Chiński grzywacz

Wybierz inną rasę

Zgodnie ze wzorcem


Chiński grzywacz występuje w dwóch odmianach:

  • bezwłosej
  • długowłosej
..

Psy bezwłose
mają delikatną, aksamitną, ciepłą w dotyku skórę, bez dużych skupisk włosów na którejkolwiek części tułowia. Na głowie powinna być obfita grzywa, im dłuższa tym wyżej ceniona, ale skąpa jest również dopuszczalna. Owłosione są także dolne części kończyn, na których tworzą się „skarpetki”, ale nie wyżej niż do stawu skokowego. Na ogonie występuje ograniczone do 2/3 jego długości mniej lub bardziej obfite „pióro”.

Umaszczenie:
skóra począwszy od barwy różowej do czarnej, w kolorze mahoniowym, niebieskim, miedzianym, jednolitym lub cętkowanym. W lecie, pod wpływem słońca wybarwienie skóry staje się bardziej intensywne.


Int.Ch. Multi Ch EMPORIO ARMANI Gattaca Wł.Anna Woźny 


Psy długowłose
- powder-puff - mają sierść, która składa się „z podszycia z delikatną woalką z długich włosów", przy czym woalka stanowi cechę typową dla rasy”. Włos powinien być długi i bardzo delikatny.

Umaszczenie: wszystkie kolory sierści i ich odcienie są akceptowane.

Na wystawach obydwa wyżej wymienione rodzaje szaty powinny być równorzędnie oceniane.


Różnice w owłosieniu nagich grzywaczy

Wzorzec wzorcem, a w rzeczywistości nagie grzywacze nie zawsze są nagie. Wiele z nich jest w mniejszym lub większym stopniu owłosiona w miejscach, w których włosa być nie powinno: głównie na grzbiecie, a czasem również na bokach tułowia. Przed każdą wystawą trzeba więc je ogolić, pozostawiając owłosienie tylko na głowie, dolnych częściach kończyn oraz na ogonie.

Żeby zaprowadzić w tym temacie jakiś porządek, bezwłosą odmianę chińskiego grzywacza zwaną hairless podzielono na trzy grupy:

I. Pies bardzo mało porastający
zazwyczaj ze skromną grzywą i skarpetami tzw. true hairles. Jest to prawdziwy nagus, w skrócie thl lub hl. Ponieważ zawsze jest coś za coś, te partie owłosienia, które stanowią największą ozdobę nagiego grzywacza (czuprynka, łapy i ogon), u tej odmiany są raczej skromne. Za to nie ma problemu z usuwaniem zbędnego owłosienia w jakimkolwiek miejscu na jego ciele, bo pies jest, z wyjątkiem wyżej wymienionych miejsc, naprawę nagi.


Shadow White MAGOLOTTA - wł Ilona Krasnopiórko

II. Pies umiarkowanie porastający na ciele
o średniej gęstości włosie w miejscach pożądanych (czuprynka, łapy, ogon). W tej odmianie owłosienie pojawia się również na grzbiecie i czasem po bokach tułowia. Jest to tzw. medium hairy hairless, w skrócie mhl, czyli średnio owłosiony nagus. Szczenięta rodzą się z paskiem włosów na plecach, a po pewnym czasie owłosienie pojawia się również na bokach.


Młodziutka Walkiria z Łowickiego Księstwa .Wł.Anna Woźny

III. Pies mocno zarastający na ciele
u którego jest widoczna bardzo obfita, gęsta grzywa, pióropusz na ogonie oraz skarpetki. W tej odmianie może wystąpić znaczne owłosienie również na grzbiecie i bokach tułowia, oraz słabsze na brzuchu i klatce piersiowej. Jest to odmiana hairy hairless, w skrócie hhl, czyli owłosiony nagus. Szczenięta w tym przypadku rodzą się częściowo nagie. Szyja, klatka piersiowa i brzuch, które przy urodzeniu są nagie, do drugiego tygodnia życia mogą porosnąć niezbyt gęstym włosem. Owłosienie dorosłego psa przypomina już szatę, jaka występuje w odmianie owłosionej tzw. powderpuff. Jest jednak między nimi bardzo istotna różnica. Powderpuff ma piękne, dwuwarstwowe owłosienie, składające się z bardzo delikatnego, tworzącego płaszcz włosa okrywowego podszytego gęstym podszerstkiem. Natomiast szata owłosionego nagusa składa się z bardziej lub mniej gęstych długich włosów, które nie tworzą płaszcza i nie mają podszerstka. To owłosienie wygląda jak przerzedzone i jeśli pies ma być wystawiany, koniecznie musi być ogolone. Co się tyczy włosa na głowie, łapach oraz ogonie, jest w tej odmianie naprawdę imponujący. Trudno się dziwić, że to z tej grupy pochodzą najbardziej efektowne, największe wystawowe gwiazdy, które, zanim pojawią się na ringu, muszą być odpowiednio ogolone.


MAVERICK Sealsa vel Ron wł. Joanna Hejduk
 
Wszystko, jak widać, zależy od tego jak pies porasta na grzbiecie. Im bardziej jest porośnięty, tym ładniejsza i bardziej obfita jest grzywa, skarpetki i ogon, im mniej, tym owłosienie w wymienionych miejscach jest skromniejsze, ale wówczas ten grzywacz jest naprawdę nagi, bez zbędnego owłosienia na tułowiu. 


Problem uszu


Czasem u obydwu odmian grzywacza owłosienie uszu jest tak obfite, że małżowiny uszne pod jego ciężarem pochylają się do przodu, a w skrajnym przypadku się załamują. Wzorzec precyzuje, że uszy nagiego grzywacza muszą być stojące, tylko w przypadku odmiany długowłosej dopuszcza również uszy wiszące, choć stojące są oczywiście wyżej cenione.

Bogate owłosienie uszu jest wielką ozdobą, ale bardzo obciąża małżowinę uszną. Silna sprężysta małżowina jest w stanie je utrzymać, natomiast cienka i wiotka najprawdopodobniej załamie się pod jego ciężarem. To co miało być ozdobą staje się problemem. Dlatego już u szczeniaka trzeba uważnie obserwować małżowiny uszne i w razie potrzeby odpowiednio je formować i podklejać ustawiając je w pozycji stojącej. Daje to bardzo dobre efekty, ale jeśli się ich ustawianie zaniedba, pozostanie jedynie skrócenie włosa, bo tylko w ten sposób można odciążyć małżowinę uszną. Bardzo ważnym czynnikiem jest czas, im wcześnie zaczniemy je podklejać, tym większa jest szansa, że będą idealnie stały.

Właściciel psa wystawowego musi pamiętać o tym, że najważniejsze jest stojące ucho, natomiast jego owłosienie jest sprawą drugorzędną. Nie jest więc wykluczone, że będzie musiał usunąć część włosa, powinien wówczas znaleźć złoty środek, w którym da się zachować maximum owłosienia nie powodując załamania małżowiny usznej. 

oo0oo

Jakość owłosienia ma ogromny wpływ na szanse wystawowe psa. Jest rzeczą oczywistą, że najbardziej widowiskowa, choć najtrudniejsza do pielęgnacji jest odmiana trzecia. Z tego też względu przy porównywalnej anatomii, większe szanse na sukces będzie miał pies bogato owłosiony. Bardzo ważna jest tu rola hodowcy, który doskonale wie, co ze szczeniaka wyrośnie, tzn. jak będzie wyglądało jego owłosienie jako psa dorosłego. Powinien dokładnie wypytać, jakie potencjalny nabywca ma oczekiwania. Jeśli piesek ma być przyjacielem rodziny, w której w dodatku ktoś jest alergikiem, najlepszy będzie pies z grupy pierwszej. Kogoś, kto chce psa wystawiać, hodowca powinien poinformować, że największe szanse wystawowe będzie miał pies z grupy trzeciej, ale jednocześnie uprzedzić, że jest to owłosienie, które wymaga specjalnej pielęgnacji, bo przyszły właściciel może nie mieć pojęcia, że psa trzeba będzie golić, robić natłuszczające maseczki, pilingi a czasem jak u dorastającej młodzieży zmierzyć się z problemem szpecących czarnych zaskórników. Przy odrobinie zdolności manualnych można sobie z tym wszystkim poradzić, jest wiele ras, których właściciele mają bardziej pod górkę.

Tak wyglądają szczenięta nagich chińskich grzywaczy.
Piesek na pierwszym planie należy do grupy II, ten w głębi do grupy III.



Pielęgnacja skóry i sierści 

Skóra nagiego chińskiego grzywacza wymaga bardzo starannej pielęgnacji, odpowiedniego czyszczenia i natłuszczania. Trzeba ją chronić przed ostrym słońcem, żeby nie dopuścić do poparzeń. Nie wszystkie psy bezwłose są zupełnie nagie, te, które są w mniejszym lub większym stopniu porośnięte włosem, przed wystawą muszą być starannie ogolone. Okazuje się, że wbrew temu, co się powszechnie sądzi, na pielęgnację psa, który ze względu na brak typowej sierści wydaje się „bezobsługowy” w rzeczywistości trzeba poświęcić sporo czasu.

Grzywacz długowłosy
ma piękną, ale skłonną do filcowania sierść, którą trzeba regularnie kąpać i szczotkować. Poza wymianą szczenięcej sierści na dorosłą, pies nie przechodzi sezonowego linienia. Pielęgnuje się go tak, jak każdego psa długowłosego, u którego sierść rośnie przez całe życie.



Int.Ch.Multi Ch CARMEN Wiatr Pustyni. Wł. hod.Innowacja. Zdj. Aga Mazurek


Szczotkowanie

U psa nagiego szczotkuje się, a raczej tylko czesze, wyłącznie miejsca owłosione. Ponieważ są jego największą ozdobą, bo to dzięki nim wygląda jak mały konik, trzeba o nie dbać i w miarę często delikatnie je rozczesywać.

Psa długowłosego
szczotkuje się zależnie od potrzeby, zazwyczaj 2-3 razy w tygodniu włosianą lub szpilkową szczotką. Przed każdym szczotkowaniem koniecznie trzeba spryskać sierść specjalną odżywką w aerozolu, która wzmacnia włos, ułatwia rozczesywanie i zapobiega elektryzowaniu oraz plątaniu się włosa.
 

Kąpiel

Na skórze psa bezwłosego, podobnie jak na psiej sierści osiada brud i różne zanieczyszczenia, które znajdują się w naszym otoczeniu. Dlatego trzeba psa kąpać, przy czym częstotliwość kąpieli zależy od wielu czynników: trybu życia zwierzęcia, pory roku i wrażliwości skóry.

Często wydaje się, że pies jest czysty, wystarczy jednak przetrzeć jego skórę bawełnianym płatkiem zwilżonym mleczkiem kosmetycznym żeby się przekonać, jak bardzo się mylimy. Można przyjąć, że kąpiel raz na 7-10 dni w lecie i raz na 14-20 dni w zimie jest wyborem najlepszym. Nagie psy nie wydzielają własnego zapachu, natomiast długo zatrzymują na skórze zapach szamponu, w którym były kąpane, lub proszku, w którym wyprano kocyk na którym leżą. Często przytulany piesek przesiąka perfumami swojej pani lub pana.
 

Zdj. Angelina Pilarczyk hodowla Pretensja

Wszystkie grzywacze, również bezwłose, myjemy szamponem dla psów długowłosych, ponieważ są one wyjątkowo delikatne i zawierają olejki, które oprócz włosa uelastyczniają również skórę. Miejsca nieowłosione można myć przy pomocy specjalnej rękawicy, która doskonale usuwa złuszczony naskórek. Po kąpieli na miejsca owłosione nakładamy balsam-odżywkę dla długiej sierści, żeby wzmocnić i uelastycznić włos. Po dwukrotnym umyciu i dokładnym wypłukaniu osuszamy psa ręcznikiem a miejsca owłosione spryskujemy odżywką do szczotkowania. Następnie zawijamy go w miękki, ciepły koc i pozostawiamy do wyschnięcia. Jeśli jest chłodno, można owłosione miejsca dosuszyć letnią suszarką. Trzymamy ją w odpowiedniej odległości od ciała psa i ustawiamy tak, żeby nie przesuszyć skóry, którą po kąpieli zawsze trzeba posmarować kremem nawilżającym. Trzeba jednak zachować ostrożność i jeśli skóra ma tendencję do przetłuszczania, nie wolno go nadużywać, bo może to skutkować pojawieniem się widocznych, zwłaszcza przy jasnej karnacji skóry, czarnych zaskórników.

Psy długowłose kąpiemy raz na 7-10 dni szamponem dla psów długowłosych a po dwukrotnym umyciu i dokładnym spłukaniu nakładamy tego samego rodzaju balsam. Przed kąpielą sierść musi być oczywiście dokładnie rozczesana, bo wszystkie supły pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i będą trudne do rozplatania. W trakcie suszenia spryskujemy sierść odpowiednią, działającą antystatycznie odżywką do szczotkowania, nie będzie się wtedy elektryzowała i plątała.
 

6 miesięczny NERO GIARDINI Gattaca Wł. Małgorzata Wańkowska


Czystość bez kąpieli

Jeśli nie mamy możliwości lub czasu, żeby psa wykąpać:

• Psy nagie
można przetrzeć miękką szmatką zwilżoną oliwką lub mleczkiem kosmetycznym

• Psy długowłose kąpie się na tyle często, że zazwyczaj nie ma potrzeby czyszczenia ich sierści między kąpielami. Jeśli się jednak taka konieczność pojawi, można naciągnąć warstewkę waty na włosianą lub szpilkową szczotkę, zwilżyć ją specjalnym lotionem i delikatnie wyszczotkować sierść. Brud pozostanie na wacie, a szata psa po wyschnięciu będzie pachnąca i czysta.
 

Problemy pielęgnacyjne występujące u psów bezwłosych

Skóra nagiego chińskiego grzywacza powinna być gładka, elastyczna i miękka jak aksamit. W rzeczywistości bywają z tym problemy. Jeśli jest zbyt sucha zaczyna się łuszczyć, robi się szorstka i skłonna do podrażnień. Kiedy jest zbyt tłusta, pojawiają się zmiany łojotokowe związane z tendencją do powstawania wykwitów skórnych. Każde odchylenie od normy wymaga odpowiedniej pielęgnacji, dlatego najważniejsze jest zdefiniowanie problemu, bo każdy rodzaj skóry wymaga innych zabiegów.

U szczeniąt w okresie dojrzewania często pojawiają się na ciele małe krostki, które zazwyczaj z czasem całkowicie znikają i skóra na powrót jest idealnie gładka. Zdarza się też, że z wiekiem wcale nie znikają, przeciwnie, jest ich coraz więcej, szczególnie na łokciach i udach. Skóra jest wtedy lekko chropowata, jest to cecha osobnicza, nie ma więc powodu do niepokoju.  

• Przesuszenie skóry

Może być skutkiem używania nieodpowiednich kosmetyków, np. zawierających alkohol lub detergenty, a także silnego nasłonecznienia lub niedoborów żywieniowych. Chodzi tu oczywiście nie o ilość, ale o jakość podawanego psu pożywiania. Generalnie rzecz biorąc, utrzymaniu elastyczności skóry sprzyjają: prawidłowe żywienie, profesjonalne, hypoalergiczne, zawierające wysokiej jakości olejki roślinne kosmetyki oraz systematyczne natłuszczenie i nawilżenie skóry. Trzeba jednak zachować umiar, bo zbyt tłuste kremy lub ich nadmiar mogą zatykać pory i powodować problemy skórne. Trzeba metodą prób i błędów znaleźć takie kosmetyki i tak dobrać częstotliwość ich stosowania, żeby skóra była w idealnej kondycji. 

• Skóra tłusta, zaskórniki

Zaskórniki, czyli tzw wągry, to dość często występujący problem. Jest to produkowane przez gruczoły łojowe sebum, czyli łój skórny wymieszany ze zrogowaciałym naskórkiem. Jeśli jego produkcja jest zbyt duża lub ujścia porów zostaną zatkane martwymi komórkami naskórka, sebum zostaje w nich uwięzione i powstają zaskórniki. W kontakcie z powietrzem sebum ciemnieje i wówczas na skórze wyglądają jak czarne kropki. Latem, kiedy pies jest opalony, są niewidoczne, natomiast w zimie, w miarę jak opalenizna schodzi, bez trudu można je dostrzec. 

Pojawiają się przeważnie w okresie dojrzewania psa, ale ponieważ praca gruczołów łojowych jest zaprogramowana genetycznie, zdarza się, że wraz z osiągnięciem dojrzałości nie ustępują, zwłaszcza jeśli pies ma bardzo tłustą skórę. Najczęściej pojawiają się na grzbiecie i na łopatkach. W żadnym przypadku nie wolno ich wyciskać lub nakłuwać, bo bardzo łatwo można je zainfekować.

Dobre efekty daje natomiast stosowanie rozmaitych pilingów, bo pozwala usunąć cały martwy naskórek, który jest zawsze znakomitym podłożem dla rozwoju bakterii. Nie bez znaczenia jest to, kiedy się go stosuje. Jeśli pies jest golony maszynką elektryczną, piling robi się po goleniu. Jeśli zdecydowaliśmy się na depilację chemiczną, piling trzeba zrobić wcześniej, bo po depilacji skóra jest zawsze trochę podrażniona i nałożenie środka złuszczającego mogłoby ten stan zaostrzyć. U psów z tendencją do zaskórników należy unikać preparatów zawierających lanolinę.

• Zbędne owłosienie

Jeśli pies nie jest wystawiany, nadmierne owłosienie nie jest problemem. Dla utrzymania estetycznego wyglądu można owłosione miejsca ogolić elektryczną maszynką. Wystarczy zrobić to raz na 3 – 4 miesiące, pies będzie wyglądał schludnie nawet wtedy, kiedy włos zacznie odrastać. Można to zrobić samemu, lub pójść do dobrego psiego fryzjera.

• Obcinanie pazurów

Dla wielu właścicieli psów obcinanie pazurków jest bardzo stresujące. U chińskiego grzywacza, jest to stres do kwadratu. Trzeba zachować szczególną ostrożność, ponieważ jego pazurki są bardzo nisko unaczynione i łatwo o przycięcie zbyt krótkie, które kończy się bólem i krwawieniem. Lepiej zatem obcinać je częściej, po bardzo małym kawałeczku, ale najlepiej, zapewnić psu tyle spacerów, by mógł je sobie ścierać w sposób naturalny. Pazury nigdy nie powinny dotykać ziemi, a już w żadnym przypadku wyginać się na boki, bo to może doprowadzić do deformacji łap. Więcej na temat skracania pazurów tutaj.

• Ochrona przed słońcem

Psy bezwłose w lecie opalają się, co powoduje zmianę zabarwienia skóry. Nie oznacza to jednak, że słońce ich skórze nie szkodzi i nie trzeba ich przed nim chronić. Zarówno w lecie, jak i w zimie, w słoneczne dni konieczne jest stosowanie kremów z najwyższym filtrem UV, bo zbytnia ekspozycja słoneczna może spowodować oparzenia. Najbardziej wrażliwa jest jasna skóra i to przede wszystkim te miejsca trzeba zabezpieczyć odpowiednim kremem ochronnym, żeby nie uległy poparzeniu. Krem nakładamy co najmniej pół godziny przed wyjściem z domu pamiętając również o tym, że nasz przyjaciel jest tak samo jak inne psy, a może nawet bardziej, zagrożony udarem słonecznym.

• Otarcia i skaleczenia 

Skóra psów bezwłosych jest szczególnie narażona na różnego rodzaju urazy. Trzeba to mieć na uwadze podczas spcerów i unikać miejsc porośniętych ostrymi, kłującymi krzewami. Obroża musi być od wewnętrznej strony miękka i delikatna, żeby nie ocierała skóry. Parciane obroże i szelki dla chińskich grzywaczy się nie nadają. Niektóre z nich są uczulone na czystą wełnę, trzeba mieć tego świadomość przy zakupie zimowych ubranek, które powinny być miękkie i delikatne. Jeśli już dojdzie do otarcia lub podrażnienia skóry, można zastosować doskonały preparat przyspieszający gojenie 3 in 1 Wound Cream.   
 


Higiena

Oprócz pielęgnacji skóry oraz mniej lub bardziej obfitego owłosienia, regularnej dbałości wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury oraz gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Szczególnej uwagi wymagają zęby, które trzeba regularnie czyścić, by zapobiec powstawaniu kamienia nazębnego. Pamiętajmy, żeby stosować wyłącznie specjalne pasty przeznaczone dla psów, te przeznaczone dla ludzi się nie nadają i mogą psu zaszkodzić. Nie wolno ich połykać i trzeba je wypluć, a pies tego nie potrafi. 



Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:


Multi Ch.AKSAMITNY DOTYK Pretensja oraz jego ojciec Ch.KISS Nasza-Sfora(FCI)


Psy nagie

Sposób przygotowania do wystawy zależy od jakości owłosienia. Problem polega na tym, że nie wszystkie psy nagie są rzeczywiście nagie. Ich ciało jest często porośnięte włosem, czasem tak bardzo, że zaczynamy się zastanawiać czy nasz pies jest naprawdę nagi, czy może słabo owłosiony. Bywa, że całe jego ciało porastają krótkie, pojedyncze włoski i jest ich tak dużo, że wydaje nam się, że mamy do czynienia z psem gładkowłosym o bardzo przerzedzonym owłosieniu.

Zgodnie ze wzorcem rasy nagi pies powinien mieć włos tylko na głowie i szyi (grzywa), łapach ( skarpetki) oraz pióropusz na ogonie. Wzorcowe owłosienie głowy powinno zaczynać się od przełomu czołowo nosowego, porastać kopułę czaszki i coraz węższym pasem dochodzić do kłębu. Grzywa może być różnej długości, najwyżej ceniona jest długa i obfita, ale nie na tyle, by uszy psa załamywały się pod ciężarem owłosienia. Skarpetki nie mogą sięgać ponad nadgarstek. Pióro na ogonie powinno być długie i obfite, ale ograniczone tylko do 2/3 długości ogona. Reszta ciała musi być pozbawiona jakiegokolwiek owłosienia. Oznacza to, że włos znajdujący się poza wymienionymi wyżej miejscami powinien być usunięty.


Chiński grzywacz owłosiony ostrzyżony na nagusa - wł.hod Just Like Summer

Właściciel psa wystawowego, którego przed pokazem trzeba golić, powinien zainwestować w małą, naprawdę wysokiej klasy elektryczną maszynkę. Chodzi o to żeby nie podrażniać skóry, co przy najbardziej nawet ostrożnym goleniu może sięzdarzyć. Z tego powodu nie zawsze można wystawiać psa na kilku wystawach pod rząd, bo za każdym razem musi być podgalany i jego skóra jest coraz bardziej podrażniona.

Choć wydaje się, że maszynka jest bardziej wygodna, niektórzy wystawcy stosują jednorazowe nożyki do golenia i to ze znakomitym efektem. Dla ułatwienia najpierw skracają włos maszynką. Można posłużyć się również kremem do depilacji, rezultat zależeć będzie od ilości włosa, jaki musi być wydepilowany. Przed zastosowaniem trzeba zawsze sprawdzić, czy pies nie jest na ten preparat uczulony. Po usunięciu zbędnego owłosienia koniecznie trzeba psa wykąpać, a na owłosione miejsca nałożyć balsam dla psów długowłosych. Następnie spłukać, wysuszyć suszarką modelując włos szczotką, żeby mu nadać mu odpowiedni kształt. Skórę dla jej zmiękczenia i uelastycznienia smarujemy kremem lub niezbyt tłustym olejkiem.

Najlepiej metodą prób i błędów znaleźć najbardziej skuteczną w przypadku danego psa metodę pozbywania się zbędnego owłosienia. Skóra nagiego grzywacza powinna być delikatna i gładka w dotyku a taka jest w zasadzie tylko u psów całkowicie bezwłosych. U tych, u których występuje owłosienie, które musi być golone, nigdy taka nie będzie. Po pierwsze, tak jak u mężczyzn już kilka godzin po ogoleniu pojawia się mały, kłujący odrost, a po drugie przy częstym goleniu cebulki włosowe mają tendencję do tworzenia wyraźnych wypukłości. 

Psy owłosione


Grzywacz owłosiony, tzw. powder-puff, jeśli ma uczestniczyć w wystawie również wymaga golenia z tym, że w bardzo ograniczonym zakresie. Nie jest to narzucone przez wzorzec rasy, ale nie da się ukryć, że tak przygotowany pies lepiej się prezentuje. Najlepiej zrobić to małą maszynką przeznaczoną po podgalania nagusa lub męskiej brody.

Strzyże się włos do skóry, zaczynając od stopu, pod dolną powieką, w dół aż do wargi a w bok do górnej krawędzi ucha. Następnie dół żuchwy a na koniec na szyi wygalamy trójkąt, który na dole dochodzi do rękojeści mostka, a na bokach łączy się z nasadą ucha. Szkic, którego autorką jest pani Dorota Kurkowska, bardzo dobrze pokazuje, które miejsca powinny być ogolone. Teraz już tylko pozostanie dokładne rozczesanie całej sierści, wyrównanie wszystkich frędzli oraz linii pod brzuchem. Włos na nogach modelujemy nadając im kształt słupków, a na łapach skracamy na okrągło, przy samej ziemi.

Przed wystawą, grzywacza owłosionego trzeba koniecznie wykąpać. Sierść myjemy jak zwykle dwukrotnie, za każdym razem płuczemy, następnie nakładamy odżywkę a po jej spłukaniu i odciśnięciu nadmiaru wody ręcznikiem suszymy ją suszarką. Przed szczotkowaniem zawsze trzeba spryskać sierść odżywką w aerozolu, która zapobiega elektryzowaniu i plątaniu się włosa. Po rozczesaniu wystające i zaburzające linię szaty włoski bardzo delikatnie wyrównujemy nożyczkami. Dopóki sierść po suszeniu nie wystygnie i nie odparuje, pies nie powinien się położyć, żeby się włos nie pozagniatał. Jeśli barwa sierści nie jest wystarczająco intensywna, do kilku poprzedzających wystawę kąpieli można zastosować szampon intensyfikujący ten kolor, który wymaga poprawienia.

U jednych i u drugich grzywaczy nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej robić to regularnie, żeby nie dopuścić do ich przerośnięcia, nie później jednak niż tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami musi być wycięty, czasem w tym miejscu coś się wklei i utworzy się filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią gojacą. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.


Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Potem szczotkujemy sierść u powder-puffa i rozczesujemy grzebieniem wszystkie porośnięte włosem miejsca u nagusa. Owłosionego spryskujemy delikatnie odżywką nabłyszczającą, nagiego możemy spryskać z odległości około 25 cm mgiełką nietłustej oliwki w aerozolu i przetrzeć miękką flanelową lub irchową szmatką. Od tego momentu pies nie powinien się położyć, żeby nie poprzyczepiały mu się różne leżące na ziemi śmieci i liście. Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z nim pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści lub skóry ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Radzimy: przy wystawianiu owłosionych grzywaczy trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną na przykład podczas oglądania zębów fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może się wplątać się w sierść.

Uwaga:

Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to zdecydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.
 
Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.