Wyżeł włoski szorstkowłosy

Wybierz inną rasę


Zgodnie ze wzorcem 


 
Wyżeł włoski szorstkowłosy zwany również spinone italiano ma szorstką, grubą, sztywną, przylegającą do ciała sierść o długości 4-6 cm na tułowiu, krótszą na nogach. Bez podszerstka. Na głowie włos dłuższy, nastroszony, tworzy łukowate brwi oraz brodę i wąsy.

Umaszczenie: białe w pomarańczowe lub brązowe łaty lub białe jednolicie nakrapiane pomarańczowo lub kasztanowo.

Pielęgnacja sierści

Z wyżłem włoskim jest ten sam problem, co z wszystkimi psami szorstkowłosymi, nie można zrezygnować z regularnej pielęgnacji nawet wtedy, kiedy pies nie jest wystawiany. Jego sierść wymaga trymowania 3-4 razy w ciągu roku, w przeciwnym razie pies straci charakterystyczne dla rasy szorstkie owłosienie. Sierść stanie się miękka, zszarzała a ze względu na zalegający martwy włos wentylacja skóry będzie na tyle utrudniona, że mogą pojawić się problemy dermatologiczne.


Szczotkowanie

Wyżeł włoski szorstkowłosy nie linieje co powoduje, że najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym dla tej rasy jest systematyczne szczotkowanie i usuwanie w ten sposób na bieżąco martwej sierści i podszerstka.

Do tego celu potrzebne będą:
  • Szczotka włosiana z naturalnego, dość twardego włosia do rozczesywania, usuwania resztek podszerstka i modelowania sierści.
  • Szczotka druciana, do szczotkowania wszędzie tam, gdzie włos jest dłuższy 
  • Grzebień o średnio gęstym rozstawie zębów do wyczesywania resztek martwego włosa, zwłaszcza po trymowaniu. Często dużo więcej martwej sierści można usunąć gęstym grzebieniem niż metalową szczotką. Dotyczy to przede wszystkim tułowia.
Psa szczotkujemy dwa razy w tygodniu pamiętając o zasadzie, że nigdy nie wolno szczotkować „na sucho”, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem trzeba spryskać sierść odpowiednią odżywką działającą antystatycznie i ułatwiającą rozczesywanie. Dla psów szorstkowłosych najlepiej nadaje się odżywka, która nie zawiera olejków i nie spowoduje zmiękczenia sierści.


Kąpiel

Podobnie jak inne psy szorstkowłose, wyżła włoskiego kąpie się raczej rzadko, 3-4 razy w roku. Jeśli ma prawidłową strukturę szaty, brud nie przylega do niej zbyt łatwo. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Przed kąpielą wyczesujemy martwy włos gęstym metalowym grzebieniem. Psa kąpiemy zawsze dwukrotnie, odpowiednio rozcieńczonym szamponem, który nie zmiękcza włosa, a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dokładnie umytą i wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-3 minuty balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy i ponownie osuszamy psa ręcznikami. W lecie może doschnąć na świeżym powietrzu, w chłodne dni trzeba go dosuszyć niezbyt gorącą suszarką. Podczas suszenia spryskujemy sierść specjalną odżywką w aerozolu, która nie zmiękczy włosa i szczotkujemy ją żeby się ładnie ułożyła.

Czystość bez kąpieli

Ponieważ psów szorstkowłosych nie kąpie się zbyt często, pojawia się czasem potrzeba przywrócenia czystości bez użycia wody. Najlepiej naciągnąć warstwę waty na dość twardą włosianą szczotkę, zwilżyć ją specjalnym lotionem i wyszczotkować sierść zmieniając zabrudzoną watę na nową tak długo, aż nie będzie na niej śladów brudu.

Szorstką sierść można również wyczyścić na sucho przy pomocy pudrów. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Odchylamy ją ręką warstwa po warstwie i spryskujemy dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20-25 cm. Następnie lekko masujemy, żeby lepiej rozprowadzić puder i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i bardziej obfita.


Trymowanie

Wyżeł włoski wymaga regularnego trymowania nawet wtedy, kiedy nie jest wystawiany. Trzeba to robić z dużym wyczuciem i usuwać martwy włos w taki sposób, żeby pies nie stracił charakterystycznego dla rasy wyglądu. Ze względu na szczególny rodzaj owłosienia najlepiej wyskubywać martwy włos palcami, na które dla łatwiejszego uchwycenia możemy nałożyć specjalne naparstki, paluszki, lub po prostu posypać je odpowiednim pudrem do trymowania. Trymowanie palcami jest bezpieczniejsze, bo nie ma możliwości przycięcia włosa.

Pierwszy raz trymujemy psa w wieku około czterech miesięcy, potem regularnie, co 3 - 4 miesiące a psy wystawowe nawet częściej. Martwy włos, który jest gotowy do usunięcia łatwo poznać, jest odstający, suchy i matowy. Nie ma ryzyka wyrwania zdrowego włosa, bo trzyma się mocno w przeciwieństwie do martwego, który bez problemu i bezboleśnie można usunąć palcami. Jeśli poskubiemy sierść i włos zostaje nam w palcach, pies jest gotowy do trymowania. Przed tym zabiegiem sierść powinna być bardzo dokładnie wyszczotkowana, wyczesana metalowym grzebieniem i wszystkie supły usunięte. Kolejność miejsc, które trymujemy nie jest ważna, ale najlepiej robić to po kolei, symetrycznie, nie ma wtedy ryzyka, że pies z każdej strony będzie wyglądał inaczej.


Trymuje się włos okrywowy. Przystępując do trymowania, trzeba zdecydować, który włos nadaje się do usunięcia. Szorstka sierść w uproszeniu wygląda tak jak na szkicu, który pokazuje, że trymujemy tylko ten włos, którego końce znajdują się w obszarze „A”. Ten, który znajduje się w obszarze „B” zostawiamy tak długo, aż podrośnie na tyle, żeby znalazł się w obszarze „A” i nadawał się do trymowania. Zanim to nastąpi na jego miejsce pojawi się nowy. I tak w kółko zawsze mamy włos na różnym etapie wzrostu, dzięki czemu pies nigdy nie jest pozbawiony okrywowej warstwy sierści tak, jak to bywa przy stosowanym czasem radykalnym trymowaniu, po którym zostaje tylko podszerstek.




Poprawnie wykonane trymowanie powinno być bezbolesne, wszystko zależy od odpowiedniego uchwycenia włosa. Przede wszystkim należy usuwać po kilka włosków, bardzo pilnując, żeby razem z nimi nie wyskubać tych, które trzymają się mocno i jeszcze nie powinny być usunięte. Lewą ręką przytrzymujemy pasemko włosów między palcami w takim miejscu, żeby powyżej palców znalazły się tylko włosy przeznaczone do trymowania. Prawą pociągamy wystający włos, zawsze zgodnie z kierunkiem jego wzrostu, czyli od szyi do ogona, a po bokach od góry do dołu. Posypanie palców pudrem do trymowania, albo nałożenie specjalnych gumowych paluszków bardzo ułatwia uchwycenie końcówki włosa




Jeśli ktoś ma wprawę może oczywiście trymować nożykiem pamiętając o tym, że trymuje się zawsze z kierunkiem włosa. Zasada jest taka sama jak przy trymowaniu palcami: usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości. Przy trymowaniu nożykiem istnieje ryzyko, że utniemy go zamiast go usunąć. Trzeba bardzo uważać, żeby tak się nie stało, wtedy nasze działanie mija się z celem, bo martwy włos tyle że krótszy, pozostał na swoim miejscu.

Pies musi być trymowany, bez trymowania nie będzie miał ani prawidłowej struktury sierści ani prawidłowego koloru. Przy strzyżeniu maszynką lub nożyczkami sierść jest jedynie skracana, natomiast obumarłe cebulki włosowe pozostają na swoim miejscu, w mieszkach włosowych. Obok nich wyrastają następne włosy, a potem jeszcze następne. Sierść staje się coraz słabsza i traci prawidłową strukturę. Jest miękka i często poskręcana, pogarsza się kolor a skóra jest źle wentylowana. Wynika stąd wniosek, że tylko regularne trymowanie gwarantuje utrzymanie sierści w idealnej kondycji. Dotyczy to wszystkich psów tej rasy, nie tylko wystawowych, bo trymowanie jest w tym przypadku niezbędne nie tylko dla urody, ale przede wszystkim dla zdrowia.

Do tego celu potrzebne są dwa trymery: drobny do trymowania głowy i wszędzie tam, gdzie sierść jest delikatna i krótka, grubszy do boków i grzbietu. Bardzo wygodne są również specjalne naparstki lub lateksowe paluszki, które przy trymowaniu palcami ułatwiają uchwycenie włosa. Każdy musi wypróbować, co jest dla niego najwygodniejsze. Nie ma najmniejszego znaczenia, czym się posługujemy, ważne jest żeby pies był trymowany, bez tego problemy skórne będziemy mieć jak w banku. A jeśli pies zaczyna się drapać i wygryzać wzdłuż grzbietu, szczególnie nad ogonem, to znaczy, że już je mamy.

W żadnym wypadku wyżła szorstkowłosego nie wolno strzyc nożyczkami lub maszynką, bo zniszczy to strukturę włosa a jeśli mamy zamiar psa wystawiać, na powrót szaty do wzorcowej kondycji przyjdzie dość długo poczekać. Sierść, która odrośnie po strzyżeniu maszynką będzie miękka, trzeba będzie najpierw poczekać aż odrośnie, potem ją solidnie wytrymować, znowu odczekać i nie jest wykluczone, że dopiero po kilku trymowaniach uda nam się powrócić do jakości szaty sprzed strzyżenia maszynką.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.



Sierść wyżła włoskiego powinna być niezbyt długa, bardzo twarda. Może być kosmata, ale nigdy nie może być kręcona lub wełnista. W praktyce oznacza to, że pies będzie miał poprawną sierść pod warunkiem, że będzie systematycznie trymowany. Bez tego włos stanie się miękki, będzie się zawijał a podszerstek zacznie dominować nad włosem okrywowym.

Zazwyczaj psy dzieli się na trzy kategorie: takie, które nigdy nie zrzucają włosa, takie co zrzucają niewielkie ilości włosa przez cały rok i takie, które linieją obficie dwa razy do roku. Jakkolwiek dziwne może się to wydawać, istnieją spinony, które można zaliczyć do każdej z tych grup. Choć zgodnie ze wzorcem nie powinny zrzucać włosa w przeważającej większości przypadków tak się nie dzieje. Wynika to z doboru psów przy tworzeniu różnych linii hodowlanych tej rasy, uwarunkowań genetycznych, problemów zdrowotnych oraz wpływu środowiska.

Jeśli pies ma być wystawiany pierwsze trymowanie powinno mieć miejsce w wieku około czterech miesięcy a potem być powtarzane regularnie raz na 3-4 miesiące. Wypracowanie szorstkiego owłosienia wymaga czasu i jest podstawą wystawowej szaty. Dopiero kiedy włos ma odpowiednią teksturę możemy zacząć przygotowania do wystawy. Przed trymowaniem sierść musi być zawsze bardzo dokładnie wyczesana najpierw rzadszym a potem gęstym grzebieniem. Ze względu na rustykalny charakter spinona najlepsze efekty można osiągnąć trymując sierść palcami. Pies z twardym przylegającym włosem będzie potrzebował tylko niewielkiego trymowania i modelowania, natomiast przygotowanie do wystawy psa kędzierzawego, o średniej  twardości owłosienia, będzie wymagało nieporównanie więcej pracy.


Głowa

  • Sierść na głowie trymujemy począwszy od górnej linii brwi aż do guza potylicznego. Usuwamy wszystkie zbyt długie i odstające włosy bardzo uważając, żeby nie przesadzić i żeby sierść po tym zabiegu nie stała się całkiem przylegająca i gładka. Według tej samej zasady trymujemy policzki od skroni do kącików warg.
  • Nożyczkami degażującymi lekko skracamy sierść porastającą zewnętrzną stronę małżowiny usznej oraz wyrównujemy włos na jej krawędziach. Usuwamy sierść zarastającą wejście do kanału słuchowego uważając, żeby nie dostała się do jego wnętrza.
  • Wyskubujemy, najlepiej palcami, odstające włosy na kufie, żeby nie zasłaniały oczu. Pamiętajmy o tym, że włos w tym miejscu powinien być dłuższy niż na reszcie głowy.
  • Wyczesujemy i delikatnie wyrównujemy brodę i wąsy w taki sposób, żeby podkreślić charakter głowy. Z owłosieniem w tych miejscach bywa różnie, są psy szczodrze przez naturę wyposażone, u innych niestety zarówno broda jak i wąsy są ledwo widoczne. Żeby pobudzić do wzrostu, można je wytrymować, ale trzeba pamiętać, że w tym miejscu na odrośniecie włosa trzeba czekać około sześciu miesięcy.
  • Brwi dokładnie wyczesujemy i skracamy tak, żeby nie opadały na oczy. Na zakończenie nożykiem trymerskim usuwamy włoski rosnące pod oczami, wygładzenie sierści w tym miejscu powoduje, że oczy są bardziej widoczne i głowa nabiera wyrazu.
  • Przejście między głową a szyją musi być niewidoczne, bardzo płynnie połączone z podgardlem i przedpiersiem aż do mostka. Miejsca na szyi, w których schodzą się włosy rosnące z różnych kierunków wyrównujemy nożyczkami degażujacymi.

Tułów

  • Bardzo dokładnie wyczesujemy sierść, żeby usunąć martwy włos w tych miejscach, w których jest go za dużo. Efektem powinno być znikniecie włosów zbyt długich, skręconych lub odstających. Sierść wyżła włoskiego powinna być prosta, bez śladów falowania, natomiast kosmatość i rustykalny charakter są bardzo pożądane. Występujące często na klatce piersiowej kosmyki lekko wyrównujemy degażówkami.
  • Włos na tułowiu powinien być szorstki, przylegający. Może być nieco dłuższy i mieć około 4-6 cm. Powinien być całkowicie pozbawiony podszerstka. Dłuższy włos dopuszczalny jest jedynie na łopatkach i na zadzie musi jednak harmonizować z resztą owłosienia. Przy pomocy degażówek usuwamy zbyt długi, odstający włos na łokciach, pod brzuchem, pod ogonem i w okolicach odbytu. Nigdzie nie powinny zostać jakiekolwiek sterczące kosmyki.


Kończyny

  • Przednią stronę kończyn trymujemy identycznie jak resztę owłosienia. Tylna strona kończyn powinna być porośnięta dłuższym włosem, ale nie może tworzyć frędzli. Jeśli się pojawiły trzeba je odrobinę skrócić.
  • Pazury, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, obcinamy tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty. Czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
  • Włos na wierzchu i wokół stópek trzeba odrobinę uporządkować, ale go nie skracamy, tylko zostawiamy w naturalnym stanie.

Ogon

  • Ogon nie może być przesadnie wytrymowany, powinien być bardziej kosmaty niż reszta owłosienia. Włos nie może jednak tworzyć frędzli, jeśli się pojawiają trzeba je skrócić. Ogon koniecznie trzeba trymować, bo jeśli sierść w tym miejscu będziemy skracać nożyczkami, zrobi się miękka, będzie jej coraz mniej a ogon siłą rzeczy zrobi się cienki i bardzo słabo owłosiony.
Regularne szczotkowanie sierści i wyciąganie martwego włosa pozwoli przez dłuższy czas utrzymać sierść w wystawowej kondycji. Systematycznie trymowana i odpowiednio pielęgnowana staje się coraz silniejsza i piękniejsza. Najgorsze, co można zrobić, to dopuścić do tego, żeby włos stał się zbyt długi, bo wtedy tylko bardzo solidne i gruntowne trymowanie może mu przywrócić prawidłowy wygląd, ale efekty tej radykalnej kuracji zobaczymy nie dopiero po upływie kilku miesięcy. 

Jeśli sierść jest matowa i brudna, przed wystawą trzeba psa wykapać, ale na tyle wcześnie, żeby zdążyła odzyskać prawidłową teksturę. Przy poprzednich kąpielach warto zaobserwować ile dni po umyciu sierść prezentuje się najlepiej. U każdego psa może być inaczej. Generalnie rzecz biorąc powinno się kąpać psa nie później niż dwa tygodnie przed wystawą i nie później niż 10 dni przed trymowaniem, bo zmiękczony kąpielą włos bardzo źle się trymuje. Za to kąpiel bezpośrednio po trymowaniu jest bardzo wskazana, bo usuwa martwy naskórek i pobudza sierść do wzrostu.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę, a przecież wyżły to psy myśliwskie, od których wymaga się sprawności i dobrej kondycji. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania psa, choć to akurat dotyczy wszystkich ras. Pies na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.


Przed wejściem na ring


Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring dokładnie ją wyszczotkujemy i lekko spryskamy odżywką nabłyszczającą. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby mu się nic nie przyczepiło do sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy, wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.