Jamnik

Wybierz inną rasę



Zgodnie ze wzorcem


Jamniki występują w trzech rodzajach owłosienia:


gładkowłose: sierść krótka, pozbawiona podszerstka, gęsta i przylegająca. Nie powinna być ani zbyt delikatna, ani zbyt obfita. Ogon cienki, dokładnie pokryty włosem, ale nie za obficie. Trochę dłuższy, szczeciniasty włos na spodniej stronie ogona nie stanowi wady.


długowłose: sierść długa, błyszcząca, prosta lub lekko pofalowana, z podszerstkiem, dłuższa na dole szyi, uszach, klatce piersiowej, spodzie tułowia i tylnej stronie ud. Najdłuższy jest włos na ogonie, gdzie tworzy chorągiew.


szorstkowłose: sierść krótka, szorstka i twarda, wyposażona w podszerstek, przylegająca na całym ciele. Włos wszędzie jednakowo długi, tylko w niektórych miejscach na głowie jest nieco dłuższy i tworzy krzaczaste brwi oraz brodę. Na uszach włos krótszy niż na całym ciele, prawie gładki. Ogon dobrze i równomiernie pokryty ciasno przylegającym włosem.


Umaszczenie

we wszystkich odmianach sierści jednakowe:
  • jednokolorowe - rude, rudo-żółte, żółte, kolory czyste lub z czarnym nalotem
  • dwukolorowe - czarne lub czekoladowe podpalane, marmurkowe (tygrysie, pręgowane), na ciemniejszym tle (czarnym, rudym lub szarym) nieregularne szare lub beżowe plamy,
  • pręgowane - na rudym lub żółtym tle ciemniejsze pręgi.

Pielęgnacja sierści

Ilość czasu, jaką trzeba poświęcić na pielęgnację sierści zależy oczywiście od rodzaju jego owłosienia. Najmniej kłopotliwa w utrzymaniu, a zwłaszcza w przygotowaniu do wystaw jest sierść gładka, potem sierść długa, która wymaga bardzo systematycznego szczotkowania, a na końcu szorstka, która musi być regularnie trymowana w taki sposób, żeby zachowała swój rustykalny charakter.  


Szczotkowanie

Codzienna pielęgnacja jamnika nie jest ani skomplikowana, ani czasochłonna. Wymaga jednak pewnej regularności. Psy wszystkich odmian trzeba szczotkować.
  • Gładkowłose ze względu na wypadający włos powinny być szczotkowane jak najczęściej twardą włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie, najlepiej ustawionej w miarę prostopadle do drewnianej lub plastikowej obudowy. Taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała i najlepiej wyczesuje martwą sierść. Do tego rodzaju owłosienia bardzo dobrze sprawdza się również szczotka gumowa o miękkich, elastycznych końcówkach.
  • Długowłose wymagają szczotkowania 2-3 razy w tygodniu, żeby nie dopuścić do plątania i filcowania się sierści. Do tego rodzaju owłosienia najlepiej nadaje się szczotka włosiano-nylonowa, a do rozczesywania frędzli grzebień lub szczotka  druciana o gładko zakończonych szpilkach.
  • Szorstkowłose nie linieją, dlatego też trzeba je regularnie szczotkować, żeby na bieżąco usuwać martwą sierść i podszerstek, bo same nie nie pozbywają się obumarłej sierści. Dobra, włosiana szczotka, gęsty grzebień oraz specjalne zgrzebło do usuwania podszerstka pozwolą utrzymać sierść w nienagannym stanie. Jeśli oczywiście będzie odpowiednio często trymowana.

Wszystkie jamniki szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, bo czesząc pod włos niszczy i wyłamuje się sierść. Trzeba pamiętać o zasadzie, że nigdy nie wolno szczotkować na sucho. Przy każdym szczotkowaniu spryskujemy sierść odpowiednią odżywką, która ją wzmocni i nabłyszczy oraz zapobiegnie łamaniu się włosa. Dla jamników gładko i długowłosych może to być odżywka zawierająca olejki, natomiast dla szorstkowłosych odżywka, która nie zmiękcza sierści.

Kąpiel


Jamnika kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu, a czasem nawet częściej. Najlepiej, żeby jamnik długowłosy był kąpany raz na dwa tygodnie, gładkowłosy raz na miesiąc a szorstkowłosy raz na dwa miesiące. Na sierści psa osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. W zimie, w błotnistym, topiącym się śniegu jest mnóstwo soli, a jak ona działa można zobaczyć na naszych pokrytych białymi zaciekami butach. Wystarczy kilkanaście centymetrów takiej brei, żeby nasz krótkonożny przyjaciel tonął w niej po pachy. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon całą tę szkodliwą chemię zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed jeja gresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne. Natomiast jeśli chodzi o szorstkość owłosienia, to jeśli włos jest rzeczywiście szorstki i regularnie trymowany, kąpiel z pewnością mu nie zaszkodzi.

Do kąpieli jamnika używamy szamponów dostosowanych do typu jego owłosienia: dla krótkowłosego szampon proteinowy, dla długowłosego szampon do długiej sierści a dla szorstkowłosego szampon dla psów szorstkowłosych, który nie zmiękcza sierści. Jeśli pojawi się jakikolwiek problem, stosujemy szampon najbardziej odpowiedni do aktualnych potrzeb owłosienia. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem - odpowiedni szampon intensyfikujący barwę. Przy wszystkich rodzajach sierści bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, chodzi o wzmocnienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy tym mniej będzie się łamał i wypadał. 

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa, również później, kiedy trzeba wypłukać sierść po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie, odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo po pewnym czasie traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy, w lecie możemy pozostawić sierść do wyschniecia, w zimne dni lepiej dosuszyć ją niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czyszczenie sierści bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna mało elegancko wyglądać, możemy szybko wyczyścić jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frottową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeża i przywraca jej miły zapach.

Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować sierść, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy ją wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.


Trymowanie


Z trzech wyżej wymienionych rodzajów owłosienia, trymowania wymaga tylko jamnik szorstkowłosy. Dla utrzymania sierści w dobrej kondycji, trzeba ją regularnie trymować nawet wtedy, kiedy nie jest wystawiany. Pies nie linieje, sam więc martwej sierści się nie pozbędzie. Włosy obumierają, obok nich wyrastają następne, a potem jeszcze następne. Sierść przy skórze staje się coraz bardziej zbita, wskutek czego skóra jest słabo wentylowana, co może doprowadzić do powstania różnego rodzaju problemów dermatologicznych. Dlatego też martwy włos musi być regularnie usuwany. Bez trymowania pies nie będzie miał ani prawidłowej struktury sierści ani prawidłowego koloru. 

Pierwsze trymowanie powinno mieć miejsce  w wieku około 3-4 miesięcy, w momencie, kiedy zauważymy, że włos staje się matowy i odstający a uchwycony palcami daje się bez trudu wyskubać. Nie ma ryzyka wyrwania zdrowego włosa, bo trzyma się mocno, w przeciwieństwie do martwego, który bez problemu i bezboleśnie można usunąć. Przed trymowaniem sierść powinna być bardzo dokładnie wyszczotkowana, wyczesana metalowym grzebieniem i wszystkie martwe włosy usunięte.

Kolejność miejsc, które trymujemy nie jest ważna, ale najlepiej robić to po kolei, symetrycznie, nie ma wtedy ryzyka, że pies z każdej strony będzie wyglądał inaczej. Zaczynamy od grzbietu, następnie trymujemy szyję, łopatki i uda. Te części ciała są bardziej wrażliwe niż grzbiet, dlatego trzeba je trymować z wyczuciem i bez pośpiechu. To pierwsze trymowanie jest najtrudniejsze, najbardziej pracochłonne, ale i najważniejsze, bo to ono decyduje o późniejszej jakości szaty. Każde następne trymowanie będzie łatwiejsze, wystarczy, jeśli poświęcimy na nie około godziny. Jeśli przestaniemy trymować, sierść stanie się znowu miękka i cały trud pójdzie na marne, bo trzeba ją będzie na nowo wypracować.

W wieku około 8-9 miesięcy następuje wymiana szczeniecej sierści na dorosłą. Jest to moment, w którym cały młodzieńczy martwy włos musi być usunięty. Łatwo go poznać, bo bez problemu daje się wyskubać palcami. Dorosła sierść, która na jego miejsce wyrośnie jest znacznie silniejsza, bardziej szorstka i łatwiejsza do utrzymania, pod warunkiem, że będzie potem regularnie trymowana. Dorosłego psa powinno się trymować raz na 3-4 miesiące a pozostałe w sierści resztki martwego włosa wyczesać dość gęstym, metalowym grzebieniem.

Trymuje sie tylko włos okrywowy. Przystępując do trymowania, trzeba zdecydować, który włos nadaje się do usunięcia. Sierść w uproszeniu wygląda tak jak na poniższym szkicu, który pokazuje, że trymujemy tylko ten włos, którego końce znajdują się w obszarze „A”. Ten, który znajduje się w obszarze „B” zostawiamy tak długo, aż podrośnie na tyle, żeby znalazł się w obszarze „A” i nadawał się do trymowania. Zanim to nastapi na jego miejsce pojawi się nowy. I tak w kółko zawsze mamy włos na różnym etapie wzrostu. Dzięki temu pies nigdy nie jest pozbawiony okrywowej warstwy sierści tak, jak to bywa przy stosowanym czasem radykalnym trymowaniu, po którym zostaje tylko podszerstek. Ta metoda daje doskonałe rezultaty, w przypadku bardzo zniszczonej, słabej sierści, tyle, że na jej całkowite odrośnięcie trzeba poczekać około sześciu miesięcy.


Poprawnie wykonane trymowanie powinno być bezbolesne. Wszystko zależy od dobrze wybranego momentu w którym sierść jest dojrzała do trymowania oraz od odpowiedniego uchwycenia włosa. Przede wszystkim usuwać należy po kilka włosków, bardzo pilnując, żeby razem z nimi nie wyskubywać tych, które trzymają się mocno i jeszcze nie powinny być usunięte. Przytrzymujemy cienkie pasmo sierści między palcami w takim miejscu, żeby powyżej palców znalazły się tylko włosy przeznaczone do trymowania. Chwytając po kilka włosków pociagamy je w kierunku oznaczonym na szkicu strzałką. Najlepiej zrobić to palcami, operowanie trymerem wymaga pewnej wprawy, bo łatwo zamiast wyciągnąć cały włos, przyciąć jego wierzchołek. Posypanie palców pudrem do trymowania, albo nałożenie na nie specjalnych gumowych paluszków ułatwia uchwycenie końcówki włosa. Bardzo namawiam właścicieli psów szorstkowłosych, żeby spróbowali trymować sami, nie jest to wcale takie trudne, z pewnością łatwiejsze niż znalezienie fryzjera, który porządnie psa wytrymuje a nie ostrzyże maszynką.


Szkic pokazuje, w jaki sposób trymuje się palcami. Lewą ręką przytrzymujemy pasemko włosów tak, żeby poniżej naszych palców zostały włosy mocne, nieprzeznaczone do trymowania a powyżej te, które mają być usunięte. Prawą pociągamy wystający włos, zawsze zgodnie z kierunkiem jego wzrostu, czyli od szyi do ogona, a po bokach od góry do dołu. Dzięki takiemu trymowaniu pies będzie miał mocną, zdrową sierść. Przygotowanie go do wystaw to już wyższy stopień wtajemniczenia - polega na tym, żeby dzięki odpowiedniemu trymowaniu i wyrównaniu sierści nadać psu wygląd zgodny ze wzorcem rasy.


Jeśli ktoś ma wprawę może oczywiście trymować nożykiem pamiętając o tym, że trymuje się zawsze z kierunkiem włosa. Zasada jest taka sama jak przy trymowaniu palcami: usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości, razem z cebulka włosową. Przy trymowaniu nożykiem istnieje ryzyko, że utniemy włos zamiast go usunąć. Trzeba bardzo uważać, żeby tak się nie stało, wtedy nasze działanie mija się z celem, bo martwy włos, tyle że krótszy, pozostał na swoim miejscu i blokuje wyrastanie nowego silnego włosa.

Nie ma najmniejszego znaczenia, czym się posługujemy, ważne żeby pies był trymowany. Można stosować nożyki trymerskie, bardzo wygodne są również specjalne naparstki lub lateksowe paluszki, które ułatwiają uchwycenie włosa przy trymowaniu palcami. Każdy musi wypróbować, co jest dla niego najwygodniejsze. Często łatwiej grzbiet wyskubać nożykiem trymerskim a głowę palcami, bo lepiej widać, które włosy trzeba usunąć, żeby głowa była idealnie gładka. 

W żadnym wypadku jamnika szorstkowłosego nie wolno strzyc maszynką, bo zniszczy to strukturę włosa. Bez trymowania pies nie będzie miał ani prawidłowej sierści ani prawidłowego koloru. Przy strzyżeniu maszynką lub nożyczkami sierść jest jedynie skracana, natomiast obumarłe cebulki włosowe pozostają na swoim miejscu, w mieszkach włosowych. Obok nich wyrastają następne włosy, a potem jeszcze następne. Sierść staje się coraz słabsza i traci prawidłową strukturę. Jest miękka i często poskręcana, pogarsza się kolor a skóra jest źle wentylowana. Nie lekceważmy trymowania, bez tego włos stanie się miękki, będzie się łatwo filcował i brudził, do tego mogą się dołączyć problemy skórne.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




Problemem, który dotyka wszystkie jamniki, bez względu na rodzaj owłosienia jest nadwaga. Jest ona bardzo niebezpieczna dla wszystkich psów a dla jamników, ze względu na ich budowę anatomiczną, w szczególności. Jeśli chodzi o psy wystawowe, nie ulega wątpliwości, że muszą być w idealnej, sportowej kondycji. Nie znaczy to oczywiście, że trzeba psa głodzić, wystarczy go nie przekarmiać i przede wszystkim zapewnić mu odpowiednio dużo ruchu.


Jamnik krótkowłosy


 

Ze wszystkich rodzajów owłosienia, przygotowanie do wystawy jamnika krótkowłosego jest zdecydowanie najprostsze. Zaczynamy od bardzo starannego wyszczotkowania sierści i przeczesania jej gęstym metalowym grzebieniem. To pozwoli usunąć większość martwej sierści. Bardziej zaawansowani wystawcy mogą pokusić się o wykonanie zabiegów mających na celu uwydatnienie sylwetki i muskulatury. W tym celu stawiamy psa na stole i przesuwając delikatnie nożykiem trymerskim zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa usuwamy resztki martwej sierści. Zaczynamy od szyi, schodzimy w dół, w stronę barków, potem wzdłuż grzbietu w stronę ud. Niektóre psy mają na szyi dosyć widoczną kryzę, którą trzeba spłaszczyć trymerem tak, żeby zrównała się z resztą owłosienia. To wszystko należy zrobić przed kąpielą, bo świeżo wymyty włos bardzo źle się trymuje.

Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje psu urody. Można to zrobić 2-3 dni wcześniej. Jeśli kolor nie jest wystarczająco intensywny, można do kilku poprzedzających wystawę kąpieli użyć szamponu koloryzującego. Po dwukrotnym wymyciu i dokładnym wypłukaniu na wilgotną, odciśniętą ręcznikiem sierść nakładamy na 3-5 minut balsam, który spowoduje, że sierść stanie się bardziej sprężysta i będzie się lepiej prezentowała. Na zakończenie spryskujemy ją zawierającą olejki odżywką w aerozolu i przecieramy miękką szmatką. Szata jest błyszcząca i idealnie gładka.


Jamnik długowłosy


To, w jakim stanie jest sierść naszego przyjaciela zależy przede wszystkim od tego, czy była właściwie pielęgnowana, tzn. regularnie kąpana i rozczesywana. Ubytki po wyciętych supłach są przed wystawą największym problemem. Frędzle zdobiące jamniczą szatę nie są na tyle obfite, by dało się je ukryć.

Przygotowanie jamnika długowłosego do wystaw poprzedzamy bardzo dokładnym wyszczotkowaniem sierści, żeby usunąć martwy włos. Zaczynamy od głowy. Wyskubujemy palcami wszystkie długie, sterczące włoski tak, żeby sierść na głowie była idealnie gładka. Uszy powinny być pokryte długim, tworzącym frędzle włosem. Wyczesujemy je dokładnie z obu stron i również usuwamy wszystkie poskręcane włoski. Krótki, odstający włos rosnący wokół nasady ucha trzeba wytrymować, bo u psa długowłosego włos we wszystkich miejscach powinien być idealnie przylegający. Sierść zarastająca wejście do kanału słuchowego musi być usunięta. Sierść pokrywającą małżowinę uszną po dokładnym wyczesaniu można na brzegach bardzo delikatnie wyrównać nożyczkami degażującymi.


Tułów powinien być pokryty długim, jedwabistym i gładkim włosem, który na przedpiersiu i pod brzuchem tworzy dość długie frędzle. Starannie je wyczesujemy i wyrównujemy nożyczkami tak, żeby począwszy od przedpiersia aż do tylnych kończyn tworzyły opasującą tułów linię. Szczotkujemy cały tułów i trymujemy wszystkie odstające, zawijające się włoski, ponieważ szata jamnika długowłosego musi być idealnie gładka, przylegająca i lśniąca.

Sierść na przedniej stronie wszystkich kończyn musi być wytrymowana palcami w ten sam sposób jak na tułowiu. Tylna strona przednich kończyn jest porośnięta dość długim, tworzącym frędzle włosem, który musi być rozczesany i wyrównany nożyczkami z zachowaniem lekkiego ukosu, biegnącego od łokci do łap. Owłosienie górnej części łap jest dłuższe i bogatsze niż dolnej.

Tylne kończyny na wysokości ud są obrośnięte długim włosem tworzącym portki, który trzeba wyrównać nożyczkami i połączyć go harmonijnie z dolną częścią kończyny. U dobrze owłosionego psa można w razie potrzeby poprawić kątowanie skracając włos na pośladkach i zostawiając odpowiednio długi włos na tylnej stronie podudzia.

Pozostały jeszcze łapki, które powinny być dobrze wysklepione i mieć ciasno przylegające do siebie palce. To oznacza, że sierść między palcami trzeba usunąć na tyle, żeby niepotrzebnie nie rozpierała palców. Sierść na wierzchu łapki podczesujemy w górę a następnie skracamy ją nożyczkami degażującymi. Na zakończenie przycinamy na okrągło wokół łapki, która jest teraz zwarta, okrągła i pięknie przygotowana do wystawy.

Ogon powinien być bogato owłosiony. Wyciągamy go poziomo i wyczesujemy w dół a następnie wyrównujemy nożyczkami. Linia cięcia powinna biec ładnym łukiem tak, by włos u nasady ogona był najdłuższy i w kierunku jego końca schodził do zera. Pamiętajmy, że tnie się zawsze od czubka w kierunku nasady ogona. Ogon trzyma się bardzo delikatnie na wysokości przedostatniego kręgu a nie za włos, bo pies będzie usiłował go wyrwać.

Przed wystawą koniecznie należy psa wykąpać, bo brudna sierść z pewnością zachwytu nie wzbudzi. Trzeba to jednak zrobić odpowiednio wcześniej, bo włos bezpośrednio po kąpieli potrafi się skręcać na całym ciele i potrzebuje kilku dni, żeby się ładnie ułożyć. Najlepiej przy poprzedzających wystawę kąpielach zaobserwować po ilu dniach szata prezentuje się najlepiej. Od dnia kąpieli, aż do wystawy trzeba ją każdego dnia szczotkować włosianą lub włosiano plastikową szczotką spryskując jednocześnie odżywką a potem przecierać miękką szmatką lub irchą dla nadania połysku.

Jeśli włos jest przesuszony i odstający, można przy dwóch poprzedzających wystawę kąpielach zrobić szybką kurację regenerującą, po której sierść będzie bardziej lśniąca i jedwabista. (patrz: Problemy z sierścią – przesuszenie).


Jamnik szorstkowłosy


Zanim zaczniemy przygotowywać psa do wystawy, musimy bardzo regularnym trymowaniem doprowadzić sierść do wzorcowej szorstkości. To oznacza, że pierwsze trymowanie trzeba wykonać w wieku około 3-4 miesięcy, a potem powtarzać je odpowiednio często, w zależności od gatunku sierści. Niestety nie wszystkie jamniki mają wzorcowe owłosienie, co przypisuje się licznym w niektórych liniach i jak się okazało niezbyt fortunnym krzyżówkom z dandie dinmont terrierm.

  • Jeśli pies ma z natury miękki włos ...

Przed trymowaniem
 
 
Po trymowaniu

... powinien być trymowany 3-4 razy w roku. Bezpośrednio po trymowaniu wygląda mało ciekawie, ale za to po już po upływie około trzech tygodni zacznie pojawiać się nowe, dużo bardziej szorstkie owłosienie. Wiele osób nie może się na to zdecydować, ale jest to jedyna skuteczna metoda uzyskania prawidłowej szorstkiej sierści. Na pocieszenie mogę zapewnić, że każde następne trymowanie jest mniej oszpecające i zanim upłynie rok nasz przyjaciel będzie rzeczywiście psem szorstkowłosym. Im wcześniej zaczniemy prawidłową pielęgnację, tym szybciej to nastąpi. Bez tego nie ma najmniejszych szans na wystawowe sukcesy. Niestety muszę również uprzedzić, że nie jest to zmiana raz na zawsze. Jeśli przestaniemy trymować, sierść znowu stanie się miękka i cały trud jej wypracowania trzeba będzie rozpocząć od nowa. Jak poznać, że mamy do czynienia z takim właśnie włosem? – bardzo prosto: jest miękki, odstający a jego końcówki są pozawijane tak, jak na zdjęciu powyżej (przed trymowaniem).

  • Jeśli pies z natury ma szorstki włos ...

Przed trymowaniem

Po trymowaniu

... jak na zdjęciu powyżej, też trzeba go trymować, bo każda sierść musi się odnawiać, ale wystarczy to zrobić trzy razy w roku. Z trymowaniem takiej sierści uporamy się bardzo szybko. Pies z szorstkim owłosieniem ma twardy włos, przylegający do ciała a poznajemy go po tym, że jeśli przejedziemy ręką pod włos, natychmiast sprężyście wraca na swoje miejsce. Przy tym typie owłosienia brwi i broda są mniej okazałe, ale systematycznym trymowaniem można pobudzić je do wzrostu. Nie należy się tego obawiać, włos w tych miejscach odrasta wprawdzie wolniej i na poprawę trzeba czekać około sześciu miesięcy, ale efekt jest znakomity. Trzeba to wziąć pod uwagę przy planowaniu wystaw.


Trymowanie głowy



Włos na czaszce i policzkach powinien być wytrymowany tak, żeby sierść przylegała i podkreślała linię głowy. Można to zrobić nożykiem trymerskim, ale włos długi, jaśniejszy, o odmiennej strukturze najlepiej wyskubać palcami. Sierść na uszach musi być bardzo krótka, przylegająca i nie może wystawać poza obrys małżowiny usznej. Sierść zarastająca wejście do kanału słuchowego musi być usunięta. Brwi powinny zostać krzaczaste, jeśli jednak są tak obfite, że się zawijają, można je odrobinę skrócić. Nie mogą przesłaniać oczu. Broda i wąsy również powinny pozostać naturalne. Jeśli są dostatecznie długie, można je przyciąć tak, żeby nadać kufie kwadratowy kształt (patrz prawe zdjęcie). Grzbiet nosa trymujemy na płasko, sierść w tym miejscu powinna rozkładać się na obie strony.


Trymowanie tułowia


Zaczynamy jak zawsze od wyszczotkowania sierści twardą włosianą szczotką, żeby usunąć jak najwięcej martwego włosa. Następnie usuwamy trymerem cały martwy, miękki i lokowaty włos począwszy od potylicy aż do nasady ogona, a także po bokach. Jeśli tego miękkiego włosa jest bardzo dużo, to znaczy, że trzeba rozpocząć wspomniane już mozolne wypracowywanie sierści. W tym przypadku trymowanie powinno być bardziej radykalne, żeby pobudzić twardy włos do wzrostu.

Włos na brzuchu powinien być pozbawiony odstajacych włosków a pędzel na siusiaku bardzo ostrożnie obcięty, bo zasychajacy na nim mocz bywa źródłem mało eleganckiego zapachu.

Przy poprawnej, szorstkiej sierści trymujemy dyskretnie, bez zbędnej przesady, tylko te włoski, które rzeczywiście muszą być usunięte. Sierść musi zachować swój rustykalny charakter, ale szta jamnika nie może być rozwichrzona i kosmata. Ogon także trymujemy, podobnie jak tułów nie może być kosmaty ani tym bardziej zakończony frędzlą. Trzeba go również dość krótko wytrymować i nadać mu ładny, zwężający się w kierunku czubka kształt.
                                                                             


Trymowanie kończyn
                                                                                                                                                      

Kończyny trymujemy na całej długości tak, żeby sierść była równa i wyeaźnie podkreślała poprawność kątowania. Sierść między palcami wycinamy, a na wierzchu łapki podczesujemy grzebieniem w górę i wyrównujemy ją nożyczkami degażującymi. Na zakończenie, na dole przycinamy włos na okrągło wokół łapki, żeby nie kładł się na podłodze.  

W przeciwieństwie do jamników: gładkowłosego i długowłosego, jamnika o szorstkim owłosieniu bezpośrednio przed wystawą się nie kąpie, można go natomiast wyczyścić przy pomocy pudru, co niestety przy bardzo zabrudzonej sierści może nie dać satysfakcjonujacego efektu.

W takiej sytuacji nie ma wyjścia i trzeba psa wykąpać, zróbmy to jednak przynajmniej dwa tygodnie przed wystawą, specjalnym szamponem dla szorstkiej sierści, który nie zmiękczy włosa. Ponadto nie nakładajmy tym razem odżywki, która też odrobinę zmiękcza. Po takiej kąpieli sierść do wystawy z pewnością zdoła odzyskać prawidłową teksturę.


Dotyczy wszystkich jamników


Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć, co u jamników zdarza się niestety bardzo często. Pominąwszy bardzo szkodliwe przeciążenie kręgosłupa i stawów, nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancką sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, pies na wystawie musi mieć biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.



Przed wejściem na ring

Aline VEDEL

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring starannie ją wyszczotkujemy i spryskamy odżywką nabłyszczającą. U psa gładkowłosego możemy dla nadania połysku przetrzeć sierść miękką szmatką lub irchą.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.