Dzisiaj jest 10.12.2024
- Rasa - pochodzenie, rodowód
- OPIS RAS PSÓW od A do Z
- Kupno psa
- Adoptujemy psa ze schroniska
- Ekwipunek dla psa
- Wychowanie psa
- Problemy wychowawcze
- Szkolenie psa
- Pies w służbie człowieka
- Pies i prawo - obowiązki właściciela
- Charakter - tajniki psiej psychiki
- Agresja
- Jak zrozumieć psa ?
- Relacje psa z ludźmi i zwierzętami
- Żywienie według potrzeb
- Jak dobrze karmić ?
- Co warto wiedzieć o żywieniu
- Dodatki do psiej miski
- Ciekawostki na temat żywienia
- Jak dbać o oczy, uszy, zęby i ...
- Jak pielęgnować sierść
- PIELĘGNACJA SIERŚCI wg ras A-Z
- Problemy z psią sierścią
- Akcesoria do pielęgnacji sierści
- Dobór kosmetyków do rodzaju sierści
- Pies u fryzjera
- Wystawy psów rasowych
- Przygotowanie psa do wystaw
- Strategia wystawowa
- Wystawy - jak poprawić urodę ?
- Jedziemy po sukces
- Wsadzamy kij w mrowisko
- Spacer i rekreacja z psem
- Psie sporty
- Pies w podróży
- Wakacje z psem
- Wyjeżdżamy - a co z psem ?
- Pies w różnych miejscach i czasie
- Hodowla - rozród
- Sterylizacja - kastracja
- Profilaktyka zdrowotna
- Walka z pasożytami
- Pasożyty zewnętrzne
- Pasożyty wewnętrzne
- Jak pies zaraża się pasożytami ?
- Leczenie i profilaktyka
- Glista psia - Toxocara canis
- Tęgoryjec - Ancylostoma caninum
- Włosogłówka - Trichuris vulpis
- Robaczyca serca - Dirofilariosa
- Tasiemiec psi - Dipylidium caninum
- Tasiemiec bąblowcowy - Echinococcus granulosus
- Kokcydioza - Coccidiosis canum
- Lamblioza - Giardia intestinalis
- Choroby psów
- Pomoc w nagłych wypadkach
- Opieka nad chorym psem
- Problemy starszego wieku
- Słownik pojęć kynologicznych
- Książki, które warto przeczytać
- Ciekawostki na temat psów
- Opinie na temat karm MILLS FARM
Duży szwajcarski pies pasterski
Wybierz inną rasę
Duży szwajcarski pies pasterski ma solidną dwuwarstwową sierść, składającą się z gęstego, twardego i gładkiego włosa okrywowego podszytego obfitym czarnym lub ciemno szarym podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być przylegający, jego długość może wahać się w granicach od około 3 do 5 cm, obecność podszerstka jest natomiast niezbędna.
Umaszczenie czarne, rdzawo podpalane, z białymi, symetrycznie rozłożonymi znaczeniami. Podpalanie rozdziela podstawową czarną maść od białych znaczeń na policzkach, nad oczami, na wewnętrznej stronie uszu, symetrycznie na przedpiersiu, na kończynach oraz na spodniej stronie ogona. Białe znaczenia występują na głowie (strzałka), na kufie, od podgardla aż do klatki piersiowej gdzie tworzą jednolity krawat, oraz na łapach i końcu ogona. Pomiędzy białą strzałką i czerwonobrązowym podpalaniem nad oczami powinien być widoczny czarny pasek. Dopuszczalny jest biały kołnierz lub biała plama na karku.
Pielęgnacja szwajcarskiego psa pasterskiego jest bardzo prosta, pies nie wymaga żadnych specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbałość o jego sierść sprowadza się w zasadzie do utrzymania jej w czystości i dobrej kondycji.
Panuje powszechne przekonanie, że psy gładkowłose wcale nie wymagają pielęgnacji. Ich właściciele rzeczywiście nie znają problemu plątania i filcowania się sierści, za to ich utrapieniem jest wypadający niemal cały rok włos, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia. Bardzo prosta, ale systematyczna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.
Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją zatem regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki, a po każdej kąpieli nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos się bardzo wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania.
Psa szczotkuje się dwa razy w tygodniu dobrą włosianą szczotką o gęstej, prosto ustawionej szczecinie, bo taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała. Przed szczotkowaniem sierść powinna być zawsze spryskana odpowiednią odżywką, która wzmacnia włos i nadaje mu połysk.
Ponieważ sierść szwajcara podszyta jest gęstym podszerstkiem, jego nadmiar trzeba na bieżąco usuwać miękką metalową szczotką lub gęstym grzebieniem. Pies linieje dwa razy w roku i w tym okresie wymaga odpowiednio częstszego, nawet codziennego szczotkowania. Martwego włosa nie da się uratować, im prędzej go usuniemy, tym szybciej na jego miejsce wyrośnie nowy.
Psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż 4-5 razy w roku. Choć często się sądzi, że kąpiel nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnych środków chemicznych, które bardzo niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstwę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.
Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne lub specjalistyczne, dostosowane do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów dermatologicznych najbardziej odpowiedni będzie dobry szampon regenerujący, jeśli pojawi się problem z kolorem - szampon intensyfikujący wybiórczo tę barwę, która wymaga poprawienia. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest przede wszystkim z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, co zapobiegnie jego przesuszeniu oraz matowieniu.
Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa. Ta sama zasada obowiązuje również wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija sie od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon zawsze trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to trudniej się rozprowadza a jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy. Szamponu zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.
Dwukrotnie umytą sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut odżywkę regenerującą lub nawilżającą. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy, ale mimo to w chłodne dni lepiej okryć go ciepłym kocem lub dosuszyć sierść niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.
Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na to czasu, a pies zaczyna być szary od kurzu, możemy wyczyścić sierść bez użycia wody. Przecieramy ją frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na nową. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.
Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.
Konieczne jest bardzo dokładne wyszczotkowanie sierści. Jeśli pies jest w trakcie linienia i ma dużo martwego włosa trzeba go dokładnie usunąć, bo na ringu, zwłaszcza w słońcu, będzie to bardzo widoczne. Często nie da się tego zrobić szczotką, wtedy przyda się gęsty trymer, którym trzeba sierść delikatnie, z włosem „przedrapać”. Odstającą sierść na łapach, przedpiersiu, udach i na ogonie, tam gdzie schodzi się włos rosnący w różnych kierunkach, można wyrównać trymerem lub degażówkami. Uszy powinny płasko przylegać do policzków, dlatego trzeba usunąć nożyczkami degażującymi nadmiar sierści rosnącej u ich nasady, po wewnętrznej stronie.
Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być usunięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u gładkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancję, a na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Sierść przecieramy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla nadania połysku. Ten prosty zabieg pozwoli pogłębić kolor i tak jak u kulturystów, uwydatnić muskulaturę, co sprawi, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Często przy bardzo wyrównanej stawce, o zwycięstwie decydują detale, wbrew pozorom pies gładkowłosy też może przegrać „o włos”.
Gdyby biała plama na przedpiersiu nie była dostatecznie wyrazista, można ją rozjaśnić spryskując białym pudrem w aerozolu. Dzięki temu zabiegowi szata będzie bardziej kontrastowa. Od tego momentu, aż do wejścia na ring psa nie wolno spuścić z oka, żeby mu się nic nie poprzyczepiało do sierści. Jeśli w tym czasie trochę z nim pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: strój wystawiającego powinien być jasny, żeby pies na jego tle był dobrze widoczny.
Powrót
Zgodnie ze wzorcem
Duży szwajcarski pies pasterski ma solidną dwuwarstwową sierść, składającą się z gęstego, twardego i gładkiego włosa okrywowego podszytego obfitym czarnym lub ciemno szarym podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być przylegający, jego długość może wahać się w granicach od około 3 do 5 cm, obecność podszerstka jest natomiast niezbędna.
Umaszczenie czarne, rdzawo podpalane, z białymi, symetrycznie rozłożonymi znaczeniami. Podpalanie rozdziela podstawową czarną maść od białych znaczeń na policzkach, nad oczami, na wewnętrznej stronie uszu, symetrycznie na przedpiersiu, na kończynach oraz na spodniej stronie ogona. Białe znaczenia występują na głowie (strzałka), na kufie, od podgardla aż do klatki piersiowej gdzie tworzą jednolity krawat, oraz na łapach i końcu ogona. Pomiędzy białą strzałką i czerwonobrązowym podpalaniem nad oczami powinien być widoczny czarny pasek. Dopuszczalny jest biały kołnierz lub biała plama na karku.
Pielęgnacja sierści
Pielęgnacja szwajcarskiego psa pasterskiego jest bardzo prosta, pies nie wymaga żadnych specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbałość o jego sierść sprowadza się w zasadzie do utrzymania jej w czystości i dobrej kondycji.
Panuje powszechne przekonanie, że psy gładkowłose wcale nie wymagają pielęgnacji. Ich właściciele rzeczywiście nie znają problemu plątania i filcowania się sierści, za to ich utrapieniem jest wypadający niemal cały rok włos, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia. Bardzo prosta, ale systematyczna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.
Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją zatem regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki, a po każdej kąpieli nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos się bardzo wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania.
Szczotkowanie
Psa szczotkuje się dwa razy w tygodniu dobrą włosianą szczotką o gęstej, prosto ustawionej szczecinie, bo taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała. Przed szczotkowaniem sierść powinna być zawsze spryskana odpowiednią odżywką, która wzmacnia włos i nadaje mu połysk.
Ponieważ sierść szwajcara podszyta jest gęstym podszerstkiem, jego nadmiar trzeba na bieżąco usuwać miękką metalową szczotką lub gęstym grzebieniem. Pies linieje dwa razy w roku i w tym okresie wymaga odpowiednio częstszego, nawet codziennego szczotkowania. Martwego włosa nie da się uratować, im prędzej go usuniemy, tym szybciej na jego miejsce wyrośnie nowy.
Kąpiel
Psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż 4-5 razy w roku. Choć często się sądzi, że kąpiel nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnych środków chemicznych, które bardzo niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstwę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.
Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne lub specjalistyczne, dostosowane do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów dermatologicznych najbardziej odpowiedni będzie dobry szampon regenerujący, jeśli pojawi się problem z kolorem - szampon intensyfikujący wybiórczo tę barwę, która wymaga poprawienia. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest przede wszystkim z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, co zapobiegnie jego przesuszeniu oraz matowieniu.
Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa. Ta sama zasada obowiązuje również wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija sie od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon zawsze trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to trudniej się rozprowadza a jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy. Szamponu zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.
Dwukrotnie umytą sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut odżywkę regenerującą lub nawilżającą. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy, ale mimo to w chłodne dni lepiej okryć go ciepłym kocem lub dosuszyć sierść niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.
Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na to czasu, a pies zaczyna być szary od kurzu, możemy wyczyścić sierść bez użycia wody. Przecieramy ją frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na nową. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.
Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.
Przygotowanie sierści do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji, żeby była lśniąca i zdrowa. Kilka dni przed pokazem psa trzeba koniecznie wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, warto do poprzedzającej wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego tę barwę, która wymaga poprawienia. W przypadku, gdy chcemy poprawić czerń, trzeba zachować dużą ostrożność, ponieważ niektóre szampony intensyfikujące ten kolor działają trochę jak farba (np. Ring 5 Black aut shampoo). Doskonale nadają się dla sierści jednolicie czarnej, natomiast u psa z dużymi białymi znaczeniami istnieje duże, graniczące z pewnością ryzyko, że staną się one brudno szare.
Konieczne jest bardzo dokładne wyszczotkowanie sierści. Jeśli pies jest w trakcie linienia i ma dużo martwego włosa trzeba go dokładnie usunąć, bo na ringu, zwłaszcza w słońcu, będzie to bardzo widoczne. Często nie da się tego zrobić szczotką, wtedy przyda się gęsty trymer, którym trzeba sierść delikatnie, z włosem „przedrapać”. Odstającą sierść na łapach, przedpiersiu, udach i na ogonie, tam gdzie schodzi się włos rosnący w różnych kierunkach, można wyrównać trymerem lub degażówkami. Uszy powinny płasko przylegać do policzków, dlatego trzeba usunąć nożyczkami degażującymi nadmiar sierści rosnącej u ich nasady, po wewnętrznej stronie.
Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być usunięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u gładkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancję, a na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.
Przed wejściem na ring
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Sierść przecieramy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla nadania połysku. Ten prosty zabieg pozwoli pogłębić kolor i tak jak u kulturystów, uwydatnić muskulaturę, co sprawi, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Często przy bardzo wyrównanej stawce, o zwycięstwie decydują detale, wbrew pozorom pies gładkowłosy też może przegrać „o włos”.
Gdyby biała plama na przedpiersiu nie była dostatecznie wyrazista, można ją rozjaśnić spryskując białym pudrem w aerozolu. Dzięki temu zabiegowi szata będzie bardziej kontrastowa. Od tego momentu, aż do wejścia na ring psa nie wolno spuścić z oka, żeby mu się nic nie poprzyczepiało do sierści. Jeśli w tym czasie trochę z nim pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: strój wystawiającego powinien być jasny, żeby pies na jego tle był dobrze widoczny.
Powrót
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!