Identyfikacja psa rasowego

Każdy pies rasowy zgodnie z regulaminem Związku Kynologicznego w Polsce musi być trwale oznakowany w taki sposób, żeby w każdej chwili można było dokonać jego identyfikacji. Obecnie Związek dopuszcza dwie metody:

• Tatuaż

Do pewnego czasu wszystkie rasowe szczenięta były poddawane tatuowaniu, które było stosowane jako jedyna metoda identyfikacji. Tatuaż wykonywano podczas przeglądu miotu, w wieku siedmiu tygodni, w pachwinie. Związek Kynologiczny nie wydał metryczki a potem rodowodu dla psa/suki, które nie były trwale oznakowane. Numer nadaje zawsze ten oddział ZKwP, w którym szczenię się urodziło. Będzie mu towarzyszył przez całe życie: najpierw pojawi się w jego metryce, następnie w rodowodzie, a potem w każdym dokumencie wystawowym i hodowlanym.

Numer pozwala ustalić oddział Związku Kynologicznego w Polsce, w którym szczenię zostało po raz pierwszy wpisane do rejestru hodowlanego i gdzie przez cały czas przechowywana jest jego kartoteka. Dzięki temu w przypadku zagubienia/znalezienia psa teoretycznie można go łatwo zidentyfikować i w razie potrzeby odnaleźć jego właścicieli. W praktyce, szczególnie u psów obficie owłosionych, jego odszukanie i odczytanie wymaga ogolenia sierści co powoduje, że sprawdzenie go jest nie lada problemem. Na domiar złego tatuaże są bardzo słabo widoczne, tusz z czasem blaknie albo litery rozmazują się w miarę wzrostu psa i stają się całkowicie nieczytelne. To powoduje, że praktycznie nikt ich nigdy nie sprawdza. A szkoda, bo powinny być za każdym razem weryfikowane przy wykonywaniu badań wykluczających nosicielstwo chorób dziedzicznych, podczas przeprowadzania wymaganych przez regulamin hodowlany testów psychicznych oraz sprawnościowych, a także na wystawach kynologicznych, co najmniej u zwycięzców. Uniemożliwiłoby to podstawianie psów na testach i na wystawach, co niestety od czasu do czasu się zdarza.

W wielu krajach zamiast w pachwinie, tatuaż wykonuje się na wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Jest to wygodne, jeśli trzeba go odczytać, a jest to pierwsza rzecz, jaką należy sprawdzić w przypadku znalezienia psa i konieczności jego identyfikacji. Niestety w krajach, w których tatuaż wykonywano w tym właśnie miejscu, całkiem często zdarzało się, że właściciel-barbarzyńca, który porzucił psa, żeby nie można go było po jego numerze identyfikacyjnym odnaleźć, obcinał psu ucho. 

Kody literowe:

Znakowanie wykonywane przez Zwiazek Kynologiczny w Polsce ma na celu potwierdzenie rasowości psa i prawdziwość jego danych wyszczególnionych w rodowodzie. 000 – to miejsce na cyfry oznaczające numer szczenięcia danej rasy a litera wskazuje oddział, w jakim szczenię zostało zarejestrowane - np. szczenię nr 13 w oddziale katowickim będzie miało tatuaż H013, a w rybnickim 013T. Jeśli znajdziemy psa, u którego uda się odczytać numer tatuażu, znając poniższe kody można skontaktować się z oddziałem, w którym pies po raz pierwszy został zarejestrowany. Przy odrobinie szczęścia za jego pośrednictwem można odszukać właścicieli, którzy właśnie rozpaczliwie go szukają.

• Chip

Od kiedy pojawiła się możliwość czipowania, tatuaże powoli odchodzą w zapomnienie. Procedura chipowania wygląda następująco: hodowca pobiera ze Związku Kynologicznego specjalny formularz i wraz z nim, oraz oczywiście ze szczeniętami, udaje się do weterynarza, który po ich zachipowaniu wpisuje nadane szczenietom numery do związkowego formularza i potwierdza to podpisem i pieczątką. Następnie hodowca składa ten dokument w Związku Kynologicznym, który nadane numery wpisuje do metryczek.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że chipy są praktyczniejsze, bo każdy, kto ma odpowiedni czytnik może je odczytać bez odwracania psa na grzbiet, co w przypadku dużego, obcego psa nie jest proste. Jest to również bardzo przydatne w przypadku kradzieży lub zagubienia psa, bo można w ten sposób potwierdzić jego "tożsamość" i stosownie do potrzeby albo udowodnić swoje prawa do psa i odebrać go komuś, kto go sobie przywłaszcył, albo dotrzeć do jego właściciela.


Powinno się czipować wszystkie psy, zarówno rasowe jak i nierasowe, bo dla właściciela wszystkie są równie cenne. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że wiele osób nie wie, że pies może być czipowany, warto więc dodatkowo zawiesić mu przy ubroży małą adresówkę w której jest numer telefoniczny właściciela oraz informacja, że pies jest czipowany i można przy pomocy czytnika ustalić w bazie danych jego adres.

Jeśli chodzi o hodowlę, nie ma bardziej wiarygodnego sposobu identyfikacji psa niż badanie DNA. A jest to bardzo istotne, bo całkowicie eliminuje możliwość jakichkolwiek nadużyć. Było blisko, ale się nie udało. Szkoda.


Ze strony internetowej ZKwP:

Ważna informacja dla hodowców:
Badanie profilu DNA

10.12.2014

Zarząd Główny ZKwP na posiedzeniu plenarnym w dniu 10.12.2014 r podjął decyzję o wprowadzeniu od 01.01.2015 roku - jako jednego z wymogów hodowlanych - badania profilu DNA wchodzących do hodowli suk hodowlanych oraz psów reproduktorów ras polskich a także reproduktorów pozostałych ras i zatwierdził związane z tym procedury, które zostały ujęte w załącznikach nr. 14 i 15 do Regulaminu Hodowli Psów Rasowych.

Dwa miesiące później:

18.02.2015

Zarząd Główny ZKwP na posiedzeniu plenarnym w dniu 18.02.br. podjął uchwałę o wstrzymaniu, jako obowiązkowe badań DNA do czasu dopracowania procedur związanych z pobraniem materiału i ich badaniem. Nadal badania DNA mogą być przeprowadzane w Oddziałach ZKwP wg dotychczasowych procedur, ale w formie dobrowolnej. Decyzja wchodzi w życie z dniem opublikowania i jest ważna do odwołania.

W sporcie to się chyba nazywa falstart.
Wielka szkoda, bo jest to jedyna niepodważalna metda identyfikacji psa.