Pirenejski pies górski

Wybierz inną rasę

Zgodnie ze wzorcem


Pirenejski pies górski ma dość długą, przylegającą, dwuwarstwową szatę składającą się z twardego, szorstkiego, prostego lub w niektórych miejscach lekko falistego włosa okrywowego oraz gęstego miękkiego, nieprzemakalnego, wełnistego podszerstka. Na grzbiecie i łopatkach dość szorstka, sierść jest najdłuższa i szczególnie obfita na karku, łopatkach, z tyłu ud oraz na ogonie.

Umaszczenie czysto białe, lub białe z borsuczymi, wilczo-szarymi lub żółtawymi znaczeniami na głowie, uszach, u nasady ogona i niekiedy na tułowiu. Najbardziej cenione łaty borsucze.


Pielęgnacja sierści

Pies pilnujący stada zapewne nigdy nie jest szczotkowany i kąpany i nikt się nie przejmuje, że ma skołtunioną sierść. Jeśli jednak mieszka w domu, choćby większą część dnia spędzał w ogrodzie, trzeba o niego zadbać, regularnie go kąpać i dokładnie szczotkować, zwłaszcza w okresie linienia, kiedy zrzuca nieprawdopodobne ilości martwego włosa. Kupując maleńką włochatą kuleczkę trzeba zdawać sobie sprawę, że szczenię wyrośnie na potężnego psa wymagającego przestrzeni i bardzo czasochłonnej pielęgnacji. Chodzi tu o zabiegi mające na celu przede wszystkim utrzymanie sierści w dobrej kondycji bo trzeba pamiętać, że z założenia są to psy pracujące, które powinny pozostać jak najbardziej naturalne i nawet na wystawę nie mogą być przesadnie wystylizowane.


Szczotkowanie

Pierwsze szczotkowanie powinno mieć miejsce w momencie, gdy szczenię skończy dwa miesiące. Najlepiej zrobić to na leżąco, kiedy piesek jest wybiegany i zmęczony. Jeśli wykażemy odpowiednio dużo cierpliwości a na zakończenie nagrodzimy go smakołykiem, jest duża szansa, że nie tylko szczotkowanie zaakceptuje, ale nawet je polubi.

Sierść pirenejczyka szczotkuje się co najmniej raz w tygodniu twardą, niezbyt gęstą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, by sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Trzeba zwrócić uwagę na to, żeby nie miała tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki.

Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem sierść trzeba zawsze spryskać odpowiednią odżywką, która działa antystatycznie i ułatwia rozczesywanie. Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne będzie specjalne obrotowe zgrzebło, które go będzie na bieżąco rozdzielać i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać metalowym grzebieniem. Można uznać, że pies jest dobrze wyszczotkowany, jeśli po rozchyleniu sierści w każdym miejscu bez trudu możemy zobaczyć skórę.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i dużo przebywa na dworze linieje dwa razy do roku, za to bardzo gwałtownie. Jeśli w tym czasie jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies absolutnie nie nadaje się do wystawiania. Odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wypadającego włosa nie da się uratować, bo jest już martwy jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Niezastąpiona jest do tego dobra metalowa szczotka o lekko zagiętych, gładko zakończonych drucikach. Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści w zakładce Problemy z sierścią – linienie.

Jeśli pies żyje w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl zostaje zakłócony, linienie przebiega mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że jeśli nie chcemy, by kępki włosa fruwały po całym mieszkaniu, trzeba go często szczotkować i na bieżąco usuwać martwe owłosienie. Jeśli będziemy to robić systematycznie, utrzymanie sierści w nienagannym stanie nie powinno być problemem.
 

Kąpiel

Pirenejczyk uwielbia tarzać się w śniegu, dobrze, jeśli jest to śnieg świeży i puszysty bo w ten sposób doskonale wyczyści sobie sierść, gorzej, jeśli jest to brudna, zasolona, topniejąca breja i na swojej pięknej sierści przyniesie do domu cały uliczny brud. Psa, który mieszka razem z właścicielami nie można zostawić w takim stanie i trzeba go wykąpać, mimo wszystkich problemów jakie się z tym wiążą. Lepiej więc psa pilnować a kąpiel, jeśli to tylko możliwe, tak zaplanować żeby można było to zrobić w ciepły dzień w ogródku.

Przed kąpielą pies powinien być zawsze bardzo dokładnie rozczesany, bo wszystkie supły pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i nie dadzą się już rozplątać. Pirenejczyka z konieczności kąpie się rzadko, bo mycie go w wannie do łatwych nie należy a w kabinie prysznicowej się nie zmieści. Pies ma bardzo gęste owłosienie, jeśli się więc zdecydujemy go wykąpać, bo od czasu do czasu jest to konieczne, trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie sierści ręką w miejscu, na które kierujemy strumień wody bardzo ułatwia jej równomierne zmoczenie. Woda lepiej przenika sierść, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, Ta sama zasada obowiązuje przy płukaniu po kąpieli, wylewana z dużej odległości woda ma tendencje do odbijania się od sierści i spieniania resztek szamponu.

Do kąpieli stosujemy szampon pielęgnacyjny lub specjalistyczny dostosowany do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych najlepszy będzie szampon regenerujący, natomiast jeśli pojawi się problem zszarzenia lub zżółknięcia sierści – szampon intensyfikujący biel. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa cała powstała w czasie kąpieli piana. Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje, poza tym zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Po kąpieli i dokładnym wypłukaniu oraz odciśnięciu sierści ręcznikiem, konieczne jest użycie balsamu-odżywki, która wzmacnia i uelastycznia włos oraz, co najważniejsze, bardzo skutecznie zapobiega filcowaniu się sierści. Pozostawiamy ją na 3-5 minut i dokładnie spłukujemy. Jeśli pies ma ochotę wytrzepać się z wody, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając. Najpierw trzeba dobrze odcisnąć sierść ręcznikiem, a dopiero potem pozwolić psu na jej wytrzepanie.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie osuszyć ją przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozczesujemy ją z włosem i pod włos. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się nam w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną dokładnością. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien się kłaść dopóki jego sierść jest jeszcze wilgotna lub ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.

Uwaga: kupując jakiekolwiek kosmetyki do pielęgnacji pirenejskiego psa górskiego trzeba się upewnić, czy nie zawierają olejku norkowego, ponieważ nic tak skutecznie jak on nie zażółca białego owłosienia. Również akcesoria, tzn. szczotki i grzebienie powinny być dobrej jakości ponieważ zwykły metal brudzi sierść.
 


Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, można odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą lub drucianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty. Ta metoda w przypadku pirenejczyka jest lepsza bo sierść jest wyczyszczona zdecydowanie głębiej i dokładniej.

Równie dobrze można wyczyścić sierść na sucho przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Odchylamy sierść ręką warstwa po warstwie i spryskujemy dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby rozprowadzić puder i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca a do tego bardziej puszysta. Przed użyciem pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.


Problemy z sierścią

Supły

Największym problemem w pielęgnacji pirenejczyka jest plątanie i filcowanie się sierści. Jeśli jednak będziemy regularnie psa szczotkować i chociaż od czasu do czasu kapać stosując odpowiednie środki pielęgnacyjne (zawsze balsam po kąpieli i zawsze odżywka do szczotkowania) nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści. Najbardziej skłonne do filcowania miejsca to: za uszami, pod pachami, na brzuchu, u nasady ogona i na frędzlach tylnych łap. Czasem najwygodniej rozczesywać te miejsca na leżąco, ale przed ostatnimi pociągnięciami szczotki trzeba psa postawić.

Pchły i kleszcze

Obojętnie, czy pies więcej przebywa w domu, czy też na dworze, trzeba go odpowiednio zabezpieczyć przed tymi pasożytami. Jest to tym bardziej konieczne, że przy takim owłosieniu trudno je zobaczyć. Jeśli więc pies się drapie można uznać że jest zapchlony i przeprowadzić odpowiednią kurację. Gorzej z kleszczami, bo są groźne i łatwo ich obecność przeoczyć. Jedyne co można zrobić, to profilaktycznie stosować odpowiednie środki przeciwpasożytnicze.


Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.


Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści kliknij tutaj




Przygotowanie do wystawy zaczynamy od bardzo dokładnego wyszczotkowania sierści i usunięcia resztek martwego włosa, który powoduje, że sierść źle się układa. Szata powinna odzwierciedlać budowę anatomiczną psa, zgodnie ze wzorcem nie wolno jej strzyc i jedyne na czym powinniśmy się skupić, to uporządkowanie i nadanie jej elegancji.

Sierść na głowie i kufie powinna być gładka, dlatego też odstające i poskręcane włoski powinny być wydepilowane. Przy pomocy degażówek wyrównujemy odstający włos u nasady uszu. Ten, który zarasta kanał słuchowy trzeba usunąć bardzo uważając, żeby nie dostał się do jego wnętrza. Bardzo gęstym grzebieniem lub trymerem ściągamy nadmiar włosa z małżowiny usznej i ostrożnie, trzymając ją między kciukiem i palcem wskazującym, delikatnie wyrównujemy jej brzegi degażówkami.

Zarówno kryza jak i bogate owłosienie jest wielką ozdobą pirenejczyka, nie może jednak przytłaczać sylwetki. Trzeba więc wyszczotkować sierść, bardzo dokładnie obejrzeć psa i ewentualnie wytypować miejsca, w której jest jej za dużo. W większości przypadków wystarczy wyczesać trochę podszerstka, żeby sierść minimalnie opadła, czasem konieczne jest jej delikatne przerzedzenie degażówkami. Jeśli ktoś nie ma wprawy lepiej przećwiczyć to wtedy, kiedy pies nie jest wystawiany.

Dokładnie wyczesujemy i lekko wyrównujemy włos pod brzuchem. Wyciągamy poziomo ogon, wyczesujemy, żeby nadać mu objętości i wyrównujemy wystające włosy degażówkami. Pozostaje jeszcze uporządkowanie sierści na kończynach. Włos porastający ich przednią stronę powinien być gładki, odstające włoski depilujemy. Frędzle na tylnej stronie kończyn wyczesujemy do tyłu i wyrównujemy nożyczkami. Sierść porastająca łapę nie może odstawać ani kłaść się na ziemi. Podczesujemy ją w górę i ścinamy tak, żeby łapa była mała i zwarta.


Pazury powinny być na tyle krótkie, żeby nie dotykały podłoża. Jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, trzeba je skrócić, najlepiej zrobić to kilka przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykapać, bo wtedy sierść będzie błyszcząca i puszysta, ale warto to zrobić na tyle wcześnie, żeby zdążyła się ułożyć. Przy poprzednich kąpielach trzeba zaobserwować, po ilu dniach od mycia najlepiej się prezentuje. Jeśli sierść jest zszarzała a jej barwa mało wyrazista, można zastosować szampon intensyfikujący biel. Po spłukaniu szamponu nakładamy balsam, pozostawiamy go na 2 minuty, dokładnie spłukujemy i odciskamy sierść ręcznikami. Im więcej wilgoci uda się usunąć, tym krócej będzie trwało suszenie suszarką. Podczas suszenia szczotkujemy sierść z włosem i pod włos, aż do wyschnięcia. Chodzi o to, żeby maksymalnie zwiększyć jej objętość. Bezpośrednio po wysuszeniu pies nie powinien się położyć, sierść musi ostygnąć i odparować, w przeciwnym razie spłaszczy się i pozagniata.

Dzień przed wystawą można zwiększyć objętość sierści przy pomocy pudru. Postępujemy tak jak przy czyszczeniu na sucho, trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że jeśli pies nie był wykąpany i sierść jest bardzo brudna i przetłuszczona włos stanie się matowy. Najlepszy efekt osiągniemy stosując puder na czystą wymytą kilka dni wcześniej sierść. Będzie wtedy lśniąca i puszysta. Odpowiednio użyty puder bardzo skutecznie intensyfikuje biel i maskuje różnego rodzaju zażółcenia i plamy. O tym jak to zrobić w zakładce Wstawy - jak poprawić urodę - poprawianie koloru.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, bo pies na wystawie musi mieć biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.



Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją i delikatnie spryskamy odżywką nabłyszczającą. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pod włos żeby nabrał puszystości. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby mu się nic nie przyczepiło do sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał.

Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Radzimy: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby móc w każdej chwili przeczesać i uporządkować sierść. Przestrzegam przed białą ringówką, wygląda pięknie, ale tylko wtedy, kiedy sierść jest idealnie biała. Jeśli tak nie jest, lepsza będzie kolorowa, bo przy intensywnie białej sierść może wydać się przyżółcona lub zszarzała. Trzeba ją przyłożyć do sierści i sprawdzić.

Uwaga:

Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.
 
Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.