Portugalski ies wodny

Wybierz inną rasę

Zgodnie ze wzorcem


Portugalski pies wodny ma bardzo obfitą, jednakową na całym ciele sierść, doskonale przystosowaną do pracy w wodzie.

Występuje ona w dwóch odmianach:

1. długa i falista. Na głowie czub z długiego, falistego włosa, dłuższego na uszach
2. krótsza i lokowata, o mniej lub bardziej zwartych, pierścieniowatych loczkach. Na głowie kędzierzawa czuprynka

W pierwszej odmianie włos jest miękki, wełnisty i błyszczący, w drugiej gęstszy i matowy. W żadnej nie ma podszerstka. Historycznie najstarszy, bardzo charakterystyczny dla psów wodnych, jest włos lokowaty. Falisty pojawił się znacznie później, na skutek krzyżowania z innymi psami. Obecnie większość właścicieli Pikardyjczyków woli włos falisty, co powoduje, że sierść lokowatą spotyka się coraz rzadziej, nawet w Portugalii, kolebce rasy. Ponieważ dopuszcza się kojarzenie osobników o różnym rodzaju owłosienia, z czasem pojawiła się sierść pośrednia, którą Portugalczycy nazywają „trzecią”.

Umaszczenie:
Może być czarne lub brązowe w różnych odcieniach: począwszy od jasno czekoladowego do ciemno wątrobianego, a także, choć znacznie rzadziej, jednolicie białe. Pies o umaszczeniu białym nie może mieć cech albinotycznych, dlatego trufla nosowa, powieki, fafle i wnętrze pyska powinny być czarne lub czekoladowe. Wprawdzie w Stanach Zjednoczonych hoduje się psy białe w czarne lub brązowe łaty, cieszące się tam dużym zainteresowaniem, ale takie umaszczenie przez FCI nie jest uznawane. Jeśli chodzi o psy barwne, biel dopuszczana jest tylko w ściśle określonych miejscach: na kufie, czubku głowy, szyi, przedniej części klatki piersiowej, dolnych partiach nóg (poniżej łokci i stawów skokowych) oraz na końcu ogona. Powierzchnia białych plam nie powinna przekraczać 30 %. powierzchni ciała.



Pielęgnacja sierści

Utrzymanie sierści portugalczyka w nienagannym stanie wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Pies musi być odpowiednio często kąpany i szczotkowany, w przeciwnym razie sierść splącze się i sfilcuje. Sierść falista jest znacznie łatwiejsza do utrzymania w porządku niż lokowata, niestety ona również ma tendencję do filcowania.


Szczotkowanie

Portugalski pies wodny nie linieje, jego włos odnawia się sukcesywnie a ten, który obumiera, musi być na bieżąco usuwany podczas szczotkowania. Dla tej rasy jest to podstawowy zabieg pielęgnacyjny, ponieważ oprócz rozczesania splątanego włosa, pozwala usunąć wczepione podczas spacerów patyki, liście oraz inne zanieczyszczenia i zapobiega powstawaniu filców. Potrzebne są dobrej jakości szczotki: włosiana, metalowa z długimi, gładko zakończonymi szpilkami oraz tzw. pudlówka. Niezbędny jest także metalowy grzebień z niezbyt gęstymi, za to długimi zębami, żeby sięgały aż do skóry, bo to właśnie tam często tworzą się supły, które najłatwiej rozczesać grzebieniem. Włos trzeba również wyczesać po każdej kąpieli w rzece lub jeziorze, zwłaszcza przy mocno zarośniętych brzegach. W takim przypadku najlepiej po powrocie do domu spłukać psa w ogrodzie lub pod prysznicem, żeby pozbyć się niezbyt miło pachnących i oblepiających sierść wodorostów.

Psa szczotkuje się i czesze przeważnie 1-2 w tygodniu. Wszystko zależy od jakości szaty, jeśli po tygodniu jest już splątana, trzeba ją szczotkować co 5 lub nawet co 4 dni, żeby do tego nie dopuścić. Wyczesanie zabiera zdecydowanie mniej czasu niż rozplątywanie supłów. Przed szczotkowaniem trzeba koniecznie spryskać sierść specjalną, dobrej jakości odżywką zawierającą olejki, najlepiej w aerozolu, bo w takiej postaci najłatwiej ją równomiernie rozprowadzić. Ułatwia rozczesywanie, zapobiega elektryzowaniu się włosa i powoduje, że będzie miał mniejszą tendencję do plątania i filcowania.


 

Kąpiel

Przed kąpielą trzeba zawsze starannie rozczesać i wyszczotkować sierść, żeby usunąć ewentualne supły i filce. Jest to ważne, bo pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i trudno je będzie rozplątać. Kąpiel zaczynamy od dokładnego zmoczenia sierści. Końcówkę prysznica zawsze trzymamy blisko ciała psa zwłaszcza wtedy, kiedy trzeba spłukać ją po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija się od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej się go pozbyć.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie, za każdym razem dokładnie płuczemy, również pod tułowiem, gdzie spływa powstała podczas kąpieli piana. Stosujemy wyłącznie bardzo dobrej jakości kosmetyki przeznaczone dla psów, najlepiej szorstkowłosych, żeby nie zmiękczyć sierści. Szampony przeznaczone dla ludzi nie nadają się, bo mają zbyt wysokie pH, wysuszają sierść i niszczą naturalną, ochronną otoczkę włosa, który w przypadku psów dowodnych powinien pozostać lekko natłuszczony. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, skondensowany nie myje lepiej, natomiast może uszkodzić otoczkę włosa. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Po kąpieli oraz bardzo dokładnym spłukaniu i odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy odżywkę, która ją wzmocni, uelastyczni i zapobiegnie powstawaniu supłów. Pozostawiamy ją na kilka minut, ponownie płuczemy, odciskamy sierść dłońmi a następnie, nie rozczesując jej, zawijamy psa w dobrze wchłaniające wilgoć frotowe prześcieradła. Jeśli sierść ma zachować charakterystyczne loki lub fale, powinna wyschnąć w sposób naturalny. Wysuszona suszarką, niestety się rozprostuje. Aby przywrócić naturalny skręt trzeba ją ponownie całkowicie zmoczyć aż do skóry, odcisnąć nadmiar wody ręcznikami i nie czesząc pozostawić do wyschnięcia. Psa kąpiemy przeważnie raz na 2-3 miesiące, jeśli ma możliwość pływania w basenie lub jakimś naturalnym zbiorniku wodnym, odpowiednio rzadziej.

Czystość bez kąpieli

Portugalski pies wodny tak bardzo lubi się kąpać, że bez istotnych przeciwwskazań, nie wolno mu tej przyjemności odbierać. Jeśli jednak pojawi się konieczność odświeżenia sierści bez użycia wody, bo się gdzieś wybrudził, można naciągnąć warstwę waty na włosianą lub drucianą szczotkę, skropić ją specjalnym lotionem i wyczesać sierść z włosem i pod włos, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Gdyby w czasie spaceru wskoczył do jeziora i wyszedł z niego oblepiony cuchnącymi wodorostami najlepiej po powrocie do domu najpierw wyczesać je rzadkim grzebieniem i dokładnie spłukać sierść czystą wodą, a dopiero kiedy wyschnie, wyszczotkować ją w wyżej podany sposób dla nadania jej elegancji i miłego zapachu.

Strzyżenie

Dla portugalskiego psa wodnego szata jest bardzo ważna, nadaje mu oryginalny wygląd i jest jego znakiem rozpoznawczym. Ponieważ włos szybko rośnie, musi być co pewien czas skracany choćby dlatego, że puszczony na żywioł jest trudny do utrzymania w porządku i zasłania psu oczy. To, w jaki sposób pies będzie strzyżony, zależy przede wszystkim od tego, czy będzie wystawiany.

 
Dwa sposoby strzyżenia portugalskiego psa wodnego
 
W przypadku psa, który pełni rolę przyjaciela rodziny i nie uczestniczy w pokazach, istnieje całkowita dowolność w kwestii wyboru fryzury i strzyże się go zgodnie z życzeniem jego opiekuna. Najczęściej krótko, równo na całym ciele, bo to ułatwia utrzymanie sierści w porządku, oczywiście pod warunkiem, że będzie regularnie czesana i szczotkowana, a także w miarę potrzeby skracana. Amerykanie ten rodzaj strzyżenia nazywają „retriever clip”, w rzeczywistości, kiedy włos trochę odrośnie, portugalczyk do złudzenia przypomina barbeta. Tak bardzo, że znany z kontrowersyjnych poglądów na hodowlę, ex prezes francuskiego klubu psów dowodnych - Jean-Claude Hermans, kiedy zdecydowano, że na wystawę pies musi być strzyżony na lwa, niepocieszony z tego powodu z rozbrajającą szczerością napisał: „Moglibyśmy mieć jeszcze trochę czasu, prezentując portugalskie psy wodne we Francji jako barbety i odwrotnie. Rozmiar je odróżnia, barbet jest większy niż portugalski, ale między portugalskim psem wodnym trochę za dużym i barbetem trochę za małym, nie jest to oczywiste ". Właściciele barbetów też mieli do niego sporo pretensji za podejmowanie prób upodobnienia barbeta do pudla.

            
 
Trzeba przyznać że tak ostrzyżony pies wygląda uroczo, a na dodatek jest mu zawsze ciepło. Włos na całym ciele, łącznie z kończynami, strzyże się maszynką z ostrzem n°10 i nakładką dystansującą, dzięki czemu po skróceniu będzie miał długość około 2-3 cm. Zostawia się mu kitę na ogonie, a sierść na głowie modeluje na okrągło nożyczkami. Tylko na kufie sierść jest skracana identycznie jak we fryzurze ”na lwa” prowadzoną z włosem maszynką na długość około 1 cm. Wszystkie przejścia, szczególnie na połączeniu dłuższej sierści z tyłu głowy z krótszą na grzbiecie, muszą być wyrównane nożyczkami degażującymi. Jeśli ktoś ma wprawę, może całą sierść skracać i modelować nożyczkami. W ten sposób można strzyc można wszystkie portugalskie psy wodne, zarówno z włosem kręconym jak i falistym. Jeśli pies ma wyglądać schludnie, strzyżenie trzeba ponawiać co 2-3 miesiące. Fryzurę ”na lwa”, obowiązującą na wystawach, opisujemy poniżej.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści kliknij tutaj


Przygotowanie sierści portugalskiego psa wodnego do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji. Na ringu wystawowym psa prezentuje się wyłącznie ostrzyżonego „na lwa”. Jest to historycznie najstarsza fryzura, choć wówczas włos zakrywał tylko ramiona, natomiast reszta ciała była praktycznie pozbawiona sierści. Tego rodzaju strzyżenie podyktowane było względami użytkowymi, chodziło o to, by chronić klatkę piersiową przed chłodem oraz odciążyć mocno owłosioną, nasiąkającą wodą tylną cześć ciała i ułatwić psu pływanie, a szczególnie wychodzenie z wody na pokład rybackiej łodzi. Dopiero w 1939 roku, autorzy wzorca rasy inspirowani wyglądem pudla, wprowadzili jako obowiązujący, nowy wzór strzyżenia portugalskiego psa wodnego „na lwa”, który bez zmian obowiązuje do dziś.


                   Pies ostrzyżony „na lwa”

Zgodnie z nim, długi włos pokrywa przednią część ciała psa, łącznie z przednimi kończynami i w całości zakrywa żebra. Tylna część ciała, zad oraz tylne kończyny są bardzo krótko strzyżone, począwszy od ostatniego żebra, poprzez zad, aż do 1/3 lub 1/2 ogona. Na jego końcu zostaje efektowna kita, która jest nie tylko ozdobą, ale wraz z nim pełni rolę steru w czasie pływania. Na tułowiu, we wszystkich strzyżonych miejscach maszynkę z ostrzem n°4 prowadzi się z włosem - w przypadku bardzo młodych psów, oraz pod włos, w przypadku psów dorosłych, mających solidną, gęstą szatę.

Głowa pozostaje w pełnym włosie, tylko kufa jest krótko strzyżona aż do linii, która biegnie od zewnętrznego kącika lewego oka do zewnętrznego kącika prawego oka. Strzyże się ją przy pomocy maszynki z ostrzem n°4, co daje długość włosa około 9-10 mm, prowadząc ją zawsze zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa. Warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie ze wzorcem, kufa portugalczyka nie powinna być szpiczasta. Żeby tego uniknąć, w okolicy trufli nosowej trzeba zostawić trochę więcej włosa, na skutek czego kufa będzie sprawiała wrażenie mocniejszej i bardziej kwadratowej, niż jest w rzeczywistości.

Na koniec niezbędna jest korekta wszystkich tych miejsc, które pozostają w długim włosie. Ze względu na to, że włos częściowo zakrywa oczy, trzeba odpowiednio podciąć grzywkę, można również przy pomocy nożyczek prostych oraz degażujących bardzo delikatnie wyrównać sierść na klatce piersiowej, zwłaszcza na linii żeber. Pamiętajmy, że portugalski pies wodny powinien być wystawiany w naturalnym włosie, który w żadnym przypadku nie może być tapirowany, lub co gorsze stylizowany na pudla. Pies nic na tym nie zyska, natomiast straci to, co w ocenie wystawowej jest najważniejsze i najwyżej punktowane - piętno rasy.


 

Przed wejściem na ring

Co najmniej pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Następnie wracamy pod ring, delikatnie przeczesujemy sierść grzebieniem, spryskawszy ją uprzednio odżywką do szczotkowania i sprawdzamy, czy nic się do niej nie przyczepiło. Zakładamy elegancką, cienką, dopasowaną do barwy sierści ringówkę, upewniamy się, czy nie rozwichrzyła włosa, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Radzimy: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu zawsze trzeba mieć w kieszeni grzebień lub szczotkę, żeby w każdej chwili móc poprawić rozwichrzoną, na przykład w czasie oglądania zębów, fryzurę. Jeśli go nie używamy, powinien być w kieszeni lub w przypiętej do paska małej torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może wplątać się w sierść.

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.