Owczarek kaukaski

Wybierz inną rasę


Zgodnie ze wzorcem

Owczarek kaukaski ma grubą, dwuwarstwową szatę składającą się z bardzo gęstego włosa okrywowego oraz grubego, wyjątkowo obfitego, jaśniejszego od włosa podstawowego podszerstka. Na głowie oraz przednich stronach kończyn sierść jest przylegająca i znacznie krótsza niż na pozostałych częściach ciała.

Kaukaz ma trzy rodzaje owłosienia:
  • długowłose, z długim, bardzo gęstym włosem okrywowym, który na szyi tworzy rodzaj grzywy, na pośladkach obfite portki, a na tylnej stronie nóg okazałe pióro. Długi włos okrywa ze wszystkich stron ogon, nadając mu gruby i puszysty wygląd. 
  • krótkowłose, z gęstym, stosunkowo krótkim włosem okrywowym, bez grzywy, piór, portek i puszystego ogona. 
  • Pośrednie, o wydłużonym włosie okrywowym, ale bez grzywy, portek, piór i puszystego ogona. 
Umaszczenie przeważnie szare, podpalane, płowe, białe, pręgowane lub srokate. Kolor jest w zasadzie dowolny, z wyjątkiem czarnego, brązowego i brunatnego.

Pielęgnacja sierści

Mimo, że owczarek kaukaski zazwyczaj dużo przebywa na dworze, jego sierść musi być odpowiednio pielęgnowana. Największym problemem jest jej skłonność do filcowania. Podszerstek zbija się w filce, które po pewnym czasie tworzą jeden wielki kołtun. To utrudnia wentylację skóry i prowadzi do powstania stanów zapalnych. Fakt, że pies zaczyna się drapać jest pierwszym sygnałem, że należy niezwłocznie zająć się jego sierścią. Nic nie usprawiedliwia zaniedbania, bo pielęgnacja kaukaza jest najprostsza z możliwych, wystarczą dwie szczotki, trochę czasu i oczywiście dobre chęci.

Szczotkowanie

Pierwsze szczotkowanie powinno mieć miejsce w momencie, gdy szczenię skończy dwa miesiące. Najlepiej zrobić to na leżąco, po długim spacerze, kiedy piesek jest wybiegany i zmęczony. Jeśli wykażemy odpowiednio dużo cierpliwości a na koniec nagrodzimy go smakołykiem, jest duża szansa, że nie tylko szczotkowanie zaakceptuje, ale nawet je polubi. Pies musi nabrać zaufania, najgorsze co może się przytrafić, to dopuszczenie do powstanie supłów i sprawienie psu bólu przy ich usuwaniu.

Sierść owczarka kaukaskiego szczotkuje się raz - dwa razy w tygodniu twardą, niezbyt gęstą włosianą szczotką, o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem koniecznie trzeba spryskać sierść specjalną odżywką, która działa antystatycznie i ułatwia jej rozczesywanie.

  Ponieważ podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne będzie specjalne obrotowe zgrzebło, które skutecznie go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać metalowym grzebieniem.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i dużo przebywa na dworze linieje dwa razy do roku, za to bardzo gwałtownie. Jeśli w tym czasie jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Można uznać, że pies jest dobrze wyszczotkowany, jeśli po rozchyleniu sierści w każdym miejscu bez trudu możemy zobaczyć skórę. Odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wypadającego włosa nie da się uratować, bo jest już martwy jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Niezastąpiona jest do tego dobra metalowa szczotka o twardych, zagiętych, gładko zakończonych drucikach. Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią – linienie.

Jeśli pies żyje w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl zostaje zakłócony, linienie przebiega mniej gwałtownie za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że jeśli nie chcemy, by kępki włosa fruwały po całym mieszkaniu, trzeba go często szczotkować i na bieżąco usuwać martwe owłosienie. Jeśli będziemy to robić systematycznie i poświęcimy na to 2-3 razy w tygodniu po 20-30 minut, utrzymanie sierści w nienagannym stanie nie powinno być problemem.


Kąpiel

Przed kąpielą pies powinien być zawsze bardzo dokładnie rozczesany, bo wszystkie supły pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i nie dadzą się już rozplatać. Kaukaza kąpie się rzadko, bo mycie go w wannie do łatwych nie należy a w kabinie prysznicowej raczej się nie zmieści. Pies ma bardzo gęste owłosienie, jeśli się więc zdecydujemy go wykapać, bo od czasu do czasu jest to konieczne, trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie sierści ręką w miejscu, na które kierujemy strumień wody bardzo ułatwia jej równomierne zmoczenie. Woda lepiej przenika sierść, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, Ta sama zasada obowiązuje przy płukaniu po umyciu, wylewana z dużej odległości woda ma tendencje do odbijania się od sierści i spieniania resztek szamponu.

Do kąpieli używamy szampony pielęgnacyjne lub specjalistyczne, dostosowane do aktualnych potrzeb sierści, np. w przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje. Zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Po kąpieli i dokładnym wypłukaniu sierści bardzo wskazane jest użycie balsamu-odżywki, która wzmacnia i uelastycznia włos oraz, co najważniejsze, bardzo skutecznie zapobiega filcowaniu się sierści. Pozostawiamy ją na 3-5 minut i dokładnie spłukujemy. Jeśli pies ma ochotę wytrzepać się z wody zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając. Przedtem trzeba dobrze odcisnąć sierść ręcznikiem a dopiero potem pozwolić psu na wytrzepanie.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie osuszyć ją przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozczesujemy ją z włosem i pod włos. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną dokładnością. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien się kłaść dopóki jego sierść jest jeszcze wilgotna lub jeszcze ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.

 

Czyszczenie sierści bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeża i przywraca miły zapach. Jeszcze lepiej naciągnąć warstwę waty na włosianą lub drucianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Równie skutecznie można wyczyścić sierść na sucho przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. W tym celu odchylamy sierść ręką warstwa po warstwie i spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby równomiernie rozprowadzić puder i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i bardziej puszysta. Pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.

Problemy

  • Supły - największym problemem w pielęgnacji owczarka kaukaskiego jest plątanie i filcowanie się sierści. Jeśli jednak będziemy regularnie psa kąpać i szczotkować stosując odpowiednie środki pielęgnacyjne (zawsze odżywka do szczotkowania i zawsze balsam po kapieli) nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści. Najbardziej skłonne do filcowania miejsca to: za uszami,na kryzie, pod pachami, na brzuchu, u nasady ogona i na portkach.
  • Przesuszenie sierści - po mocno nasłonecznionym lecie, po zimie, chorobach i zawsze wtedy, kiedy włos zaczyna być suchy, matowy i odstający, potrzebna jest odpowiednia kuracja regenerująca, która pozwoli przywrócić sierści idealną kondycję.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.



Przygotowanie do wystaw powinno być poprzedzone dokładnym wyszczotkowaniem sierści i usunięciem resztek martwego włosa, który powoduje, że sierść wydaje się zszarzała i matowa.

Przy pomocy degażówek wyrównujemy odstający włos u nasady uszu, trymerem ściągamy nadmiar włosa z małżowiny usznej i wyrównujemy jej brzegi degażówkami. Uszy powinny być gładkie, bez odstających kosmyków. Sierść zarastającą wejście do kanału słuchowego trzeba wyskubać palcami bardzo uważając, żeby nic nie dostało się do jego wnętrza. Odstające włosy na głowie i kufie depilujemy, bo sierść w tych miejscach powinna być idealnie gładka.

Dokładnie wyczesujemy i wyrównujemy sierść pod klatką piersiową i brzuchem. Bardzo dyskretnie, tak by nie było widać linii cięcia, skracamy wystające włos, żeby uzyskać ładną lekko wznoszącą się ku tyłowi linię. Jeśli na tułowiu w niektórych miejscach sierść jest zbyt obfita, co powoduje, że sylwetka psa staje się zbyt ciężka, trzeba ją delikatnie przerzedzić dwustronnymi nożyczkami degażującymi. Wymaga to doświadczenia, bo sierść przerzedza się w jej wewnętrznej warstwie ustawionymi ostrzem w górę nożyczkami dwustronnie degażującymi. Gdybyśmy zrobili to po wierzchu sierść mogła by mieć w tym miejscu inny kolor. Jeśli ktoś nie ma wprawy lepiej posłużyć się metalową szczotką tzw. pudlówką. 

Patrząc na psa z boku i z przodu, nic nie może wystawać, kontury powinny być uporządkowane i czyste, oczywiście z zachowaniem naturalnego wyglądu szaty. Na koniec wyciągamy poziomo ogon, wyczesujemy go w dół i wyrównujemy dolną linię począwszy od jego końca aż do nasady. Sierść wokół odbytu bardzo ostrożnie skracamy nożyczkami degażujacymi. Wystający na końcu siusiaka pędzel włosów też warto skrócić, bo pozostający na nim mocz długo wysycha i niezbyt elegancko pachnie.


Pozostaje jeszcze uporządkowanie owłosienia na kończynach. Sierść na przedniej stronie przednich kończyn powinna być gładka, odstające włoski depilujemy. Sierść z ich tylnej strony wyczesujemy do tyłu i wyrównujemy nożyczkami, żeby nie była powystrzępiana. Jeśli chodzi o tylne kończyny, ich owłosienie powinno podkreślać muskularne udo, ograniczamy się więc tylko do jego uporządkowania. Sierść na portkach wyrównujemy. Sierść na podudziu, z przedniej strony powinna być gładka, z tylnej strony wyczesana i wyrównana. 

Odstający włos na wierzchu łapy podczesujemy w górę i przycinamy tak, żeby łapa była okrągła i zwarta. Włos porastający łapę nie może kłaść się na ziemi,  dlatego stawiamy psa równo na stole i przy samym blacie ścinamy wokół łapy wszystko, co jest za długie. Następnie podnosimy łapę i resztę sterczących włosków wyrównujemy na okrągło nożyczkami. Pazury powinny być na tyle krótkie, żeby nie dotykały podłogi. Jeśli trzeba je obciąć, najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić.

Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykapać, bo wtedy sierść będzie błyszcząca i puszysta, ale warto to zrobić na tyle wcześnie, żeby zdążyła się ładnie ułożyć. Przy poprzednich kąpielach trzeba zaobserwować, po ilu dniach od mycia najlepiej się prezentuje. Jeśli sierść jest zszarzała a jej barwa mało wyrazista można zastosować szampon intensyfikujący biel, bo to bardzo poprawi jej wygląd. Odciskamy ręcznikami sierść i suszymy szczotkując ją cały czas z włosem i pod włos, aż do całkowitego wyschnięcia. Chodzi o to, żeby maksymalnie zwiększyć jej objętość. Bezpośrednio po wysuszeniu pies nie powinien się położyć, sierść musi odparować, w przeciwnym razie spłaszczy się i pozagniata.

Dzień przed wystawą można zwiększyć objętość sierści przy pomocy pudru. Postępujemy identycznie jak przy czyszczeniu na sucho, trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że jeśli sierść jest bardzo brudna i przetłuszczona włos stanie się matowy. Najlepszy efekt osiągniemy stosując puder na czystą, wymytą kilka dni wcześniej sierść. Będzie wtedy lśniąca i puszysta.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, bo pies na wystawie musi mieć biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją i delikatnie, z odległości 20-30 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pod włos żeby nabrał puszystości. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał.

Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stosonaną z barwa sierści ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby móc w każdej chwili przeczesać i uporządkować sierść. Ponieważ psy o odstających faflach zwłaszcza w czasie upałów potrafią się ślinić, warto mieć dyskretnie schowaną, lekko wilgotną frottową szmatkę, żeby w razie potrzeby wytrzeć psa.

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.