Podatek od posiadania psa, w tym asystującego
 

1. Rada gminy może wprowadzić opłatę od posiadania psów. Opłatę pobiera się od osób fizycznych posiadających psy.

2. Opłaty od posiadania psów nie pobiera się od:

• członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pod warunkiem wzajemności

• osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - z tytułu posiadania jednego psa;

• osób niepełnosprawnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - z tytułu posiadania psa asystującego;

• osób w wieku powyżej 65 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo domowe - z tytułu posiadania jednego psa;

• podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych - z tytułu posiadania nie więcej niż dwóch psów. 

Podstawa prawna: ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm.)


Warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie z pkt.1 ustawy, władze lokalne nie mają obowiązku pobierania podatku od właścicieli psów, jeśli uznają to za stosowne, mogą z niego zrezygnować. Jest w Polsce wiele miast, których włodarze uznali, że nałożenie nawet niewielkiego podatku powoduje, że niektórzy właściciele nie chcąc go płacić, bezdusznie pozbywają się psa, który trafia do utrzymywanego przez miasto schroniska. Obojętnie, czy u źródła odstąpienia od poboru podatku leży empatia i troska o los psów czy też chłodny rachunek ekonomiczny - zdecydowanie takie decyzje popieramy.