Choroby psów » Choroby zakaźne

Wirusowe zapalenie wątroby - choroba Rubartha


Choroba Rubartha, czyli wirusowe zapalenie wątroby jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez Canine adenowirus typ 1 (CAV-1). Po raz pierwszy został on udokumentowany w Silver Fox w 1925 roku, ale bardzo długo nie skojarzono go z zapaleniem wątroby. Dopiero w 1962 został sklasyfikowany jako przyczyna wirusowego zapalenia wątroby u psów. Dziś, dzięki powszechnym szczepieniom choroba ta występuje dość rzadko, nadal jest jednak bardzo groźna dla szczeniąt, które jeszcze nie zostały zaszczepione.
Canine adenowirus

Wirus zakaźnego zapalenia wątroby jest niewrażliwy na działanie czynników zewnętrznych, na dworze potrafi przeżyć kilka miesięcy, w temperaturze pokojowej utrzymuje żywotność przez wiele tygodni. Jest natomiast wrażliwy na światło słoneczne i środki dezynfekujące. Atakuje komórki śródbłonkowe takich narządów jak wątroba, nerki, śledziona i płuca.

Sposób zarażenia:

Do zarażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową lub na skutek bezpośredniego kontaktu, drogą pokarmową, np. w trakcie karmienia szczeniąt. Źródłem zakażenia mogą być zarówno psy chore jak i nosiciele wirusa, którzy sami nie zdradzają objawów chorobowych, ale tak jak inne wydalają go wraz ze śliną, moczem i kałem. Psy, które przeszły chorobę mogą zarażać jeszcze przez 6 do 9 miesięcy po wyzdrowieniu.

Źródłem zakażenia mogą być także zanieczyszczone moczem wybiegi, klatki, miski, ręce i buty, słowem wszystko, z czym stykają się chore psy. Wirusowe zapalenie wątroby mogą przenosić także pchły, co jest jeszcze jednym argumentem, że trzeba chronić naszych przyjaciół przed tymi pasożytami.

Objawy choroby:


Okres inkubacji wynosi 3 do 6 dni i w tym okresie trudno dopatrzeć się jakichkolwiek objawów choroby. Dopiero potem pojawia się gorączka, biegunka, powiększenie podżuchwowych węzłów chłonnych, osłabienie i bóle brzucha. Wirus najpierw namnaża się w migdałkach i węzłach chłonnych, potem przedostaje się do krwi i wraz z nią dociera do śródbłonka naczyń krwionośnych, płuc, nerek, śledziony, mózgu, oczu i do wątroby. Może pojawić się również światłowstręt i zapalenie spojówek.

Objawy choroby są bardzo nietypowe, na pierwszy rzut oka przypominają zatrucie. Jej przebieg może być bardzo różny, jakkolwiek trzeba ją mieć na uwadze w przypadku każdego młodego, nieszczepionego psa, u którego wystąpiła gorączka, apatia, brak apetytu i objawy żołądkowo jelitowe. Pomocne w postawieniu diagnozy są badania krwi i moczu.



Wirusowe zapalenie wątroby może wystąpić w różnych postaciach:                                                         

  • Postać nadostra.  Spotyka się ją przede wszystkich u psów bardzo młodych, w wieku od 3 do 12 miesięcy, które nie zostały zaszczepione. W tym przypadku przebieg choroby jest błyskawiczny i najbardziej dramatyczny z możliwych, śmiertelność wynosi 100% i potrafi nastąpić w ciągu dwóch godzin od wystąpienia pierwszych objawów: gorączki, biegunki i wymiotów. Wszystko dzieje się tak nagle, że właściciel podejrzewa otrucie. To powoduje, że trudno oszacować ile szczeniąt traci w ten sposób życie, bo choroba pozostaje przeważnie nierozpoznana.
  • Postać ostra. Ta postać wirusowego zapalenia wątroby trwa od 5 do 10 dni i przebiega dwufazowo. Zaczyna się od wysokiej, sięgającej 41°C gorączki. Zwierzę jest apatyczne, traci apetyt, pojawia się biegunka, wymioty. Na błonach śluzowych fali widać bardzo wyraźne zażółcenie. Czasem pojawia się jednocześnie postać oczna. W następnej kolejności dołączają się bóle brzucha, potem zapalenie migdałków, powiększenie węzłów chłonnych, oraz uszkodzenie nerek i wątroby. Na koniec dołączają się drgawki, kaszel, wzmożone pragnienie, oraz zaburzenia krzepliwości i krwawe wybroczyny na błonach śluzowych. Przy poważnym uszkodzeniu wątroby zdarzają się również objawy nerwowe. Śmiertelność w tej postaci dochodzi do 50 %, jeśli jednak pies natychmiast trafi do lekarza i będzie intensywnie leczony ma 90 % szans na powrót do zdrowia.                                                                                                                                                             
  • Postać przewlekła. Postać przewlekła występuje przeważnie u psów posiadających częściową odporność. Infekcja jest łagodniejsza, ale długotrwała, najpierw może przebiegać niezauważona, następnie wirus namnaża się i powoduje przewlekłe zapalenie oraz marskość wątroby. Pojawia się niewydolność nerek, obrzęki, wodobrzusze, utrata wagi, dodatkowo mogą ujawnić się problemy neurologiczne i zaburzenia świadomości.

Postać oczna:

Postać oczna może pojawić się jednocześnie z postacią ostrą lub w momencie powrotu do zdrowia, około 4 tygodnie po ustąpieniu objawów choroby. Zaczyna się obrzękiem rogówki, która staje się mętna i szaro-niebieska oraz zapaleniem błony naczyniowej oka. Ze względu na to choroba Rubartha zyskała również nazwę eye blue „choroby niebieskiego oka”. Zmętnienie trwa 1-2 tygodnie, potem stopniowo ustępuje, aż do odzyskania pełnej przezroczystości rogówki i zdolności widzenia.

Leczenie:

Diagnozę stawia się na podstawie badania krwi i objawów choroby. Podobnie jak w przypadku innych infekcji wirusowych nie ma skutecznej metody leczenia. Jedynym ukierunkowanym leczeniem jest seroterapia, jest jednak skuteczna tylko w pierwszych 48 godzinach od pojawiania się objawów choroby. Potem pozostaje już tylko leczenie polegające na łagodzeniu objawów choroby, zapobieganiu infekcjom wtórnym i podawaniu preparatów ułatwiających regenerację wątroby i nerek. W przypadku dołączenia się infekcji bakteryjnej podaje się antybiotyki, oraz jeśli trzeba preparaty przeciwbólowe, przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe. Zwierzęta osłabione infekcją muszą być podczas choroby nawadniane, żeby wyrównać poziom elektrolitów i nie dopuścić do odwodnienia organizmu. Śmiertelność wynosi około 10 - 15 %, u psów młodych jest zazwyczaj większa, a w postaci nadostrej dochodzi nawet do 100%. Po przechorowaniu i wyzdrowieniu pies zyskuje długotrwałą, czasem nawet dożywotnią odporność na tę chorobę.


Zapobieganie:

Najbardziej skuteczną metodą zapobiegania chorobie Rubartha jest oczywiście szczepienie. Pierwsze szczepienie przeprowadza się w wieku 8-10 tygodni, najczęściej razem z nosówką, następne 4 tygodnie później a potem szczepi się psa co rok, aż do końca życia. To naprawdę niewiele, a chroni psa przed ciężkim schorzeniem, które, nawet jeśli się je wyleczy, może spowodować różne komplikacje, w tym marskość wątroby.

Dla człowieka wirus choroby Rubartha nie jest niebezpieczny. Ponieważ jednak stwierdzano u ludzi przeciwciała tego wirusa, można przypuszczać, że i u nich dochodzi do bezobjawowego wirusowego zapalenia wątroby.



Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.