Pochodzenie

 

Nie ulega wątpliwości, że wśród przodków buldożka francuskiego są buldogi angielskie, używane kiedyś do szczucia byków i walk psów. Po wprowadzeniu przez angielski parlament zakazu walk spadło zainteresowanie dużymi walecznymi buldogami. Zaczęto więc krzyżować osobniki o mniejszym wzroście z innymi rasami, co dało w efekcie zminiaturyzowaną wersję dawnego psa bojowego, o znacznie łagodniejszym charakterze. Pod koniec XIX-go wieku pieski te wraz z angielskimi robotnikami poszukującymi pracy dotarły do Francji, gdzie na początku trafiły w ręce hodowców z robotniczych dzielnic Paryża. To oni skrzyżowali je z mopsami, pinczerami oraz niektórymi terierami, po których buldog francuski najprawdopodobniej odziedziczył swoje wspaniałe, zaokrąglone, nietoperzowate uszy.

Wygląd tego z początku plebejskiego pieska ukształtował się ostatecznie we Francji, będącej od zawsze kolebką elegancji i mody. Mimo, że swoją karierę na francuskiej ziemi zaczął w rejonie paryskich hal, największego w tym mieście targowiska, dzięki swojemu nietuzinkowemu wyglądowi i wyjątkowo miłemu usposobieniu, w niedługim czasie wzbudził zainteresowanie licznych przedstawicieli francuskiej arystokracji i świata sztuki. Rasa stała się niezwykle popularna, nic więc dziwnego, że wkrótce nasz mały bohater zyskał grono wielbicieli wśród ludzi bogatych, utytułowanych i sławnych. Należeli do nich: król Edward VII, słynny malarz Toulouse - Lautrec, pisarka Colette, wielka księżna Tatiana Romanowa i wreszcie największy francuski kreator mody Yves Saint Laurent. 
 

Pierwszy klub buldoga francuskiego powstał w Paryżu w 1880 roku. Osiemnaście lat później, w 1898 roku, opracowano pierwszy wzorzec rasy, który w tym samym roku został zatwierdzony przez francuski związek kynologiczny - Société Centrale Canine. Później był on jeszcze kilkakrotnie modyfikowany. Bardzo długo trwały spory czy buldożek jest rasą francuską czy angielską. Wprawdzie pochodzi z Anglii, ale to Francuzi jako pierwsi opracowali wzorzec rasy i to im zawdzięcza swój dzisiejszy wygląd. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna przychyliła się do tej argumentacji i w 1898 roku uznała, że buldożek jest rasą francuską i tak został zarejestrowany. Anglicy, choć upierali się, że jest to rasa angielska a dodatkowo nazwa buldog związana jest z Anglią, to w końcu pogodzili się z faktem, że otrzymała przymiotnik „francuski”. Nie przyszło im to łatwo, dopiero w 1902 roku w Wielkiej Brytanii powstał klub miłośników buldoga francuskiego a dziesięć lat później rasa została uznana przez brytyjski Kennel Club.

Buldog francuski zrobił wielką furorę w całej Europie, z wyjątkiem Anglii, do której pierwsi przedstawiciele tej rasy trafili dopiero po pierwszej wojnie światowej. W Stanach zostały pokazane po raz pierwszy już w 1896 roku i od razu odniosły wielki sukces. Hodowcy amerykańscy sprowadzili psy z najlepszych europejskich hodowli, co szybko postawiło amerykańską hodowlę na bardzo wysokim poziomie. W Polsce buldożki były znane i lubiane już przed pierwszą wojną światową, tuż przed wybuchem wojny, w 1937 roku powstał polski Klub Buldoga Francuskiego.
 

Jak by nie patrzeć, widzi się molosa. Tylko uszy są jakby z innej bajki. Ten mały piesek ma tak jak molosy zwartą budowę, silny kościec i wyraźnie dużą w stosunku do tułowia głowę z wypukłym czołem i wydatnymi łukami brwiowymi przedzielonymi pośrodku wyraźną bruzdą. Buldożki mają charakterystyczną, bardzo krótką, szeroką, skróconą kufę z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami. Jej długość stanowi mniej więcej 1/6 całkowitej długości głowy. Szczęki szerokie i mocne, żuchwa wysunięta przed górną szczękę i wygięta ku górze. Dolne siekacze wysunięte przed górnymi, pożądany jest komplet zębów w zgryzie. Znakiem rozpoznawczym buldoga francuskiego są średniej wielkości uszy, szerokie u nasady, stojące, zaokrąglone na końcach. Oczy osadzone nisko, dość daleko od nosa oraz uszu, ciemne, dość duże i zaokrąglone. Oprawa powiek czarna.  
 

Alhambra Stellanova & Pigi Francuska Zgraja Wł.hod Stellanova

Buldożki są psami silnie umięśnionymi, o mocnym tułowiu. Górna linia wznosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu w kierunku lędźwi. Tego typu ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, sięgająca poniżej linii łokcia, z mocno wysklepionymi żebrami. Brzuch podciągnięty lecz nie przesadnie podkasany. Kończyny przednie proste i równoległe, łokcie ściśle przylegające. Łapy małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie, lekko odstawione na zewnątrz. Kończyny tylne mocne i muskularne, ustawione prosto i równolegle, nieco dłuższe niż przednie, co powoduje charakterystyczne uniesienie zadu. Stawy skokowe położone dość nisko, umiarkowanie kątowane. Tylne łapy okrągłe, zwarte, tzw. kocie, w przeciwieństwie do przednich nie są odstawione na zewnątrz. Ogon krótki, nisko osadzony, załamany.              
 
Wysokość w kłębie: psy 27-35 cm, suki 24-32 cm
Masa ciała: psy 9-14 kg, suki 8-13 kg    
 

Buldog francuski jest bardzo inteligentnym, pełnym uroku psem. Zrównoważony, wesoły, obdarzony dużym temperamentem, ma jednak jedną wielką wadę: jest tak przymilny i rozbrajający, że usypia czujność właścicieli i zanim zdołają się zorientować, rządzi całym domem. Ponieważ raz ustalone zwyczaje zmienia się trudno, a w buldożku płynie jednak krew mającego własne zdanie molosa, trzeba bardzo wcześnie ustalić zakres praw i obowiązków, które piesek, jeśli zrobimy to łagodnie i konsekwentnie, bez problemu zaakceptuje. Buldożek bywa czasem uparty, ale nie powinno mu się pozwalać na wszystko, bo źle wychowany może stać się bardzo absorbujący i uciążliwy. Natomiast jeśli go raz czegoś nauczymy, dobrze to zapamięta i bez protestów będzie wykonywał. Dobre ułożenie psa upraszcza życie i raz na zawsze ustawia wzajemne relacje. Warto więc poświęcić mu trochę czasu. 
 

FORTE Mecohue Wł.hod. Slice Of Life FCI, fot. Nina Kowalska

 Bardzo przywiązany do właściciela, jest w niego wpatrzony i bardzo o niego zazdrosny. Lubi być blisko, najlepiej czuje się mogąc towarzyszyć mu we wszystkich jego zajęciach. Tę pasję posiadania swojego pana na wyłączność trzeba delikatnie wyhamowywać, bo może stać się uciążliwa. Bardzo potrzebuje bliskości człowieka i trzeba poświęcić mu dużo uwagi i czasu, ale nie można go od siebie uzależnić i doprowadzić do tego, że bez przerwy ktoś musi się nim zajmować. Trzeba jednak postępować delikatnie, bo jest bardzo wrażliwy na nastroje swego pana i jakiekolwiek odsunięcie go lub niesprawiedliwość bardzo mocno przeżywa. Ma swoją dumę i jeśli mu ktoś podpadnie, potrafi się złościć i obrażać, ale już za moment o tym zapomina.
 
Buldożki chętnie i łatwo się uczą, bardzo dobrze sprawdzają się w konkursach posłuszeństwa, ale nie nadają się do sportów wymagających wysiłku i szybkiego biegania. Można je zobaczyć nawet na konkursach agility, trzeba jednak mieć świadomość tego, że choć mają na to wielką ochotę, to natura nie przystosowała ich do sportowych wyczynów, chodzi przede wszystkim o skrócona kufę z powodu której szybciej się meczą i zasapują. Nie ma również mowy o bieganiu przy właścicielu lub rowerze oraz uprawianiu wszystkich innych sportów wymagających dużego wysiłku. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie, by towarzyszył swojemu panu w dalekich spacerach, które sprawią mu przyjemność i dodatkowo pozwolą utrzymać sportową linię i dobrą kondycję. Najważniejsze, to zachować umiar, zrezygnować z ćwiczeń, kiedy na dworze jest upał i przerwać je niezwłocznie, jeśli nasz przyjaciel zaczyna się męczyć i zasapywać.

W wielu krajach buldożki francuskie są wykorzystywane jako psy terapeutyczne, towarzyszą dzieciom chorym, autystycznym, mającym problemy w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami. Składają również wizyty w szpitalach, na oddziałach przewlekle chorych a także w domach spokojnej starości. Okazało się również, że potrafią poruszyć nawet ludzi ze społecznego marginesu, potwierdzono ich doskonały wpływ na więźniów włączonych w program resocjalizacji.
 

Int.Ch. Multi.Ch. Multi.Mł.Ch Guerlain De la Parure. Wł.hod. Sweet Cookies

Umaszczczenie: jednolicie płowe lub płowe pręgowane, ewentualnie z białymi znaczeniami.

umaszczenie płowe z umiarkowanym poprzecznym ciemnym pręgowaniem, które tworzy „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie szaty nie może całkowicie przesłaniać podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia.
Płowe:
umaszczenie jednolite, od jasno do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich partii ciała. Czarna maska może występować lub nie, jednak preferowane są osobniki z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń.

 

Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli:
biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane są nieliczne plamy pigmentu na skórze.
Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli:
biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze.

 

Nos powinien być zawsze czarny, niezależnie od koloru szaty, nigdy nie powinien być brązowy lub błękitny. Osobniki całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są dopuszczalne, ale niepożądane ze względu na ryzyko głuchoty.

Jesli chodzi o sierść, buldog francuski jest psem łatwym w pielęgnacji, natomiast szczególnej dbałości wymagają jego oczy, które przy bieganiu po trawie mogą ulec urazom oraz fałdki skóry na pyszczku. Trzeba je sprawdzać i bardzo dbać o to, żeby były suche, wilgoć w tych miejscach może doprowadzić do bardzo bolesnych odparzeń oraz infekcji grzybiczych. Należy pamiętać, że buldożki mają skłonność do alergii i do ich pielęgnacji należy używać wyłącznie kosmetyków hypoalergicznych z najwyższej półki.

Więcej na temat pielęgnacji buldoga francuskiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj   
 

                 

Główne problemy zdrowotne buldożków francuskich wynikają ze szczególnej brachycefalicznej budowy czaszki, charakteryzującej się skróconą kufą. Konsekwencją takiej budowy może być zwężenie otworów nosowych, zbyt długie podniebienie miękkie, oraz wady rozwojowe krtani i tchawicy. Mogą one występować pojedynczo, jednak najczęściej mamy do czynienia z jednoczesnym występowaniem kilku wad, zwanym syndromem brachycefalicznym. Z tego powodu buldożki męczą się szybciej niż psy innych ras i gorzej znoszą upały.

Specyficzna budowa przewodu nosowego powoduje, że często chrapią. W upalne dni trzeba zapewnić im zacienione miejsce do wypoczynku, by nie dopuścić do wystąpienia udaru słonecznego. Ponieważ lubią wygrzewać się na słońcu, nie powinny pozostawać na dworze bez nadzoru. W zimne dni marzną, delikatna sierść nie chroni ich przed mrozem, dlatego też trzeba sprawić pieskowi ciepłe ubranko i nie przedłużać spaceru jeśli widać, że nie ma na to ochoty.

 

 
Z innych schorzeń trapiących tę rasę należy wymienić zmiany degeneracyjne krążków międzykręgowych, skłonność do osadzania się kamienia nazębnego oraz alergie, zarówno pokarmowe jak i kontaktowe. Buldożki wymagają w związku z tym dobrego żywienia, hypoalergicznych środków pielęgnacyjnych oraz wyeliminowania z użytku przedmiotów, między innymi plastikowych misek, które mogą wywoływać uczulenie. Powinny otrzymywać karmę najwyższej jakości, przy czym granulki winny być relatywnie duże, ponieważ na skutek specyficznej budowy czaszki, małymi pies łatwo może się zaksztusić. Buldożek ma jeszcze jedną przypadłość, która czasem potrafi wprawić właścicieli w zakłopotanie - uwielbia puszczać bąki i pod tym względem jest bezkonkurencyjny.

Wyjątkowo skrupulatnej dbałości wymagają głębokie fałdy skórne na pyszczku, ponieważ łatwo zatrzymuje się w nich wilgoć, tworząc sprzyjające warunki do rozwoju chorób grzybiczych. Trzeba je regularnie sprawdzać i osuszać delikatną, miękką szmatką, zwłaszcza po kąpieli i deszczowym spacerze. 

Jak wszystkie psy wielkogłowe mają problem z rodzeniem, dlatego każde przyjście na świat szczeniąt musi się odbywać pod opieką lekarza weterynarii, ponieważ może pojawić się (w około 80%) konieczność wykonania cesarskiego cięcia.   
 

Ch.PL. Mł.Ch.PL IDRIS Golden Verni Vergo z siostrą IVET Golden Verni Vergo
Zdj.hod. Golden Verni Vergo

 

Buldog francuski jest idealnym psem rodzinnym i do towarzystwa. Bardzo dobrze sprawdzi się jako towarzysz zarówno dla rodziny z dziećmi jak również dla osób starszych, które będą mogły poświęcić mu dużo uwagi i czasu. Odpłaci im za to wielkim przywiązaniem i będzie dla nich wspaniałym, niemęczącym kompanem w domu i na spacerze. Dla niego nie jest ważne gdzie mieszka, ważne, by być blisko swojego pana. Jest to pies, który lubi być na wyciągnięcie jego ręki, za to nie znosi komendy „na miejsce” i przewaznie ja ignoruje. Uwielbia być głaskany i przytulany.

Mimo, że wygląd buldożka nie pozostawia wątpliwości, że jest molosem, z charakteru odległych przodków niewiele mu zostało. Jest pełnym radości i przywiązania członkiem swojej ludzkiej sfory, o każdej porze dnia i nocy skorym do zabawy. Potrzebuje domu, w którym panuje dobra atmosfera, nie lubi hałasu, bieganiny i nerwowego zamieszania. Łatwo się stresuje, nie wolno na niego krzyczeć, bo potrafi to bardzo głęboko przeżywać. W chwilach wyjątkowej ekscytacji mogą nawet wystąpić trudności z oddychaniem. Jest gawędziarzem, wydaje całą masę trudnych do zdefiniowania dźwięków: mruczenie, chrumkanie, sapanie …, każdy z nich ma swój własny repertuar, który ich właściciele bez trudu rozszyfrowują. 

 

Maja, Lola i Lucuś z hodowli La vie Boheme

 

Jeśli chodzi o miejsce do życia, buldożek jest psem bezproblemowym, łatwo dostosowuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Doskonale czuje się w bloku, mało szczeka, czym z pewnością zyska sympatię sąsiadów. Jest bardzo czujny, jeśli więc zacznie szczekać, warto sprawdzić, czy ktoś nie stoi pod drzwiami. Mimo to stróżowanie nie jest jego pasją. Jest to pies, który bardzo lubi luksus: dobre jedzenie, wygodne posłanie i jak najwięcej osób do zabawy i głaskania. Bardzo nie lubi zostawać sam w domu, jeśli więc z góry wiadomo, że będzie taka konieczność, trzeba go od pierwszych dni w nowym domu systematycznie do tego przyzwyczajać. Nie jest to jednak pies, który może zostawać sam przez 8-10 godzin każdego dnia, kiedy jego właściciele są w pracy. Wprawdzie nie ma zwyczaju obgryzania dywanów i demolowania mieszkania, ale może się to niekorzystnie odbić na jego psychice. Pozostawiony sam sobie stanie się smutny, a w skrajnym przypadku może nawet popaść w depresję.  

Doskonale będzie się czuł w domu z ogrodem, który interesuje go jedynie wtedy, kiedy może w nim spędzać czas ze swoimi właścicielami i bawić się z dziećmi. Trochę biegania i ćwiczeń mogą mu nawet zastąpić spacer. Właściciel nie może jednak ani na chwilę zapomnieć, że pies tej rasy źle znosi upał i jeśli temperatura sięga około 25 stopni, lepiej mu będzie w domu, gdzie może wyciągnąć się na chłodnej podłodze. W lecie nie wolno go zostawić w ogrodzie z dziećmi lub innymi psami. W ferworze zabawy potrafi się tak rozszaleć, że mimo narastającej zadyszki i coraz to krótszego oddechu, nie potrafi wyhamować. Niestety w upalne dni może się to skończyć tragicznie.

Buldożek jest wesoły, pełen inwencji, o każdej porze dnia gotowy do zabawy. Uwielbia dzieci, mogą z nim zrobić wszystko, pozwala traktować się jak lalkę i przebierać w różne fatałaszki, jednak najbardziej lubi zabawy ruchowe. Nigdy nie przejawia agresji w stosunku do dzieci, które trzeba nauczyć jak powinny postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy. Dziecko musi wiedzieć, że psa nie wolno podnosić za łapki i zamęczyć go zabawą, która przekracza jego siły.

 

Int.Ch. Ch.PL.LT, Mł.Ch.PL DOMEL Golden Verni Vergo. Wł.hod.Golden Verni Vergo

 

Problem w relacjach pies – dziecko może pojawić się wtedy, kiedy psiak jest rozpieszczony do granic możliwości, bo przez dłuższy czas skupiał na sobie całą uwagę właścicieli, a w domu nagle pojawia się dziecko. Trzeba go wówczas do tego zawczasu przygotować i nauczyć, że nie jest już w centrum zainteresowania, żeby nie dopuścić do tego, by stał się zazdrosny o względy właścicieli. Trzeba to zrobić powoli, w żadnym przypadku nie może się poczuć odsunięty, bo zacznie konkurować z dzieckiem o względy właścicieli, zwłaszcza że uczucie zazdrości nie jest mu obce.

Buldożek jest z reguły bardzo przyjazny w stosunku do ludzi. Przychodzących do domu gości traktuje zazwyczaj z rezerwą, ale nigdy wrogo. Nie obdarza ich natychmiast swoim zaufaniem i nie domaga się głaskania. Na początku zachowuje się zazwyczaj powściągliwie i wyczekująco, kiedy jednak zorientuje się, że goście nie mają złych zamiarów, wiedzą do czego służą ręce i potrafią z nich zrobić użytek, lody natychmiast zostają przełamane. Zaczyna dopominać się pieszczot i zachęca ich do zabawy, bo ma to, co lubi najbardziej: jest w centrum zainteresowania. Podobnie traktuje odwiedzające dom dzieci. Oczywiście przy następnej wizycie, już bez wstępnych nieufności, wszyscy zostaną radośnie powitani, jak starzy przyjaciele.

 

Galileo De la Parure & A’vigdors Bono Sensu. Wł.hod.Jess Box

 

Ze względu na jego zadziorność, relacje buldoga francuskiego z innymi psami różnie się układają. Zazwyczaj dogaduje się z psami, z którymi się wychował, ale nie zawsze. Nasz mały bohater ma dominujący charakter, będzie więc tolerował wyłącznie tego psa, który mu się podporządkuje. Ma zwyczaj ustalać hierarchię w sforze według płci oraz rasy, z tego względu łatwiej zaakceptuje sukę niż psa i to najlepiej buldożkę. Między dwoma dominującymi samcami może dojść do konfrontacji. Jeśli właściciel dużego molosa zamierza wziąć mu do towarzystwa małego molosa w postaci buldożka, trzeba mu to bardzo zdecydowanie odradzić. Wprawdzie świadome swojej siły duże molosy najczęściej ignorują małe pieski, ale tylko te, którym nie przyjdzie do głowy kwestionować ich przywódczej pozycji. Szaleniec, który odważy się podjąć taką próbę dostaje jedno lub drugie ostrzeżenie a potem zazwyczaj źle się to kończy. Nie da się rozdzielić psów ani ratować małego przy takiej dysproporcji wielkości, tragedia może się rozegrać na oczach właściciela, który nie będzie w stanie nic na to poradzić. Wiele osób może się zdziwić, ale buldożki bardzo dobrze dogadują się z kotami. Natomiast szczury i myszy tam gdzie on mieszka są bez szans. 

ABBA Baflo, FORTE Mecohue, NASA Space Girl Amazing Team
Wł.hod. Slice Of Life FCI, fot. Tomasz Mońko

 

Wprawdzie buldożek potrafi wyładować energię nawet w mieszkaniu, ale spacery są dla niego bardzo ważne, bo ma niestety tendencję do nadwagi, do której nie wolno dopuścić. Mimo wszystko nie można zapominać o jego ograniczeniach, aktywność fizyczną trzeba dostosować do możliwości psa, nie wolno go forsować i na siłę zmuszać do wysiłku. Ze względu na specyficzną budowę czaszki może się szybciej męczyć, zwłaszcza podczas upałów. W takie dni z długim spacerem lepiej poczekać do zachodu słońca, a jeśli pies zaczyna zdradzać objawy zmęczenia, natychmiast wrócić do domu.

Buldożek jest nadzwyczaj miłym psem, który idealnie wpasowuje się w rytm życia rodziny. Jest powszechnie lubiany, akceptowany i życzliwie przyjmowany. To nie jest pies, który w kimkolwiek może budzić lęk, dlatego można go zabrać ze sobą wszędzie, na spacer i na wczasy i z pewnością nikt przeciw jego obecności nie będzie protestował. Lubi podróże dobrze klimatyzowanym samochodem, ale nigdy nie wolno go zostawić w nim samego, bo jest wrażliwy na wysokie temperatury i bardziej niż inne rasy podatny na udar. Nie zdziwmy się jeśli nie zechce skorzystać z możliwości ochłodzenia się w jeziorze - buldożek nie lubi i chyba nawet nie umie pływać. Nie dlatego, że brak mu odwagi, bo mimo niewielkiego wzrostu jest psem odważnym i walecznym. Czuje się odpowiedzialny za swoją rodzinę i jeśli uzna, że jakiś pies lub człowiek może jej zagrozić, bez chwili wahania stanie w jej obronie. W tym małym ciele jest naprawdę wielkie serce i wielki duch.  

 

  

  

    Bouboule de madame Palmyere                                  Touc siedzący na stole

 

Ten mały niepozorny piesek stał się inspiracją dla wielu malarzy. Malował go z wielkim upodobaniem jeden z największych francuskich impresjonistów Henri de Toulouse Lautrec. Zwiedzając muzeum w Albi można obejrzeć jego dwa obrazy przestawiające buldożka w sukience oraz siedzącego na stole.
 

Do najbardziej znanych miłośników rasy należała francuska pisarka Sidonie-Gabrielle Colette oraz słynny projektant mody Yves Saint Laurent.

 

Wzorzec FCI nr 101 /17.04.2015/
Tłumaczenie na podstawie wersji angielskiej i francuskiej - aktualizacja Renata Berlińska 
BULDOG FRANCUSKI
(Bouledogue français)
POCHODZENIE: Francja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 03.11.2014   
UŻYTKOWOŚĆ: Pies ozdobny i do towarzystwa
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 11 Małe molosowate.
Nie podlegają próbom pracy.

Prawdopodobnie, jak wszystkie dogowate i molosy z Epiru i Cesarstwa Rzymskiego, ten krewniak buldoga angielskiego, psów średniowiecznych Alanów i małych odmian francuskich ras dogowatych, znany dziś jako buldog francuski, jest wynikiem rozmaitych krzyżówek, przeprowadzanych przez zapalonych hodowców w robotniczych dzielnicach Paryża około roku 1880. W okresie tym właścicielami buldogów byli tragarze, rzeźnicy i wozacy paryskiego targowiska Les Halles; wkrótce jednak, dzięki swemu niezwykłemu wyglądowi i usposobieniu, rasa zjednała sobie względy arystokratów oraz artystów i stała się niezwykle popularna. Pierwszy klub buldoga francuskiego został założony w Paryżu w 1880 r. Pierwsze rejestracje miały miejsce w roku 1885, zaś wzorzec ustanowiono w roku 1898, tzn. w roku uznania rasy przez francuskie Société Centrale Canine. Pierwszego buldoga francuskiego wystawiono w roku 1887. Wzorzec, zmodyfikowany w latach 1931-1932 i 1948, został ponownie zredagowany w roku 1986 przez H.F. Reanta przy współpracy R. Triqueta (publikacja FCI w 1987 r.), następnie w roku 1994 przez Violette Guillon (publikacja FCI w 1995 r.) i ostatnio w roku 2012 przez komitet Klubu Buldoga Francuskiego

WRAŻENIE OGÓLNE:
Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, krępy, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, nos zadarty, uszy stojące, ogon naturalnie krótki. Pies musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, o dobrze rozwiniętej muskulaturze, zwartej budowie i mocnym kośćcu. Żadna cecha nie może zaburzać ogólnej harmonii w budowie i ruchu psa.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość ciała mierzona od stawu barkowego do końca zadu jest nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Długość kufy stanowi mniej więcej 1/6 całkowitej długości głowy.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
pies towarzyski, żywy, skory do zabaw, zaborczy.

GŁOWA:
Musi być mocna, szeroka i graniasta; skóra na głowie tworzy nieprzesadne, symetryczne fałdy i zmarszczki
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, między uszami niemal płaska, czoło wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe, przedzielone wyraźną bruzdą biegnącą między oczami. Bruzda nie może rozciągać się na czaszkę. Guz potyliczny słabo rozwinięty.
Stop: Zaznaczony
TWARZOCZASZKA: Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje skrócenie części szczękowo-nosowej oraz nieznaczne do umiarkowanego nachylenie grzbietu nosa ku tyłowi, przez co nos jest nieco cofnięty i zadarty.
Nos: Czarny, szeroki, cofnięty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane skośnie ku tyłowi. Zarówno cofnięcie nozdrzy jak i zadarty kształt nosa muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos.
Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami.
Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby. Profil górnej wargi jest opadający i zaokrąglony. Język nie może być widoczny jeśli pies nie jest pobudzony. Szczęki/Uzębienie: Szczęki szerokie i mocne. Żuchwa jest wysunięta przed górna szczękę i wygięta ku górze. Łuk dolnych siekaczy jest zaokrąglony. Szczęka nie może być skrzywiona ani skręcona. Odległość między łukiem górnych i dolnych siekaczy nie jest ściśle określona; istotne jest schodzenie się warg w taki sposób, aby całkowicie zakrywały zęby. Dolne siekacze są wysunięte przed górnymi. Siekacze i kły powinny być właściwie wykształcone. Pożądany jest komplet zębów w zgryzie.
Policzki: Dobrze rozwinięte.
Oczy: Dobrze widoczne, o żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa i uszu, ciemne, dość duże, zaokrąglone. Białkówki powinny być całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy na wprost. Oprawa powiek musi być czarna.
Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie, noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi.
Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku.

SZYJA:
Krótka, mocna, lekko wygięta, bez łałoku, rozszerza się w kierunku łopatek.

TUŁÓW:
Górna linia: Wznosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu do lędźwi. Tego typu ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy.
Grzbiet: Szeroki, muskularny, mocny i stabilny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie i wysklepione
Zad: wyraźnie opadający
Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka (sięgająca nieco poniżej łokcia); określana jako beczkowata, z mocno wysklepionymi żebrami,. Przedpiersie szerokie, widziane z przodu ma kształt kwadratu.
Linia dolna i brzuch: Brzuch podciągnięty lecz nie przesadnie podkasany.

OGON:
Naturalnie krótki, idealnie- wystarczająco długi, by zasłonić odbyt, nisko osadzony, raczej prosty, gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi. Dopuszczalny jest ogon skręcony, zawinięty, załamany lub dłuższy, lecz nie sięgający poniżej stawu skokowego. Ogon, nawet w ruchu, nie przekracza linii poziomej grzbietu.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Widziane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle.
Łopatki: Ustawione mocno ukośnie.
Ramię: krótkie, grube, muskularne, lekko wygięte.
Łokcie: osadzone blisko ciała i ściśle przylegające.
Przedramię: krótkie, proste i muskularne.
Nadgarstki: Mocne i krótkie. Śródręcze: Krótkie, widziane z boku ustawione nieco skośne.
Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie łapy, odstawione lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i czarne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Kończyny tylne mocne i muskularne, nieco dłuższe niż przednie, co powoduje uniesienie zadu. Nogi, widziane z boku i z tyłu, ustawione prosto i równolegle.
Uda: Muskularne i mocne.
Stawy skokowe: położone dość nisko, nie nazbyt ukątowane ani przesadnie strome.
Śródstopie: mocne.
Tylne łapy: Okrągłe, zwarte, nie skierowane do środka ani na zewnątrz.

CHÓD/RUCH:
Kończyny, widziane zarówno z przodu jak i z boku, poruszają się równolegle w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej ciała. Ruch swobodny, mocny i płynny.

SKÓRA: napięta.

SZATA:
WŁOS: Gładki, przylegający, lśniący i miękki, bez podszerstka.
MAŚĆ: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z białymi znaczeniami.
Umaszczenie bez znaczeń, ewentualnie z małą ilością bieli:
Pręgowane: umaszczenie płowe z umiarkowanym poprzecznym ciemnym pręgowaniem, tworzącym „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie szata nie może całkowicie przesłaniać podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia.
Płowe: umaszczenie jednolite, od jasno- do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich partii ciała. Czarna maska może występować lub nie, jednak preferowane są osobniki z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń.
Umaszczenie z umiarkowaną lub dużą ilością bieli:
Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane są nieliczne plamy pigmentu na skórze.
Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze. Nos musi być zawsze czarny, niezależnie od koloru szaty, nigdy brązowy lub błękitny. Osobniki całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są dopuszczalne, ale niepożądane ze względu na ryzyko głuchoty.

WYSOKOŚĆ I MASA CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 27-35 cm Suki: 24-32 cm
Dopuszczalne jest odchylenie o 1 cm powyżej lub poniżej podanych wymiarów.
Masa ciała: Psy: 9-14 kg Suki: 8-13 kg
U osobników typowych dla rasy dopuszczalna jest masa ciała większa o 500g.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od ich nasilenia oraz wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
• Intensywna wyrażone cętkowanie u osobników pręgowanych z białym
• Intensywne cętkowanie u osobników płowo-białych
• Ciemna pręga biegnąca wzdłuż kręgosłupa u osobników płowych
• Białe skarpetki u osobników pręgowanych i płowych
• Jasne pazury

WADY POWAŻNE:
• Przesadnie wyrażony typ rasy
• Kufa zbyt długa lub przesadnie krótka
• Język widoczny przy zamkniętym pysku
• Jasne oczy
• Pozioma linia grzbietu na odcinku od kłębu do lędźwi
• Niedostateczna pigmentacja warg, nosa i powiek, których obwódki nigdy nie mogą być całkowicie pozbawione pigmentu. • Zgryz cęgowy

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna nieśmiałość
• Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany
• Brak typu: niedostateczne wykształcenie cech charakterystycznych dla rasy, przez co pies odbiega wyglądem od innych przedstawicieli rasy.
• Nozdrza całkowicie zamknięte.
• Skrzywienie lub skręcenie szczęk, powodujące, że język jest stale widoczny.
• Siekacze żuchwy położone za siekaczami szczęki.
• Stale obnażone kły przy zamkniętym pysku.
• Różnobarwne oczy (heterochromia)
• Kolor nosa inny niż czarny
• Uszy nie noszone prosto
• Brak ogona (anuria) lub ogon wrośnięty
• Szczątkowe palce na kończynach tylnych
• Przeprosty w stawach skokowych • Szata długa, szorstka lub wełnista
• Umaszczenie inne niż podane we wzorcu, a w szczególności czarne, czarne z płowymi znaczeniami (czarne podpalane) oraz wszelkie odcienie rozjaśnionej czerni, zarówno z białymi znaczeniami jak i bez znaczeń.
• Wzrost i masa ciała wykraczające poza granice przewidziane wzorcem.
• Upośledzenie oddychania
• Głuchota.

Uwaga: 
• Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
• Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej dla rasy.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/101.pdf