Owczarek belgijski tervueren

Wybierz inną rasę

 

Zgodnie ze wzorcem


Tervueren ma dwuwarstwową szatę składającą się z gęstego podszerstka i długiego, prostego włosa okrywowego. Włos krótki na głowie, zewnętrznej stronie uszu i na dolnych częściach kończyn, z wyjątkiem tylnej strony kończyn przednich, porośniętej od łokcia do nadgarstka długim włosem, tworzącym frędzle. Na pozostałych częściach ciała włos długi i prosty, dłuższy i bardziej obfity na szyi i przedpiersiu gdzie tworzy kryzę i żabot. Wewnętrzna strona uszu jest chroniona stojącym włosem. Od nasady ucha włos jest nastroszony i nadaje kształt głowie. Pośladki obrośnięte bardzo gęstym włosem, tworzącym portki. Na ogonie włos długi i obfity, tworzy kitę.

Umaszczenie: płowe lub szare, ale to pierwsze jest preferowane. Powinno być soczyste, jego zszarzenie obniża ocenę na wystawie. Kolor musi być intensywny, a nie jasny ani wyblakły. Końcówki sierści są zawsze czarne, co stwarza wrażenie przyczernienia na grzbiecie, klatce piersiowej i łopatkach. Przyczernienie jest rozmieszczone równomiernie, nie może występować w postaci plam ani pręg. Wszystkie psy o maści innej, niż płowa z czarnym nalotem, albo nie dość intensywnej, nie mogą być uważane za osobniki wybitne.

Maska jest obowiązkowa, musi być bardzo wyraźna i obejmować dolne i górne wargi, kąciki warg i powieki jedną czarną strefą. Określa ją dokładnie 6 punktów pigmentacyjnych i są to: dwoje uszu, dwie powieki i dwie wargi: górna i dolna.

Pielęgnacja sierści

Sierść tervuerena wymaga bardzo regularnej pielęgnacji, bo tylko wtedy wygląda imponująco. Gęsty podszerstek ma niestety tendencję do filcowania i dlatego najważniejszym zabiegiem gwarantującym utrzymanie sierści w idealnej kondycji jest szczotkowanie. Tylko w ten sposób można go na bieżąco rozdzielać i zapobiegać jego filcowaniu a także usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania stanów zapalnych. Ponieważ to podszerstek podtrzymuje włos okrywowy trzeba bardzo o niego dbać i wyczesywać tylko tyle ile jest rzeczywiście niezbędne.


Szczotkowanie

Tervuerena szczotkuje się przeciętnie raz w tygodniu twardą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać szczotką drucianą o idealnie gładko zakończonych długich szpilkach (bez kapturków), która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Dodatkowo do usuwania martwego podszerstka potrzebna jest szczotka metalowa, z dużą ilością zagiętych, gładko zakończonych drucików (tzw. pudlówka).

Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i niszczy. Trzeba ją zawsze spryskać odżywką w aerozolu, która działa antystatycznie i nie zmiękcza włosa. Jeśli podszerstek zaczyna się filcować, bardzo przydatne do jego rozczesywania jest specjalne obrotowe zgrzebło, które go rozdziela i nie pozwala mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło sfilcowany podszerstek można jedynie porozcinać filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że usunięcie części podszerstka spowoduje inne ułożenie włosa okrywowego i przy dużych ubytkach jest niewielka szansa, że pozostanie bez śladu.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i bardzo dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku, za to dość gwałtownie. Traci wtedy praktycznie większość podszerstka, zrzuca sierść całymi kępami i wygląda nieciekawie, jak powygryzany przez mole. Jeśli w tym czasie jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies nie nadaje się do wystawiania. Całkowite odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować, jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Do tego celu używamy gęstego grzebienia i metalowej szczotki tzw. pudlówki. Sierść w czasie linienia wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Jeśli nie poświęcimy jej dostatecznie dużo czasu, linienie będzie ciągnęło się w nieskończoność. Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią - linienie.

Jeśli pies większość czasu spędza w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl wymiany włosa zostaje zakłócony, linienie przebiega wprawdzie mniej gwałtownie, za to sierść wypada na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że trzeba psa często, przynajmniej raz w tygodniu szczotkować i na bieżąco usuwać martwy włos i podszerstek. Wystarczy niewielkie zaniedbanie, żeby powstały kępki zbitego włosa, które utrudniają wentylację i szybko prowadzą do problemów skórnych. Pojawia się swędzenie, pies zaczyna się drapać, usiłuje wygryzać supły, które go denerwują, nieraz aż do krwi. Żeby do tego nie doszło trzeba regularnie rozczesywać sierść specjalnym obrotowym zgrzebłem, a jeśli utworzą się supły, najpierw jak najszybciej spróbować je rozplątać i rozczesać bez strat w owłosieniu, a w ostateczności poprzecinać filcakiem. Jest tylko jedna metoda uniknięcia tych problemów - regularne szczotkowanie, to naprawdę zabiera dużo mniej czasu niż rozplątywanie splątanej sierści.


Kąpiel

Tervuerena kąpie się rzadko, przeważnie raz na trzy miesiące. Pies ma nieprzemakalną sierść, dlatego trzeba zwrócić uwagę przy myciu, żeby woda dotarła aż do skóry. Masowanie sierści w miejscu, na które kierujemy strumień wody ułatwia jej równomierne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu sierści po umyciu szamponem, ugniatanie jej ręką powoduje, że będzie szybciej i dokładniej wypłukana. Woda lepiej przenika owłosienie, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, wylewana z dużej odległości ma tendencję do odbijanie się od sierści.

Przed kąpielą pies powinien być bardzo dokładnie rozczesany, a wszystkie supły rozplątane lub usunięte, bo podczas kąpieli ulegną zacieśnieniu i będzie je bardzo trudno rozczesać. Kąpiemy go zawsze dwukrotnie, dla terveurena najbardziej odpowiedni będzie szampon proteinowy lub specjalny szampon dla szorstkiej sierści, bo nie zmiękcza włosa. Jeśli sierść jest zszarzała, można zastosować szampon intensyfikujący kolor. Po spłukaniu nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na dwie minuty a następnie ponownie dokładnie spłukujemy.

Szampon powinien być rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać. Trzeba pamiętać, żeby rozcieńczyć tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, bo połączony z wodą po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę wytrzepać się zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko uciskając. Najpierw trzeba maksymalnie odcisnąć wilgoć przy pomocy ręczników, a dopiero potem pozwolić psu na otrzepanie sierści.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby, gęsty podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i odparzenie skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i podczesujemy ją pod włos włosianą lub drucianą szczotką, starając się kierować strumień ciepła jak najbliżej skóry. Małe przerwy pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W ciepły dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, bo to, że spróbuje się wytarzać w trawie jest niemal pewne. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien kłaść się bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.

 

Czystość bez kąpieli

Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem psa powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i dużo bardziej puszysta. Uwaga: pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.

Można także przywrócić sierści czystość przy pomocy specjalnego lotionu. Naciągamy warstewkę waty na drucianą szczotkę, zwilżamy ją lotionem i dokładnie, raz przy razie szczotkujemy sierść. Cały brud pozostanie na wacie, którą w miarę zabrudzenia trzeba wymieniać na nową. Sierść po wyschnięciu i wyszczotkowaniu jest pachnąca i czysta.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




 
Podstawą sukcesu jest jak zawsze dobrze wypielęgnowany włos, niezubożony wycinaniem sfilcowanych supłów. Szata dla tej rasy znaczy tak wiele, że nie może być mowy o najmniejszym nawet zaniedbaniu.

Głowa

Włos na górnej części głowy aż do czubka nosa powinien być krótki, gęsty, idealnie gładki, niemal aksamitny. Każdy długi, odstający włos, jaki znajdzie się w tym obszarze koniecznie powinien być wydepilowany. Kryza zaczyna się dopiero od dolnej krawędzi policzka.

Włos, który wystaje poza małżowinę uszną delikatnie wyrównujemy nożyczkami. Chodzi o podkreślenie, że uszy mają kształt trójkąta. Pamiętajmy, że małżowinę uszną trzymamy między palcami (kciukiem i wskazującym), żeby jej nie skaleczyć. Nie wolno też przyciąć sierści za krótko, bo skóra na brzegu ucha nie może być widoczna.

Tułów

Zarówno tułów jak i ogon pokryte są pięknym, bardzo obfitym i puszystym włosem. Dla nadania szacie objętości szczotkujemy całą sierść pod włos w kierunku kryzy. W żadnym miejscu na grzbiecie nie może tworzyć się przedziałek. Żeby temu zapobiec i jednocześnie nadać sierści puszystości trzeba przed szczotkowaniem dość mocno spryskać sierść pudrem w aerozolu. Jeśli w jakimś miejscu sierść jest bardzo gęsta i psuje linie szaty, można ją delikatnie przerzedzić degażówkami. Trzeba bardzo uważać, żeby nie przesadzić, lepiej takiego retuszu nie robić dzień przed wystawą, zwłaszcza jak się nie ma wystarczającej wprawy.

Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy, dokładnie go szczotkujemy i delikatnie wyrównujemy tak, żeby zachował maksymalną długość. W trakcie wyrównywania trzymamy ogon w miejscu ostatniego kręgu a nie za włos, a przycinamy zawsze od końca ogona w kierunku jego nasady.

Kończyny

Przednia strona kończyn pokryta jest krótkim, gładkim i gęstym włosem, podobnym jak ten na kufie. Wszystkie dłuższe wystające włoski depilujemy. Tylna strona pokryta jest dość długim włosem, który tworzy niezbyt gęste pióro. Wyczesujemy je i z grubsza wyrównujemy nożyczkami degażującymi. Na zakończenie spryskujemy je pudrem w aerozolu i wyczesujemy pod włos. W przypadku tervuerena jest to kosmetyk niezastąpiony, bo nie tylko wyraźnie zwiększa objętość sierści, ale dodatkowo lekko usztywnia włos.

Włos na łapce podczesujemy w górę i przycinamy nożyczkami tak, by jej nadać okrągły kształt. Pazury powinny być obcięte na tyle krótko, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty. Często w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Na zakończenie szczotkujemy sierść pod włos i z włosem, krytycznie oglądamy i jeśli trzeba dokonujemy ostatniej korekty. Większość psów kąpie się tuż przed wystawą, w przypadku tervuerena zaleciłabym dużą ostrożność. Jeśli pies jest brudny, koniecznie trzeba go wykapać, ale lepiej zrobić to przynajmniej tydzień - dwa przed wystawą, żeby włos zdążył odzyskać charakterystyczną dla rasy teksturę. Przy tej kąpieli rezygnujemy z użycia balsamu lub stosujemy balsam zwiększający objętość sierści. Ostatni retusz robimy dwa dni przed wystawą, natomiast zabiegi mające na celu zwiększenie objętości owłosienia w przeddzień, a najlepiej rano w dniu wystawy. Potrzebny jest do tego puder w aerozolu oraz, w przypadku gdyby włos w jakimś miejscu opadał – specjalny niewidoczny lakier do utrwalenia fryzury. Odchylamy sierść warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem. Pozostawiamy na kilka minut i szczotkujemy z włosem i pod włos, co bardzo wyraźnie zwiększy jej objętość.


Przed wejściem na ring


Champion TICO TWINKLE van de Weiwakers

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją pod włos i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy specjalnym niewidocznym lakierem. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pióropusz i również spryskujemy lakierem. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć żeby nie pozagniatać i nie pobrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój. i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą owłosienia ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Uwaga: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu musimy mieć zawsze w kieszeni włosianą lub drucianą szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład w czasie oglądania zębów, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w specjalnej przypiętej do paska torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może wplątać się w sierść.

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.