Glen of Imaal terrier

Wybierz inną rasę
 


Zgodnie ze wzorcem

Glen of Imaal terrier ma średniej długości sierść, składającą się z szorstkiego włosa okrywowego podszytego miękkim, gęstym podszerstkiem.

Umaszczenie:
  • pręgowane niebieskie, ale nie z nalotem czerni
  • pszeniczne od tonacji jasnych do złotorudego przesiania,
Szczenięta rodzą się stosownie do typu umaszczenia niebieskie, pszeniczne i rudawe. Te o jaśniejszej barwie sierści mają zwykle atramentowo niebieską maskę. Wzdłuż grzbietu, na uszach i na ogonie może występować niebieska pręga. Ciemniejsze znaczenia z wiekiem jaśnieją.

Pielęgnacja sierści

Glen jest psem szorstkowłosym, utrzymanie jego owłosienia w dobrej kondycji wymaga regularnego trymowania i szczotkowania nawet wtedy, kiedy pies nie jest wystawiany. Usuwanie martwej sierści jest w tym przypadku niezbędne nie tylko dla urody, ale przede wszystkim dla utrzymania sierści w porządku i dobrej kondycji.

Jeśli chodzi o wystawy, wzorzec precyzuje, że włos „może być korygowany tak, by pies wyglądał korzystniej”, co daje właścicielowi dość dużą swobodę w przygotowaniu go do pokazu. Oznacza to, że wystawca może przeprowadzić różne zabiegi pielęgnacyjne mające na celu podkreślenie walorów anatomii psa, ale przy zachowaniu charakterystycznego dla rasy wyglądu. Gleen powinien zatem wyglądać elegancko, ale nie może być wystylizowany.

Szczotkowanie

Szczotkowanie jest dla tej rasy podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym, pozwala na bieżąco usuwać martwy włos i przyspiesza odnawianie szaty. Dlatego też psa trzeba szczotkować dwa razy w tygodniu dobrą włosianą szczotką, a na zakończenie przeczesać średnio gęstym grzebieniem. Nadmiar podszerstka usuwamy przy pomocy metalowej szczotki tzw. pudlówki. Podszerstek musi być bardzo dokładnie rozczesany aż do skóry, bo jeśli jest zbity utrudnia jej wentylację i może być przyczyną powstania stanów zapalnych.

Pamiętajmy o zasadzie, że nigdy nie wolno szczotkować „na sucho”, bo włos się elektryzuje i łamie. Przy każdym szczotkowaniu trzeba spryskać sierść odpowiednią odżywką działającą antystatycznie i ułatwiającą rozczesywanie. Dla psów szorstkowłosych najlepiej nadaje się odżywka, która nie zawiera olejków i nie spowoduje zmiękczenia sierści.

Kąpiel

Przed kąpielą sierść psa trzeba zawsze bardzo dokładnie rozczesać i usunąć wszystkie ewentualne supły, bo pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i trudno je będzie rozplątać. Jeśli mamy w planie trymowanie, również trzeba je zrobić przed kąpielą, ponieważ włos po kąpieli jest bardziej śliski i trudniej go uchwycić. Podobnie jak wszystkie psy szorstkowłose glena kąpie się niezbyt często, przeważnie raz na 2 - 3 miesiące. Jeśli pies ma prawidłową strukturę sierści, woda nie powinna jej zmiękczyć zwłaszcza, jeśli do jego kąpieli użyjemy specjalnego szamponu przeznaczonego do pielęgnacji szorstkiego owłosienia. Jeśli sierść jest spłowiała, do pierwszego mycia można zastosować szampon intensyfikujący barwę.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie, odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo po pewnym czasie traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2 -3 minuty balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po dokładnym osuszeniu sierści ręcznikiem spryskujemy ją odżywką w aerozolu (tą samą, której używamy do szczotkowania) i dosuszamy niezbyt gorącą suszarką.

Uwaga: przed wystawą wyjątkowo nie nakładamy odżywki, bo odrobinę zmiękcza włos. Zdarzają się psy, które z natury mają miękką sierść, wtedy włos bardziej sie brudzi i wymaga częstszego mycia. W tym przypadku bardziej wskazane są odżywki nawilżające, z bardzo niewielką zawartością olejków. Przy poprzedzających wystawę kąpielach trzeba zaobserwować po ilu dniach od mycia sierść prezentuje się najlepiej. Jest to sprawa bardzo indywidualna, czasem może to być kilka dni, a czasem nawet dwa tygodnie.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel nie jest wskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna mało elegancko wyglądać i pachnieć, można odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i schludny.

Do wyczyszczenia sierści na sucho można użyć również specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy.

Trymowanie


Glen nie linieje, sam więc sierści nie gubi. Martwe włosy obumierają, obok nich wyrastają następne, a potem jeszcze następne. Sierść przy skórze staje się coraz bardziej zbita, wskutek czego skóra jest słabo wentylowana, co może prowadzić do powstania różnego rodzaju problemów dermatologicznych. Dlatego też martwy włos musi być regularnie usuwany, również u tych psów, które nie są wystawiane. Bez trymowania pies nie będzie miał ani prawidłowej struktury sierści ani prawidłowego koloru. Przy strzyżeniu maszynką lub nożyczkami włos jest jedynie skracany, natomiast obumarłe cebulki włosowe pozostają na swoim miejscu, w mieszkach włosowych i blokują wyrastanie nowego owłosienia. Sierść staje się coraz słabsza, matowa, traci prawidłową strukturę, jest miękka, często poskręcana, pogarsza się kolor. Wynika stąd wniosek, że tylko regularne trymowanie gwarantuje utrzymanie szorstkiej sierści w dobrej kondycji. To jest nie tylko kwestia wyglądu, ale również zdrowia.

Trymowanie zaczynamy w wieku około 3-4 miesięcy w momencie, kiedy zauważymy, że uchwycony palcami włos da się bez trudu wyskubać. Zaczynamy od grzbietu, kilka tygodni później trymujemy szyję, łopatki i uda. Te części ciała są bardziej wrażliwe niż grzbiet, dlatego trzeba je trymować bardzo delikatnie i z dużym wyczuciem. To pierwsze trymowanie jest najtrudniejsze, najbardziej pracochłonne, ale i najważniejsze, bo to ono decyduje o późniejszej jakości szaty. Każde następne trymowanie będzie łatwiejsze, wystarczy poświęcić na nie godzinę - dwie w miesiącu. Jeśli przestaniemy trymować, sierść ponownie stanie się miękka i trud pójdzie na marne, bo trzeba ją będzie na nowo wypracowywać.

W wieku około 8-9 miesięcy pojawia się dorosła sierść. Jest to moment, w którym cały młodzieńczy martwy włos musi być usunięty. Łatwo go poznać, bo jest jaśniejszy i bez problemu daje się wyskubać palcami. Dorosła sierść, jaka na jego miejsce wyrośnie ma zupełnie inną strukturę, jest łatwiejsza do utrzymania w porządku, jeśli oczywiście będzie regularnie, raz na 3-4 miesiące trymowana.


Przystępując do trymowania trzeba zdecydować, który włos nadaje się do usunięcia. Sierść w uproszeniu wygląda tak jak na powyższym szkicu który pokazuje, że trymujemy tylko ten włos, którego końce znajdują się w obszarze „A”. Włos średniej długości, który znajduje się w obszarze „B” nie dojrzał jeszcze do trymowania. Zostawiamy go więc tak długo, aż podrośnie na tyle, żeby znalazł się w obszarze „A” i nadawał się do trymowania. Zanim to nastąpi na jego miejsce pojawi się nowy. I tak w kółko. 

Uwaga: podszestka się nie trymuje, ten który obumiera, lub jego nadmiar zostanie usunięty przy szczotkowaniu włosianą lub metalową szczotką. 
 


Poprawnie wykonane trymowanie powinno być bezbolesne, wszystko zależy od odpowiedniego uchwycenia włosa. Przede wszystkim należy usuwać po kilka włosków bardzo pilnując, żeby razem z nimi nie wyskubywać tych, które trzymają się mocno i jeszcze nie powinny być usunięte. Kiedy już wiadomo, który włos powinien być wyskubany, lewą ręką przytrzymujemy pasemko włosów między palcami w takim miejscu, żeby powyżej palców znalazł się tylko włos przeznaczony do trymowania. Prawą ręką chwytamy po kilka włosków i zdecydowanym ruchem pociągamy je zawsze zgodnie z kierunkiem wzrostu, czyli od szyi do ogona, a po bokach od góry do dołu. Trymować trzeba według określonego planu, miejsce przy miejscu, nic nie pomijając, żeby sierść po odrośnięciu była idealnie równa. Jesli trymujemy na raty, to róbmy to symetrycznie, w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że coś możemy pominąć i szata psa z jednej strony będzie wyglądała inaczej niż z drugiej. 


Wszystkich początkujących namawiam do trymowania palcami, operowanie trymerem wymaga pewnej wprawy, bo łatwo zamiast wyciągnąć cały włos, przyciąć jego wierzchołek. Posypanie palców pudrem do trymowania, albo nałożenie specjalnych gumowych paluszków ułatwia uchwycenie końcówki włosa.


Jeśli ktoś ma wprawę może oczywiście trymować nożykiem pamiętając o tym, że trymuje się zawsze z kierunkiem włosa. Zasada jest taka sama jak przy trymowaniu palcami: usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości. Przy trymowaniu nożykiem zawsze istnieje ryzyko, że utniemy włos zamiast go usunąć. Trzeba bardzo uważać, by tak się nie stało, nasze działanie mija się wówczas z celem, bo martwy włos, tyle że krótszy, pozostał na swoim miejscu.

Do trymowania potrzebne są dwa trymery: drobny do głowy i wszędzie tam, gdzie sierść jest delikatniejsza i krótsza, grubszy do grzbietu i boków. Przy trymowaniu palcami bardzo wygodne są specjalne naparstki lub lateksowe paluszki, które ułatwiają uchwycenie włosa. Każdy musi wypróbować, co jest dla niego najwygodniejsze. Nie ma najmniejszego znaczenia, czym się posługujemy, ważne żeby pies był trymowany. Bez tego problemy skórne będziemy mieć jak w banku. A jeśli pies zaczyna się drapać i wygryzać nad ogonem, to znaczy, że już je mamy.

Dzięki prawidłowemu trymowaniu pies będzie miał mocną, zdrową sierść i to jest najważniejsze. Natomiast przygotowanie psa do wystawy polega na tym, żeby przy pomocy odpowiednich, często w każdym miejscu innych zabiegów groomerskich, maksymalnie zbliżyć jego wygląd do wzorca rasy. Co nie znaczy, że nie warto się o to pokusić również wtedy, kiedy pies nie uczestniczy w wystawach, tylko jest przyjacielem rodziny.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.



Best Of Breed World Winner, Germany Photo: R.B.T. International

 

Jeśli zamierzamy psa wystawiać, pierwsze trymowanie powinno mieć miejsce między 3 a 4 miesiącem życia. Trzeba psa powoli do niego przyzwyczajać, z początku zabiegi pielęgnacyjne nie powinny trwać więcej niż 10 minut i odbywać się zawsze wtedy, kiedy pies jest wybiegany i zmęczony zabawą. Najtrudniejszy jest okres wymiany włosa szczenięcego na dorosły, po przejściu tego niewdzięcznego okresu wystarczy psa trymować już tylko raz na trzy miesiące. 

Glen ma bardzo trudne do pielęgnacji, nietypowe owłosienie, jeśli rozchyli się odrośniętą sierść widać wyraźnie, że przy skórze włos jest prawie biały. Cały kolor skupia się na długości około 3 cm przy końcach włosa i nie pokrywa więcej niż połowę jego długości. To powoduje, że jeśli chcemy mieć dobry szorstki włos o prawidłowym kolorze, trzeba psa trzeba bardzo regularnie trymować.


 
Mamy trzy metody trymowania
  • Trymowanie całkowite, które ma miejsce wtedy, gdy włos jest długi, przerośnięty i cały włos okrywowy aż do puszystego podszerstka musi zostać wytrymowany. Jeśli pies nie ma zbyt dużo podszerstka, może po takiej operacji być praktycznie łysy. Dopiero po upływie 10 - 12 tygodni wróci do normalnego owłosienia. Na zdjęciu widać odrastający włos okrywowy, który zakrywa już podszerstek. To nie jest jeszcze jego ostateczna długość, ale jak podrośnie, będzie wyglądał wspaniale. 
  • Trymowanie partiami, według ściśle opracowanego harmonogramu. Ma to miejsce wtedy, kiedy pies jest szykowany na bardzo ważną wystawę i w tym dniu musi być w szczytowej formie. Poszczególne partie włosów odrastają w różnym tempie, ale na ten konkretny dzień muszą być w sam raz i stworzyć piękną, wystawową szatę. Nie jest to łatwe, ale przy pewnym doświadczeniu możemy ją optymalnie przygotować na konkretny dzień.                                                                                                                                                    
  • Trymowanie w systemie ciągłym. Wymaga to „podtrymowywania” sierści przynajmniej raz na tydzień. W ten sposób mamy zawsze warstwę nowego włosa okrywowego i pies zawsze wygląda schludnie. U wystawowego psa można w ten sposób zapewnić sobie możliwość wystawiania go przez kilka miesięcy, ale potem dla odbudowania sierści trzeba ją dość mocno wytrymować i pozostawić do odrośnięcia. Na zdjęciu poniżej widać w dolnej części sierść podtrymowaną, a w górnej jeszcze przed tym zabiegiem. Można zobaczyć, że mimo usunięcia części owłosienia, przy skórze pojawia się już nowe. Trzeba to robić powoli, z wyczuciem, żeby struktura sierści i jej kolor były w każdym miejscu takie same.

 
Jeśli pies był prawidłowo trymowany, powinien mieć przed wystawą poprawną, w sam raz odrośniętą sierść. Jest to bardzo ważne, bo ze względu na to, że włos glena ma u nasady inny kolor niż na końcach, jakikolwiek większy retusz przy pomocy nożyczek jest bardzo ryzykowny, bo na sierści psa mogą pojawić się jaśniejsze plamy. Po dokładnym wyszczotkowaniu sierści możemy jedynie bardzo delikatnie wyrównać degażówkami włos na przedpiersiu i pod klatką piersiową. Dokładniej trzeba natomiast zająć się uporządkowaniem owłosienia na uszach, nogach i na ogonie.

Uszy

Uszy nadają glenowi charakterystyczny wygląd. Nie powinien mieć na nich długich, opadających kosmyków. Dlatego sierść na małżowinie usznej powinna być skrócona, ale nie do samej skóry. Włos wychodzący poza małżowinę uszną trzeba wyrównać nożyczkami degażującymi. W ostateczności można go również ściąć maszynką, ale wygląd będzie mniej naturalny i włos szybciej odrośnie. Odstające kępki u nasady ucha delikatnie wyrównujemy.

Kończyny

Włos na nogach powinien być dość krótko przycięty i wyrównany. Sierść między opuszkami wycinamy bardzo ostrożnie nożyczkami o zaokrąglonych końcach a te, które wystają prostymi nożyczkami. Czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem. Na zakończenie wyrównujemy nożyczkami włos wokół łapki, żeby wyglądała na małą i zwartą.

Ogon

Ogon powinien być wytrymowany w kształcie stożka. Nie osiągniemy tego ścinając włos maszynką, ponieważ do właściwego wyglądu potrzebna jest objętość, którą możemy uzyskać tylko dzięki trymowaniu. Ogon ścinany maszynką będzie z czasem coraz cieńszy, ponieważ sporo włosów obumiera, a bez trymowania na ich miejsce nie wyrastają nowe. Włos w tym miejscu musi być trymowany nie tylko po to, żeby utrzymać właściwy kształt ogona, ale również po to, żeby zapewnić zdrowie skórze, co jest tym ważniejsze, że ogon jest u glena jednym z miejsc szczególnie podatnych na alergie i problemy skórne.

Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy sierść na całym ciele i dla podkreślenia linii oraz dodania psu elegancji wyrównujemy degażówkami wszystkie wystające i psujące linię pojedyncze włoski.


Warto zwrócić uwagę na konieczność zachowania wzorcowej sylwetki glen of Imaal teriera, który na skutek niewielkich błędów może stracić charakterystyczne cechy swojej rasy i upodobnić się do dandie dinmond teriera. Chodzi tu przede wszystkim o głowę, która u glena jest płaska i nie może mieć typowego dla dandie kasku. Na tułowiu sierść glena jest wyraźnie krótsza od tej jaką ma dandie i bardziej „przy ciele” Nie wolno więc ulec pokusie pozostawienia glenowi efektownej sukienki, nawet jeśli ja ma, bo straci to, co dla psa rasowego najważniejsze – charakterystyczną, typową dla rasy sylwetkę. Szkice wyraźnie pokazują różnice między przedstawicielami obu tych ras.


Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Jeśli pies ma zbyt miękki włos, co niestety dość często się zdarza, można w przeddzień wystawy usztywnić jego sierść przy pomocy pudru. Ten zabieg w razie potrzeby można powtórzyć rano, w dniu wystawy. Wówczas przed wejściem na ring zamiast odżywką nablyszczającą spryskujemy sierść specjalnym niewidocznym lakierem, przy jego pomocy można również zdyscyplinować niesfornie odstające włoski.

Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie pobrudził sobie sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.