Cairn terrier

Wybierz inną rasę



Zgodnie ze wzorcem

Cairn terrier ma bardzo gęstą, nieprzemakalną, dwuwarstwową sierść, składającą się z twardego, szorstkiego, ale nie grubego włosa okrywowego i krótkiego, obfitego, miękkiego podszerstka. Sierść ma mieć naturalny, rustykalny wygląd. Wzorzec dopuszcza sierść falującą, natomiast brak podszerstka jest poważną wadą. Biorąc pod uwagę fakt, że cairn jest psem użytkowym, jego szata musi być dobrej jakości: gęsta, zwarta, odporna na złe warunki atmosferyczne.

Umaszczenie: kremowe, pszeniczne, czerwono-rude, szare lub prawie czarne. Wszystkie wymienione odcienie mogą być pręgowane. Bardzo cenione są ciemne znaczenia na uszach i kufie, są charakterystyczne i typowe dla rasy. Umaszczenie czysto białe i czarne podpalane jest wadą.

Pielęgnacja sierści


Cairn terrier należy do psów szorstkowłosych. To oznacza, że nawet, jeśli nie mamy zamiaru go wystawiać, będzie musiał być przynajmniej trzy razy w roku wytrymowany, żeby miał zdrową i schludną sierść.

Pielęgnacja psa wystawowego jest dużo bardziej skomplikowana, ponieważ jego wygląd musi idealnie odpowiadać wzorcowi rasy. Problem polega na tym, że ta naturalna, opisana przez wzorzec szata wymaga bardzo dużo pracy i systematycznego trymowania. Trzeba to w dodatku zrobić w taki sposób, żeby wyglądała tak, jakby była wyłącznie dziełem natury.

Jeśli się ją zaniedba stanie się rozwichrzona, stercząca na wszystkie strony, a pies będzie wyglądał jakby miał pękaty tułów wsparty na cienkich nóżkach, zupełnie nieprzypominający prawidłową sylwetkę cairn terriera. Zbyt wystylizowany też nie będzie w typie rasy. Cairn jest psem pełnym energii, wesołym, zadziornym i ten charakter musi znaleźć odzwierciedlenie w jego wyglądzie. Powinien mieć wyraźnie kosmatą, ale uporządkowaną sierść, prosty, silny grzbiet, solidny, wytrymowany na kształt marchewki, wysoko noszony ogon oraz małe, sterczące, praktycznie pozbawione owłosienia uszka nadające mu zawadiacki wygląd. 
 

Szczotkowanie

Ze względu na bardzo obfity, podatny na filcowanie podszerstek, cairna szczotkuje się co najmniej dwa razy w tygodniu. Piesek jest mały, więc nie zabiera to dużo czasu. Zaczynamy od rozczesania sierści przy pomocy specjalnego drucianego zgrzebła do pielęgnacji terierów. Rozczesujemy ją pod włos krótkimi energicznymi ruchami a następnie tym samym zgrzebłem dokładnie przeczesujemy ją z włosem. W ten sposób wszystkie splątania powinny zostać usunięte. Na zakończenie bardzo dokładnie wyczesujemy martwą sierść oraz resztki porozcinanego podszerstka, najpierw rzadkim, a potem średnio gęstym grzebieniem. Pozwoli to zapobiec filcowaniu się sierści, pozbyć się martwego włosa oraz usunąć z niej wszystkie zanieczyszczenia, jakie wplątały się podczas spacerów. Szczotkować trzeba delikatnie, żeby nie wyrywać miękkiego podszerstka, który doskonale chroni psa przed zimnem. Cairn nie linieje, jednak podczas upalnego lata potrafi nagle zrzucić duże ilości podszerstka, trzeba go wtedy usunąć miękką metalową szczotką o gładko zakończonych, lekko zagiętych drucikach. Kiedy sierść jest już uporządkowana, przeczesujemy ją jeszcze raz włosiana szczotką, na całym ciele zgodnie z kierunkiem włosa, a na głowie pod włos.                                            

Pamiętajmy o tym, że psa nie wolno szczotkować „na sucho”, bo włos się łamie i niszczy. Przed każdym szczotkowaniem trzeba spryskać sierść odpowiednią odżywką. Ponieważ ze względu na szorstkie owłosienie nie jest wskazane używanie preparatów z dużą zawartością olejków, najlepsza będzie odżywka nawilżająca, bo nie zmiękczy włosa.

Szczególną uwagę trzeba zwrócić na sierść pod pachami, na brzuchu i w pachwinach, bo w tych miejscach jest najbardziej podatna na filcowanie. Są to okolice bardzo wrażliwe, jeśli więc zrobi się tu jakiś supeł, można go nie rozczesywać, tylko delikatnie wyciąć nożyczkami żeby nie sprawiać psu bólu. U samców warto przy tej okazji bardzo ostrożnie obciąć pędzel włosów na końcu siusiaka, bo zasychający na nim mocz może być źródłem niezbyt eleganckiego zapachu. 

Kąpiel

Podobnie jak wszystkie psy szorstkowłose cairn terriera kąpie się raczej rzadko, przeważnie raz na 2-3 miesiące. Jeśli pies ma prawidłową strukturę sierści, brud nie przylega do niej zbyt łatwo. Błoto z łap znika po dokładnym wysuszeniu i wyszczotkowaniu włosianą szczotką. Nie znaczy to jednak, że kąpiel nie jest potrzebna, pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Psa kąpiemy zawsze po dokładnym rozczesaniu sierści i usunięciu wszystkich supłów, bo pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i trudno je będzie rozczesać. Myjemy zawsze dwukrotnie, specjalnym szamponem dla psów szorstkowłosych, który nie zmiękczy sierści. Jeśli włos jest suchy i zniszczony można zastosować szampon regenerujący, jeśli jest zszarzały, najbardziej odpowiedni będzie szampon intensyfikujący barwę. Po umyciu, dokładnym wypłukaniu i odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy na 2-3 minuty odpowiednią odżywkę, po czym dokładnie ją spłukujemy, również pod brzuchem, żeby nie pozostawić tam resztek szamponu. Ponownie odciskamy sierść ręcznikiem i suszymy ją niezbyt gorącą suszarką. W lecie można pozwolić psu wyschnąć na świeżym powietrzu, ale trzeba go bardzo pilnować i trzymać na smyczy, żeby się w czymś nie wytarzał. Przed wystawą psa zawsze trzeba wysuszyć suszarką, żeby odpowiednio wymodelować sierść.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel nie jest wskazana, można wyczyścić sierść bez użycia wody. W tym celu na włosianą lub drucianą szczotkę naciągamy warstwę waty, zwilżamy ją specjalnym lotionem i szczotkujemy sierść z włosem i pod włos. W miarę potrzeby zabrudzoną watę zmieniamy na czystą. Ten prosty zabieg przywróci psu czystość i miły zapach.

Szorstką sierść, zwłaszcza jasną, można również wyczyścić na sucho przy pomocy pudru, co ma tę zaletę, że dodatkowo usztywnia włos i zwiększa jej objętość. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie psa szczotkujemy. Sierść jest pachnąca i czysta. Przed użyciem pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i jeśli się go dłużej nie używa, osiada na dnie pojemnika.


Trymowanie

Cairn terrier nie linieje, sam więc martwej sierści się nie pozbędzie. Dojrzałe włosy obumierają, obok nich wyrastają następne, a potem jeszcze następne. Sierść u nasady staje się coraz bardziej zbita, wskutek czego skóra jest słabo wentylowana, co prowadzi do powstania różnego rodzaju problemów skórnych. Dlatego też martwy włos musi być regularnie usuwany, również u tych psów, które nie są wystawiane. Bez trymowania pies nie będzie miał ani prawidłowej struktury sierści ani prawidłowego koloru. Przy strzyżeniu maszynką lub nożyczkami sierść jest jedynie skracana, natomiast obumarłe cebulki włosowe pozostają na swoim miejscu, w mieszkach włosowych. Sierść staje się coraz słabsza, matowa, traci prawidłową strukturę, jest miękka, często poskręcana, pogarsza się również kolor. Wynika stąd wniosek, że tylko regularne trymowanie gwarantuje utrzymanie sierści w dobrej kondycji. Jest to nie tylko kwestia wyglądu, ale również zdrowia. Wiele problemów skórnych spowodowana jest jej złą wentylacją.

Trymowanie zaczynamy w wieku około 3-4 miesięcy w momencie, kiedy zauważymy, że uchwycony palcami włos da się bez trudu wyskubać. Zaczynamy od grzbietu, kilka tygodni później trymujemy szyję, łopatki i uda. Te części ciała są bardziej wrażliwe niż grzbiet, dlatego trzeba je trymować chwytając po kilka włosków, z wyczuciem i delikatnie. To pierwsze trymowanie jest najtrudniejsze, najbardziej pracochłonne, ale i najważniejsze, bo to ono decyduje o późniejszej jakości szaty. Dzięki niemu pies będzie miał prawidłowe, szorstkie owłosienie. Każde następne trymowanie powtarzane co 3-4 miesiące będzie łatwiejsze, natomiast jeśli przestaniemy trymować, sierść stanie się znowu miękka i cały trud pójdzie na marne, bo trzeba ją będzie na nowo wypracować.

W wieku około 8-9 miesięcy zaczyna pojawiać się dorosła sierść. Jest to moment, w którym cały młodzieńczy martwy włos musi być usunięty. Łatwo go poznać, bo jest jaśniejszy, odstający i bez problemu daje się wyskubać palcami. Dorosła sierść, jaka na jego miejsce wyrośnie jest łatwiejsza do utrzymania w porządku pod warunkiem, że będzie regularnie trymowana.


Przystępując do trymowania trzeba zdecydować, który włos nadaje się do usunięcia. Sierść cairna w uproszeniu wygląda tak jak na powyższym szkicu, który pokazuje, że trymujemy tylko ten włos, którego końce znajdują się w obszarze „A”. Ten, który znajduje się w obszarze „B” zostawiamy tak długo, aż podrośnie na tyle, żeby znalazł się w obszarze „A” i nadawał się do trymowania. Zanim to nastąpi na jego miejsce pojawi się nowy. I tak w kółko. 


Poprawnie wykonane trymowanie powinno być bezbolesne, wszystko zależy od odpowiedniego uchwycenia włosa. Przede wszystkim należy usuwać po kilka włosków, bardzo pilnując, żeby razem z nimi nie wyskubać tych, które trzymają się mocno i jeszcze nie powinny być usunięte. Lewą ręką przytrzymujemy pasemko włosów między palcami w takim miejscu, żeby powyżej palców znalazły się tylko włosy przeznaczone do wytrymowania. Prawą pociągamy wystający włos, zawsze zgodnie z kierunkiem jego wzrostu, czyli od szyi do ogona, a po bokach od góry do dołu. Najlepiej zrobić to palcami, operowanie trymerem wymaga pewnej wprawy, bo łatwo zamiast wyciągnąć cały włos, przyciąć jego wierzchołek. Posypanie palców pudrem do trymowania, albo nałożenie na nie specjalnych gumowych paluszków ułatwia uchwycenie końcówki włosa.


Jeśli ktoś ma wprawę może oczywiście trymować nożykiem pamiętając o tym, że trymuje się zawsze z kierunkiem włosa. Zasada jest taka sama jak przy trymowaniu palcami: usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości. Przy trymowaniu nożykiem istnieje ryzyko, że utniemy włos zamiast go usunąć, trzeba więc bardzo uważać, żeby tak się nie stało, bo wtedy nasze działanie mija się z celem, ponieważ martwy włos, tyle że krótszy, pozostaje na swoim miejscu.

Do trymowania potrzebne są co najmniej dwa trymery: drobny wszędzie tam, gdzie sierść jest delikatniejsza i krótsza, grubszy do grzbietu i boków. Przy trymowaniu palcami bardzo wygodne są specjalne naparstki lub lateksowe paluszki, które ułatwiają uchwycenie włosa. Każdy musi wypróbować, co jest dla niego najwygodniejsze. Nie ma najmniejszego znaczenia, czym się posługujemy, ważne jest, żeby pies był trymowany. Bez tego problemy skórne będziemy mieć jak w banku. A jeśli pies zaczyna się drapać i wygryzać nad ogonem, to znaczy, że już je mamy.

W żadnym wypadku psa szorstkowłosego nie wolno strzyc nożyczkami lub maszynką, bo zniszczy to strukturę włosa a jeśli mamy zamiar go wystawiać, na powrót szaty do wzorcowej kondycji przyjdzie dość długo poczekać. Sierść, która odrośnie po strzyżeniu maszynką będzie miękka, trzeba więc będzie najpierw poczekać aż odrośnie, potem ją solidnie wytrymować, znowu odczekać i nie jest wykluczone, że dopiero po kilku trymowaniach uda nam się powrócić do jakości szaty sprzed strzyżenia maszynką.

Dzięki prawidłowemu trymowaniu pies będzie miał mocną, zdrową sierść. Przygotowanie go do wystawy polega na tym, żeby maksymalnie zbliżyć jego wygląd do wzorca rasy. Co nie znaczy, że nie warto się o to pokusić również wtedy, kiedy pies w nich nie uczestniczy, dla samej przyjemności cieszenia się jego urodą.

Higiena

Oprócz sierści regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Uwaga: cairny są bardzo wrażliwe na ugryzienie pcheł, dlatego też trzeba zadbać o odpowiednie zabezpieczenie psa przed tymi pasożytami. 



Wbrew pozorom utrzymanie naturalnego, zgodnego ze wzorcem wyglądu cairn terriera wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji i żeby odpowiednio przygotować go do wystawy trzeba się trochę napracować. Pies musi wyglądać tak, żeby nikt się nie domyślił, że jego piękna szata jest rezultatem wielogodzinnej pracy.

Sierść wystawowego cairna powinna być bardzo regularnie szczotkowana, najpierw specjalnym zgrzebłem, żeby rozdzielić podszerstek i zapobiec jego filcowaniu, a potem włosianą lub drucianą szczotką, żeby rozczesać poszczególne pasma sierści. Szczotkować należy delikatnie, żeby nie wyrywać podszerstka, który powinien pozostać na swoim miejscu, bo to między innymi on nadaje sierści objętość. Przed szczotkowaniem sierść powinna być zawsze spryskana specjalną odżywką w aerozolu, która zapobiegnie łamaniu i niszczeniu się włosa, ale go nie zmiękczy. Na zakończenie przeczesujemy sierść metalowym grzebieniem, żeby wyczesać resztki włosów i porozcinanego podszerstka. Regularne szczotkowanie ma zapobiec filcowaniu się sierści, bo u wystawowego cairna wycinanie supłów nożyczkami nie może się zdarzyć.

Najważniejsze w przygotowaniu do wystaw jest jednak trymowanie, które powinno mieć miejsce nie rzadziej niż raz na sześć tygodni. Pierwszy etap to wypracowanie prawidłowego szorstkiego owłosienia, następny to utrzymanie tej szorstkości. Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że jeśli tylko zaprzestaniemy trymowania, włos znowu stanie się miękki i całą pracę trzeba będzie zacząć od nowa. Prawidłowa struktura włosa jest bardzo ważna, sierść nietrymowana staje się miękka i włos zaczyna opadać, a szata cairna musi być szorstka i nastroszona. 

Często spotyka się rady, żeby od czasu do czasu wyskubać cały włos okrywowy pozostawiając tylko podszerstek i za jednym zamachem wymienić całe owłosienie. Przy normalnej pielęgnacji nie polecam tej metody chyba, że pies ma z natury bardzo miękką sierść i takim radykalnym trymowaniem chcemy poprawić jej strukturę. Sprawdza się to również wtedy, kiedy chcemy odnowić sierść suki po szczeniętach, po ciężkiej chorobie i po długotrwałym zaniedbaniu szaty. Na całym ciele odrośnie wtedy nowa, bardzo wyrównana sierść, ale na to czeka się około 6-ciu miesięcy.

Normalne trymowanie powinno się odbywać w systemie, który Anglicy nazywają "rolling coat". Polega to na tym, że raz na cztery miesiące połowa włosa okrywowego, która ma długość około 8-9 cm jest usuwana, podczas gdy druga połowa, która ma około 3-4 cm zostaje i dalej rośnie aż do następnego trymowania, które będzie miało miejsce za cztery miesiące. W tym momencie na miejsce poprzednio usuniętego włosa wyrósł już nowy. Cairn ma więc zawsze kilka długości włosa: kiedy najdłuższy jest dojrzały i nadaje się do trymowania, na jego miejsce jest już nowy, który będzie gotowy do trymowania za cztery miesiące. Te dwie warstwy różnią się nie tylko długością, ale i kolorem: włos dłuższy, dojrzały, jest zdecydowanie jaśniejszy, jakby spłowiały, podczas gdy krótszy jest dobrze, intensywnie wybarwiony. Przy tym sposobie trymowania pies ma cały czas dwuwarstwową sierść, ani na moment nie traci włosa okrywowego, który zakrywa podszerstek i chroni go przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, zarówno przed zimnem jak i przed silnym nasłonecznieniem. A do tego przez cały czas pies ma typowy dla rasy wygląd.
Technikę trymowania już znamy. Szykując psa na wystawę musimy dobrze przyjrzeć się wzorcowi cairn terriera, ponieważ trymowanie powinno psa do tego ideału jak najbardziej przybliżyć. Na pierwszy rzut oka widać, że cairn jest psem solidnie zbudowanym, masywnym, o krótkiej, zwartej sylwetce i wszystko co będziemy robić z jego owłosieniem musi być podporządkowane osiągnięciu takiego właśnie wyglądu.

Jeśli chodzi o akcesoria, jakich będziemy potrzebować, najważniejsze i najbardziej skuteczne są własne palce, a konkretnie kciuk i palec wskazujący. Większość hodowców, którzy moim zdaniem najlepiej potrafią przygotować psa do wystawy, trymuje swoje cairny po prostu palcami. Jeśli komuś wygodniej, może również posłużyć się trymerem, ale bardzo namawiam, żeby na głowie jednak trymować palcami, bo daje to znacznie lepszy i bardziej naturalny efekt.

Potrzebne będą:
  • trymer lub paluszki oraz kreda do trymowania
  • nożyczki proste, do przycięcia sierści na łapkach
  • nożyczki degażujące, do wyrównania przejść między miejscami o różnej długości i grubości sierści oraz do wyrównania linii głowy i pod brzuchem.
  • obcinacz do pazurów

Zaczynamy od dokładnego wyszczotkowania sierści pod włos począwszy od ogona w kierunku głowy, nogi od łapek w górę, potem od brzucha do klatki piersiowej. Robimy to delikatnie i powoli, żeby zatrzymać się w porę, jeśli trafimy na supeł. Następnie szczotkujemy w tej samej kolejności, ale z włosem. Dopiero teraz, kiedy cały włos jest rozprostowany, możemy ocenić, co trzeba zrobić, żeby pies prezentował się jak najlepiej.

Głowa

Długi włos porastający kufę w zasadzie zostaje nietknięty. Jeśli jednak wyrasta tak, że zakrywa oczy, trzeba go wyskubać palcami, nie więcej jednak niż jest to konieczne i to w taki sposób, żeby nie zmienić typowego dla cairna wyrazu pyszczka. Usuwamy najdłuższy włos powyżej przełomu czołowo-nosowego, dzięki czemu stop stanie się bardziej wyraźny a włos porastający głowę będzie mógł opadać do przodu ładnym łukiem nie przylegając płasko i nie zasłaniając oczu. Usuwamy również długi opadający włos po bokach głowy tak, żeby miała ładny, zaokrąglony kształt. Głowa nadaje psu niepowtarzalny charakter, dlatego cały czas trymujmy włosy najdłuższe, żeby głowa była w odpowiedniej proporcji do całej sylwetki psa. Róbmy to powoli, po trochu i cały czas sprawdzajmy czy sierść z obu stron głowy jest równa i czy ma ona prawidłowy kształt, bo na odrośnięcie włosa czeka się bardzo długo.


 
poprawne wytrymowanie głowy (po lewej) pozwala pokazać ucho


Uwaga:
tu zdarza się najczęściej popełniany błąd: cairn to nie westhighland white terrier, do którego nieprawidłowym trymowaniem można go upodobnić. Jego głowa musi być kosmata, nie może być wytrymowana zbyt równo i zbyt okrągło jak u westika, bo cairn straci swój wyjątkowy, rustykalny charakter.

Uszy

 

uszy cairna są małe i sterczące


Uszy powinny być wytrymowane począwszy od czubków do 1/3 wysokości. Na tej części zostawiamy bardzo krótki, praktycznie gładki włos. Chodzi o to, żeby uszy były małe, sterczące ponad szorstką, kosmatą sierścią głowy i nadawały psu zawadiacki wygląd. Usuwamy również włos porastający wewnętrzną stronę ucha. Najlepiej wyskubać go palcami, bo usunięcie maszynką lub nożyczkami pobudzi go do wzrostu. Będziemy mieć problem w przyszłości, bo stanie się gęsty, gruby i trudny do usunięcia. Jeśli uszy porośnięte są włosem bardzo miękkim, który nie da się wytrymować, można w ostateczności posłużyć się degażówkami. W każdym razie włos na małżowinie usznej trzeba skrócić, ponieważ uszy „zbyt zbliżone ku sobie i obrośnięte obfitą sierścią” wzorzec uznaje za wadę.

Szyja

Usuwamy długi włos bardzo uważając, by linia szyi połączyła się płynnym łukiem z linią grzbietu. Jeśli pies ma na szyi wyjątkowo obfitą sierść, która tworzy coś na kształt lwiej grzywy, trzeba ją delikatnie wycieniować. Szyję, jeśli trzeba, można lekko „wyszczuplić” wyciągając odrobinę podszerstka, ale nie za dużo, bo cairn nie powinien mieć zbyt smukłej szyi, za to może mieć niewielka kryzę.

Tułów


Linia grzbietu powinna być idealnie prosta, każdy wystający i zaburzający ją włos musi być usunięty. Począwszy od guza potylicznego, poprzez kłąb powinna lekko opadać i łączyć się z nasadą ogona. Nadmiar sierści w tylnym odcinku tułowia musi być usunięty, bo spowoduje, że w środku grzbietu utworzy się siodło. Jeśli z kolei wyskubiemy go w tym miejscu za dużo, może powstać wrażenie, że ogon jest zbyt nisko osadzony. Trymowanie grzbietu trzeba oceniać zawsze przy uniesionym ogonie, bo tak pies go trzyma na wystawie.

Obfity i długi włos na przedpiersiu trzeba lekko skrócić i ewentualnie w razie potrzeby przerzedzić, ale zawsze długa sierść powinna dochodzić aż do nóg. Łopatki wyskubujemy bardzo umiarkowanie tak, żeby sierść w tym miejscu nie była za bardzo spłaszczona.

Tułów cairna powinien tworzyć jedną całość, przejścia między sierścią różnej długości nie mogą być widoczne, bo pies będzie wyglądał tak, jakby się go zlepiło z kilku części. Z tego względu nie można zostawić zbyt dużo sierści na łokciach, bo sierść na tułowiu musi harmonijnie łączyć się z sierścią porastającą kończyny. Szata musi tworzyć jedną bryłę o czysto zarysowanych konturach, bez niepotrzebnych i szpecących ją uskoków. Dolna linia powinna być wyrównana tak, by podkreśliła głęboką klatkę piersiową a potem minimalnie wznosiła się ku górze. Trzeba jednak pamiętać, że cairn terrier to nie chart i nie może być podkasany, z drugiej strony pod jego brzuchem nie wolno zostawiać zbyt długiej sierści, bo to upodobni jego sylwetkę do westika. Jest to niestety dość często spotykany błąd.

Tył

Zad powinien być mocny i muskularny. Sporo psów ma na pośladkach bardzo obfitą sierść, która czasem potrafi układać się w kaczy kuperek. Trzeba ją koniecznie przerzedzić i skrócić degażówkami, bo nadmiar włosa w tym miejscu spowoduje, że pies będzie się wydawał dłuższy, niż jest w rzeczywistości.

Ogon


Ogon powinien mieć taki kształt, jak na rysunku. Usuwamy nadmiar włosa, żeby nie wyglądał jak chorągiew. Trymujemy go starając się nadać mu kształt marchewki, powinien być mocny u nasady i wyraźnie zwężający się ku końcowi. Uwaga na czubek ogona, tu trzeba wyskubywać włos po włosku, bo jest to miejsce bardzo wrażliwe, a poza tym łatwo przesadzić i odsłonić skórę, co nie powinno mieć miejsca. W ostateczności można to zrobić degażówkami. Bardzo ważny jest tył ogona, który musi być wytrymowany i dodatkowo wyrównany degażówkami bardzo krótko, żeby sylwetka psa oglądana z boku była krótka i zwarta. Zwróćmy uwagę na sposób trzymania ogona – powinien być zagięty w kierunku grzbietu. Jeśli na wystawie zwiesza ogon, trzeba go natychmiast czymś zainteresować i rozbawić, bo wtedy ogonek wędruje na swoje miejsce.

kontur psa przed i po trymowaniu


Kończyny przednie

Wyczesujemy i suwamy włos wystający poza linię kończyn, które patrząc z przodu powinny schodzić prosto od łopatki w dół. Trzeba uważać, żeby nie zostawić za dużo włosa w górnej części kończyny, bo pies będzie wyglądał jakby miał odstające łokcie. Przednie kończyny cairna powinny być mocne i proste. 

Kończyny tylne

Zanim zaczniemy je trymować, przyjrzyjmy się im dokładnie, bo w tym miejscu niektóre wady można trochę zatuszować. Usuwamy włos, który psuje linię uda, zostawiamy go na tyle, żeby uwydatnić ich muskulaturę, ale uważajmy, żeby nie przesadzić, bo pies będzie wyglądał jakby miał beczkowate nogi. Kończyny oglądane z tyłu powinny być dobrze rozstawione, proste i równoległe względem siebie. Oglądane z boku powinny podkreślać kątowanie, Jeśli nie jest dostatecznie głębokie, na udzie zostawiamy więcej sierści z przodu a mniej z tyłu, a na podudziu odwrotnie, mniej z przodu i więcej z tyłu.

Łapy

Jest to jedyne miejsce gdzie można użyć prostych nożyczek. Wyrównujemy sierść wokół łapki, żeby sprawiała wrażenie zwartej. Koniecznie trzeba wyciąć sierść między opuszkami, bo gruby filc, jaki często się w tym miejscu tworzy, może powodować bolesną odleżynę i sprawić, że pies będzie kulał i nie da się go odpowiednio zaprezentować w ruchu. Pazury obcinamy tak, żeby nie dotykały podłogi. Jeśli wystawa odbywa się w hali na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Na zakończenie zawsze szczotkujemy psa i oglądamy go z pewnej odległości. Jeśli jego szata wydaje nam się zbyt „przeładowana”, przeskubujemy ją żeby nabrała odpowiednich proporcji. Brzegów szaty nie wygładzamy, cairn musi pozostać psem rustykalnym o twardym, kosmatym owłosieniu.

Jeśli sierść jest matowa i brudna, przed wystawą trzeba psa wykapać, ale na tyle wcześnie, żeby zdążyła odzyskać prawidłowa teksturę. Przy poprzednich kąpielach warto zaobserwować ile dni po umyciu sierść prezentuje się najlepiej. U każdego psa może być inaczej. Generalnie rzecz biorąc powinno się kąpać psa nie później niż dwa tygodnie przed wystawą i nie później niż 10 dni przed trymowaniem, bo zmiękczony kąpielą włos bardzo źle się trymuje. Za to kąpiel bezpośrednio po trymowaniu jest bardzo wskazana, bo usuwa martwy naskórek i pobudza sierść do wzrostu.

Szkice ilustrujące przygotowanie cairn teriera do wystawy pochodzą z książki autorstwa Elżbiety Chwalibóg "Teriery ze Szkocji"  Wydawnictwo Mako Press 2001



Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją na całym ciele z włosem a na głowie pod włos. Jeśli sierść na głowie nie trzyma się tak jak trzeba i ma tendencję do opadania możemy ją rano przed wystawą usztywnić specjalnym żelem do stylizacji a tuż przed wejściem na ring dodatkowo spryskać niewidocznym lakierem. Trzeba to zrobić na tyle wcześnie, żeby zdążył zupełnie wyschnąć. Ten problem się nie pojawi, jeśli głowa jest prawidłowo trymowana. Resztę owłosienia spryskujemy odżywką nabłyszczającą.


Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.