Terier czeski

Wybierz inną rasę


Zgodnie ze wzorcem
 


Terier czeski ma długi jedwabisty, prosty lub lekko falujący włos, który w dolnej części ciała tworzy długie, efektowne, najczęściej sięgające aż do ziemi frędzle. Bujne brwi oraz broda nadają psu charakterystyczny, pełen uroku wygląd. 

Umaszczenie może być dwojakie:

• szaroniebieskie (szczenięta rodzą się czarne),
• mleczno-kawowo-brązowe (szczenięta rodzą się czekoladowo-brązowe).

U obu odmian dopuszcza się żółte, szare lub białe znaczenia. Występują one najczęściej na głowie (broda, policzki), na szyi, piersi, brzuchu, kończynach i wokół odbytu. Bywa, że koniec ogona i kołnierz wokół szyi jest biały, jednakże maść podstawowa zawsze musi przeważać.

Pielęgnacja sierści

Teriera czeskiego pielęgnuje się w zasadzie tak, jak psa długowłosego, jakkolwiek część jego sierści jest strzyżona i skracana. Na przedniej części głowy nie skraca się włosa, ma on tworzyć brodę i wąsy. Pozostawia się także długi włos na kończynach, spodniej części klatki piersiowej i na brzuchu. W kondycji wystawowej sierść na górnej powierzchni szyi, łopatkach i grzbiecie nie powinna być dłuższa niż 1 do 1,5 cm. Nieco krótsza na bokach tułowia i ogonie. Bardzo krótki powinien być włos na uszach, policzkach, bokach szyi, łokciach, udach, podudziach i w okolicy odbytu. Przejścia między partiami strzyżonymi a sierścią naturalnej długości muszą być łagodnie stopniowane.

Jeśli ma ładnie wyglądać, szata czeskiego teriera wymaga starannej i systematycznej pielęgnacji. Ze względu na to, że pies nie musi być jak większość terierów trymowany, jego pielęgnacja dla wielu osób może być łatwiejsza niż w przypadku terierów szorstkowłosych. Jak wszystkie psy krótkonożne, bogato owłosione, wymaga starannego wyczesywania sierści, w której przynosi do domu wszystko, co napotkał na spacerze.


Szczotkowanie

Czeski terier jest psem długowłosym, utrzymanie jego sierści w nienagannym stanie wymaga szczotkowania co najmniej dwa razy w tygodniu, dlatego jak najwcześniej, już od szczeniaka trzeba go do niego przyzwyczaić. Musi je nie tylko akceptować, ale nawet polubić, wtedy pielęgnacja jego sierści zabierze niewiele czasu i nie będzie żadnym problemem. Pamiętajmy, że jedno szarpnięcie szczotką może spowodować, że pies się zrazi i na jej widok będzie uciekał i chował się po kątach. Raz stracone zaufanie odbudowuje się bardzo trudno.

Od momentu przybycia szczeniaka do domu między nim a jego panem powinna zapanować atmosfera pełnego zaufania i zrozumienia: pies powinien pogodzić się z faktem, że przez całe swoje życie będzie musiał poddawać się różnym zabiegom pielęgnacyjnym, pan musi sobie zdać sprawę z tego, że tylko od niego zależy czy te zabiegi będą dla obu stron przyjemnością czy też udręką. Podstawą sukcesu jest wczesne przyzwyczajenie psa do tego, że ktoś zajmuje się jego sierścią. Spokój, cierpliwość, pochwały i smakołyki niewątpliwie pomogą ten cel osiągnąć.

Ze wszystkich akcesoriów pielęgnacyjnych najważniejsza jest szczotka, a dokładnie dwie szczotki. Jako pierwszą powinniśmy kupić szczotkę włosianą i zacząć używać jej jak najwcześniej, już około szóstego tygodnia życia. Warto w nią zainwestować, bo będzie służyła przez wiele lat. W momencie, kiedy w miejsce szczenięcego puchu zacznie pojawiać się dorosła sierść potrzebna będzie druga szczotka, druciana. Przy zakupie trzeba sprawdzić, czy jej końce są idealnie gładko zakończone (bez kapturków), nie mogą wyrywać włosa, drapać, ani tym bardziej kaleczyć skóry. Wielkość obydwu szczotek powinna być dopasowana do wielkości psa. Bardzo potrzebny będzie również dobrej jakości metalowy grzebień. Szczotka metalowa typu slicker, z dużą ilością drucików, choć często przez sklepy polecana - do pielęgnacji teriera czeskiego się nie nadaje, bo wyrywa i niszczy włos. To jest szczotka do wyczesywania podszerstka, którego czeski terier nie ma.

Psa szczotkuje się przeciętnie dwa razy w tygodniu. Zaczynamy od dokładnego przeglądu owłosienia, odnajdujemy i rozplątujemy wszystkie supły. Dopiero potem kładziemy psa na wyłożonym miękkim kocem stole i rozczesujemy sierść zaczynając od dołu warstwa po warstwie, za każdym razem te, które czekają na rozczesywanie podpinamy w górę specjalnymi klamrami. Każde pasmo rozczesujemy grzebieniem od jego końców aż do nasady włosa. W ten sposób nie przeoczymy żadnego supła, o który w czasie szczotkowania moglibyśmy zahaczyć i sprawić psu ból. Dopiero po całkowitym rozczesaniu stawiamy psa i szczotkujemy żeby nadać sierści odpowiedni kierunek i ostatecznie uporządkować wierzchnią warstwę owłosienia.

Pamiętajmy, że nigdy nie wolno szczotkować na sucho, bo włos się łamie i niszczy. Koniecznie trzeba spryskać sierść specjalną odżywką dla długiej sierści, która działa antystatycznie, ułatwia szczotkowanie, zapobiega plątaniu i filcowaniu się włosa. Psa długowłosego szczotkuje i czesze się zawsze z włosem, a nie pod włos. Często popełnianym błędem jest szczotkowanie po wierzchu, co powoduje, że przy skórze pozostają supły, które po pewnym czasie mogą się sfilcować. Tak się nie stanie, jeśli będziemy rozczesywać sierść bardzo dokładnie, do samej skóry.
 
 
Kąpiel

Psy długowłose kąpiemy raz na 7-10 dni. Nie jest prawdą, że kąpiel niszczy włos pod warunkiem, że używamy dobrych, profesjonalnych kosmetyków, opracowanych specjalnie dla psów długowłosych. Nigdy nie wolno stosować szamponów przeznaczonych dla ludzi, w tym również dla niemowląt, bo mają zbyt wysokie pH, wysuszają i niszczą sierść. Szata teriera czeskiego sięga do ziemi, osiada na niej nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski i stany zapalne.

Psa wstawiamy do wanny na antypoślizgową podkładkę i dokładnie moczymy sierść wodą o temperaturze około 30 stopni. Nakładamy odpowiednio rozcieńczony szampon, rozprowadzamy go na całej sierści i delikatnie myjemy unikając energicznego pocierania, które sprzyja plątaniu się włosa. Myjemy zawsze dwukrotnie, specjalnym szamponem przeznaczonym dla psów długowłosych i za każdym razem dokładnie spłukujemy, również pod brzuchem, bo tam spływa najwięcej piany. Po dokładnym wypłukaniu i odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy balsam-odżywkę, równomiernie ją rozprowadzamy i pozostawiamy na 3-5 minut. Odżywka jest niezbędna, ponieważ ułatwia rozczesywanie, odbudowuje naturalną otoczkę włosa, odżywia go, uelastycznia i skutecznie zapobiega plątaniu i filcowaniu się sierści.

Po spłukaniu odżywki odciskamy sierść ręcznikiem, bez pocierania, bo to plącze i łamie włos. Potem zawijamy psa w następny, suchy ręcznik i pozostawiamy go w nim na chwilę, żeby wchłonął jak najwięcej wilgoci. Zdejmujemy ręcznik, spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozpoczynamy suszenie delikatnie ciepłą suszarką. Suszymy zawsze z włosem a nie pod włos, starając się nie plątać sierści. Jeśli na zakończenie przeczeszemy sierść grzebieniem piesek będzie wyglądał olśniewająco.


Czystość bez kąpieli

Psy długowłose kąpie się na tyle często, że zazwyczaj nie ma potrzeby czyszczenia ich sierści między kąpielami. Jeśli jednak nie mamy czasu lub możliwości, żeby psa wykapać a sierść zaczyna być nieświeża, można przywrócić jej czystość przy pomocy specjalnego lotionu. Najprościej naciągnąć warstewkę waty na szczotkę zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować. Brud pozostanie na wacie, a sierść po wyschnięciu będzie pachnąca i czysta.


Strzyżenie

Czeski terier musi być strzyżony, bez tego jego sierść będzie się skręcała i filcowała a pies straci charakterystyczny dla rasy wygląd. Poniższe zdjęcie jest tego najlepszym dowodem. W tym małym kudłaczu trudno doszukać się pięknej sylwetki czeskiego teriera nie mówiąc o tym, że odpowiednio ostrzyżona szata jest dużo łatwiejsza do utrzymania w porządku.


Problemem psów długowłosych jest plątanie i filcowanie się sierści. Jeśli jednak będziemy stosować odpowiednie środki pielęgnacyjne, kąpać psa co 10 dni i szczotkować 2-3 razy w tygodniu, nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści.

Po mocno nasłonecznionym lecie, po zimie, chorobach i zawsze wtedy, kiedy włos zaczyna być suchy i odstający potrzebna jest odpowiednia kuracja regenerująca, która pozwoli przywrócić sierści idealną kondycję. Więcej na ten temat w zakładce  Problemy z sierścią - przesuszenie sierści.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się  tutaj.


Champion Zlata Praha Brubeck
Zwycięzca Świata 2007 i 2008


Jest rzeczą oczywistą, że w momencie, w którym zabieramy się do przygotowania psa do wystawy jego sierść musi być w idealnym stanie, odpowiedniej długości, starannie wypielęgnowana. Samo przygotowanie sprowadza się przede wszystkim do jej odpowiedniego ostrzyżenia i wymodelowania.

Na początek pies musi być wykapany, ale zanim wstawimy go do wanny, trzeba bardzo dokładnie rozczesać sierść i usunąć wszystkie supły, bo pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i będą dużo trudniejsze do rozplątania. Po wysuszeniu, spryskaniu odżywką rozplątującą i dokładnym rozczesaniu sierści przystępujemy do strzyżenia, które ma na celu podkreślić budowę anatomiczną psa. Potrzebna jest dobra profesjonalna maszynka do strzyżenia z kilkoma wymiennymi ostrzami. Jest to koszt około tysiąca złotych, ale kupowanie tańszych amatorskich maszynek, które się nie sprawdzą, jest po prostu stratą pieniędzy.

Co do sposobu przygotowania teriera czeskiego do wystaw nie ma zgodności. Jest sporo psów przygotowanych według klasycznego wzorca, ale wielu wystawców pozostawia włos dłuższy, łagodnie wchodzący w dolna partie owłosienia a wszystko to ma służyć nadaniu psu większej elegancji.



Klasyczny sposób strzyżenia ilustruje poniższy szkic:


Jego autorką jest dr. Gabriela van Ruiten - Hajnova, która opisała ten sposób strzyżenia na stronie internetowej swojej hodowli Garex. Wszystkie zdjęcia obrazujące przygotowanie teriera czeskiego do wystawy pochodzą z tej właśnie strony. Autorce należą się serdeczne podziękowania od wszystkich, którym jej rady pozwolą lepiej przygotować psa do wystawy.


Strzyżenie zaczynamy od grzbietu. Ponieważ pies ma w tym miejscu bardzo gęste owłosienie wyczesujemy je najpierw gęstym metalowym grzebieniem, żeby usunąć cały martwy włos.


Przy pomocy ostrza 7 mm strzyżemy sierść, jak widać na zdjęciu pod włos, na całym obszarze, który na szkicu jest zakreskowany. Przy strzyżeniu trzeba zwrócić uwagę na zachowanie łukowatych linii na granicy między różnymi długościami włosa.


Następnie zakładamy ostrze 1,6 mm i również pod włos strzyżemy sierść na udach zgodnie z widoczną na szkicu linią. Bardzo ważne są widoczne na szkicu trójkątne pasma, które od strony głowy na górnej części szyi sięgają guza potylicznego, a od strony tyłu tułowia dochodzą do nasady ogona.


Miejsce połączenia sierści o dwóch różnych długościach niwelujemy przy pomocy tego samego ostrza, ale tym razem prowadzonego zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa.


Ogon odchylamy lekko w górę i strzyżemy ze wszystkich stron ostrzem 1,6 mm pod włos.


Sierść na przedpiersiu i szyi strzyżemy ostrzem 1,6 pod włos zachowując widoczną na szkicu, łukowatą linię biegnącą od zewnętrznej nasady ucha do łokcia.


Następnie prowadzimy maszynkę pod włos aż do linii łączącej zewnętrzny kącik oka z kącikiem warg. W tym czasie brodę, żeby jej nie uszkodzić, odchylamy i przytrzymujemy do przodu.   


Starannie wyczesujemy brodę i wyrównujemy ją ostrymi nożyczkami ukośnie w kierunku zewnętrznego kącika oka.


Włos wystający poza obrys czaszki oraz zbyt krzaczaste brwi wyrównujemy


Grzywę wyczesujemy do przodu i na wysokości czaszki spłaszczamy ją nożyczkami tak, żeby górna linia głowy była prosta.


Uszy strzyżemy obustronnie bardzo krótko, zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, najlepiej specjalnym, przeznaczonym do tego celu ostrzem. Włos wystający poza małżowinę uszną skracamy bardzo ostrożnie nożyczkami, trzymając małżowinę między palcem wskazującym i kciukiem, żeby jej nie skaleczyć. Brzeg małżowiny nie może być widoczny.


Prostymi nożyczkami ukośnie wyrównujemy odstający włos na łokciach.


Końcówki włosa na dole kończyn wyrównujemy degażówkami na okrągło tak, żeby nie dotykały podłogi i pies ich nie przydeptywał.


Na koniec niwelujemy wszystkie nierówności szczególnie w miejscach połączenia rożnych długości włosa, odczekujemy około 7 dni i pies jest gotowy do wystawiania.

Champion Gloria Kvitko

To zdjęcie zostało zrobione przez G.Hajnową podczas Cruft’s Dog Show w Londynie i uznane za wzór strzyżenia wystawowego teriera czeskiego według klasycznego standardu czeskiego.


Drugi sposób strzyżenia ilustruje poniższy szkic:



1. Włos bardzo krótki
2. Włos o długości 1-2 cm
3. Włos długi

Maszynką z ostrzem 7 mm strzyżemy grzbiet z włosem, począwszy od guza potylicznego do nasady ogona na obszarze pasa oznaczonego (2)

Maszynką z nasadką 5 mm strzyżemy z włosem boki tułowia począwszy od końca łopatki do przedniej krawędzi uda. To jest odcinek zawarty miedzy liniami przerywanymi. Włos teriera czeskiego musi spływać po bokach ciała, w żadnym wypadku nie może go poszerzać po bokach.

Maszynką z ostrzem 3 mm strzyżemy uda pod włos zaczynając od miejsca na szerokość palca powyżej stawu skokowego i w górę, aż do połączenia z pasem na grzbiecie strzyżonym ostrzem 7 mm. W czasie strzyżenia uda długa sierść na jego brzegu przytrzymujemy ręką żeby jej nie uszkodzić, bo to między innymi ona tworzy spódnicę. Patrząc na psa z boku – na odcinku od ogona do stawu skokowego włos powinien być obcięty praktycznie na zero.

Łopatki również strzyżemy pod włos prowadząc maszynkę począwszy od łokci aż do zewnętrznej nasady ucha. Całe przedpiersie i szyję strzyżemy identycznie, tym samym ostrzem pod włos. Podobnie jak w tyle, patrząc na psa z profilu począwszy od łokci na linii przedpiersia i szyi włos powinien być również ostrzyżony praktycznie na zero.

Włos na uszach obustronnie strzyżemy maszynką z ostrzem 3 mm. Tym samym ostrzem strzyżemy z włosem pas na czole począwszy od linii oczu do guza potylicznego. Reszta sierści na głowie powinna być skrócona tym samym ostrzem pod włos do linii łączącej zewnętrzny kącik oka z kącikiem warg.

Grzywkę i brodę starannie wyczesujemy do przodu i jeśli trzeba wyrównujemy kontury nożyczkami. Głowa powinna mieć kształt rombu delikatnie rozszerzającego się w kierunku do dołu brody.

Sierść na dole łap wyrównujemy na okrągło, żeby końce pazurów były widoczne. Jeśli sierść jest tak długa, że kładzie się na ziemi, trzeba ją na obrzeżach skrócić ukośnie o około 2 cm.

Ogon strzyżemy pod włos ostrzem 3 mm, ale nie cały, tylko z boków i pod spodem. Z wierzchu ogona strzyżemy tym samym ostrzem, również pod włos na długości 2/3 jego długości, począwszy od czubka ogona. Pozostałą 1/3 długości ogona strzyżemy z włosem tak, żeby stanowił przedłużenie grzbietu i był z nim harmonijnie połączony.

Na końcu przystępujemy do ostatecznej korekty:

Wszystkie widoczne przejścia między włosem różnej długości delikatnie niwelujemy nożyczkami degażującymi. Jest to szczególnie potrzebne na szyi, łopatkach i w tyle tułowia. Szata musi tworzyć idealną całość bez widocznych linii cięcia.

Strzyżenie powinno podkreślić muskulaturę psa, który oglądany z przodu i tyłu powinien sprawiać wrażenie szczupłego i eleganckiego ale nie wystylizowanego. Spódnica powinna spływać wzdłuż ciała a nie odstawać jak namarszczona, natomiast sierść na kończynach ogladana z tyłu powinna wyglądać tak jak na poniższym szkicu:


Mamy trzy niskonożne teriery, które jednak, jak pokazuje szkic, dość istotnie różnią się sposobem przygotowania szaty do wystawy. Patrząc na psa z tyłu widzimy trzy zupełnie inne sylwetki - jak widać szata czeskiego teriera powinna opadać i w żadnym przypadku nie może psa poszerzać.


Przed wejściem na ring 

ANYZ Tabat Taky Zwycięzca Świata Bratysława’ 2009


Pół godziny przed pokazem idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli dokładnie ją wyszczotkujemy spryskując jednocześnie odżywką nabłyszczającą, która działa antystatycznie i zapobiega elektryzowaniu się włosa.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach i ewentualnie, jeśli trzeba, ponownie przeczesujemy sierść. Zakładamy stonowaną z jej barwą ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Wystawiając psa długowłosego trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby móc w każdej chwili przeczesać i uporządkować sierść. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub specjalnej przeznaczonej do tego celu przypiętej do pasa torebce a nie w ręce bo przeszkadza i łatwo może wplątać się w sierść.
 
Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.