Rasy psów
Wybierz inną rasę
Czarny terier rosyjski to rasa stosunkowo młoda. Powstała niejako na zamówienie, ponieważ wojsko potrzebowało psa wybitnie użytkowego, będącego alternatywą dla owczarka niemieckiego, ale jednocześnie bardziej odpornego i lepiej przystosowanego do panujących w Rosji ciężkich warunków atmosferycznych. Psy te miały pilnować więzień, obozów pracy, granic i tajnych obiektów państwowych. Cały ten projekt hodowlany był realizowany pod patronatem władz bardzo wysokiego szczebla a hodowla, której powierzono to odpowiedzialne zadanie nazywała się jak na owe czasy przystało Krasnaja Zwiezda.
Jako wyjściowy materiał hodowlany posłużyły sznaucery olbrzymy skrzyżowane z airedale terierkami i rottweilerkami oraz sznaucerki olbrzymki skrzyżowane z rottweilerami. Ten schemat wielokrotnie powtarzano, wybierano z miotów najlepsze szczenięta, kojarząc je następnie w bliskim pokrewieństwie aby utrwalić pożądane dla nowej rasy cechy użytkowe. Kluczowe dla powstania teriera rosyjskiego było jednorodne w typie potomstwo sznaucera Roja z sukami różnych ras. Tak więc Roj stał się protoplastą nowej rasy.
Ponieważ teriery rosyjskie miały być psami wybitnie użytkowymi, preferowano osobniki o łatwej do utrzymania, krótkiej i twardej sierści. Psy o sierści obfitej, falistej i bardziej miękkiej trafiały w ręce prywatnych hodowców z klubu DOSA-AF, którzy odpowiednio je kojarząc uzyskali dzisiejszego teriera wystawowego. Oprócz niezwykle efektownej szaty na znaczeniu zyskały także inne elementy wyglądu zewnętrznego: sylwetka psa uległa skróceniu, podniesiono górną granicę wzrostu, uzyskano bardziej szlachetną, dłuższą głowę. Położono także duży nacisk na poprawę charakteru, uzyskano psy o bardziej łagodnym usposobieniu, doskonale nadające się na psy rodzinne. Dzięki bezbłędnej intuicji hodowlanej, rosyjskim hodowcom udało się uzyskać psa o silnie utrwalonych, doskonałych cechach użytkowych i pięknym, pełnym elegancji eksterierze.
W 1979 roku prace nad tworzeniem nowej rasy uznano za zakończone. Do tego czasu zgłoszono 4332 szczenięta urodzone w ponad 800 bardzo wyrównanych miotach. 13 maja 1981 roku Ministerstwo Rolnictwa ZSRR zatwierdziło standard rasy. Trzy lata później teriery rosyjskie zostały uznane przez FCI i zaliczone najpierw do grupy III - terierów a później przeniesione do grupy II-ej, do której należą również będące ich przodkami – sznaucery.
.jpg)
Terier rosyjski wyglądem przypomina nieostrzyżonego sznaucera olbrzyma, jest jednak od niego masywniejszy, ma grubszą kość oraz bardziej miękką i falistą sierść. Jest to pies o bardzo proporcjonalnej i harmonijnej budowie i wpisanej w kwadrat sylwetce. Zdecydowanie robi wrażenie: duży, masywny, o mocnym kośćcu i wspaniałej muskulaturze. Ma silny, prosty grzbiet, głęboką klatkę piersiową, rozbudowane przedpiersie i wysoko osadzony ogon. Głowa umiarkowanie szeroka z wyraźnie zaznaczonym stopem, ciemnymi, ukośnie osadzonymi oczami oraz trójkątnymi, przylegającymi do policzków, wysoko osadzonymi uszami.
Wysokość w kłębie: psy 66-72 cm, suki 64-70 cm.
Czarny terier rosyjski to wspaniały pies rodzinny. Ma bardzo dobrą psychikę, jest odważny ale jednocześnie powściągliwy, jego właściciel ma więc komfort posiadania doskonałego psa obrończego, który nie przysporzy mu kłopotów zbytnią agresywnością. Działa podobnie jak sznaucer olbrzym - po namyśle. Najpierw warczy i pokazuje, że skończyły się żarty, dopiero potem, jeśli ostrzeżenie nie podziała, staje do obrony. Jego atak jest również kontrolowany i proporcjonalny do stopnia zagrożenia. Terier rosyjski atakuje, żeby obronić swojego pana a nie po to by zagryźć intruza, poddanie się napastnika uznaje wystarczającą przyczynę zakończenie akcji.
Pies uczy się szybko i łatwo, niczego się nie boi, rzadko szczeka, nie wdaje się w utarczki z innymi psami, ale zaatakowany pokaże napastnikowi gdzie jest jego miejsce. Jest bardzo związany ze swoja rodziną, w stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny. Każdy, kto choć raz miał psa który atakuje bez powodu i rzuca się na wszystko co się rusza z pewnością doceni jego wspaniały charakter. Jest to idealny pies dla osoby, której odpowiada jego „siła spokoju” bo wie, że pies, który bez przerwy wszystkich atakuje i oszczekuje jest na ogół tchórzliwy i w sytuacji zagrożenia ucieknie gdzie pieprz rośnie.
Czarnego teriera można trzymać w najmniejszym nawet mieszkaniu, mimo swoich dużych rozmiarów zajmuje bardzo mało miejsca. Uwielbia dzieci, którym pozwala na wszystko, nie ma możliwości, żeby terier odgryzł się dziecku, które zrobiło mu krzywdę. Pies bardzo potrzebuje bliskości swojej rodziny, chce uczestniczyć we wszystkim co dzieje się w domu, razem iść na spacer, razem pojechać na wakacje. I proszę mi wierzyć, on na to wszystko naprawdę zasługuje.
Wzorzec FCI nr 327 /10.01.2011/GB
CZARNY TERIER ROSYJSKI
(Russian Black Terrier, Russkiy Tchiorny Terrier)
Pochodzenie: Rosja
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies służbowy, stróżujący, polujący i do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 1.4 - Czarny terier rosyjski.
Próby pracy do uznania krajów członkowskich.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa ta powstała w Rosji na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych dwudziestego wieku drogą selekcji potomstwa z kojarzeń rottweilerów, airedale terierów, nowofundlandów i sznaucerów olbrzymów; te ostatnie uważane są za głównych przodków rosyjskiego czarnego teriera. Początkowo hodowla nadzorowana była przez kynologów z wojskowego ośrodka hodowli i szkolenia Czerwona Gwiazda pod Moskwą. Celem twórców rasy było uzyskanie dużego, silnego, odważnego i dającego się układać psa służbowego, o wyraźnym instynkcie stróżowania, dającego się wykorzystać w różnego rodzaju służbach i w różnych warunkach klimatycznych. FCI uznała rasę w roku 1984.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Czarny terier jest dużym psem o trochę wydłużonym tułowiu, atletycznej budowy i krzepkiej konstytucji. Odznacza się masywnym kośćcem i silnym umięśnieniem, dużą głową, zwartym tułowiem, pojemną, głęboką klatka piersiową i harmonijna budową. Dymorfizm płciowy silnie wyrażony.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie, suki mogą być trochę dłuższe. Głębokość klatki piersiowej nie może być mniejsza niż połowa wysokości w kłębie. Długość głowy nie mniejsza jak 40% wysokości w kłębie. Kufa trochę krótsza od mózgoczaszki.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pies pewny siebie i pełen godności, w każdej sytuacji opanowany. Gdy zajdzie potrzeba, natychmiast przyjmuje postawę aktywno-obronną, ale szybko uspokaja się, gdy zagrożenie mija. Oprócz ładnego wyglądu czarny terier odznacza się przyjaznym nastawieniem i wielką
wytrzymałością. Dobrze reaguje na szkolenie, przystosowuje się do każdego klimatu, jest chętny do pracy i godny zaufania.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Głowa powinna być proporcjonalna do tułowia, ale duża, masywna i długa.
Czaszka: Średniej szerokości, czoło płaskie. Linie profilu równoległe.
Łuki brwiowe i guz potyliczny średnio rozwinięte.
Stop: Widoczny, ale nie bardzo mocno zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Duży i czarny.
Kufa: Mocna, szeroka, trochę krótsza od czaszki, szeroka u nasady i lekko zwężająca się ku nosowi. Wąsy i broda podkreślają siłę kufy i nadają jej kanciasty, tępy kształt.
Wargi: Grube, dobrze pigmentowane i przylegające. Krawędzie warg ciemne.
Uzębienie: Zęby duże, białe, bez odstępów; dolne siekacze ustawione w jednej linii. Uzębienie kompletne (42 zęby), zgryz nożycowy.
Policzki: Suche, zaokrąglone, ale niezbyt wyraźne.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, osadzone szeroko i frontalnie, ciemne.
Powieki przylegające, czarne.
Uszy: Wiszące, osadzone wysoko i symetrycznie, średniej wielkości, trójkątnego kształtu, przednimi krawędziami przylegające do policzków. Małżowina gruba, bez fałd.
SZYJA:
Mocna, sucha i dobrze umięśniona. Jej długość jest mniej więcej równa długości głowy. Noszona pod kątem 45 – 50 stopni względem poziomu. Kark mocny, wyraźny.
TUŁÓW:
Solidny, głęboki i pojemny, wyważony.
Linia górna: Lekko opadająca od kłębu do nasady ogona.
Kłąb: Wysoki, rozbudowany, u samców bardziej wyraźny, niż u suk.
Grzbiet: Mocny, prosty, umięśniony. Długość samego grzbietu wynosi połowę długości tułowia od kłębu do nasady ogona.
Lędźwie: Szerokie, krótkie, umięśnione i lekko wysklepione. Ich długość wynosi połowę długości grzbietu,
Zad: Szeroki, umięśniony, lekko opadający, średniej długości.
Klatka piersiowa: Głęboka, szeroka i długa, o lekko wysklepionych żebrach, na przekroju owalna. Mostek długi, przedpiersie wystaje nieznacznie przed staw barkowy i jest dobrze umięśnione.
Linia dolna i brzuch: Na wysokości łokcia lub nieco niżej. Brzuch umiarkowanie podciągnięty, słabizna mało wyraźna.
OGON:
Gruby u nasady, wysoko osadzony. W ruchu wesoło noszony, ale jego nasada nie powinna być nachylona nad grzbietem (ogon wiewiórczy). W kraju pochodzenia ogon jest tradycyjnie cięty; kształt i długość ogona nieciętego nie wpływa na ocenę psa. Pożądany kształt sierpowaty lub szablasty.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: Oglądane z przodu proste i równolegle. Odległość od podłoża do łokcia stanowi 50-52% wysokości w kłębie.
Łopatka: Długa, szeroka, i wyraźnie skośnie ułożona. Kąt w stawie barkowym zbliżony do 100 stopni.
Ramię: Umięśnione, nie krótsze od łopatki.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Przedramię: Proste, o mocnych, okrągłych na przekroju kościach. Oglądane z przodu i z boku – pionowe.
Śródstopie: Krótkie, masywne, oglądane z boku trochę nachylone do podłoża.
Łapy: Duże, zwarte, okrągłe. Pazury i opuszki czarne.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Oglądane z tyłu proste i równolegle, ustawione szerzej, niż przednie. Oglądane z boku ustawione trochę za psem.
Udo: Średniej długości, lekko nachylone, szerokie, o dobrze rozwiniętych mięśniach.
Kolano: Dobrze kątowane.
Podudzie: Nie krótsze od uda.
Śródstopie: Mocne, krótkie, pionowe. Bez wilczych pazurów.
Łapy: Troche mniejsze od przednich, i bardziej owalne. Pazury i opuszki czarne.
CHODY:
Swobodne, harmonijne, ze swobodną akcją stawów. Typowym ruchem jest energiczny kłus o długim kroku, na który pozwala mocna akcja tyłu, ze znacznym wykrokiem. Grzbiet w ruchu równy.
SKÓRA:
Napięta, przylegająca, nie luźna, bez fałd, elastyczna i równomiernie pigmentowana.
SZATA:
Sierść: Gęsta, szorstka, dwuwarstwowa, składa się z twardej, gęstej, lekko pofalowanej okrywy, okrywającej całe ciało, i krótkiego, miękkiego, gęstego podszerstka. Włos pozostawiony w stanie naturalnym, bez trymowania, ma długość od 5 do 15 cm. Głowa
mocno obrośnięta, z obfitymi brwiami, wąsami i brodą. Na nogach włos długi i gęsty. Czarny terier wymaga modelowania sierści tak, aby podkreślała ona siłę i zdecydowanie psa, ale nie
była przesadnie dekoracyjna. Najdłuższy włos pozostawia się na nogach i kufie; strzyżenie podkreślać ma masywność głowy, płaskie czoło, przylegające uszy, oraz masywność i dobrą budowę ciała.
Maść: Czarna, dopuszczalna niewielka ilość przesianych włosów szarych (przesianie nie powinno obejmować nie więcej, niż 1/3 powierzchni ciała).
WIELKOŚĆ I WAGA:
Pożądana wysokość w kłębie:
Psy: 72 - 76 cm, nie mniej niż 70 cm i nie więcej niż 78 cm.
Suki: 68 - 72 cm, nie mniej niż 66 cm i nie więcej niż 74 cm.
Osobniki nieco większe są tolerowane, o ile są proporcjonalnie zbudowane i prezentują doskonały typ rasowy.
Waga: Psy: 50 – 60 kg. Suki: 45 – 50 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia, oraz zdolność wykonywania pracy.
- Czaszka zaokrąglona.
- Częściowy brak pigmentacji warg.
- Siekacze małe, nie ustawione w jednej linii.
- Oczy okrągłe, trochę jasne, skośne lub osadzone blisko siebie.
- Szyja zbyt krótka lub słabo umięśniona.
- Kłąb niezaznaczony.
- Grzbiet zapadnięty lub wąski.
- Lędźwie zbyt długie, wąskie, słabo umięśnione.
- Strome łopatki.
- Zbyt krótkie przedramię.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz lub do wewnątrz.
- Łapy skierowane na zewnątrz lub do wewnątrz..
- Śródstopia odstawione na zewnątrz lub do wewnątrz, szablaste.
- Zdarzający się inochód.
- Włos okrywowy miękki lub gładki.
- Rude naloty na okrywie.
- Brak podszerstka.
WADY DUŻE:
- Odchylenia od typu płci.
- Zachowanie niepewne lub nadpobudliwe.
- Głowa krótka lub lekka..
- Widoczna trzecia powieka, jasne oczy.
- Zad poziomy lub spadzisty.
- Klatka piersiowa płytka lub krótka .
- Ogon wiewiórczy.
- Krzywe przedramię.
- Ruch związany, niezborny lub ciężki.
- Włos okrywowy jedwabisty.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies, wykazujący wady budowy lub zaburzenia charakteru powinien być zdyskwalifikowany.
- Wygląd, przypominający którąś z ras wyjściowych.
- Nos inny niż czarny.
- Oczy porcelanowe lub różnobarwne.
- Zgryz inny niż nożycowy, braki zębów.
- Okrywa gładka, brak dłuższej sierści na głowie, klatce piersiowej i nogach.
- Maść inna od opisanej.
- Białe znaczenia lub plamy.
- Wyraźne szare plamy.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.
Wersja polska - styczeń 2011
http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/327.pdf
CZARNY TERIER ROSYJSKI
Pochodzenie
Czarny terier rosyjski to rasa stosunkowo młoda. Powstała niejako na zamówienie, ponieważ wojsko potrzebowało psa wybitnie użytkowego, będącego alternatywą dla owczarka niemieckiego, ale jednocześnie bardziej odpornego i lepiej przystosowanego do panujących w Rosji ciężkich warunków atmosferycznych. Psy te miały pilnować więzień, obozów pracy, granic i tajnych obiektów państwowych. Cały ten projekt hodowlany był realizowany pod patronatem władz bardzo wysokiego szczebla a hodowla, której powierzono to odpowiedzialne zadanie nazywała się jak na owe czasy przystało Krasnaja Zwiezda.
Jako wyjściowy materiał hodowlany posłużyły sznaucery olbrzymy skrzyżowane z airedale terierkami i rottweilerkami oraz sznaucerki olbrzymki skrzyżowane z rottweilerami. Ten schemat wielokrotnie powtarzano, wybierano z miotów najlepsze szczenięta, kojarząc je następnie w bliskim pokrewieństwie aby utrwalić pożądane dla nowej rasy cechy użytkowe. Kluczowe dla powstania teriera rosyjskiego było jednorodne w typie potomstwo sznaucera Roja z sukami różnych ras. Tak więc Roj stał się protoplastą nowej rasy.
Ponieważ teriery rosyjskie miały być psami wybitnie użytkowymi, preferowano osobniki o łatwej do utrzymania, krótkiej i twardej sierści. Psy o sierści obfitej, falistej i bardziej miękkiej trafiały w ręce prywatnych hodowców z klubu DOSA-AF, którzy odpowiednio je kojarząc uzyskali dzisiejszego teriera wystawowego. Oprócz niezwykle efektownej szaty na znaczeniu zyskały także inne elementy wyglądu zewnętrznego: sylwetka psa uległa skróceniu, podniesiono górną granicę wzrostu, uzyskano bardziej szlachetną, dłuższą głowę. Położono także duży nacisk na poprawę charakteru, uzyskano psy o bardziej łagodnym usposobieniu, doskonale nadające się na psy rodzinne. Dzięki bezbłędnej intuicji hodowlanej, rosyjskim hodowcom udało się uzyskać psa o silnie utrwalonych, doskonałych cechach użytkowych i pięknym, pełnym elegancji eksterierze.
W 1979 roku prace nad tworzeniem nowej rasy uznano za zakończone. Do tego czasu zgłoszono 4332 szczenięta urodzone w ponad 800 bardzo wyrównanych miotach. 13 maja 1981 roku Ministerstwo Rolnictwa ZSRR zatwierdziło standard rasy. Trzy lata później teriery rosyjskie zostały uznane przez FCI i zaliczone najpierw do grupy III - terierów a później przeniesione do grupy II-ej, do której należą również będące ich przodkami – sznaucery.
Wygląd
Terier rosyjski wyglądem przypomina nieostrzyżonego sznaucera olbrzyma, jest jednak od niego masywniejszy, ma grubszą kość oraz bardziej miękką i falistą sierść. Jest to pies o bardzo proporcjonalnej i harmonijnej budowie i wpisanej w kwadrat sylwetce. Zdecydowanie robi wrażenie: duży, masywny, o mocnym kośćcu i wspaniałej muskulaturze. Ma silny, prosty grzbiet, głęboką klatkę piersiową, rozbudowane przedpiersie i wysoko osadzony ogon. Głowa umiarkowanie szeroka z wyraźnie zaznaczonym stopem, ciemnymi, ukośnie osadzonymi oczami oraz trójkątnymi, przylegającymi do policzków, wysoko osadzonymi uszami.
Wysokość w kłębie: psy 66-72 cm, suki 64-70 cm.
Charakter, usposobienie
Czarny terier rosyjski to pies o wspaniałym charakterze i umiarkowanym temperamencie. Jest niezwykle inteligentny, wyhodowany do współpracy z człowiekiem, potrafi być dla niego doskonałym partnerem. Pozostawiony samemu sobie czuje się zagubiony i nie potrafi sobie znaleźć zajęcia. Jest bardzo wytrzymały, odporny na warunki atmosferyczne, do zachowania dobrej kondycji potrzebuje stałego wysiłku fizycznego. Jest bardziej psem obrończym niż stróżującym, swoim charakterem bardziej przypomina molosy niż teriery. Sprawdza się również jako pies myśliwski. Mniej nadaje się do stróżowania, traktuje je raczej jako opiekę nad swoją rodziną i jej dobytkiem, niż pracę do wykonania.
Terier rosyjski potrzebuje doświadczonego właściciela, który będzie umiał go odpowiednio wyszkolić. Jest to pies duży, o bardzo silnym charakterze, któremu nie można pozwolić na wszystko. Umiejętnie prowadzony chętnie podporządkuje się swojemu panu, będzie mu wierny i oddany. Teriery są bardzo uczuciowe a do tego dojrzewają późno, bo w wieku około 2,5-3 lat. Trzeba więc bardzo uważać, żeby nie wymagać od nich zbyt dużo i nie przesadzić ze zbytnia surowością. Dlatego właściciel powinien szkolić go sam, najlepiej w grupie, pod okiem trenera, który pokaże jak to robić. Oddanie psa na szkolenie to bardzo duże ryzyko - jeśli trafimy na trenera który specjalizuje się w „zaostrzaniu” psów, może mu złamać psychikę. Tego psa nie trzeba, co więcej, nie wolno zaostrzać, bo on sam najlepiej wie, kiedy wystarczy tylko pokazać zęby a kiedy trzeba ich użyć i nigdy w sytuacji faktycznego zagrożenia nie zostawi właściciela bez obrony.
Terier rosyjski potrzebuje doświadczonego właściciela, który będzie umiał go odpowiednio wyszkolić. Jest to pies duży, o bardzo silnym charakterze, któremu nie można pozwolić na wszystko. Umiejętnie prowadzony chętnie podporządkuje się swojemu panu, będzie mu wierny i oddany. Teriery są bardzo uczuciowe a do tego dojrzewają późno, bo w wieku około 2,5-3 lat. Trzeba więc bardzo uważać, żeby nie wymagać od nich zbyt dużo i nie przesadzić ze zbytnia surowością. Dlatego właściciel powinien szkolić go sam, najlepiej w grupie, pod okiem trenera, który pokaże jak to robić. Oddanie psa na szkolenie to bardzo duże ryzyko - jeśli trafimy na trenera który specjalizuje się w „zaostrzaniu” psów, może mu złamać psychikę. Tego psa nie trzeba, co więcej, nie wolno zaostrzać, bo on sam najlepiej wie, kiedy wystarczy tylko pokazać zęby a kiedy trzeba ich użyć i nigdy w sytuacji faktycznego zagrożenia nie zostawi właściciela bez obrony.
Szata
Czarny terier rosyjski ma bardzo obfitą, szorstką szatę o wyjątkowo obfitym podszerstku. Umaszczenie czarne lub czarne przetykane szarym. Warto wiedzieć, że skóra i sierść teriera nie wydzielają charakterystycznego psiego zapachu.
Teriery rosyjskie wymagają bardzo systematycznej i starannej pielęgnacji. Ponieważ nie linieją, martwy włos należy usuwać trymerem, szczególnie pracochłonny jest okres poprzedzający wymianę sierści szczenięcej na dorosłą, co następuje w wieku około dwóch lat. Przygotowanie teriera rosyjskiego do wystawy wymaga dużych umiejętności, ponieważ sierść musi być idealnie wypielęgnowana, ale w taki sposób, aby sprawiała wrażenie całkowitej naturalności.
Więcej na temat pielęgnacji teriera rosyjskiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
Teriery rosyjskie wymagają bardzo systematycznej i starannej pielęgnacji. Ponieważ nie linieją, martwy włos należy usuwać trymerem, szczególnie pracochłonny jest okres poprzedzający wymianę sierści szczenięcej na dorosłą, co następuje w wieku około dwóch lat. Przygotowanie teriera rosyjskiego do wystawy wymaga dużych umiejętności, ponieważ sierść musi być idealnie wypielęgnowana, ale w taki sposób, aby sprawiała wrażenie całkowitej naturalności.
Więcej na temat pielęgnacji teriera rosyjskiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
Zdrowie
Teriery rosyjskie są psami zdrowymi, nie spotyka się prawie wad wrodzonych, największym jednak problemem jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Szczenięta teriera rosyjskiego rosną i przybierają na wadze bardzo szybko: dwutygodniowe szczenię waży około 2 kg, ośmiotygodniowe 7-10 kg, a czteromiesięczne już ponad 20 kg. Takie szybkie przyrosty masy ciała stanowią poważne obciążenie dla jeszcze niedostatecznie rozwiniętych stawów. Dlatego też szczenięta w okresie wzrostu wymagają bardzo dobrej, wysoko przyswajalnej karmy i odpowiedniej ilości ruchu. Młode psy mogą biegać tyle ile same chcą, nie wolno ich przeforsować, bo może się to niekorzystnie odbić na ich zdrowiu.
Czarne teriery mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy, na każdą zmianę sposobu żywienia mogą zareagować biegunką, dlatego też zmieniając karmę należy robić to stopniowo, zwiększając każdego dnia udział nowej karmy w podawanym psu posiłku. Przy tej metodzie zmiana powinna odbyć się bez większych problemów.
Gęsta sierść z obfitym, nieliniejącym podszerstkiem, przy braku odpowiedniej pielęgnacji zawsze stanowi potencjalne źródło problemów skórnych. Sfilcowany, zbity podszerstek utrudnia wentylację skóry i stwarza idealne warunki dla rozwoju różnego rodzaju pasożytów i bakterii chorobotwórczych. Podobnie jak o sierść trzeba zadbać o uszy. Tak jak u większości psów o mocno zarośniętych, zwisających małżowinach usznyh, również u teriera rosyjskiego mogą wystąpić stany zapalne, jeśli uszy naszego przyjaciela będą zaniedbane a dodatku zalewane w czasie kąpieli. Wynika stad, że większość problemów zdrowotnych tej rasy może wynikać, niestety trzeba to powiedzieć, z niewiedzy lub niedbałości właściciela.
Czarne teriery mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy, na każdą zmianę sposobu żywienia mogą zareagować biegunką, dlatego też zmieniając karmę należy robić to stopniowo, zwiększając każdego dnia udział nowej karmy w podawanym psu posiłku. Przy tej metodzie zmiana powinna odbyć się bez większych problemów.
Gęsta sierść z obfitym, nieliniejącym podszerstkiem, przy braku odpowiedniej pielęgnacji zawsze stanowi potencjalne źródło problemów skórnych. Sfilcowany, zbity podszerstek utrudnia wentylację skóry i stwarza idealne warunki dla rozwoju różnego rodzaju pasożytów i bakterii chorobotwórczych. Podobnie jak o sierść trzeba zadbać o uszy. Tak jak u większości psów o mocno zarośniętych, zwisających małżowinach usznyh, również u teriera rosyjskiego mogą wystąpić stany zapalne, jeśli uszy naszego przyjaciela będą zaniedbane a dodatku zalewane w czasie kąpieli. Wynika stad, że większość problemów zdrowotnych tej rasy może wynikać, niestety trzeba to powiedzieć, z niewiedzy lub niedbałości właściciela.
Do kogo pasuje ten pies ?
Czarny terier rosyjski to wspaniały pies rodzinny. Ma bardzo dobrą psychikę, jest odważny ale jednocześnie powściągliwy, jego właściciel ma więc komfort posiadania doskonałego psa obrończego, który nie przysporzy mu kłopotów zbytnią agresywnością. Działa podobnie jak sznaucer olbrzym - po namyśle. Najpierw warczy i pokazuje, że skończyły się żarty, dopiero potem, jeśli ostrzeżenie nie podziała, staje do obrony. Jego atak jest również kontrolowany i proporcjonalny do stopnia zagrożenia. Terier rosyjski atakuje, żeby obronić swojego pana a nie po to by zagryźć intruza, poddanie się napastnika uznaje wystarczającą przyczynę zakończenie akcji.Pies uczy się szybko i łatwo, niczego się nie boi, rzadko szczeka, nie wdaje się w utarczki z innymi psami, ale zaatakowany pokaże napastnikowi gdzie jest jego miejsce. Jest bardzo związany ze swoja rodziną, w stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny. Każdy, kto choć raz miał psa który atakuje bez powodu i rzuca się na wszystko co się rusza z pewnością doceni jego wspaniały charakter. Jest to idealny pies dla osoby, której odpowiada jego „siła spokoju” bo wie, że pies, który bez przerwy wszystkich atakuje i oszczekuje jest na ogół tchórzliwy i w sytuacji zagrożenia ucieknie gdzie pieprz rośnie.
Czarnego teriera można trzymać w najmniejszym nawet mieszkaniu, mimo swoich dużych rozmiarów zajmuje bardzo mało miejsca. Uwielbia dzieci, którym pozwala na wszystko, nie ma możliwości, żeby terier odgryzł się dziecku, które zrobiło mu krzywdę. Pies bardzo potrzebuje bliskości swojej rodziny, chce uczestniczyć we wszystkim co dzieje się w domu, razem iść na spacer, razem pojechać na wakacje. I proszę mi wierzyć, on na to wszystko naprawdę zasługuje.
Zalety i wady
| + doskonały pies rodzinny + przywiązany do właścicieli + doskonały towarzysz dla dzieci + nieustraszony obrońca + odporny na złe warunki atmosferyczne + nadaje się do mieszkania + ma zacięcie sportowe + mało hałaśliwy + akceptuje inne psy i zwierzęta domowe + jest inteligentny, łatwy do szkolenia |
- wymaga pracochłonnej pielęgnacji - potrzebuje bardzo dużo ruchu - kosztowny w utrzymaniu |
Ciekawostki
Przeważnie szczenięta w miocie niewiele różnią się wagą. Inaczej jest u teriera rosyjskiego. Waga urodzeniowa jest bardzo zróżnicowana: noworodki ważą przeciętnie od 250 do 500 gramów, zdarzają się jednak maluchy ważące po urodzeniu zaledwie 150 gramów i również takie, których waga przekracza 600 gramów. Co dziwne, przy prawidłowym odchowaniu waga urodzeniowa nie wpływa na wielkość dorosłego psa.
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 327 /10.01.2011/GBCZARNY TERIER ROSYJSKI
(Russian Black Terrier, Russkiy Tchiorny Terrier)
Pochodzenie: Rosja
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies służbowy, stróżujący, polujący i do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 1.4 - Czarny terier rosyjski.
Próby pracy do uznania krajów członkowskich.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa ta powstała w Rosji na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych dwudziestego wieku drogą selekcji potomstwa z kojarzeń rottweilerów, airedale terierów, nowofundlandów i sznaucerów olbrzymów; te ostatnie uważane są za głównych przodków rosyjskiego czarnego teriera. Początkowo hodowla nadzorowana była przez kynologów z wojskowego ośrodka hodowli i szkolenia Czerwona Gwiazda pod Moskwą. Celem twórców rasy było uzyskanie dużego, silnego, odważnego i dającego się układać psa służbowego, o wyraźnym instynkcie stróżowania, dającego się wykorzystać w różnego rodzaju służbach i w różnych warunkach klimatycznych. FCI uznała rasę w roku 1984.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Czarny terier jest dużym psem o trochę wydłużonym tułowiu, atletycznej budowy i krzepkiej konstytucji. Odznacza się masywnym kośćcem i silnym umięśnieniem, dużą głową, zwartym tułowiem, pojemną, głęboką klatka piersiową i harmonijna budową. Dymorfizm płciowy silnie wyrażony.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie, suki mogą być trochę dłuższe. Głębokość klatki piersiowej nie może być mniejsza niż połowa wysokości w kłębie. Długość głowy nie mniejsza jak 40% wysokości w kłębie. Kufa trochę krótsza od mózgoczaszki.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pies pewny siebie i pełen godności, w każdej sytuacji opanowany. Gdy zajdzie potrzeba, natychmiast przyjmuje postawę aktywno-obronną, ale szybko uspokaja się, gdy zagrożenie mija. Oprócz ładnego wyglądu czarny terier odznacza się przyjaznym nastawieniem i wielką
wytrzymałością. Dobrze reaguje na szkolenie, przystosowuje się do każdego klimatu, jest chętny do pracy i godny zaufania.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Głowa powinna być proporcjonalna do tułowia, ale duża, masywna i długa.
Czaszka: Średniej szerokości, czoło płaskie. Linie profilu równoległe.
Łuki brwiowe i guz potyliczny średnio rozwinięte.
Stop: Widoczny, ale nie bardzo mocno zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Duży i czarny.
Kufa: Mocna, szeroka, trochę krótsza od czaszki, szeroka u nasady i lekko zwężająca się ku nosowi. Wąsy i broda podkreślają siłę kufy i nadają jej kanciasty, tępy kształt.
Wargi: Grube, dobrze pigmentowane i przylegające. Krawędzie warg ciemne.
Uzębienie: Zęby duże, białe, bez odstępów; dolne siekacze ustawione w jednej linii. Uzębienie kompletne (42 zęby), zgryz nożycowy.
Policzki: Suche, zaokrąglone, ale niezbyt wyraźne.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, osadzone szeroko i frontalnie, ciemne.
Powieki przylegające, czarne.
Uszy: Wiszące, osadzone wysoko i symetrycznie, średniej wielkości, trójkątnego kształtu, przednimi krawędziami przylegające do policzków. Małżowina gruba, bez fałd.
SZYJA:
Mocna, sucha i dobrze umięśniona. Jej długość jest mniej więcej równa długości głowy. Noszona pod kątem 45 – 50 stopni względem poziomu. Kark mocny, wyraźny.
TUŁÓW:
Solidny, głęboki i pojemny, wyważony.
Linia górna: Lekko opadająca od kłębu do nasady ogona.
Kłąb: Wysoki, rozbudowany, u samców bardziej wyraźny, niż u suk.
Grzbiet: Mocny, prosty, umięśniony. Długość samego grzbietu wynosi połowę długości tułowia od kłębu do nasady ogona.
Lędźwie: Szerokie, krótkie, umięśnione i lekko wysklepione. Ich długość wynosi połowę długości grzbietu,
Zad: Szeroki, umięśniony, lekko opadający, średniej długości.
Klatka piersiowa: Głęboka, szeroka i długa, o lekko wysklepionych żebrach, na przekroju owalna. Mostek długi, przedpiersie wystaje nieznacznie przed staw barkowy i jest dobrze umięśnione.
Linia dolna i brzuch: Na wysokości łokcia lub nieco niżej. Brzuch umiarkowanie podciągnięty, słabizna mało wyraźna.
OGON:
Gruby u nasady, wysoko osadzony. W ruchu wesoło noszony, ale jego nasada nie powinna być nachylona nad grzbietem (ogon wiewiórczy). W kraju pochodzenia ogon jest tradycyjnie cięty; kształt i długość ogona nieciętego nie wpływa na ocenę psa. Pożądany kształt sierpowaty lub szablasty.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: Oglądane z przodu proste i równolegle. Odległość od podłoża do łokcia stanowi 50-52% wysokości w kłębie.
Łopatka: Długa, szeroka, i wyraźnie skośnie ułożona. Kąt w stawie barkowym zbliżony do 100 stopni.
Ramię: Umięśnione, nie krótsze od łopatki.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Przedramię: Proste, o mocnych, okrągłych na przekroju kościach. Oglądane z przodu i z boku – pionowe.
Śródstopie: Krótkie, masywne, oglądane z boku trochę nachylone do podłoża.
Łapy: Duże, zwarte, okrągłe. Pazury i opuszki czarne.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Oglądane z tyłu proste i równolegle, ustawione szerzej, niż przednie. Oglądane z boku ustawione trochę za psem.
Udo: Średniej długości, lekko nachylone, szerokie, o dobrze rozwiniętych mięśniach.
Kolano: Dobrze kątowane.
Podudzie: Nie krótsze od uda.
Śródstopie: Mocne, krótkie, pionowe. Bez wilczych pazurów.
Łapy: Troche mniejsze od przednich, i bardziej owalne. Pazury i opuszki czarne.
CHODY:
Swobodne, harmonijne, ze swobodną akcją stawów. Typowym ruchem jest energiczny kłus o długim kroku, na który pozwala mocna akcja tyłu, ze znacznym wykrokiem. Grzbiet w ruchu równy.
SKÓRA:
Napięta, przylegająca, nie luźna, bez fałd, elastyczna i równomiernie pigmentowana.
SZATA:
Sierść: Gęsta, szorstka, dwuwarstwowa, składa się z twardej, gęstej, lekko pofalowanej okrywy, okrywającej całe ciało, i krótkiego, miękkiego, gęstego podszerstka. Włos pozostawiony w stanie naturalnym, bez trymowania, ma długość od 5 do 15 cm. Głowa
mocno obrośnięta, z obfitymi brwiami, wąsami i brodą. Na nogach włos długi i gęsty. Czarny terier wymaga modelowania sierści tak, aby podkreślała ona siłę i zdecydowanie psa, ale nie
była przesadnie dekoracyjna. Najdłuższy włos pozostawia się na nogach i kufie; strzyżenie podkreślać ma masywność głowy, płaskie czoło, przylegające uszy, oraz masywność i dobrą budowę ciała.
Maść: Czarna, dopuszczalna niewielka ilość przesianych włosów szarych (przesianie nie powinno obejmować nie więcej, niż 1/3 powierzchni ciała).
WIELKOŚĆ I WAGA:
Pożądana wysokość w kłębie:
Psy: 72 - 76 cm, nie mniej niż 70 cm i nie więcej niż 78 cm.
Suki: 68 - 72 cm, nie mniej niż 66 cm i nie więcej niż 74 cm.
Osobniki nieco większe są tolerowane, o ile są proporcjonalnie zbudowane i prezentują doskonały typ rasowy.
Waga: Psy: 50 – 60 kg. Suki: 45 – 50 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia, oraz zdolność wykonywania pracy.
- Czaszka zaokrąglona.
- Częściowy brak pigmentacji warg.
- Siekacze małe, nie ustawione w jednej linii.
- Oczy okrągłe, trochę jasne, skośne lub osadzone blisko siebie.
- Szyja zbyt krótka lub słabo umięśniona.
- Kłąb niezaznaczony.
- Grzbiet zapadnięty lub wąski.
- Lędźwie zbyt długie, wąskie, słabo umięśnione.
- Strome łopatki.
- Zbyt krótkie przedramię.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz lub do wewnątrz.
- Łapy skierowane na zewnątrz lub do wewnątrz..
- Śródstopia odstawione na zewnątrz lub do wewnątrz, szablaste.
- Zdarzający się inochód.
- Włos okrywowy miękki lub gładki.
- Rude naloty na okrywie.
- Brak podszerstka.
WADY DUŻE:
- Odchylenia od typu płci.
- Zachowanie niepewne lub nadpobudliwe.
- Głowa krótka lub lekka..
- Widoczna trzecia powieka, jasne oczy.
- Zad poziomy lub spadzisty.
- Klatka piersiowa płytka lub krótka .
- Ogon wiewiórczy.
- Krzywe przedramię.
- Ruch związany, niezborny lub ciężki.
- Włos okrywowy jedwabisty.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies, wykazujący wady budowy lub zaburzenia charakteru powinien być zdyskwalifikowany.
- Wygląd, przypominający którąś z ras wyjściowych.
- Nos inny niż czarny.
- Oczy porcelanowe lub różnobarwne.
- Zgryz inny niż nożycowy, braki zębów.
- Okrywa gładka, brak dłuższej sierści na głowie, klatce piersiowej i nogach.
- Maść inna od opisanej.
- Białe znaczenia lub plamy.
- Wyraźne szare plamy.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.
Wersja polska - styczeń 2011
http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/327.pdf
_58.jpg)
Prawa autorskie
Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!