Lagotto romagnolo

Wybierz inną rasę

 

Zgodnie ze wzorcem


Int.Ch, Ch.PL, Mł.Ch.PLRegun CONGO Wł. hod Animus Amicitiae FCI

Sierść lagotto romagnolo jest gęsta, kręcona, wełnista i nieco szorstka w dotyku. Włos skręca się w pierścienie, przez które widoczny jest podszerstek. Cały tułów jest równomiernie pokryty mocno skręconym włosem. Loki na głowie są mniej skręcone i mniej sprężyste niż na tułowiu, wskutek czego mają tendencję do opadania i w ten sposób tworzą bardzo charakterystyczne brwi, bokobrody i brodę.

Umaszczenie: jednolicie brudno białe, białe z brązowymi lub pomarańczowymi plamami, brązowo dereszowate, jednolicie brązowe (w różnych tonacjach) lub jednolicie pomarańczowe. Dopuszczalna brązowa lub ciemnobrązowa maska.

Pielęgnacja sierści

Szata jest tym elementem powierzchowności lagotto romagnolo, który dodaje mu wyjątkowej urody i wdzięku i jest jego znakiem rozpoznawczym. Poza tym stanowi bardzo skuteczną ochronę termiczną, nie przepuszcza powietrza i wody, dzięki czemu doskonale chroni psa przed wilgocią i zimnem. Jego sierść skręca się w sposób naturalny w małe loczki tym mocniej, im włos jest krótszy. Dłuższy zaczyna się prostować i rozwijać a wtedy ma tendencję do filcowania. Im włos jest bardziej miękki i im więcej ma podszerstka tym łatwiej się filcuje. Dlatego też, jeśli pies ma mieć ładne owłosienie musi być regularnie strzyżony, żeby jego sierść była zawsze odpowiednio krótka i skręcona. Wszystkie sfilcowania, jakie się w jego sierści pojawią trzeba na bieżąco usuwać.

Szczotkowanie

Lagotto romagnolo nie linieje, martwą sierść trzeba wyczesać, stąd też szczotkowanie jest dla niego bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym. Pozwala nie tylko usunąć martwy włos, ale również wszystkie zanieczyszczenia, które wczepiły się w solidnie skręcone loki. Pies musi być oczywiście zadbany i czysty, ale w żadnym przypadku nie może sprawiać wrażenia wystylizowanego. Zgodnie ze wzorcem rasy powinien zachować swój naturalny charakter.

Lagotto wymaga bardzo regularnego szczotkowania, ponieważ jego sierść dość łatwo się filcuje i ma tendencje do tworzenia sznurów. Im dłuższy ma włos, tym więcej czasu musimy poświęcić na utrzymanie go w idealnej kondycji. Do szczotkowania potrzebna jest średniej wielkości metalowa szczotka z zagiętymi na końcach drucikami, a do wyczesywania pozostałości martwej sierści, metalowy grzebień o dość dużym rozstawie zębów. Potrzebne będą również nożyczki do wyrównania wystających kosmyków.

Psa szczotkujemy zazwyczaj raz na 7-10 dni, a jeśli trzeba, nawet częściej. Częstotliwość szczotkowania zależy od podatności sierści na filcowanie, jeśli więc przy szczotkowaniu stwierdzimy, że sierść jest bardzo splątana i trudno ją rozczesać, trzeba ją po prostu szczotkować odpowiednio częściej, aby do takiego stanu nie dopuścić. Pamiętajmy, że nigdy nie wolno szczotkować psa „na sucho”, bo włos się łamie i niszczy. Za każdym razem spryskujemy sierść odżywką, która wzmacnia włos i zapobiega plątaniu i filcowaniu się sierści.


Kąpiel

Przed kąpielą trzeba koniecznie bardzo dokładnie wyszczotkować i rozczesać sierść, żeby usunąć wszystkie ewentualne supły i filce. Jest to bardzo ważne, bo w trakcie kąpieli ulegną zacieśnieniu i trudno je będzie rozplątać. Zaczynamy od dokładnego zmoczenia sierści, co wcale nie jest takie proste, bo mocno skręcone loczki nie dopuszczają wody do skóry. Ułatwimy sobie zadanie trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że woda odbija się od sierści, szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie, odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Choć sierść lagotto nie uczula, to on sam bywa wrażliwy na niektóre substancje chemiczne, dlatego do jego pielęgnacji należy używać wyłącznie dobrych, markowych, hypoalergicznych kosmetyków. Szampony przeznaczone dla ludzi nie nadają się, bo mają zbyt wysokie pH, wysuszają sierść i niszczą naturalną, ochronną otoczkę włosa, który w przypadku lagotto zawsze powinien pozostać lekko natłuszczony. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Po kąpieli, dokładnym spłukaniu i odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy balsam, który odżywia i zapobiega plątaniu się sierści. Pozostawiamy go na kilka minut, ponownie płuczemy sierść, odciskamy ją dłońmi i zawijamy psa w dobrze wchłaniające wilgoć frotowe prześcieradła. Jeśli ma zachować swoje charakterystyczne loki jego sierść musi schnąć w sposób naturalny. Wysuszona suszarką, niestety się rozprostuje. Aby przywrócić naturalny skręt trzeba ją ponownie całkowicie zmoczyć aż do skóry, odcisnąć nadmiar wody ręcznikami i nie czesząc pozostawić do wyschnięcia.


Ch.PL, Mł.Ch.PL BRUTUS z Krainy Narwi Wł. hod. Cafe Carmen

Czystość bez kąpieli

Lagotto tak bardzo lubi się kąpać, że jeśli tylko nie ma poważnych przeciwwskazań, nie powinniśmy mu odbierać tej przyjemności. Jeśli jednak pojawi się konieczność odświeżenia sierści bez użycia wody, trzeba naciągnąć warstwę waty na włosianą lub drucianą szczotkę, skropić ją specjalnym lotionen i wyszczotkować psa z włosem i pod włos, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą.

Jeśli w czasie spaceru wskoczy do jeziora i wyjdzie oblepiony cuchnącymi wodorostami najlepiej po powrocie do domu wyczesać grzebieniem wszystkie zanieczyszczenia i dokładnie spłukać sierść czystą wodą. 

Strzyżenie


Ostrzyżona na krótko Ch. PL Mł. Ch.PL BALLADA z Ustrońskiego Zakątka
Wł.hod. Cohors Poland

We Włoszech lagotto jest głównie psem pracującym i z zapałem wynajduje będące wielkim rarytasem trufle. U nas jest psem do towarzystwa i wywiązuje się z tego zadania znakomicie. Fakt, że żyje w dużej bliskości ze swoimi właścicielami powoduje, że jego sierść powinna być odpowiednio zadbana. Ponieważ ma dużą tendencję do filcowania, dla psa, który nie jest wystawiany, najwygodniejsza jest krótka sierść, bo wtedy utrzymanie jej w czystości jest znacznie mniej pracochłonne. Wystarczy ją ostrzyc 2-3 razy w roku elektryczną maszynką, pozostawiając na tułowiu i na nogach włos o długości jednego centymetra. Na głowie zostawiamy sierść trochę dłuższą i skracamy ją nożyczkami starając się jej nadać okrągły kształt. Uszy strzyżemy bardzo krótko maszynką, pamiętając o regularnym, co najmniej raz w miesiącu, usuwaniu sierści zarastającej kanał słuchowy.

Tego rodzaju pielęgnacja uwolni właściciela od problemu sfilcowanej sierści, a pies zawsze będzie wyglądał schludnie i elegancko. Sposób strzyżenia psa wystawowego opisany jest niżej. Nie jest trudny i nic nie stoi na przeszkodzie, żeby tak samo wyglądał również pies, który w wystawach nie uczestniczy.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

U lagotto bardzo ważne jest systematyczne kontrolowanie uszu i usuwanie sierści zarastającej kanał słuchowy. Zaniedbanie grozi pojawieniem się stanów zapalnych. Pamiętajmy również o tym, żeby po każdej kąpieli wytrzeć mu uszy od wewnątrz miękką szmatką, bo wilgoć stwarza doskonałe warunki do rozwoju infekcji grzybiczych.




Mł.Ch.PL Ch.PL. Zw.Kl ’14; ’15; Zw.PL ’14;15 BOG BRUTUS Z Ustrońskiego Zakątka

Szata psa wystawowego powinna być odpowiednio wypielęgnowana, ale na skutek zabiegów groomerskich pies nie może stracić swojego naturalnego wyglądu. Nie wolno jej nadmiernie rozczesywać a zwłaszcza napuszać, tak jak u pudla. Musi być cała w loczkach, na tyle krótka, żeby w pełni odzwierciedlała kształt ciała.

Dla ukształtowania się prawidłowego owłosienia bardzo ważny jest moment wymiany sierści szczenięcej na dorosłą, co ma miejsce przeważnie w wieku około sześciu miesięcy. Ponieważ lagotto nie linieje, trzeba go bardzo krótko, praktycznie całkowicie obciąć, żeby pozbawić go szczenięcej sierści. To pierwsze strzyżenie jest bardzo ważne, jeśli pies ma mieć wzorcową strukturę i jakość włosa. Obcinamy maszynką całą sierść, również na głowie i na ogonie. Pozostawienie włosa w tych miejscach jest wielkim, aczkolwiek często popełnianym błędem, bo powoduje, że owłosienie na pominiętych przy strzyżeniu partiach ciała będzie miało inny kolor, inną strukturę i zawsze będzie się odróżniała.

Jakość szaty w dużej mierze uwarunkowana jest genetycznie i cudów zrobić się nie da, ale odpowiednią pielęgnacją można z tego, co mamy do dyspozycji wydobyć maksimum. To, co decyduje o jakości szaty, to pielęgnacja w okresie szczenięcym, a konkretnie trzykrotnie, w odstępach co 2-3 miesiące, całkowite (łącznie z uszami i ogonem!) ostrzyżenie psa. Daje to rewelacyjne efekty. Pobudzona w ten sposób do wzrostu sierść stanie się gęsta i sprężysta. Później, nawet przy bardzo krótkim strzyżeniu na całym ciele, włos na głowie pozostawiamy odpowiednio dłuższy i skracamy go tylko nożyczkami, bo na tym etapie nie ma już ryzyka, że będzie się różnił od reszty sierści kolorem lub strukturą.

Do pielęgnacji potrzebna jest dobra profesjonalna maszynka do strzyżenia, oraz trzy ostrza: 9,5 mm, 13 mm i 3 mm. To ostatnie umożliwia bardzo krótkie obcięcie sierści, ale nie powoduje podrażnień skóry, które mogą się pojawić, jeśli sierść obetniemy aż do skóry. Kupowanie tanich amatorskich maszynek jest stratą pieniędzy. Lagotto ma solidną, gęstą sierść, która musi być równo obcięta, a nie poszarpana, a to można zrobić tylko profesjonalną maszynką, która niestety jest droga, ale starcza na wiele lat.


TEOFILO Górska Fantazja przed i po strzyżeniu

Przygotowanie do wystawy rozpoczynamy cztery miesiące wcześniej. Na tułowiu i na kończynach w dniu wystawy sierść powinna mieć długość około 3-4 centymetrów co oznacza, że w tych miejscach musi być ostrzyżona cztery miesiące przed wystawą na długość 0,7-0,9 cm, wówczas w dniu pokazu będzie w sam raz. W tym czasie trzeba ją regularnie rozczesywać, żeby zapobiec tworzeniu się filców. Sierść na głowie rośnie dużo wolniej i z tego względu nie można jej strzyc tak krótko jak na tułowiu, tylko zostawić dłuższą (około 3-4 cm) a potem dopracować nożyczkami.
 
Dwa tygodnie przed wystawą przystępujemy do strzyżenia korygującego. U każdego psa ten okres może być inny, trzeba więc zaobserwować po ilu dniach pies wygląda najlepiej i wtedy będzie wiadomo ile dni przed wystawą trzeba je zrobić.


Ch.PL,Mł Ch.PL Angelus mei COBEL po wizycie w salonie strzyżenia psów i kotów COHORS

Zgodnie ze wzorcem sylwetka lagotto romagnolo powinna być zbliżona do kwadratu. Naszym zadaniem jest wobec tego przy pomocy odpowiedniego strzyżenia jak najbardziej psa do tego ideału przybliżyć. W tym celu skracamy sierść maszynką na przedpiersiu i na pośladkach do około jednego centymetra.

Grzbiet powinien być prosty i łagodną linią opadać od guza potylicznego, zaznaczając kłąb, aż do nasady ogona. Grubość sierści w tym miejscu powinna być identyczna jak na bokach tułowia, na udach i na łopatkach. Ogon powinien mieć kształt marchewki, sierść strzyżemy krótko na około 1 cm, w żadnym miejscu, również na jego czubku, nie mogą pozostać najmniejsze nawet frędzle.

Począwszy od linii łączącej nasadę uszu, poprzez bok i przód szyi aż do przedpiersia skracamy sierść do tej samej długości, co na przedpiersiu i tak ją degażujemy, żeby przejścia między różnymi długościami owłosienia były płynne i niewidoczne.

Włos na głowie musi być ostrzyżony tak, żeby oglądana zarówno z przodu jak i z profilu miała okrągły kształt. Oczy powinny być widoczne, trzeba tego zresztą bardzo pilnować, bo włos nad oczami, jeśli się go zaniedba i jest zbyt długi potrafi się na tyle mocno sfilcować, że pies przestaje cokolwiek widzieć. Również broda powinna się układać na okrągło, dlatego musi być odpowiednio dłuższa a grzbiet i boki kufy nigdy nie powinny być ostrzyżone maszynką.


ITALIAN LOVE CHANTREL Górska Fantazja i BELLA VENEZIA CHANTREL Górska Fantazja

Włos na spodniej stronie uszu skracamy do 1 centymetra, brzeg małżowiny usznej wyrównujemy nożyczkami. Dokładnie szczotkujemy pod włos sierść na wierzchniej powierzchni uszu i nożyczkami degażującymi wyrównujemy ją tak, żeby nie zaburzyć okrągłego kształtu głowy a owłosienie uszu było idealnie w nią wkomponowane. Brwi i rzęs nie wolno obcinać, bo stanowią osłonę oczu. Długie powinny pozostać także bokobrody, ponieważ podtrzymują uszy, które z kolei zamykają okrągłą linię głowy i nie mogą za bardzo przylegać do policzków.

Kończyny przednie powinny być proste i równoległe, wymodelowane na okrągło a porastająca je sierść płynnie połączona z owłosieniem na łopatkach. Gęsty włos na tylnych kończynach możemy wykorzystać do podkreślenia kątowania. W tym celu skracamy sierść na tylnej stronie uda i na przedniej stronie podudzia, natomiast pozostawiamy odpowiednio dłuższą na przedniej stronie uda oraz na tylnej stronie podudzia.

Łapy powinny być okrągłe, tzw. kocie. W praktyce oznacza to, że sierść, która je porasta musi być skrócona tak, żeby nie wystawała poza obrys łapy. Najlepiej podnieść łapę i obciąć włos, który wystaje poza opuszkę.

Pazury obcinamy tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstwę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Na zakończenie szczotkujemy sierść bardzo długo i dokładnie, żeby dobrze wyczesać resztki martwego włosa i robimy ostateczny retusz. Potrzebne są do tego doskonałe w gatunku bardzo ostre, długie nożyczki, przy pomocy których wyrównujemy wszystkie odstające włoski i nierówne przejścia, dążąc do tego, żeby szata psa, obojetnie z której strony ją oglądamy, stanowiła zwartą i elegancką bryłę.


Multi Champion ABIGAIL z Ustrońskiego Zakątka Wł.hod Eminentia Canis FCI


Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring lekko ją wyszczotkujemy i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie powinien się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.