Entropium i ektropium

Najczęściej spotykane wady wrodzone to entropium i ektropium. Spotyka się je szczególnie często u takich ras jak bassety, dogi de bordeaux, spaniele, buldogi. Oba te schorzenia to wady wrodzone, które nieleczone mogą prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu oka, a nawet do utraty wzroku. Nie zdołano do tej pory wyjaśnić, w jaki sposób te wady przenoszą się na potomstwo, tym bardziej, że pojawiają się często w liniach, w których nigdy do tej pory nie występowały. Przyjmuje się więc, że są to wady przenoszone z pokolenia na pokolenie, ale żeby wystąpiły u danego osobnika, musi zaistnieć wyjątkowa, specyficzna kombinacja genów.

Entropium - podwinięcie powieki

Entropium to wada polegająca na zawinięciu się brzegu powieki w stronę gałki ocznej. Może to dotyczyć powieki górnej, lub co częstsze dolnej, a także obydwu powiek jednocześnie. Powieki w tym schorzeniu podwijają się do środka oka i powodują, że włosy dotykają rogówki. Ich obecność w worku spojówkowym powoduje nieustanne drażnienie oka oraz permanentny stan zapalny. Oko zaczyna łzawić i sprawiać ból. Pies odczuwa silny dyskomfort, podobnie jak człowiek, któremu coś wpadło do oka. Próbuje na swój sposób sobie z nim poradzić: trze oczy łapą lub ociera je o dywan. To mechaniczne drażnienie w krótkim czasie prowadzi do rozprzestrzenienia się stanu zapalnego na głębsze partie oka. Jest to schorzenie, którego nie wolno lekceważyć, ponieważ nieleczone może doprowadzić do utraty wzroku.

Jeśli entropium zostanie zdiagnozowane bardzo wcześnie, w wieku 2-3 miesięcy, jest szansa, że w miarę rozrastania się głowy zwierzęcia powieka zostanie odciągnięta od gałki ocznej. Wspomożenie tego procesu środkami farmakologicznymi może spowodować, że problem zniknie bez potrzeby interwencji chirurgicznej.

W późniejszym wieku leczenie zachowawcze rzadko daje zadowalające, a zwłaszcza trwałe efekty, zazwyczaj powoduje tylko przejściowe złagodzenie dolegliwości. Definitywna poprawa następuje dopiero po korekcyjnym zabiegu chirurgicznym, który polega na usunięciu małego  kawałka skóry powieki i zszyciu jej w taki sposób, żeby przylegała do gałki ocznej, a jej owłosiony brzeg był odchylony na zewnątrz i nie dotykał rogówki. Zabieg ten przeprowadza się jednak dopiero w wieku około jednego roku, gdy głowa psa przestaje już rosnąć. Wykonany wprawną ręką lekarza specjalizującego się w okulistyce nie pozostawia blizn i daje znakomity i trwały rezultat.

Entropium spotykamy najczęściej u takich ras psów jak shar pei, chow chow, buldog angielski, golden retriever, seter irlandzki, labrador retriever, dog niemiecki, ogar polski, gończy polski. Ze względu na dziedziczny charakter schorzenia, psy, u których stwierdzono entropium nie powinny być używane do hodowli.

Ektropium - wywinięcie powieki

Ektropium to wada, która polega na wywinięciu się dolnej powieki na zewnątrz. To powoduje, że jej brzeg odstaje od gałki ocznej wskutek czego odsłania półksiężycowaty fałd spojówki dolnej powieki, wewnętrzną powierzchnię spojówki dolnej powieki oraz dolną część gałki ocznej. Odstając powieka tworzy kieszeń, do której dostają się różne zanieczyszczenia i bakterie tworzac sprzyjajace warunki do powstania stanów zapalnych.

Szczególnie podatne na to schorzenie są psy z obfitą, bardzo luźną skórą na głowie: bassery, boksery, bloodhoundy, bernardyny i wiele innych. Nie u wszystkich pojawia się problem odwiniętej powieki, wiekszość funkcjonuje bez najmniejszych problemów i czaruje nas swoim "smutnym spojrzeniem".

Dla psa z całą pewnoscią nie jest to schorzenie tak bardzo dokuczliwe jak entropium, bo bezpośrednio nie drażni gałki ocznej,  często jednak prowadzi do różnego rodzaju infekcji, które nawracają, przechodząc najczęściej w stan chroniczny.

Utrzymujący się stan zapalny może niekorzystnie wpłynąć na jakość widzenia. Leczenie polega zazwyczaj na aplikowaniu odpowiednich leków lub znacznie rzadziej - na wykonaniu chirurgicznej korekty powieki.                

Prawidłowo zbudowane powieki powinny przylegać do gałki ocznej i chronić ją przed wszelkiego rodzaju urazami. W przypadku omawianych anomalii nie tylko tej roli nie są w stanie pełnić, ale na dodatek, szczególnie w przypadku entropium same mogą ją podrażniać i prowadzić do poważnego uszkodzenia rogówki. W każdym przypadku, jeśli wygląd oka odbiega od normy, trzeba jak najpredzej zasiegnąć porady psiego okulisty, bo do zdiagnozowania oczu potrzebna jest odpowiednia aparatura.


Uwaga:
Artykuł ma charakter informacyjny. Naszym celem jest zwrócenie uwagi na te zmiany w wyglądzie oraz zachowaniu psa, które mogą być objawem choroby. Jeśli nas coś niepokoi, nie zwlekajmy z wizytą u lekarza weterynarii. Pies nam nie powie, co mu dolega, dlatego obserwujmy go bardzo uważnie, żeby móc lekarzowi przekazać jak najwięcej informacji. Ułatwi to postawienie diagnozy i przyspieszy powrót do zdrowia.