Zgodnie ze wzorcem

Foksterier krótkowłosy ma bardzo gęstą, dwuwarstwową szatę, składającą się z gładkiego, prostego, twardego włosa okrywowego oraz miękkiego podszerstka. Jego sierść powinna być gęsta, obfita i przylegająca na całym ciele. Brzuch i wewnętrzna strona ud porośnięte krótszym włosem.

Umaszczenie: zdecydowanie dominuje biel. Sierść może być całkowicie biała, lub biała w rude, czarne lub czarno-podpalane łaty. Łaty pręgowane, czerwone lub wątrobiane nie są pożądane.

Pielęgnacja sierści

Jeśli kogoś urzekła elegancka, zwarta sylwetka foksteriera, ale obawia się pracochłonnego trymowania sierści, nie mógł lepiej wybrać. Ten rodzaj owłosienia nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych, co jednak nie oznacza, że nie wymaga ich wcale. Właściciele foksterierów krótkowłosych rzeczywiście nie znają problemu trymowania, za to ich utrapieniem jest wypadający niemal cały rok krótki, ościsty włos, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia. Regularna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.

Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją zatem bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki roślinne, a po kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos bardzo się wzmocni, stanie się bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania. 

Szczotkowanie

Ze względu na wypadający włos, trzeba psa jak najczęściej szczotkować twardą włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie, najlepiej ustawionej prostopadle do obudowy, bo taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała i najlepiej wyczesuje martwą sierść. Bardzo dobrze sprawdza się również szczotka gumowa o miękkich, elastycznych końcówkach, dostosowana wielkością do rozmiarów psa.

Trzeba pamiętać, że psy krótkowłose szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, ponieważ czesząc pod włos niszczy się go i łamie. Tak jak w przypadku innych psów, sierść foksteriera przed szczotkowaniem zawsze trzeba spryskać specjalną odżywką, która wzmacnia i uelastycznia włos. Ponieważ w owłosieniu dominuje biel najlepsza będzie specjalna odżywka dla białej sierści, bo nie spowoduje jej zażółcenia. Kupując jakiekolwiek środki pielęgnacyjne trzeba unikać produktów zawierających olejek norkowy, bo nic tak jak on nie zażółca owłosienia.

Kąpiel

Częstotliwość kąpieli psów krótkowłosych jest dość dowolna, kąpie się go przeważnie wtedy, kiedy jest brudny, najlepiej raz w miesiącu. Choć często się sądzi, że przy tak krótkim owłosieniu kąpiel nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści psa osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski i stany zapalne.

Do kąpieli używamy szamponów pielęgnacyjnych lub specjalistycznych, które można dostosować do aktualnych potrzeb sierści. W razie przesuszenia lub problemów skórnych najlepszy będzie szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem - odpowiedni szampon intensyfikujący barwę, w tym przypadku najczęściej biel. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy tym mniej będzie się łamał i wypadał

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza, kiedy trzeba wypłukać sierść po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że szampon się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2 -5 minut balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy, w lecie może doschnąć na świeżym powietrzu, w chłodne dni lepiej dosuszyć sierść niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna mało elegancko pachnieć, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Do wyczyszczenia sierści na sucho można również użyć specjalne pudry czyszczące. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo rozprowadzić na sierści. Spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby równomiernie rozprowadzić puder i pozostawiamy go na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie psa szczotkujemy. Ten sposób sprawdza się tym lepiej im więcej bieli jest w szacie naszego przyjaciela. Przy bardzo przetłuszczonej sierści na czarnych łatach puder może pozostawić białawy osad. Zniknie, jeśli spryskamy te miejsca odżywką do szczotkowania.

Trymowanie

Jeśli, mimo że pies nie ma być wystawiany, będziemy trymować sierść tak, jak to jest opisane w przygotowaniu do wystaw, pies będzie miał piękną gęstą szatę pozbawioną martwych włosów a jego właściciel mniej sierści na swoich kanapach i dywanach.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj. 




Sierść foksteriera krótkowłosego jest tak mocna i gęsta, że mimo przynależności do grupy psów, których się w zasadzie nie trymuje, tutaj jest trochę inaczej. Jest to jednak zupełnie inny rodzaj trymowania niż u psów szorstkowłosych, ma na celu idealne wygładzenie szaty i uwolnienie jej od nadmiaru sierści, dzięki czemu szata będzie bardziej przylegająca i lepiej podkreśli walory budowy anatomicznej psa.

Miejsca, które wymagają trymowania to: szyja, policzki, uszy uda i ogon. Pamiętajmy, że psa zawsze najpierw się trymuje a dopiero potem kąpie, nigdy na odwrót, bo świeżo umyty włos jest zmiękczony i trudniej go uchwycić i usunąć.
 
Bardzo dobry efekt daje przetrymowanie, a ściślej mówiąc „przedrapanie” nożykiem trymerskim całej sierści zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, żeby usunąć martwą sierść. Następnie wyczesujemy ją gęstym, metalowym grzebieniem, który bardzo często skuteczniej niż szczotka usunie resztki martwego owłosienia.


Poniższy szkic pokazuje jak przygotować foksteriera krótkowłosego do wystawy:



Przygotowanie do wystawy rozpoczynamy od skrócenia sierści maszynką (nasadka 10) w miejscach zaznaczonych kolorem granatowym. Kolor zielony oznacza konieczność użycia trymera a niebieski nożyczek degażujących, wszystko po to, by płynnie połączyć różne długości owłosienia. Trzeba dużego wyczucia, żeby całość była idealnie równa, choć w każdym miejscu innej długości. Jak widać dotyczy to głównie frontu i tyłu, bo ma na celu optyczne skrócenie sylwetki psa. 

Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos muszą być delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównane trymerem lub degażówkami. Najbardziej widoczna jest kryza na szyi, ponieważ zaburza linię szaty trzeba ją wytrymować tak, jak to zostało opisane, żeby zrównała się z resztą owłosienia. Następnie wyrównujemy odstające pręgi na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach i ogonie. Najlepiej zrobić to 10 dni przed wystawą, żeby włos zdążył się wyrównać i sierść stała się idealnie gładka.

Sierść na ogonie trymuje się lub strzyże począwszy od odbytu do 1/3 jego długości, dalej ogon powinien pozostać naturalny, aż do szpiczasto zakończonego czubka. Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu. Na zakończenie wyrównujemy sierść na krawędziach warg i uszu. Niektórzy wystawcy obcinają psu wąsy, ale ponieważ nie jest to tylko ozdoba, ale bardzo ważny narząd czucia, nie powinno się tego robić.


Ostateczny retusz najlepiej zrobić 2-3 dni przed wystawą. Dokładnie szczotkujemy psa, sprawdzamy, czy nic nie trzeba poprawić, usuwamy sterczące tu i ówdzie niesforne włoski, Chodzi przede wszystkim o nadanie sierści idealnej gładkości i elegancji. Na koniec koniecznie trzeba psa wykąpać, bo przetłuszczona i matowa sierść nie dodaje mu urody. Można to zrobić kilka dni przed wystawą, żeby sierść zdążyła się ułożyć. Jeśli kolor nie jest dostatecznie intensywny, do kilku poprzedzających wystawę kąpieli można użyć szamponu intensyfikującego tę barwę, która wymaga poprawienia. Jeśli chcemy poprawić czerń (znaczenia), trzeba zachować dużą ostrożność, ponieważ niektóre szampony intensyfikujące ten kolor działają trochę jak farba (np. Ring 5 Black aut shampoo). Doskonale nadają się dla sierści jednolicie czarnej, natomiast u psa, u którego większość owłosienia jest biała, istnieje duże, graniczące z pewnością ryzyko, że stanie się ono brudno szare. Natomiast wszystkie białe części owłosienia warto przed wystawą wyczyścić białym pudrem w aerozolu, bo wtedy będą lepiej kontrastowały z kolorem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć, na szczęście foksteriery mają tyle energii, że nadwaga w ich przypadku rzadko się zdarza. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, pies na wystawie musi biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces. 

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby nam się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring spryskamy ją odżywką nabłyszczającą i przetrzemy dla nadania połysku miękką szmatką lub irchą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Jeśli biały kolor był poprawiany przy pomocy pudrów z użycia środków nabłyszczających trzeba zrezygnować.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring. Przestrzegam przed jaskrawo białą ringówką, można sobie pozwolić na nią tylko wtedy, kiedy sierść psa jest śnieżno biała. W przeciwnym razie przy idealnie białej ringówce, sierść może się wydawać zszarzała lub przyżółcona. 

Powodzenia !

Powrót