Dzisiaj jest 10.12.2024
- Rasa - pochodzenie, rodowód
- OPIS RAS PSÓW od A do Z
- Kupno psa
- Adoptujemy psa ze schroniska
- Ekwipunek dla psa
- Wychowanie psa
- Problemy wychowawcze
- Szkolenie psa
- Pies w służbie człowieka
- Pies i prawo - obowiązki właściciela
- Charakter - tajniki psiej psychiki
- Agresja
- Jak zrozumieć psa ?
- Relacje psa z ludźmi i zwierzętami
- Żywienie według potrzeb
- Jak dobrze karmić ?
- Co warto wiedzieć o żywieniu
- Dodatki do psiej miski
- Ciekawostki na temat żywienia
- Jak dbać o oczy, uszy, zęby i ...
- Jak pielęgnować sierść
- PIELĘGNACJA SIERŚCI wg ras A-Z
- Problemy z psią sierścią
- Akcesoria do pielęgnacji sierści
- Dobór kosmetyków do rodzaju sierści
- Pies u fryzjera
- Wystawy psów rasowych
- Przygotowanie psa do wystaw
- Strategia wystawowa
- Wystawy - jak poprawić urodę ?
- Jedziemy po sukces
- Wsadzamy kij w mrowisko
- Spacer i rekreacja z psem
- Psie sporty
- Pies w podróży
- Wakacje z psem
- Wyjeżdżamy - a co z psem ?
- Pies w różnych miejscach i czasie
- Hodowla - rozród
- Sterylizacja - kastracja
- Profilaktyka zdrowotna
- Walka z pasożytami
- Pasożyty zewnętrzne
- Pasożyty wewnętrzne
- Jak pies zaraża się pasożytami ?
- Leczenie i profilaktyka
- Glista psia - Toxocara canis
- Tęgoryjec - Ancylostoma caninum
- Włosogłówka - Trichuris vulpis
- Robaczyca serca - Dirofilariosa
- Tasiemiec psi - Dipylidium caninum
- Tasiemiec bąblowcowy - Echinococcus granulosus
- Kokcydioza - Coccidiosis canum
- Lamblioza - Giardia intestinalis
- Choroby psów
- Pomoc w nagłych wypadkach
- Opieka nad chorym psem
- Problemy starszego wieku
- Słownik pojęć kynologicznych
- Książki, które warto przeczytać
- Ciekawostki na temat psów
- Opinie na temat karm MILLS FARM
Problemy wychowawcze » Lepiej uczyć niż oduczać
Najważniejsze są pierwsze dni w nowym domu
Jeśli pies sprawia kłopoty wychowawcze, to nie dlatego, że jest głupi i złośliwy, tylko dlatego, że jego pan nie umiał mu pokazać, czego od niego oczekuje i nie nauczył go co i jak powinien robić a czego mu robić nie wolno. Pies umie tyle, ile go nauczono.
Większość problemów z psem wynika z przekonania, że z wychowaniem należy poczekać aż psiak podrośnie, bo wtedy będzie mądrzejszy i łatwiej go będzie uczyć. Jest to największy błąd jaki można popełnić, odkładanie nauki na później powoduje, że pies nabiera złych przyzwyczajeń, które czasem bardzo trudno wykorzenić. Szczenię wbrew pozorom jest chłonne jak gąbka i bardzo szybko się uczy. Jeśli wychowanie rozpocznie się od pierwszego dnia, nie ma problemu złych przyzwyczajeń, bo pies ich nie zdążył ich nabrać, ponieważ od początku pokazano mu jak ma się zachowywać.
Uczmy psa od pierwszego dnia i nie traćmy czasu, bo szczenię uczy się łatwiej niż pies dorosły. Naukę zaczyna suka, która potrafi ostro przywołać psiaka do porządku, skarcić go jak za mocno podgryza swoich braci a potem, kiedy szczenięta skończą miesiąc zostawiać je same mimo rozpaczliwych protestów. To dlatego takie ważne jest zostawienie szczeniąt przy suce do 8-go tygodnia, bo są lepiej przygotowane do życia. Gdyby właściciele robili to samo nie mieliby problemów z pozostawieniem psa samego w domu. W wychowaniu nie może być przerwy, dlatego zacznijmy naukę od pierwszej minuty w naszym domu. Na efekty nie trzeba będzie długo czekać.
Atmosfera do nauki jest sprzyjająca, bo szczenię jest przyzwyczajone, że słucha matki, która jest przywódca stada. W nowym domu instynktownie szuka kto teraz będzie jego przywódcą, bo ta świadomość jest mu potrzebna do określenia swojego miejsca w stadzie. Pies musi znać swoje miejsce: albo ma przywódcę albo sam będzie próbował tę funkcje pełnić, bo w stadzie wszyscy nie mogą być równi. Jeśli właściciel natychmiast ustali właściwe relacje, jest mniejsze ryzyko, że któregoś dnia pies wypowie mu posłuszeństwo. Ma to szczególne znaczenie w przypadku dużych psów o silnym charakterze, zwłaszcza bojowych, choć zdarzało mi się widzieć pinczerka, który skoczył z zębami na właściciela, kiedy ten chciał go zdjąć ze swojego fotela. Łatwiej uczyć psa właścicielowi, który jest niekwestionowanym przywódcą, niż takiemu, którego pies lekceważy. Taka sytuacja jest najczęściej początkiem poważnych problemów wychowawczych.
Psa można wszystkiego nauczyć, właściciel musi zdawać sobie jednak sprawę z tego, że pies nigdy nie będzie rozumował tymi samymi kategoriami co ludzie, to jego pan musi na tyle poznać psychikę psa, żeby wiedzieć jak do niego dotrzeć. W jednym psy się nie różnią od ludzi: lubią być chwalone i to jest zdecydowanie najlepsza metoda nauki, bo nie niszczy niezbędnego przy wychowywaniu i szkoleniu porozumienia i zaufania psa do swojego pana. Trzeba także pamiętać o tym, żeby używać zawsze tych samych komend, pies szybciej pojmie o co nam chodzi, jeśli chcąc go odesłać na jego posłanie zawsze zawołamy „na miejsce” a nie za każdym razem inaczej. Jeśli przy tym wskażemy kierunek palcem, potem nic już nie trzeba mówić, sam gest wystarczy, żeby pies wiedział co ma robić.
Uczmy psa spokojnie, najlepiej w krótkich sekwencjach. Nie zamęczajmy go ćwiczeniami, bo szczenię łatwo się nudzi, natomiast pamiętajmy, że każde wydane polecenie musi być wykonane, choćby to wymagało sporo cierpliwości i czasu. Uczmy psa na wesoło i w zabawie, bo wtedy nauka jest dla niego bardziej atrakcyjna. Krzyk jest największym wrogiem i wychowywania i szkolenia, bo wywołuje lęk i blokuje spontaniczność psa. Jest dowiedzione, że na konkursach agility zwyciężają ci przewodnicy, którzy mają znakomity kontakt z psem, który dla swojego pana chce zrobić wszystko, a nie ci których pies wyraźnie się boi. Na wystawie zawsze lepiej chodzi pies, który uwielbia swojego pana niż ten, który jest poszturchiwany i szarpany za ringówkę przez zdenerwowanego właściciela.
Nauka praktycznie nie kończy się nigdy, pies uczy się całe życie, tym łatwiej im bardziej czuje się bezpieczny u boku swojego pana. Niezwykle ważna dla jego rozwoju psychicznego jest wczesna socjalizacja, trzeba zabierać go wszędzie, wtedy niczego nie będzie się bał, a pies pewny siebie jest mniej skłonny do agresji i nieprzewidywalnych zachowań. Jest to bardzo ważne, bo przecież za psa, cokolwiek by zrobił, zawsze odpowiedzialny jest jego właściciel. A jeśli jest dobrze wychowany, to również właściciel zbiera pochwały, czego wszystkim szczerze życzę.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!