komfort życia psa oraz jego zdolność do wykonywania tradycyjnej pracy.

WADY DYSKWALIFIKUJACE:
- Agresja lub nadmierna lękliwość
- Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany

Uwaga:
- Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
- Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowietypowej dla rasy.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/164.pdf