Alaskan malamute

Wybierz inną rasę

Zgodnie ze wzorcem
 
Alaskan malamute ma niezbyt długi, gruby i twardy włos okrywowy podszyty solidnym, dobrze natłuszczonym, wełnistym podszerstkiem. Włos okrywowy podobnie jak podszerstek jest różnej długości, na szyi dłuższy i bardzo obfity, na grzbiecie raczej krótszy, nieco dłuższy po bokach tułowia i na tylnej stronie ud, gdzie tworzy efektowne portki. Wielką ozdobą psów tej rasy jest puszysty, wysoko nad grzbietem noszony ogon, który w ruchu robi wrażenie pięknego, falującego pióropusza. W lecie sierść malamuta jest krótsza i mniej obfita, im bliżej zimy, tym staje się dłuższa i gęstsza.

Umaszczenie: barwa sierści może zawierać się w paśmie od jasnej szarości i rudego do czerni, poprzez wszystkie odcienie pośrednie. Spotyka się także malamuty czysto białe i jest to jedyne umaszczenie, które może być jednobarwne. Jednolity kolor sierści w jakimkolwiek innym kolorze jest wadą.

Włos w dolnej części brzucha i na spodzie kończyn jest zawsze biały, białe są również znaczenia na głowie i przedpiersiu. Biała strzałka na czole oraz/i biały kołnierz lub plama na karku są bardzo atrakcyjne i przez wzorzec akceptowane. Umaszczenie malamuta jest płaszczowe; biel zachodząca na tułów lub upstrzenie nierównomiernymi białymi plamami są niepożądane.
 

BIS,BJIS,BPISS,BBIS CH Monikoona Most Wanted JW i
Int.Ch., Multi.Ch DIZZY BLACK SURPRISE Srebrny Kieł
 


Pielęgnacja sierści

Dwuwarstwowa sierść malamuta wymaga bardzo regularnej pielęgnacji, ponieważ gęsty podszerstek ma tendencję do filcowania. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym przy tego rodzaju sierści jest szczotkowanie, bo tylko w ten sposób można na bieżąco rozdzielać podszerstek i usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania podrażnień. 

Szczotkowanie

Sierść malamuta szczotkuje się 1-2 razy w tygodniu twardą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać szczotką drucianą, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć odstajacych „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Do usuwania podszerstka potrzebna jest szczotka metalowa, z dużą ilością zagiętych, gładko zakończonych drucików. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie, choć to ostatnie widać dopiero po pewnym czasie. Trzeba ją przy każdym szczotkowaniu delikatnie spryskać odżywką, która działa antystatycznie i nie zmiękcza włosa. Częstotliwość szczotkowania w dużej mierze zależy od jakości włosa, im bardziej miękki, tym częściej trzeba go szczotkować, najlepiej to wypróbować i dostosować sposób pielegnacji do jakości owłosienia.
 
Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, co zdarza się czasem przy bardziej puszystej sierści, przydatne będzie specjalne zgrzebło z teleskopowo osadzonymi obrotowymi zębami, które go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Przeczesywanie nim sierści raz w tygodniu uchroni go przed filcowaniem. Gdyby już do tego doszło zbity podszerstek trzeba porozcinać filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem. Konieczność użycia filcaka dowodzi, że sierść nie jest właściwie pielęgnowana. 

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i bardzo dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku, za to bardzo gwałtownie. Traci wtedy praktycznie cały podszerstek, zrzuca sierść całymi kępami, wygląda okropnie, jak powygryzany przez mole. Linienie rozpoczyna się od wypadania wełnistego podszerstka, który trzeba usuwać na bieżąco metalową szczotką, dopiero po upływie około dwóch tygodni zaczyna wypadać włos okrywowy. Konsekwentnie, najpierw zaczyna odrastać podszerstek, a dopiero po kilkunastu dniach włos okrywowy. Jeśli w tym czasie pies jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies raczej nie nadaje się do wystawiania. Całkowite odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować, jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. 

Jeśli malamut żyje w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, naturalny cykl wymiany włosa zostaje zakłócony, linienie przebiega wprawdzie mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, praktycznie przez cały rok. Oznacza to, że trzeba go często, co kilka dni dokładnie szczotkować i na bieżąco usuwać martwą sierść i podszerstek, który u malamuta dość długo utrzymuje się w sierści. Z jednej strony jest to wygodne, bo nie fruwa po mieszkaniu z drugiej, pozostający w sierści martwy podszerstek łatwo się zbija i ma tendencję do filcowania. Wystarczy zaniedbać szczotkowanie, by powstały kępy zbitego podszerstka, które utrudniają wentylację skóry i szybko prowadzą do jej podrażnienia. Pojawia się swędzenie, pies zaczyna się drapać, usiłuje wygryzać filce, które go denerwują raniąc się nieraz aż do krwi. 

Sierść w czasie linienia wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Jeśli nie poświęcimy jej dostatecznie dużo czasu, linienie będzie przeciągało się w nieskończoność. O tym jak pozbyć się martwej sierści piszemy w zakładce Problemy z sierścią-linienie.
 

Szczenięta w hodowli Z Śnieżnej Doliny

Kąpiel

Alaskan malamuta kąpie się raczej rzadko, przeważnie 3-4 razy w roku, zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny lub szykujemy go na wystawę. Pies ma bardzo gęstą sierść, dlatego koniecznie trzeba zwrócić uwagę przy myciu, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie sierści w miejscu, na które kierujemy strumień wody ułatwia równomierne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu, wyciskanie sierści ręką powoduje, że będzie szybciej i znacznie dokładniej wypłukana. Woda lepiej przenika owłosienie, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała psa, wylewana z dużej odległości ma tendencję do odbijania się od sierści. 

Szampon powinien być rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać. Trzeba pamiętać, żeby rozcieńczyć go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, bo połączony z wodą po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę się wytrzepać zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko dociskając.

Do kąpieli malamuta stosujemy zazwyczaj szampon proteinowy, bo nie zmiękcza włosa, a jeśli chcemy poprawić barwę sierści - szampon intensyfikujący kolor. Po wypłukaniu nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na dwie minuty a następnie dokładnie spłukujemy. 

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby, gęsty podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego filcowanie i odparzenie skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i podczesujemy ją pod włos włosianą lub drucianą szczotką starając się kierować strumień ciepła jak najbliżej skóry. Małe przerwy pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer trzymając oczywiście psa na smyczy, bo to, że spróbuje się wytarzać w trawie jest niemal pewne. Jeśli pies ma być wystawiany nie powinien kłaść się bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata. Warto pamiętać, by na zakończenie suszenia zawsze zmniejszyć temperaturę suszarki, żeby wychłodzić sierść i zamknąć łuski włosów.


Inter.Ch.Multi.Ch.Mistrz Polski w Dogtrekingu kat MID SAGGI-TO REDBEAR Illa Kuvianartok
 


Czystość bez kąpieli

Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem malamuta powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Jest to podstawowy kosmetyk do pielęgnacji tego rodzaju owłosienia.

Jego stosowanie jest bardzo proste. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i dużo bardziej puszysta.



Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się  tutaj.



Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:


 
ICE RIVER Huk Amarok i Mł.Ch.Pl.ICY DUKE OF YUKON Huk Amarok
  
Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać. Tym razem możemy wyjątkowo użyć szamponu zwiększającego objętość sierści, która zgodnie ze wzorcem powinna być obfita i puszysta. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, można zastosować odpowiedni szampon intensyfikujący barwę, w tym przypadku najczęściej biel. Po kąpieli albo nie nakładamy odżywki, albo nakładamy specjalną odżywkę zwiększającą objętość szaty. Po umyciu i dokładnym wypłukaniu suszymy sierść suszarką, szczotkując ją jednocześnie cały czas pod włos, aż do całkowitego wyschnięcia. Chodzi o to, żeby była jak najbardziej puszysta. Na zakończenie suszenia zmniejszamy temperaturę suszarki, żeby wychłodzić sierść i zamknąć łuski włosów.

Na wystawę zazwyczaj zgłasza się psa z dużym wyprzedzeniem, może się zdarzyć, że nie zdołamy przewidzieć okresu linienia i kilka dni przed pokazem pies zaczyna zrzucać sierść. W takiej sytuacji wyjątkowo rezygnujemy z kąpieli, bo pod wpływem wody straci bardzo dużo sierści. Czyścimy go tym razem na sucho, wspomnianym wcześniej pudrem w aerozolu, nie szczotkujemy zbyt głęboko, żeby jak najmniej zubożyć sierść, natomiast bardzo starannie usuwamy palcami widoczne na wierzchu kępki podszerstka. Żeby w czasie prezentacji na ringu sierść nie fruwała, można ją lekko spryskać specjalnym, niewidocznym lakierem.


WINNER OF ARCTIC CHALLENGE z Śnieżnej Doliny

Malamuta wystawia się w naturalnej szacie, nie trymuje się jej ani nie strzyże, wzorzec dopuszcza tylko uporządkowanie i skrócenie sierści na łapach. Rzeczywiście u poprawnie zbudowanego i owłosionego psa nie trzeba robić nic więcej.

Można jedynie usunąć palcami pojedyncze, odstające włoski, najczęściej na głowie, które zaburzają linię szaty. Linię grzbietu można wyrównać wyczesując w niektórych miejscach odrobinę podszerstka, co spowoduje, że sierść w tym miejscu lekko opadnie. Trzeba robić to z dużym wyczuciem, żeby nie uszkodzić przy tym włosa okrywowego, bo będzie to bardzo widoczne. Sierść na tylnej stronie łap oraz wzdłuż dolnej linii można wyrównać degażówkami. Wszystkie te zabiegi muszą być wykonane tak dyskretnie, żeby ingerencja w psią urodę nie była widoczna. Jeśli ktoś nie ma wprawy i doświadczenia, lepiej niech nie próbuje tego rodzaju korekty bezpośrednio przed wystawą, bo efekt może być przeciwny od zamierzonego.


Int.Ch.Multi.Ch.Arctic Challenge WOOLLY MAMMOTH VEL TOFIK

Tuż przed wystawą można odświeżyć sierść i zwiększyć jej objętość przy pomocy tego samego pudru w aerozolu, którego używamy do czyszczenia sierści na sucho. W przypadku malamuta jest to kosmetyk niezastąpiony, bo nie tylko wyraźnie zwiększa objętość sierści, ale dodatkowo lekko usztywnia włos. 

Łapy zgodnie ze wzorcem powinny być grube, okrągłe, wysklepione i zwarte. To oznacza, że jeśli pies nie ściera sobie pazurów w sposób naturalny, co u malamutów rzadko się zdarza, przed wystawą koniecznie trzeba je skrócić, bo nie powinny dotykać ziemi. Należy również wyciąć sierść rosnącą między opuszkami palców. Jeśli w tym miejscu zrobi się filc, będzie psa uwierać, co odbije się na płynności ruchu. Przy większym zaniedbaniu może się nawet pojawić odleżyna. Trzeba wówczas bardzo ostrożnie wyciąć filc nożyczkami, a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Sierść na wierzchu łapy powinna być skrócona nożyczkami tak, żeby łapa wyglądała na małą i zwartą.

Ewentualne lokalne zażółcenia na białej sierści można zamaskować specjalnym korektorem. Jak to zrobić - w zakładce Poprawianie koloru.



Przed wejściem na ring


Pół godziny przed pokazem idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli starannie ją wyszczotkujemy i delikatnie, z odległości około 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą, która doskonale intensyfikuje barwę.

Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring. 

Powodzenia!
 

Jun.Ch.Ch.Pl. Club Winner 2013 Tikaani Ashkii

W odróżnieniu od wielu psów, które można upozować na ringu wystawowym i które potrafią taką pozycję utrzymać przez dłuższy czas, malamut niechętnie się ustawia. Jeśli ktoś ma ambicje wystawowe, powinien bardzo wcześnie rozpocząć naukę wystawiania. Trzeba metodą prób i błędów znaleźć taki sposób zainteresowania psa, by prezentował się jak najładniej. Może to być smakołyk lub ulubiona zabawka trzymana w lekko uniesionej ręce osoby wystawiającej lub bardzo dyskretna obecność kogoś znajomego poza ringiem, przy czym pies powinien się raczej jej obecności domyślać niż ją widzieć. Chodzi o to, by był sprężony i pełen zainteresowania, bo wtedy prezentuje się najlepiej.   

Radzimy: malamuty źle znoszą upał, dlatego przed wejściem na ring pies powinien jak najdłużej pozostać w cieniu. Warto mieć przy sobie lekko wilgotną szmatkę, bo w czasie dużych upałów niektóre psy mogą się trochę ślinić, co nie wygląda najlepiej. 

Uwaga

Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.
 
Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.