Dzisiaj jest 19.04.2024
- Rasa - pochodzenie, rodowód
- OPIS RAS PSÓW od A do Z
- Kupno psa
- Adoptujemy psa ze schroniska
- Ekwipunek dla psa
- Wychowanie psa
- Problemy wychowawcze
- Szkolenie psa
- Pies w służbie człowieka
- Pies i prawo - obowiązki właściciela
- Charakter - tajniki psiej psychiki
- Agresja
- Jak zrozumieć psa ?
- Relacje psa z ludźmi i zwierzętami
- Żywienie według potrzeb
- Jak dobrze karmić ?
- Co warto wiedzieć o żywieniu
- Dodatki do psiej miski
- Ciekawostki na temat żywienia
- Jak dbać o oczy, uszy, zęby i ...
- Jak pielęgnować sierść
- PIELĘGNACJA SIERŚCI wg ras A-Z
- Problemy z psią sierścią
- Akcesoria do pielęgnacji sierści
- Dobór kosmetyków do rodzaju sierści
- Pies u fryzjera
- Wystawy psów rasowych
- Przygotowanie psa do wystaw
- Strategia wystawowa
- Wystawy - jak poprawić urodę ?
- Jedziemy po sukces
- Wsadzamy kij w mrowisko
- Spacer i rekreacja z psem
- Psie sporty
- Pies w podróży
- Wakacje z psem
- Wyjeżdżamy - a co z psem ?
- Pies w różnych miejscach i czasie
- Hodowla - rozród
- Sterylizacja - kastracja
- Profilaktyka zdrowotna
- Walka z pasożytami
- Pasożyty zewnętrzne
- Pasożyty wewnętrzne
- Jak pies zaraża się pasożytami ?
- Leczenie i profilaktyka
- Glista psia - Toxocara canis
- Tęgoryjec - Ancylostoma caninum
- Włosogłówka - Trichuris vulpis
- Robaczyca serca - Dirofilariosa
- Tasiemiec psi - Dipylidium caninum
- Tasiemiec bąblowcowy - Echinococcus granulosus
- Kokcydioza - Coccidiosis canum
- Lamblioza - Giardia intestinalis
- Choroby psów
- Pomoc w nagłych wypadkach
- Opieka nad chorym psem
- Problemy starszego wieku
- Słownik pojęć kynologicznych
- Książki, które warto przeczytać
- Ciekawostki na temat psów
- Opinie na temat karm MILLS FARM
Rasy psów
Wybierz inną rasę
Skye terrier pochodzi z niewielkiej wyspy Skye, leżącej u wybrzeży Szkocji. Pojawił się około 400 lat temu, co znajduje potwierdzenie w opisie pochodzącym z XVI wieku, sporządzonym przez doktora Caiusa z uniwersytetu w Cambridge. W gospodarstwie był używany do wszystkiego, tępił gryzonie, polował na borsuki, kuny i lisy, a jego wygląd od tego czasu praktycznie nie uległ zmianie. Dopiero w XVII wieku na wyspę przywieziono maltańczyki, które skrzyżowane z miejscowymi psami dały początek dzisiejszym skye terrierom. Do ich spopularyzowania niewątpliwie przyczyniła się królowa Wiktoria, która była ich wielką miłośniczką. Po okresie dużej popularności, jaka przypadła na koniec XIX wieku, rasa ta została powoli wyparta przez inne rodzaje terierów. Dziś nadal pozostają rasą rzadką, dość popularne są tylko w Finlandii. Również w Polsce jest ich niewiele, choć w okresie powojennym dzięki hodowli „z Cieplic” mieliśmy skye terriery na światowym poziomie.
Wysokość w kłębie: psy i suki 25 -26 cm.
Masa ciała: około 15 kg.
Długość od czubka nosa do zakończenia ogona sięga 103 cm.
Suka jest nieco mniejsza, przy zachowaniu tych samych proporcji.
Szata
Psy tej rasy bardzo źle znoszą upały, trzeba im wtedy zapewnić chłodne miejsce i miskę świeżej wody do picia, a na dłuższy spacer wychodzić dopiero po południu, kiedy temperatura opadnie. W upalne dni szczególnie niebezpieczna jest podróż samochodem.
Wzorzec FCI nr 75 /19.012011/F/D/GB
SKYE TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies dwukrotnie dłuższy niż wysokość w kłębie, o sierści dobrej długości. Porusza się bez trudu i ma mocne kończyny, tułów i szczęki.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia dwukrotnie większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/TEMPWRAMENT:
Pełen godności, elegancki. Jest to pies jednego właściciela, nieufny wobec obcych, ale nigdy złośliwy.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Długa i mocna. Bardziej się ceni mocną niż przesadnie długą.
Czaszka: Średniej szerokości w tylnej części, stopniowo zwęża się ku mocnej kufie.
Stop: łagodny.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny.
Kufa: Mocna.
Uzębienie:szczęka i żuchwa mocne, równej długości, zgryz nożycowy, regularny i ścisły, to znaczy, że siekacze szczęki nakrywają w ścisłym kontakcie siekacze żuchwy i są ustawione prosto.
Oczy: Brązowe, lepiej, gdy są ciemnobrązowe, średniej wielkości, osadzone blisko siebie, wyraziste.
Uszy: Stojące lub wiszące. Stojące są ładnie owłosione, nie za duże. Sztywne na zewnętrznych krawędziach, a wewnętrznymi krawędziami lekko nachylone ku przodowi. Wiszące – większe, proste i płaskie, przednia krawędzią przylegające do policzków.
SZYJA:
Długa o profilu lekko wygiętym.
TUŁÓW:
Długi i niski. Żebra wydają się nieco płaskie, gdyż sierść gładko na nich opada.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Krótkie.
Klatka piersiowa: Głęboka, owalna i długa.
OGON:
Opuszczony, powinien w górnej części zwisać, a w dolnej być lekko zagięty. Uniesiony, powinien stanowić przedłużenie linii grzbietu, nie unosi się nad nią i nie zakręca do góry. Obficie owłosiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Łopatka: szeroka, przylegająca do tułowia.
Przedramię: krótkie i dobrze umięśnione.
Łapy: Kończyn przednich są większe od tylnych i skierowane równo do przodu.
Opuszki palców grube, a pazury mocne.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Mocne, dobrze rozbudowane i kątowane. Oglądane z tyłu proste, krótkie i dobrze umięśnione.
Kolano: Dobrze kątowane.
Staw skokowy: Dobrze kątowany.
Śródstopie: Bez wilczych pazurów.
Łapy: Mniejsze od przednich i skierowane równo do przodu. Opuszki palców grube, a pazury mocne.
CHODY:
W ruchu kończyny stawiane prosto do przodu. Gdy patrzymy na nie od przodu, stanowią jakby przedłużenie prostych linii frontu. Ich rozstawienie jest takie samo w łokciach, jak w łapach. Zasadnicze odepchnięcie zależy od kończyn tylnych, które kierują się prosto ku przodowi. Przednie kończyny są daleko wyrzucane, ale nie powinny być wysoko unoszone nad ziemię. Ogólnie ruch jest swobodny, energiczny i płynny.
SZATA:
Sierść: Dwuwarstwowa. Podszerstek krótki, przylegający, miękki i wełnisty.
Włos okrywowy rozsądnej długości, twardy, prosty, płaski nie tworzy loków. Nigdy nie przeszkadza w ruchu. Na głowie krótszy, bardziej miękki, opadający na czoło i oczy, ale nie utrudniający widzenia. Łączy się z sierścią na bokach głowy, na uszach frędzle, nie zasłaniające jednak ich kształtu.
Maść:
umaszczenie czarne, jasno- lub ciemnoszare, płowe, kremowe, zawsze z czarnymi uszami i kufą. Przy każdym umaszczeniu występować mogą ciemniejsze naloty i jaśniejszy podszerstek, o ile tylko nos i uszy są czarne. Mała, biała plamka na piersi dopuszczalna.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: idealna: 25 - 26 cm.
Długość od czubka nosa do końca ogona wynosi 105 cm. Suka nieco mniejsza, przy zachowaniu tych samych proporcji.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w worku mosznowym.
Wersja polska - styczeń 2011
Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/75.pdf
SKYE TERRIER
Pochodzenie
Skye terrier pochodzi z niewielkiej wyspy Skye, leżącej u wybrzeży Szkocji. Pojawił się około 400 lat temu, co znajduje potwierdzenie w opisie pochodzącym z XVI wieku, sporządzonym przez doktora Caiusa z uniwersytetu w Cambridge. W gospodarstwie był używany do wszystkiego, tępił gryzonie, polował na borsuki, kuny i lisy, a jego wygląd od tego czasu praktycznie nie uległ zmianie. Dopiero w XVII wieku na wyspę przywieziono maltańczyki, które skrzyżowane z miejscowymi psami dały początek dzisiejszym skye terrierom. Do ich spopularyzowania niewątpliwie przyczyniła się królowa Wiktoria, która była ich wielką miłośniczką. Po okresie dużej popularności, jaka przypadła na koniec XIX wieku, rasa ta została powoli wyparta przez inne rodzaje terierów. Dziś nadal pozostają rasą rzadką, dość popularne są tylko w Finlandii. Również w Polsce jest ich niewiele, choć w okresie powojennym dzięki hodowli „z Cieplic” mieliśmy skye terriery na światowym poziomie.
Wygląd
Skye terier ma bardzo charakterystyczny wygląd, głównie za sprawą swojego wyjątkowo długiego ciała. Mierzone od czubka nosa do końca ogona, powinno być dwa razy dłuższe od wysokości psa w kłębie. Dorosły pies nie powinien być krótszy niż 103 cm.
Skye terrier ma prosty, równy grzbiet, szerokie łopatki, głęboką, dobrze użebrowaną klatkę piersiową, krótkie kończyny i długi, wyglądający jak przedłużenie grzbietu ogon, zazwyczaj opuszczony, a przy dużym zainteresowaniu noszony na równi z grzbietem. Głowa długa, z silnymi szczękami i wyrazistym czarnym nosem. Oczy brązowo-orzechowe, blisko osadzone. Uszy stojące lub zwisające.
Skye terrier ma prosty, równy grzbiet, szerokie łopatki, głęboką, dobrze użebrowaną klatkę piersiową, krótkie kończyny i długi, wyglądający jak przedłużenie grzbietu ogon, zazwyczaj opuszczony, a przy dużym zainteresowaniu noszony na równi z grzbietem. Głowa długa, z silnymi szczękami i wyrazistym czarnym nosem. Oczy brązowo-orzechowe, blisko osadzone. Uszy stojące lub zwisające.
Wysokość w kłębie: psy i suki 25 -26 cm.
Masa ciała: około 15 kg.
Długość od czubka nosa do zakończenia ogona sięga 103 cm.
Suka jest nieco mniejsza, przy zachowaniu tych samych proporcji.
Charakter, usposobienie
Skye terier do dziś zachował temperament swoich przodków. Ten mały, energiczny piesek godzinami może biegać po zagajnikach i przeszukiwać nory w poszukiwaniu gryzoni.
Jest wielkim indywidualistą. Ma niezależny i dość trudny charakter, dlatego bardzo wcześnie należy nauczyć go posłuszeństwa, przy czym trzeba postępować łagodnie, ale bardzo konsekwentnie. Skye terrier uwielbia rządzić, zawsze będzie próbował podporządkować sobie stado, nawet, jeśli są w nim psy dużo większe od niego. I co dziwne z reguły mu się to udaje. W stosunku do obcych psów potrafi być zaczepny a nawet agresywny. Bardzo ważna jest więc wczesna socjalizacja, ustalenie domowej hierarchii i dobre szkolenie. Jest to bardzo inteligentny pies, który łatwo się uczy. Spokojem i konsekwencją można doprowadzić do tego, że ten mały rozrabiaka stanie się grzecznym, niesprawiającym kłopotów psem.
Szata
Skye terrier ma wyjątkowo okazałą, dwuwarstwową szatę, składającą się z obfitego, miękkiego, wełnistego podszerstka oraz twardego, prostego, długiego na około 15 cm, gęstego, płasko przylegającego włosa okrywowego. Sierść porastająca głowę jest krótsza, bardziej miękka niż na reszcie ciała i tworzy grzywę opadającą na oczy.
Nad wszystkim górują tworzące niepowtarzalny image tej rasy uszy, pokryte pięknymi, długimi, efektownymi frędzlami, które łączą się z grzywą i brodą. Również ogon porośnięty jest dłuższym włosem tworzącym tzw. chorągiew.
Umaszczenie: najczęściej wystepuje ciemno niebiesko czarne, może być również ciemno lub jasno srebrzyste, jasnoniebieskie, jasnoszare lub sarnie z czarnymi końcówkami włosów. Uszy i koniec kufy powinny być czarne.
Sierść skye terriera wymaga regularnego szczotkowania. Dbający o psa właściciel powinien ją przejrzeć po każdym spacerze i usunąć z niej wszystkie zebrane z podłoża gałązki i liście. Wplątany we włosy patyk trzeba koniecznie jak najszybciej usunąć, bo jeśli nasz przyjaciel będzie próbował usunąć go własnymi zębami, może spowodować nieprawdopodobne spustoszenie w swojej sierści
Więcej na temat pielęgnacji skye teriera i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
Nad wszystkim górują tworzące niepowtarzalny image tej rasy uszy, pokryte pięknymi, długimi, efektownymi frędzlami, które łączą się z grzywą i brodą. Również ogon porośnięty jest dłuższym włosem tworzącym tzw. chorągiew.
Umaszczenie: najczęściej wystepuje ciemno niebiesko czarne, może być również ciemno lub jasno srebrzyste, jasnoniebieskie, jasnoszare lub sarnie z czarnymi końcówkami włosów. Uszy i koniec kufy powinny być czarne.
Sierść skye terriera wymaga regularnego szczotkowania. Dbający o psa właściciel powinien ją przejrzeć po każdym spacerze i usunąć z niej wszystkie zebrane z podłoża gałązki i liście. Wplątany we włosy patyk trzeba koniecznie jak najszybciej usunąć, bo jeśli nasz przyjaciel będzie próbował usunąć go własnymi zębami, może spowodować nieprawdopodobne spustoszenie w swojej sierści
Więcej na temat pielęgnacji skye teriera i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
Zdrowie
Skye terrier nierzadko dożywa w dobrym zdrowiu nawet piętnastu lat. Zdarza się czasem młodzieńcza kulawizna, większych problemów można jednak uniknąć stosując właściwą dietę i nie forsując psa, zanim nie zakończy okresu wzrostu. W starszym wieku może mieć problemy z kręgosłupem, dlatego nie wolno doprowadzić do nadwagi. Skye teriery łatwo się przeziębiają, zwłaszcza, jeśli w zimny dzień wychodzą na spacer z bardzo nagrzanego pomieszczenia. Ich właściciele powinni więc zadbać o to, by na zimę miały ciepłe ubranko.
Psy tej rasy bardzo źle znoszą upały, trzeba im wtedy zapewnić chłodne miejsce i miskę świeżej wody do picia, a na dłuższy spacer wychodzić dopiero po południu, kiedy temperatura opadnie. W upalne dni szczególnie niebezpieczna jest podróż samochodem.
Do kogo pasuje ten pies ?
Skye terier pozornie sprawia wrażenie spokojnego i łagodnego psa do towarzystwa. W rzeczywistości jest to terier z krwi i kości, pełen energii, potrafiący na swoich małych nóżkach przebiec wiele kilometrów. Spośród domowników wybiera sobie zazwyczaj jedną osobę, której się podporządkuje i która jest jego panem. Swoim właścicielom jest bardzo wierny i oddany. Doskonale dogaduje się z dziećmi. W stosunku do obcych jest nieufny i pełen rezerwy, nie akceptuje zbytniego spoufalania, uważa, że głaskać mogą go tylko jego przyjaciele.
Właściciel powinien sobie zdawać sprawę z tego, że ten pies wie, do czego służą zęby i w każdej chwili może z nich zrobić użytek. Jest odważny, dobrze pilnuje domu a jeśli jego panu grozi niebezpieczeństwo, bez chwili wahania stanie w jego obronie. Nie lubi przebywać w zamknięciu, lubi natomiast niezależność i swobodę, bardzo dobrze będzie się czuł w domu z ogrodem mogąc cały czas towarzyszyć swojej rodzinie. Ze względu na krótkie łapki i wrażliwy kręgosłup wchodzenie po schodach, a zwłaszcza schodzenie z nich, nie jest dla niego wskazane. Osoby mieszkające na trzecim pietrze bez windy powinny z posiadania skye terriera zrezygnować.
Właściciel powinien sobie zdawać sprawę z tego, że ten pies wie, do czego służą zęby i w każdej chwili może z nich zrobić użytek. Jest odważny, dobrze pilnuje domu a jeśli jego panu grozi niebezpieczeństwo, bez chwili wahania stanie w jego obronie. Nie lubi przebywać w zamknięciu, lubi natomiast niezależność i swobodę, bardzo dobrze będzie się czuł w domu z ogrodem mogąc cały czas towarzyszyć swojej rodzinie. Ze względu na krótkie łapki i wrażliwy kręgosłup wchodzenie po schodach, a zwłaszcza schodzenie z nich, nie jest dla niego wskazane. Osoby mieszkające na trzecim pietrze bez windy powinny z posiadania skye terriera zrezygnować.
Zalety i wady
| + doskonały pies do towarzystwa + bardzo przywiązany do właściciela + dobry stróż + przyjaźnie nastawiony do dzieci |
- bywa niezależny i uparty - nietolerancyjny wobec obcych - łatwo wchodzi w konflikt z obcymi psami - wymaga systematycznej pielęgnacji - wnosi do domu dużo śmieci |
Ciekawostki
Najsłynniejszym skye terierem jest pies o imieniu Bobby, którego właściciel zmarł w 1858 roku i został pochowany na cmentarzu przy kościele Franciszkanów w Edynburgu. Pies wiernie trwał przy grobie swojego pana przez 14 lat, karmiony przez wzruszonych jego przywiązaniem ludzi. Opuszczał to miejsce tylko wtedy, kiedy odwiedzał małą restauracyjkę, do której chodził razem ze swoim panem. Ponieważ nie chciał opuścić cmentarza postawiono mu tam budę a burmistrz miasta podarował mu obrożę, na której kazał umocować blaszkę z napisem „ Dla Bobbiego od burmistrza”. Można ją dziś oglądać w Hunthly House Museum w Edynburgu. Kiedy w 1872 roku Bobby zszedł z tego świata, pochowano go obok jego pana i postawiono mu pomnik, który do dziś stoi w pobliżu kościoła.
 |
 |
Powstała także o nim książka pióra Eleanor Atkinson, a także ekspozycja w Hunthly House Museum. Na okładce swojej ksiażki Eleanor Atkinson zamieściła sentencję: "niech jego wierność i oddanie będzie lekcją dla wszystkich" No właśnie, niech będzie, bo niektórzy właściciele psów muszą się pod tym względem od swoich podopiecznych jeszcze wiele nauczyć.
 |
 |
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 75 /19.012011/F/D/GBSKYE TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Jedna z najstarszych szkockich ras, dzisiejszy skye terier znany był kiedyś teriera z Wysp Zachodnich. Wśród jego przodków znajdują się najrozmaitsze psy, w tym i te, które dały początek cairn terierom. Jednym z najsławniejszych przedstawicieli rasy był Bobik od Franciszkanów z Edynburga, który po śmierci swego pana, w roku 1858 zamieszkał przy jego grobie na cmentarzu przy kościele Franciszkanów. Po śmierci sam został tam pochowany (choć w niepoświęconej ziemi), a jego oddanie i miłość do właściciela upamiętnione zostały na tablicy nagrobnej i drugiej, na przyległej ulicy. Większość skye terierów ma uszy stojące, ale znana jest tez odmiana zwisłoucha, u której wiszące uszy przylegają płasko do głowy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies dwukrotnie dłuższy niż wysokość w kłębie, o sierści dobrej długości. Porusza się bez trudu i ma mocne kończyny, tułów i szczęki.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia dwukrotnie większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/TEMPWRAMENT:
Pełen godności, elegancki. Jest to pies jednego właściciela, nieufny wobec obcych, ale nigdy złośliwy.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Długa i mocna. Bardziej się ceni mocną niż przesadnie długą.
Czaszka: Średniej szerokości w tylnej części, stopniowo zwęża się ku mocnej kufie.
Stop: łagodny.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny.
Kufa: Mocna.
Uzębienie:szczęka i żuchwa mocne, równej długości, zgryz nożycowy, regularny i ścisły, to znaczy, że siekacze szczęki nakrywają w ścisłym kontakcie siekacze żuchwy i są ustawione prosto.
Oczy: Brązowe, lepiej, gdy są ciemnobrązowe, średniej wielkości, osadzone blisko siebie, wyraziste.
Uszy: Stojące lub wiszące. Stojące są ładnie owłosione, nie za duże. Sztywne na zewnętrznych krawędziach, a wewnętrznymi krawędziami lekko nachylone ku przodowi. Wiszące – większe, proste i płaskie, przednia krawędzią przylegające do policzków.
SZYJA:
Długa o profilu lekko wygiętym.
TUŁÓW:
Długi i niski. Żebra wydają się nieco płaskie, gdyż sierść gładko na nich opada.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Krótkie.
Klatka piersiowa: Głęboka, owalna i długa.
OGON:
Opuszczony, powinien w górnej części zwisać, a w dolnej być lekko zagięty. Uniesiony, powinien stanowić przedłużenie linii grzbietu, nie unosi się nad nią i nie zakręca do góry. Obficie owłosiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Łopatka: szeroka, przylegająca do tułowia.
Przedramię: krótkie i dobrze umięśnione.
Łapy: Kończyn przednich są większe od tylnych i skierowane równo do przodu.
Opuszki palców grube, a pazury mocne.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Mocne, dobrze rozbudowane i kątowane. Oglądane z tyłu proste, krótkie i dobrze umięśnione.
Kolano: Dobrze kątowane.
Staw skokowy: Dobrze kątowany.
Śródstopie: Bez wilczych pazurów.
Łapy: Mniejsze od przednich i skierowane równo do przodu. Opuszki palców grube, a pazury mocne.
CHODY:
W ruchu kończyny stawiane prosto do przodu. Gdy patrzymy na nie od przodu, stanowią jakby przedłużenie prostych linii frontu. Ich rozstawienie jest takie samo w łokciach, jak w łapach. Zasadnicze odepchnięcie zależy od kończyn tylnych, które kierują się prosto ku przodowi. Przednie kończyny są daleko wyrzucane, ale nie powinny być wysoko unoszone nad ziemię. Ogólnie ruch jest swobodny, energiczny i płynny.
SZATA:
Sierść: Dwuwarstwowa. Podszerstek krótki, przylegający, miękki i wełnisty.
Włos okrywowy rozsądnej długości, twardy, prosty, płaski nie tworzy loków. Nigdy nie przeszkadza w ruchu. Na głowie krótszy, bardziej miękki, opadający na czoło i oczy, ale nie utrudniający widzenia. Łączy się z sierścią na bokach głowy, na uszach frędzle, nie zasłaniające jednak ich kształtu.
Maść:
umaszczenie czarne, jasno- lub ciemnoszare, płowe, kremowe, zawsze z czarnymi uszami i kufą. Przy każdym umaszczeniu występować mogą ciemniejsze naloty i jaśniejszy podszerstek, o ile tylko nos i uszy są czarne. Mała, biała plamka na piersi dopuszczalna.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: idealna: 25 - 26 cm.
Długość od czubka nosa do końca ogona wynosi 105 cm. Suka nieco mniejsza, przy zachowaniu tych samych proporcji.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w worku mosznowym.
Wersja polska - styczeń 2011
Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/75.pdf
_58.jpg)
Prawa autorskie
Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!