Bedlington Terrier

Wybierz inną rasę



 

Zgodnie ze wzorcem

Bedlington terrier ma bardzo gęstą, podobną do przędzy jedwabistą szatę, odstającą od skóry i podszytą gęstym wełnistym podszerstkiem. Włos ma wyraźną tendencję do skręcania się, szczególnie na głowie i na kufie. Przy naciśnięciu dłonią owłosienie bedlingtona jest sprężynujące.

Umaszczenie: niebieskie, wątrobiane i piaskowe z podpalaniem lub bez. Kolor oczu zależy od koloru sierści. Bedlingtony niebiesko-popielate mają ciemne, prawie czarne oczy i czarny nos, niebieskie podpalane mają oczy bursztynowe a nos brązowy, czekoladowe i piaskowe mają oczy koloru orzechowego i taki sam kolor nosa. Bedlingtony mają również niespotykany kolor skóry. Najbardziej pożądana jest skóra ciemno pigmentowana, która występuje u psów niebieskich. Psy w kolorze piaskowym mają skórę różową. Wszystkie odmiany kolorystyczne oceniane są razem, na jednym ringu.

Pielęgnacja sierści

Bedlington należy do tych psów, których szata wymaga pielęgnacji i strzyżenia nawet wtedy, gdy nie są wystawiane. Pies nie linieje, jego sierść trzeba szczotkować i co jakiś czas skracać, w przeciwnym razie gęsty podszerstek ulegnie sfilcowaniu i może stać się przyczyną poważnych problemów skórnych. Jeśli pies ma wyglądać schludnie, musi być regularnie trymowany i przynajmniej raz na dwa miesiące strzyżony. Prawidłowe, zgodne ze wzorcem strzyżenie nie jest łatwe, wymaga dużego doświadczenia i dobrego, doskonale znającego rasę groomera. Optymistów uprzedzam, że znalezienie go wcale nie jest łatwe.

Szczotkowanie

Bedlington musi być szczotkowany przynajmniej raz w tygodniu. Najlepiej do tego celu nadaje się druciana szczotka, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Nie może mieć tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem sierść trzeba zawsze spryskać odpowiednią odżywką, która działa antystatycznie i nie zmiękcza włosa. Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne będzie specjalne zgrzebło o obrotowych zębach, które go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem, a pozostałe po tym zabiegu kępki sierści bardzo dokładnie wyczesać gęstym grzebieniem. Fakt użycia filcaka świadczy niestety o tym, że sierść została zaniedbana.

Przy każdym szczotkowaniu krótką sierść wystarczy starannie wyszczotkować, natomiast dłuższą, bardziej puszystą, zawsze trzeba najpierw dokładnie rozczesać dobrym metalowym grzebieniem.


Kąpiel

Bedlingtona kąpie się raczej rzadko, przeważnie raz na trzy miesiące. Pies ma bardzo gęstą, nieprzemakalną sierść, dlatego przy myciu trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie jej ręką w miejscu, na które kierujemy strumień wody bardzo ułatwia jej równomierne i dogłębne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu, ugniatanie sierści pomaga szybciej pozbyć się resztek szamponu. Woda lepiej przenika sierść, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała psa, wylewana z dużej odległości ma tendencję do odbijania się, co powoduje niepotrzebne spienianie resztek szamponu. Jeśli pies ma ochotę wytrzepać się z wody zapryskując całą łazienkę, można go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie. Szampon powinien być odpowiednio rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje. Poza tym zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Do kąpieli możemy zastosować dobry szampon proteinowy, bo odżywia sierść nie powodując jej zmiękczenia. Jeśli chcemy poprawić kolor, do pierwszego mycia wybieramy szampon intensyfikujący barwę, do drugiego szampon proteinowy lub, jeśli sierść jest przesuszona - szampon regenerujący. Po każdym myciu dokładnie płuczemy sierść a na koniec odciskamy ją ręcznikiem i na 2-5 minut nakładamy balsam-odżywkę, która regeneruje i wzmacnia włos, nadaje mu połysk oraz zapobiega filcowaniu się sierści. Odżywkę spłukujemy.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, naprawdę warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie odcisnąć wilgoć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. Podczas suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i cały czas szczotkujemy z włosem i pod włos, żeby nadać jej objętości. Małe przerwy pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się nie wytarzał w trawie, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną przyjemnością. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien kłaść się dopóki sierść jest jeszcze wilgotna lub ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.

Czystość bez kąpieli

Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem w zimie powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Wygodny jest puder w aerozolu, bo można go łatwo rozprowadzić na sierści. Odchylamy ją ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 15-20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby go rozprowadzić wzdłuż włosa i pozostawiamy na kilka minut. Na koniec bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i bardziej puszysta. Pojemnik z pudrem trzeba przed użyciem zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




Prawidłowe, zgodne ze wzorcem strzyżenie bedlingtona wymaga dużego doświadczenia, można je powierzyć tylko bardzo dobremu, znającemu rasę groomerowi. Znalezienie go nie jest łatwe, a źle ostrzyżony pies straci charakterystyczny dla rasy wygląd a co za tym idzie, szanse na sukcesy wystawowe. Na rekonesans najlepiej wybrać się bez psa, jeśli właściciel salonu usłyszawszy nazwę rasy będzie miał zdziwioną minę, to znaczy, że nie trafiliśmy pod właściwy adres. Jest to rasa na tyle rzadka, że większość groomerów nigdy go wśród swoich klientów nie miała, niestety niewielu z nich ma odwagę się do tego przyznać. W poszukiwaniu fachowca pomocny może być hodowca, od którego nabyliśmy psa, lub osoba pracująca w sekcji terierów w Związku Kynologicznym.

Można oczywiście próbować ostrzyc psa samemu, wymaga to jednak sporo czasu, cierpliwości i naprawdę dużych zdolności manualnych. Niezbędny do tego jest także specjalistyczny, a więc dość drogi sprzęt: elektryczna maszynka do strzyżenia, dobre grzebienie i profesjonalne nożyczki fryzjerskie. Ale jeśli ktoś ma do tego dryg i czuje się na siłach, może warto spróbować, zwłaszcza jeśli się ma w domu kilka psów tej rasy i zdobywanie szlifów groomerskich można zacząć od tego, który nie jest wystawiany.

Strzyżenie bedlington terriera ma na celu nadanie mu elegancji i podkreślenie jego niezwykłej anatomii. Zaczynamy zawsze od kąpieli poprzedzonej bardzo dokładnym rozczesaniem sierści i usunięciem wszystkich sfilcowań. Następnie suszymy sierść tak, jak to zostało wyżej opisane i ponownie dokładnie rozczesujemy, żeby rozprostować skręcony włos. Jest to bardzo ważne, bo gdybyśmy rozczesali sierść dopiero po strzyżeniu mogłoby się okazać, że włos jest różnej długości i trzeba go ponownie wyrównywać.

Głowa i szyja


Głowa, zgodnie ze wzorcem, powinna nabrać kształtu lekko zaokrąglonego klina. Wymaga to wielkiej staranności w modelowaniu przejścia od krótkiego włosa na policzkach do długiego, nastroszonego na czole i górnej części kufy. Głowa, gdy patrzy się na nią z przodu, ma tworzyć długi, wąski, tępo zakończony klin. Przełom czołowo-nosowy (stop) nie może być widoczny, a linia łącząca czubek głowy z nosem powinna biec lekkim, pozbawionym jakichkolwiek wcięć łukiem. Głowa bedlingtona jest bogato owłosiona, co daje duże pole do popisu. Trzeba ją modelować powoli, bardzo małymi cięciami, cały czas sprawdzając, czy zachowana jest symetria i czy jej kontur jest prawidłowy. 


Kolejność jest nastepująca:  


  • Przy pomocy maszynki strzyżemy bardzo krótko sierść na szyi, policzkach i pod żuchwą. Górną szczękę na tym etapie zostawiamy w pełnym włosie, który na później zostanie wyrównany nozyczkami przy ostatecznym modelowaniu głowy.


  • Wyznaczamy pionowe linie biegnące od zewnętrznej nasady uszu w kierunku łopatek. Wewnętrzną, zawartą między nimi część szyi i przedpiersia strzyżemy krótko maszynką. Części po zewnętrznej stronie tej linii zostaną nożyczkami degażującymi harmonijnie połączone z sierścią na łopatkach.
  • Strzyżemy policzki począwszy od kącików warg aż do skroni, kończąc około 1 cm poniżej nasady ucha, gdzie zostawiamy trochę sierści, którą później wyrównujemy nożyczkami. Sierść pod oczami musi pozostać, bo będzie potrzebna do modelowania głowy. Następnie prowadzimy maszynkę aż do potylicy. Skrócenie sierści w tym miejscu powoduje, że szyja jest smukła a na samej górze pozostaje dłuższa sierść, która zostanie włączona w owłosienie głowy i pozwoli na jej optyczne wydłużenie.
  • Sierść na małżowinach usznych strzyżemy obustronnie maszynką (ostrze ½ mm) bardzo krótko, pod włos na 2/3 powierzchni ucha mierząc od jego nasady. Na dolnej 1/3 ucha pozostawiamy cały włos, z którego trzeba wymodelować nożyczkami pędzelki w kształcie odwróconej litery V. Nie mogą mieć kształtu kulek lub pomponów, lecz wycieniowanych w górnej części pędzelków. Ten efekt osiąga się przy pomocy elektrycznej lub ręcznej maszynki i dobrych, ostrych nożyczek. 
     
       
    przed strzyżeniem   prawidłowo   nieprawidłowo

     

    Taki sam puszysty włos zarasta również uszy u wejścia do kanału słuchowego. Dlatego trzeba go bardzo systematycznie i dokładnie usuwać najgłębiej jak się da, ponieważ może zaczopować kanał słuchowy i doprowadzić do powstania stanu zapalnego.
  • Przy pomocy nożyczek degażujących wyrównujemy sierść wokół szyi w taki sposób, żeby żadne przejście nie było widoczne. Poza miejscami, które zostały ostrzyżone bardzo krótko, praktycznie ogolone, sierść powinna stopniowo osiągnąć długość około 1 cm.
  • Po starannym wyczesaniu modelujemy sierść na głowie w taki sposób, by nabrała kształtu klina lekko wysuniętego nad karkiem. Wyczesanie jest bardzo ważne, bo prostuje skręcający się włos i powoduje, że każdy jest identycznej długości. Ostateczny kształt głowy nadajemy przy pomocy nożyczek degażujących włączając w to sierść porastającą szczękę.

Tułów


  • Sierść na tułowiu powinna być stosunkowo krótka, żeby podkreślić charakterystyczne naturalne „charcie” wygięcie linii grzbietu. Na samym grzbiecie włos powinien być nieco gęstszy i bardziej odstający niż na bokach, gdzie musi być trochę wycieniowany nożyczkami degażującymi do długości około 1 cm. Sierść na grzbiecie może być odrobinę dłuższa, co tworzy równej szerokości pas biegnący od potylicy do nasady ogona i podkreślający wygiętą linię grzbietu. 

  •  

  • Na przedpiersiu zostawiamy trochę dłuższy włos i odpowiednio przycinamy go nożyczkami degażującymi. Przedpiersie u bedlington teriera nie powinno być zbyt wydatne.
  • Patrząc z profilu, na dolnej linii klatki piersiowej zostawiamy dłuższy włos, natomiast podbrzusze wygalamy na zero, podobnie jak wewnętrzną stronę ud. Na koniec wyrównujemy całą dolną linię zwracając uwagę na to, by była płynna i podkreślała charcie podciągnięcie brzucha. Nie zapominajmy, że jednym z przodków bedlingtona był whippet.
  • Sierść na ogonie powinna być bardzo krótka, ogon musi być jednak wyraźnie grubszy u nasady i zwężać się w kierunku czubka. Sierść wokół ogona u jego nasady nie może odstawać, trzeba ją skrócić degażówkami.
  • Z tyłu na siedzeniu sierść powinna być również skrócona, ale odrobinę mniej na pośladkach niż na udach, gdzie jest bardzo krótka. Zostawienie dłuższego włosa z tylnej strony podudzia pozwoli na podkreślenie kątowania.

Kończyny

 

  • Na przednich kończynach zachowujemy dłuższą sierść po to, by móc z niej wymodelować idealnie równe na całej długości słupki. Włos na łokciach wyrównujemy tak, żeby patrząc z przodu kończyny tworzyły po bokach jedną linię z łopatkami.                                                                                                                                  
  • Sierść porastającą tylne kończyny powinna być na tyle długa, żeby przy jej pomocy wymodelować ładne, głębokie kątowanie. Patrząc z boku na udzie trzeba zostawić bardzo mało włosa z tyłu i odpowiednio więcej z przodu. Na podudziu odwrotnie, mało z przodu i znacznie więcej z tyłu.                                                                                                                                                                                                                                          
  • Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców koniecznie musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i może nawet spowodować odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć nożyczkami a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę zwiększającą przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Aby uzyskać charakterystyczny dla rasy wygląd, sierść na ciele bedlingtona musi być w zależności od miejsca, różnej długości i różnej gęstości. W praktyce trzeba niektóre partie ciała, jak np. boki, ostrzyc sześć tygodni przed wystawą. Trzy tygodnie przed wystawą strzyże się sierść na nogach, tydzień przed wystawą na policzkach szyi, żuchwie i uszach. Dwa dni przed wystawą wykonujemy ostatni retusz: przy pomocy nożyczek likwidujemy wszystkie nierówności i cieniujemy sierść na całym ciele tak, by tworzyła idealnie gładką bryłę, bez widocznych przejść i załamań. Prawidłowe strzyżenie ma duże znaczenie, ponieważ to właśnie szata uwydatnia niezwykłą urodę bedlingtona.

Szkice opracowane na podstawie:
http://www.sandonoakhill.com/images/grooming_chart_edit.jpg



Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring dokładnie ją wyszczotkujemy spryskując jednocześnie odżywką nabłyszczającą. Gdyby w jakiś miejscu trzeba było zwiększyć jej objętość można posłużyć się pudrem w aerozolu.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy, wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Bedlington ma spory temperament, nie można więc z tym rozbawianiem przesadzić. Teraz już tylko zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Uwaga: wystawiając psa o tak dekoracyjnym owłosieniu na wszelki wypadek trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby móc w każdej chwili przeczesać i uporządkować sierść.

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.