Mastiff pirenejski

Wybierz inną rasę



 

Zgodnie ze wzorcem

Mastiff pirenejski ma gęstą, grubą i szorstką w dotyku, ale nie wełnistą sierść. W środkowej górnej części ciała powinna mieć około 6-9 cm długości. Na łopatkach, szyi i podbrzuszu sierść jest nieco dłuższa, jeszcze dłuższa na tylnej stronie kończyn, a najdłuższa i najmniej sztywna na ogonie. Włosy tworzące pióro nie powinny być tak szorstkie jak na tułowiu.

Umaszczenie: białe z intensywnie złotożółtymi, brązowymi, czarnymi, srebrnymi, jasnobeżowymi, koloru piasku lub marmurkowo złocistymi lub szarymi znaczeniami na głowie i mocno zaznaczoną ciemną maską. Bardzo często na tułowiu występują drobne znaczenia w tym samym kolorze, co na głowie. Na uszach zawsze łaty. Koniec ogona i dolna część kończyn powinny być zawsze białe. Maska dobrze odgraniczona. Wyraźne odgraniczenie plam jest zaletą. Granice między kolorami powinny być wyraźnie zaznaczone. Tricolory i psy o umaszczeniu całkowicie białym nie są pożądane, podobnie jak żółtawy odcień barwy zasadniczej.

Pielęgnacja sierści

Mastiff pirenejski wymaga niezbyt skomplikowanej, ale bardzo systematycznej pielęgnacji, ponieważ jego sierść łatwo się filcuje. Jeśli nie jest odpowiednio często szczotkowana, podszerstek zbija się w jeden wielki filc, którego po pewnym czasie nie da się już rozczesać. W takim przypadku pozostaje jedynie ostrzyc psa aż do skóry i czekać aż sierść odrośnie.


Szczotkowanie

Pierwsze szczotkowanie powinno mieć miejsce, kiedy szczenię skończy dwa miesiące. Najlepiej zrobić to na leżąco, kiedy pies jest wybiegany i zmęczony. Jeśli wykażemy odpowiednio dużo cierpliwości a na zakończenie nagrodzimy go smakołykiem, jest duża szansa, że nie tylko szczotkowanie zaakceptuje, ale nawet je polubi.

Sierść pirenejczyka szczotkuje się 1-2 razy w tygodniu twardą, niezbyt gęstą włosianą szczotką, o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która ma tę zaletę, że bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Pamiętajmy, że nigdy nie powinno się szczotkować na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem sierść trzeba zawsze spryskać odpowiednią odżywką, która działa antystatycznie i ułatwia rozczesywanie. Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne jest specjalne obrotowe zgrzebło, które go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem a pozostałe kępki porozcinanego owłosienia dokładnie wyczesać metalowym grzebieniem.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i dużo przebywa na dworze linieje dwa razy do roku, za to bardzo intensywnie. Jeśli w tym czasie jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Można uznać, że pies jest dobrze wyszczotkowany, jeśli w po rozchyleniu sierści w każdym miejscu bez trudu możemy zobaczyć skórę. Odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wypadającego włosa nie da się uratować, bo jest już martwy i jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią - linienie.

Jeśli pies żyje w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl zostaje zakłócony, linienie przebiega mniej gwałtownie za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że jeśli nie chcemy, by kępki włosa fruwały po całym mieszkaniu, trzeba go często szczotkować i na bieżąco usuwać martwe owłosienie. Jeśli będziemy to robić systematycznie i poświęcimy na to dwa razy w tygodniu po 15 - 20 minut, utrzymanie sierści w nienagannym stanie nie powinno być problemem.


Kąpiel

Przed kąpielą pies powinien być zawsze bardzo dokładnie rozczesany, bo wszystkie supły pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i nie dadzą się już rozplątać. Mastiffa pirenejskiego kąpie się nie częściej niż raz na dwa - trzy miesiące. Pies ma bardzo gęste owłosienie, dlatego przy myciu trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie sierści ręką w miejscu, na które kierujemy strumień wody bardzo ułatwia jej równomierne zmoczenie. Woda lepiej przenika sierść, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, Ta sama zasada obowiązuje przy płukaniu po umyciu, wylewana z dużej odległości woda ma tendencję do odbijania się od sierści i spieniania resztek szamponu.

Do kąpieli używamy szampony pielęgnacyjne lub specjalistyczne dostosowane do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący, jeśli barwa podstawowa jest przyżółcona lub zszarzała szampon intensyfikujący biel. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje. Poza tym zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można dłużej przechowywać, bo traci właściwości myjące. Po kąpieli i dokładnym wypłukaniu sierści bardzo wskazane jest użycie balsamu-odżywki, która wzmacnia i uelastycznia włos oraz bardzo skutecznie zapobiega filcowaniu się sierści. Pozostawiamy ją na 3-5 minut i dokładnie spłukujemy. Jeśli pies ma ochotę wytrzepać się z wody zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając. Przedtem trzeba dobrze odcisnąć sierść ręcznikiem, a dopiero potem pozwolić psu na wytrzepanie.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie osuszyć ją przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozczesujemy ją z włosem i pod włos. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną przyjemnością. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien się kłaść dopóki jego sierść jest jeszcze wilgotna lub jeszcze ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.



Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeża i przywraca miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą lub drucianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Można również wyczyścić sierść przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Spryskujemy sierść dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby go równomiernie rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta a na dodatek bardzo puszysta.

Problemy

  • Supły - największym problemem w pielęgnacji mastiffa pirenejskiego jest plątanie i filcowanie się sierści. Najtrudniejszy okres to wymiana sierści młodzieńczej na dorosłą, kiedy to nieprawdopodobnie się filcuje. Ten okres trzeba przetrwać szczotkując psa niemal codziennie, a potem już będzie łatwiej. Jeśli będziemy regularnie psa kąpać i szczotkować stosując odpowiednie środki pielęgnacyjne (zawsze balsam po kąpieli i zawsze odżywka do szczotkowania) nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści. Najbardziej skłonne do filcowania miejsca to: za uszami, pod pachami, na brzuchu, u nasady ogona i na frędzlach tylnych łap. Czasem najwygodniej rozczesywać te miejsca na leżąco, ale ostatnie pociągnięcia szczotką trzeba wykonać już na stojąco. 
  • Przesuszenie sierści - po mocno nasłonecznionym lecie, po zimie, chorobach i zawsze wtedy, kiedy włos zaczyna być suchy, matowy i odstający potrzebna jest odpowiednia kuracja regenerująca, która pozwoli przywrócić sierści idealną kondycję. Więcej na ten temat w zakładce Problemy z sierścią - przesuszenie.


Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




Przygotowanie do wystaw zaczynamy od bardzo dokładnego wyszczotkowania sierści i usunięcia resztek martwego włosa, który powoduje, że sierść wydaje się zszarzała i matowa. Przy pomocy degażówek ścinamy odstający włos u nasady uszu, trymerem ściągamy nadmiar włosa z małżowiny usznej i wyrównujemy jej brzegi nożyczkakami. Dokładnie wyczesujemy i wyrównujemy włos z tyłu kończyn, pod klatką piersiową i brzuchem. Wyciągamy poziomo ogon, wyczesujemy go i wyrównujemy wystające włosy. Jeśli w niektórych miejscach jest za dużo sierści, co powoduje, że sylwetka psa staje się zbyt ciężka, trzeba go delikatnie przerzedzić dwustronnymi nożyczkami degażującymi lub trymerem hakowym.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być na tyle krótkie, żeby nie dotykały podłogi. Jeśli trzeba je obciąć, najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem. Włos na wierzchu łapy podczesujemy w górę i ścinamy go tak, żeby łapa była mała i zwarta. Sierść porastająca łapę nie może kłaść się na ziemi. Włos z tylnej strony łapy wyczesujemy do tyłu i wyrównujemy degażówkami.


Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo wtedy sierść będzie błyszcząca i puszysta, ale warto to zrobić na tyle wcześnie, żeby zdążyła się ładnie ułożyć. Przy poprzednich kąpielach trzeba zaobserwować, po ilu dniach od mycia najlepiej się prezentuje. Jeśli któryś z kolorów nie jest dostatecznie wyrazisty można zastosować szampon intensyfikujący barwę. Przy poprawianiu czerni trzeba jednak zachować dużą ostrożność, ponieważ niektóre szampony intensyfikujące ten kolor działają trochę jak farba (np. Ring 5 Black aut shampoo). Doskonale nadają się dla sierści jednolicie czarnej, natomiast u psa z przewagą białej sierści istnieje duże, graniczące z pewnością ryzyko, że stanie się ona brudno szara. Są szampony działające wybiórczo na pigment, przy których takiego ryzyka nie ma. Po kąpieli nakładamy balsam, żeby sierść była błyszcząca i ładnie się układała. Spłukujemy go, odciskamy sierść ręcznikami i suszymy szczotkując ją cały czas z włosem i pod włos, aż do wyschnięcia. Chodzi o to, żeby maksymalnie zwiększyć jej objętość. Bezpośrednio po wysuszeniu pies nie powinien się położyć, sierść musi odparować, w przeciwnym razie spłaszczy się i pozagniata.

W przeddzień wystawy szczotkujemy psa i ewentualnie robimy ostatni retusz. Jeśli biała sierść nie jest dostatecznie kontrastowa, można ją rozjaśnić spryskując białym pudrem w aerozolu. Wskazówki na ten temat znajdują się w zakładce Wystawy - jak poprawić urodę - poprawianie koloru.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, pies na wystawie musi mieć biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.


Champion La Gran Perla Iberico


Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring delikatnie spryskamy ją odżywką nabłyszczającą. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pod włos i lekko spryskujemy lakierem. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał.

Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwa sierści ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby móc w każdej chwili przeczesać i uporządkować sierść.

Uwaga: psy o luźnych faflach lubią się ślinić. Warto mieć przy sobie lekko zwilżoną frottową szmatkę, którą w razie potrzeby będziemy mogli psa wytrzeć. Przed wejściem na ring nie dawajmy mu ani jedzenia, ani wody, bo to, co zostanie w faflach będzie usiłował na ringu wytrzepać. Wystawa to konkurs piękności a zaśliniony pies, choćby najpiękniej zbudowany, z pewnością zachwytu nie wzbudzi.

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.