Owczarek niemiecki

Wybierz inną rasę

 

Zgodnie ze wzorcem


 

Owczarek niemiecki ma dwuwarstwową szatę, składającą się z różnej długości prostego, twardego włosa okrywowego podszytego obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być gęsty, twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn oraz łapach włos krótki i gęsty. Na tylnych stronach kończyn, do śródręcza i stawu skokowego, włos nieco dłuższy, na udach tworzy niewielkie portki.

Długość włosa okrywowego przez wiele lat była przedmiotem bardzo gorących sporów. Wreszcie po wielu latach niemieckie owczarki długowłose doczekały się uznania przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i co za tym idzie uzyskały prawo do rodowodów i uczestnictwa w wystawach kynologicznych.

Obecnie istnieją dwie uznane odmiany owłosienia owczarka niemieckiego:
  • krótkowłosa (Stockhaar) - o twardym, gęstym i przylegającym włosie okrywowym, dłuższym na szyi oraz tylnej stronie kończyn
  • długowłosa (Langstockhaar) - o dość miękkim, nieprzylegającym włosie, dłuższym na uszach oraz na szyi, gdzie praktycznie tworzy kryzę, z obfitymi portkami i bogato owłosionym ogonem. Wzorzec nie dopuszcza jednakże braku podszerstka oraz takiej długości włosa, przy której wzdłuż grzbietu tworzyłby się przedziałek. Niemcy nie są chyba do końca przekonani do tej odmiany, bo nazywają ją Schaferpudel, co oznacza owczarek pudlowaty.
Umaszczenie: czarne z regularnym, brązowym lub płowym podpalaniem, płowe z czarnym czaprakiem i wyraźnie czarną maską oraz wilczate.

Psy czarne mają czarny podszerstek u pozostałych podszerstek jest zawsze jaśniejszy niż włosy okrywowe. Nos zawsze czarny. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Umaszczenie całkowicie czarne lub szare jest nieprawidłowe. Umaszczenie białe niedopuszczalne.

Pielęgnacja sierści

Sierść owczarka niemieckiego wymaga wprawdzie mało skomplikowanej, ale bardzo regularnej pielęgnacji, bo tylko wtedy pies będzie wyglądał schludnie i elegancko. Gęsty podszerstek ma niestety tendencję do filcowania i dlatego najważniejszym zabiegiem gwarantującym utrzymanie sierści w idealnej kondycji jest szczotkowanie. Tylko w ten sposób można na bieżąco rozdzielać podszerstek oraz zapobiegać jego filcowaniu a także usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania stanów zapalnych.

Można czasem zobaczyć na ulicy owczarki z przyczepionymi do sierści, zwłaszcza w okolicy portek, kępkami martwego podszerstka, który aż się prosi, żeby go wyczesać. Szczotkowanie to jedyny zabieg pielęgnacyjny, bez którego te piękne psy naprawdę nie potrafią się obejść. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wyszczotkowanie psa trwa znacznie krócej, niż usunięcie jego sierści z dywanów i mebli. 

Szczotkowanie

Owczarka niemieckiego szczotkuje się przeciętnie dwa razy w tygodniu twardą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Miejsca, w których sierść jest dłuższa można rozczesywać także szczotką drucianą o idealnie gładko zakończonych długich szpilkach (bez kapturków), która także bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Dodatkowo do usuwania martwego podszerstka potrzebna jest szczotka metalowa, tzw. pudlówka, z dużą ilością zagiętych, gładko zakończonych drucików.

Pamiętajmy, że nigdy nie wolno szczotkować sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i niszczy. Trzeba ją zawsze spryskać odpowiednią odżywką w aerozolu, która działa antystatycznie i nie zmiękcza włosa. Jeśli sierść zaczyna się filcować, bardzo przydatna do jego rozczesywania jest metalowa szczotka, która go rozczesze i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło, w ostateczności trzeba je porozcinać filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i bardzo dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku, za to bardzo gwałtownie. Traci wtedy praktycznie cały podszerstek, zrzuca sierść wielkimi kępami, wygląda nieciekawie i nie nadaje się w tym czasie do wystawiania. Jeśli pies jest szczotkowany raz albo dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Całkowite odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować, jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Sierść w czasie linienia wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Jeśli nie poświecimy jej dostatecznie dużo czasu linienie będzie ciągnęło się w nieskończoność. Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią - linienie.

Jeśli pies większość czasu spędza w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny, wiosenno-jesienny cykl wymiany włosa zostaje zakłócony. Linienie przebiega wprawdzie mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że trzeba go często, co kilka dni dokładnie szczotkować i na bieżąco usuwać martwą sierść i podszerstek. Wystarczy niewielkie zaniedbanie, żeby utworzyły się kępy zbitego włosa, które utrudniają wentylację skóry i szybko prowadzą do problemów skórnych. Pojawia się swędzenie, pies zaczyna się drapać, usiłuje wygryzać supły, które go denerwują, nieraz aż do krwi. Żeby do tego nie doszło, trzeba dbać o sierść i regularnie ją rozczesywać. Problemu nie wolno lekceważyć, bo może się to skończyć łysymi placami i podrażnieniem skóry.

Kąpiel

Owczarka niemieckiego kąpie się co najmniej raz na dwa-trzy miesiące. Należy pamiętać, że na sierści psa osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a nakładany po kąpieli balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie różnych środków chemicznych może spowodować poważne problemy skórne.

Owczarek niemiecki ma bardzo gęstą sierść, dlatego przy myciu trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Masowanie sierści w miejscu, na które kierujemy strumień wody ułatwia jej równomierne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu po umyciu szamponem, ugniatanie sierści ręką powoduje, że będzie szybciej i dużo dokładniej wypłukana. Woda lepiej przenika owłosienie, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, wylewana z dużej odległości ma tendencje do odbijania się od sierści i niepotrzebnego spieniania resztek szamponu.

Szampon zawsze powinien być rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać. Trzeba pamiętać, żeby rozcieńczyć go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, bo połączony z wodą po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę wytrzepać się zapryskując nam całą łazienkę, możemy go do tego szybko zniechęcić kładąc mu rękę na karku i lekko uciskając. Do kąpieli owczarka niemieckiego stosujemy zazwyczaj szampon który nie zmiękcza włosa, a jeśli chcemy poprawić barwę sierści - szampon intensyfikujący kolor. Po wypłukaniu nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na dwie minuty a następnie bardzo dokładnie spłukujemy.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gęsty podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i odparzenie skóry. W czasie suszenia zawsze spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i wyczesujemy ją włosianą szczotką, żeby się ładnie ułożyła. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W letni dzień można w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby nie wytarzał się w trawie. W zimie trzeba sierść starannie dosuszyć suszarką.

 

Czystość bez kąpieli

Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem psa powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i dużo bardziej puszysta. Pojemnik z pudrem trzeba przed użyciem zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.

W jednym przypadku należy z użycia pudru należy zrezygnować – u owczarków czarnych podpalanych, jeśli pies ma mocno przetłuszczoną sierść, bo wtedy na czarnych elementach owłosienia może pozostać białawy osad. W tej sytuacji lepiej przywrócić sierści czystość przy pomocy specjalnego lotionu. Naciągamy warstewkę waty na włosianą szczotkę, zwilżamy ją lotionem i dokładnie, raz przy razie szczotkujemy sierść. Cały brud pozostanie na wacie, którą w miarę zabrudzenia trzeba wymieniać na nową. Po przetarciu wilgotna szmatką, wyschnięciu i wyszczotkowaniu, sierść jest pachnąca i czysta.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




Podstawą sukcesu jest jak zawsze dobrze wypielęgnowana szata, bez śladów po wycinaniu filców. Włos powinien być gładki, lśniący, o wyraźnej soczystej barwie. Przygotowanie do wystaw zaczynamy od bardzo dokładnego wyszczotkowania sierści i usunięcia resztek martwego włosa, który powoduje, że sierść wydaje się zszarzała i matowa.

Przy pomocy degażówek wyrównujemy odstający włos u nasady uszu, trymerem ściągamy nadmiar włosa z małżowiny usznej i wyrównujemy jej brzegi nożyczkami. Uszy powinny być gładkie, bez odstających kosmyków. Sierść zarastającą wejście do kanału słuchowego trzeba wyskubać palcami bardzo uważając, żeby nic nie dostało się do jego wnętrza. Pojedyncze odstające włoski jakie czasem pojawiają się na głowie i kufie należy wydepilować, bo sierść w tych miejscach powinna być idealnie gładka.

Dokładnie wyczesujemy sierść na przedpiersiu, pod klatką piersiową i brzuchem. Bardzo dyskretnie, żeby nie było widać linii cięcia, wyrównujemy wystające włosy degażówkami nadając im ładną lekko wznoszącą się linię od klatki piersiowej ku słabiźnie. Jeśli na tułowiu w niektórych miejscach jest za dużo sierści, co powoduje, że sylwetka psa staje się zbyt ciężka, można ją delikatnie spłaszczyć wyczesując metalową szczotką tzw. pudlówką. Patrząc na psa z boku i z przodu, nic nie może odstawać, kontury szaty powinny być uporządkowane i czyste, oczywiście z zachowaniem jej naturalnego wyglądu. Wyciągamy poziomo ogon, wyczesujemy go w dół i wyrównujemy wystające włoski. Skracamy znajdujący się na końcu siusiaka pędzel włosów, bo pozostający na nim mocz długo wysycha i niezbyt elegancko pachnie.


Powyższy szkic pokazuje, jak przy dobrym, mocnym owłosieniu można, zostawiając mniej lub więcej podszerstka oraz włosa okrywowego poprawić sylwetkę psa. Spłaszczenie sierści na zadzie pozwala go optycznie obniżyć (pole niebieskie), za to pozostawienie dłuższej sierści wzdłuż dolnej linii (pole żółte) powoduje, że klatka piersiowa wydaje się głębsza.

Pozostaje jeszcze uporządkowanie owłosienia na kończynach. Sierść na przedniej stronie przednich kończyn powinna być gładka, odstające włoski depilujemy. Sierść z ich tylnej strony wyczesujemy do tyłu i wyrównujemy nożyczkami. Jeśli chodzi o tylne kończyny, ich owłosienie powinno podkreślać muskularne udo, ograniczamy się więc tylko do jego uporządkowania i wyrównania. Sierść na portkach dokładnie wyczesujemy i wyrównujemy. Sierść na podudziu, z przedniej strony powinna być krótka i gładka, z tylnej strony wyczesana i wyrównana nożyczkami.

Odstający włos na wierzchu łap podczesujemy w górę i przycinamy tak, żeby łapy były okrągłe i zwarte. Następnie podnosimy łapę i resztę odstających włosków wyrównujemy na okrągło nożyczkami. Pazury powinny być na tyle krótkie, żeby nie dotykały podłogi. Jeśli trzeba je obciąć, najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić.

Włos miedzy opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykapać, bo wtedy sierść będzie błyszcząca i puszysta, ale warto to zrobić na tyle wcześnie, żeby zdążyła się ładnie ułożyć. Przy poprzednich kąpielach trzeba zaobserwować, po ilu dniach od mycia najlepiej się prezentuje. Jeśli sierść jest zszarzała a jej barwa mało wyrazista możemy do kąpieli zastosować szampon intensyfikujący biel, bo to bardzo poprawi jej wygląd. Odciskamy ręcznikami sierść i suszymy szczotkując ją cały czas, aż do całkowitego wyschnięcia. Chodzi o to, żeby maksymalnie zwiększyć jej objętość. Bezpośrednio po wysuszeniu pies nie powinien się położyć, sierść musi ostygnąć i odparować, w przeciwnym razie spłaszczy się i pozagniata.

Dzień przed wystawą można zwiększyć objętość sierści przy pomocy pudru. Postępujemy identycznie jak przy czyszczeniu na sucho, trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że jeśli pies nie został wykąpany i sierść jest bardzo brudna i przetłuszczona włos stanie się matowy. Najlepszy efekt osiągniemy stosując puder na czystą, wymytą kilka dni wcześniej sierść. Będzie wtedy lśniąca i puszysta.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, bo pies na wystawie musi mieć biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces. Piszę to dla porządku, choć w rzeczywistości owczarki biegają z podziwu godną wytrwałością i psów z nadwagą na tym ringu się nie spotyka.


Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring dokładnie ją wyszczotkujemy i delikatnie spryskamy odżywką nabłyszczającą. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pod włos żeby nabrał puszystości. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał.

Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.