Czarny terier rosyjski
Wybierz inną rasę
Czarny terier rosyjski ma bardzo gęstą, dwuwarstwową szatę składającą się z twardego, lekko pofalowanego włosa okrywowego pokrywającego całe ciało oraz krótkiego, miękkiego i gęstego podszerstka. Włos pozostawiony w stanie naturalnym, bez trymowania, osiąga długość od 5 do 15 cm. Głowa mocno obrośnięta, z obfitymi brwiami, wąsami i brodą. Na nogach włos długi i gęsty. Warto wiedzieć, że skóra i sierść teriera rosyjskiego nie wydzielają charakterystycznego psiego zapachu.
Umaszczenie wyłącznie czarne. Dopuszczalna niewielka ilość przesianych włosów, jednakże przesianie nie powinno obejmować więcej niż 1/3 powierzchni ciała.
Terier rosyjski wymaga bardzo systematycznej i starannej pielęgnacji. Ponieważ nie linieje, martwy włos należy regularnie wyczesywać i usuwać trymerem. Dlatego też trzeba go bardzo wcześnie, już od drugiego miesiąca życia oswoić z grzebieniem i szczotką. Pies musi zaakceptować zajmowanie się jego sierścią, jeśli będziemy to robić delikatnie a potem pochwalimy go i nagrodzimy smakołykiem z pewnością nie będzie protestował. Stosowanie jakiekolwiek siłowych metod jest błędem i to w dodatku niezwykle trudnym do odrobienia. Raz utraconego zaufania łatwo się nie odzyskuje.
Przygotowanie teriera rosyjskiego do wystaw wymaga dużych umiejętności, ponieważ sierść musi być idealnie wypielęgnowana, ale w taki sposób, by sprawiała wrażenie całkowitej naturalności. Przed wystawą musi być dodatkowo wymodelowana przy pomocy nożyczek i maszynki. Trzeba podkreślić siłę i zdecydowanie psa, jego szata powinna być zadbana i elegancka, ale bez przesadnej dekoracyjności. Najdłuższy włos pozostawia się na nogach i kufie; strzyżenie ma podkreślać potężną głowę, płaskie czoło, przylegające uszy, oraz masywność i wzorcową budowę ciała.
Sierść teriera rosyjskiego szczotkuje się raz - dwa razy w tygodniu twardą, niezbyt gęstą włosianą szczotką, o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem sierść trzeba zawsze spryskać odpowiednią odżywką, która działa antystatycznie, ułatwia rozczesywanie i zapobiega powstawaniu supłów.
Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne będzie specjalne obrotowe zgrzebło, które go będzie na bieżąco rozdzielać i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło spilśniony podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać metalowym grzebieniem. Można uznać, że sierść jest dobrze rozczesana, jeśli w każdym miejscu po rozchyleniu sierści bez trudu można zobaczyć skórę.
Sierść czarnego teriera nie linieje, dlatego takie ważne jest systematyczne szczotkowanie i wyczesywanie martwego włosa, ze szczególnym uwzględnieniem tych wszystkich miejsc, w których filcuje się najprędzej : kończyn podbrzusza i głowy. Biorąc pod uwagę jakość sierści trzeba zaopatrzyć się w solidne, dobrej jakości akcesoria: dość rzadki grzebień, najlepiej z rączką oraz drucianą szczotkę o długich gładko zakończonych szpilkach osadzonych w elastycznej poduszce. Jeśli pies będzie dokładnie szczotkowany dwa razy w tygodniu, po uprzednim spryskaniu odzywka rozplątującą, jego właściciel nie będzie miał problemu skołtunionej sierści.
Nie wolno zapominać o sprawdzeniu sierści po każdym spacerze i usuwaniu wczepionych we włos gałązek, rzepów i liści zanim pies sam, zdoła je razem z całymi kępami włosów powygryzać.
Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne, przeznaczone do pielęgnacji szorstkiego owłosienia lub specjalistyczne, odpowiednio dobrane do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący lub leczniczy, w przypadku problemów z kolorem szampon intensyfikujący barwę. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje. Zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.
Po kąpieli i dokładnym wypłukaniu sierści bardzo wskazane jest użycie balsamu-odżywki, która wzmacnia i uelastycznia włos oraz skutecznie zapobiega filcowaniu się sierści. Wmasowujemy ją w sierść, pozostawiamy na 3-5 minut a następnie dokładnie spłukujemy. Jeśli pies ma ochotę otrzepać się z wody zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając. To naprawdę działa. Staramy się odcisnąć jak najwięcej wody ręcznikiem i dopiero potem możemy pozwolić psu na otrzepanie.
Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie osuszyć ją przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozczesujemy ją z włosem i pod włos. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy wykorzystać tę przerwę na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się nam w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną przyjemnością. Jeśli pies ma być wystawiany, wówczas w trakcie suszenia staramy się od razu nadać jej przy pomocy szczotki odpowiedni kierunek. Pies nie powinien się położyć dopóki jego sierść jest jeszcze wilgotna lub jeszcze ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.
Czystość bez kąpieli
Bardzo dużo zależy od jakości włosa, im bardziej miękki, tym trudniej się go trymuje. Psa o wzorcowym owłosieniu można trymować odpowiednio rzadziej i mimo to sierść będzie zawsze w doskonałej kondycji. Trymuje się tylko sierść na wierzchniej części szyi i grzbiecie. Resztę owłosienia po dokładnym rozczesaniu i wyszczotkowaniu strzyże się nożyczkami. Jeśli pies ma być wystawiany, trzeba to zrobić zgodnie z opublikowanym w maju 1997 roku wzorcem, który definiuje czarnego teriera jako psa masywnego, o silnej, ale jednocześnie eleganckiej sylwetce.
Higiena
Zgodnie ze wzorcem
Czarny terier rosyjski ma bardzo gęstą, dwuwarstwową szatę składającą się z twardego, lekko pofalowanego włosa okrywowego pokrywającego całe ciało oraz krótkiego, miękkiego i gęstego podszerstka. Włos pozostawiony w stanie naturalnym, bez trymowania, osiąga długość od 5 do 15 cm. Głowa mocno obrośnięta, z obfitymi brwiami, wąsami i brodą. Na nogach włos długi i gęsty. Warto wiedzieć, że skóra i sierść teriera rosyjskiego nie wydzielają charakterystycznego psiego zapachu.
Umaszczenie wyłącznie czarne. Dopuszczalna niewielka ilość przesianych włosów, jednakże przesianie nie powinno obejmować więcej niż 1/3 powierzchni ciała.
Pielęgnacja sierści
Terier rosyjski wymaga bardzo systematycznej i starannej pielęgnacji. Ponieważ nie linieje, martwy włos należy regularnie wyczesywać i usuwać trymerem. Dlatego też trzeba go bardzo wcześnie, już od drugiego miesiąca życia oswoić z grzebieniem i szczotką. Pies musi zaakceptować zajmowanie się jego sierścią, jeśli będziemy to robić delikatnie a potem pochwalimy go i nagrodzimy smakołykiem z pewnością nie będzie protestował. Stosowanie jakiekolwiek siłowych metod jest błędem i to w dodatku niezwykle trudnym do odrobienia. Raz utraconego zaufania łatwo się nie odzyskuje. Przygotowanie teriera rosyjskiego do wystaw wymaga dużych umiejętności, ponieważ sierść musi być idealnie wypielęgnowana, ale w taki sposób, by sprawiała wrażenie całkowitej naturalności. Przed wystawą musi być dodatkowo wymodelowana przy pomocy nożyczek i maszynki. Trzeba podkreślić siłę i zdecydowanie psa, jego szata powinna być zadbana i elegancka, ale bez przesadnej dekoracyjności. Najdłuższy włos pozostawia się na nogach i kufie; strzyżenie ma podkreślać potężną głowę, płaskie czoło, przylegające uszy, oraz masywność i wzorcową budowę ciała.
Szczotkowanie
Pierwsze szczotkowanie powinno mieć miejsce, kiedy szczenię skończy dwa miesiące. Najlepiej zrobić to na leżąco, kiedy piesek jest wybiegany i zmęczony. Jeśli wykażemy odpowiednio dużo cierpliwości a na zakończenie nagrodzimy go smakołykiem, jest duża szansa, że nie tylko szczotkowanie zaakceptuje, ale nawet polubi. Oswajanie psa z zabiegami pielęgnacyjnymi zaczynamy od kilku minut i stopniowo ten czas wydłużamy. Jeśli odbywa się na stole, na leżąco, po intensywnym spacerze, pies je z reguły przesypia.
Sierść teriera rosyjskiego szczotkuje się raz - dwa razy w tygodniu twardą, niezbyt gęstą włosianą szczotką, o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć tzw. „kapturków”, które wyrywają sierść, tylko idealnie gładko zakończone szpilki. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem sierść trzeba zawsze spryskać odpowiednią odżywką, która działa antystatycznie, ułatwia rozczesywanie i zapobiega powstawaniu supłów.
Jeśli podszerstek ma tendencję do filcowania, bardzo przydatne będzie specjalne obrotowe zgrzebło, które go będzie na bieżąco rozdzielać i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło spilśniony podszerstek trzeba porozcinać odpowiednio dobranym do grubości sierści filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać metalowym grzebieniem. Można uznać, że sierść jest dobrze rozczesana, jeśli w każdym miejscu po rozchyleniu sierści bez trudu można zobaczyć skórę.
Sierść czarnego teriera nie linieje, dlatego takie ważne jest systematyczne szczotkowanie i wyczesywanie martwego włosa, ze szczególnym uwzględnieniem tych wszystkich miejsc, w których filcuje się najprędzej : kończyn podbrzusza i głowy. Biorąc pod uwagę jakość sierści trzeba zaopatrzyć się w solidne, dobrej jakości akcesoria: dość rzadki grzebień, najlepiej z rączką oraz drucianą szczotkę o długich gładko zakończonych szpilkach osadzonych w elastycznej poduszce. Jeśli pies będzie dokładnie szczotkowany dwa razy w tygodniu, po uprzednim spryskaniu odzywka rozplątującą, jego właściciel nie będzie miał problemu skołtunionej sierści.
Nie wolno zapominać o sprawdzeniu sierści po każdym spacerze i usuwaniu wczepionych we włos gałązek, rzepów i liści zanim pies sam, zdoła je razem z całymi kępami włosów powygryzać.
Kąpiel
Przed kąpielą pies powinien być zawsze bardzo dokładnie rozczesany, bo wszystkie supły pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i najczęściej nie dadzą się już rozplątać. Przy tej okazji pozbędziemy się martwej sierści. Mniej będzie do mycia i do suszenia. Czarnego teriera kąpie się przeważnie raz w miesiącu. Pies ma bardzo gęste owłosienie, dlatego przy myciu trzeba zwrócić uwagę na to, żeby woda dotarła aż do skóry. Ugniatanie sierści ręką w miejscu, na które kierujemy strumień wody bardzo ułatwia jej równomierne zmoczenie. Woda lepiej przenika sierść, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, Ta sama zasada obowiązuje przy płukaniu po myciu, wylewana z dużej odległości woda ma tendencje do odbijania się od sierści i spieniania resztek szamponu.
Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne, przeznaczone do pielęgnacji szorstkiego owłosienia lub specjalistyczne, odpowiednio dobrane do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący lub leczniczy, w przypadku problemów z kolorem szampon intensyfikujący barwę. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje. Zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.
Po kąpieli i dokładnym wypłukaniu sierści bardzo wskazane jest użycie balsamu-odżywki, która wzmacnia i uelastycznia włos oraz skutecznie zapobiega filcowaniu się sierści. Wmasowujemy ją w sierść, pozostawiamy na 3-5 minut a następnie dokładnie spłukujemy. Jeśli pies ma ochotę otrzepać się z wody zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko przyciskając. To naprawdę działa. Staramy się odcisnąć jak najwięcej wody ręcznikiem i dopiero potem możemy pozwolić psu na otrzepanie.
Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie osuszyć ją przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i zaparzenie się skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką w aerozolu i rozczesujemy ją z włosem i pod włos. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy wykorzystać tę przerwę na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się nam w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną przyjemnością. Jeśli pies ma być wystawiany, wówczas w trakcie suszenia staramy się od razu nadać jej przy pomocy szczotki odpowiedni kierunek. Pies nie powinien się położyć dopóki jego sierść jest jeszcze wilgotna lub jeszcze ciepła bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła lub niedosuszona sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.
Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeża i przywraca miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na drucianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa z włosem i pod włos, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.
Trymowanie i strzyżenie
Sierść czarnego teriera wymaga bardzo systematycznego trymowania. Robi się to jednak inaczej, niż w przypadku typowych psów szorstkowłosych. Trzeba go bardzo regularnie, przeważnie raz na tydzień dokładnie wyczesywać, a potem wyskubywać dojrzały włos, który lekko i bezboleśnie wychodzi. Teriera trymuje się więc partiami, najlepiej co jeden - dwa tygodnie. Wytrymowanie za jednym razem całej sierści mogłoby doprowadzić do podrażnienia skóry a w momencie odrastania sierści pojawienia się dużej ilości siwych włosów.Bardzo dużo zależy od jakości włosa, im bardziej miękki, tym trudniej się go trymuje. Psa o wzorcowym owłosieniu można trymować odpowiednio rzadziej i mimo to sierść będzie zawsze w doskonałej kondycji. Trymuje się tylko sierść na wierzchniej części szyi i grzbiecie. Resztę owłosienia po dokładnym rozczesaniu i wyszczotkowaniu strzyże się nożyczkami. Jeśli pies ma być wystawiany, trzeba to zrobić zgodnie z opublikowanym w maju 1997 roku wzorcem, który definiuje czarnego teriera jako psa masywnego, o silnej, ale jednocześnie eleganckiej sylwetce.
Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.
Utrzymanie sierści teriera rosyjskiego w wystawowej kondycji wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Pies musi być co najmniej raz na tydzień dokładnie wyszczotkowany włosianą lub metalową szczotką a przy łatwo filcującym się podszerstku dodatkowo wyczesany specjalnym metalowym zgrzebłem z odpowiednio długimi, sięgającymi aż do skóry obrotowymi zębami. To zapobiega zbijaniu się podszerstka nie niszcząc i nie wyrywając sierści.
Ponieważ szata musi być przed wystawą wymodelowana nożyczkami powinna być przedtem bardzo dokładnie wyszczotkowana, żeby wyciągnąć poskręcany włos, bo tylko wtedy będzie po ostrzyżeniu idealnie równa. Trudność polega na tym, że długość sierści, jaką musimy pozostawić jest różna w zależności od miejsca, które porasta, w ten sposób można modelować sierść i nadać psu wymaganą przez wzorzec rasy sylwetkę.
Czarny terier należy do tych psów, które dzięki odpowiedniej pielęgnacji i strzyżeniu zmieniają się nie do poznania: niechlujny rozczochraniec staje się psem eleganckim, od którego nie można oderwać oczu. To pokazuje jak dużo pracy trzeba wykonać, żeby móc go z sukcesem pokazać na wystawowym ringu. Obfitość sierści jest naszym wielkim sprzymierzeńcem, można z nią zrobić wszystko, podkreślić zalety anatomii psa, ale i wiele ukryć. Warto więc o nią zadbać.
Właściciel czarnego teriera, który chce sam zajmować się jego sierścią musi zainwestować w dobre akcesoria do pielęgnacji, przede wszystkim profesjonalną maszynkę do strzyżenia, solidne szczotki, grzebienie, filcak i dobrej jakości nożyczki. Amatorski sprzęt przy takim włosie z pewnością się nie sprawdzi, za to ten z wysokiej półki, jeśli o niego zadbamy, będzie nam służył przez wiele lat.
Około 7-10 dni przed wystawą przystępujemy do strzyżenia sierści. U każdego psa tempo jej odrastania jest inne, trzeba więc zaobserwować, ile dni po strzyżeniu sierść prezentuje się najlepiej, bo to ułatwi trafienie ze szczytową formą na najważniejszą wystawę.
Zaczynamy od kąpieli, ale przedtem sierść musi być bardzo dokładnie rozczesana i wszystkie supły usunięte. Jeśli barwa owłosienia nie jest dostatecznie wyrazista bardzo wskazane jest użycie szamponu, który poprawi czerń. W tym przypadku można sobie pozwolić na zastosowanie nie tylko szamponu intensyfikującego pigment, ale również takiego, który działa trochę jak farba i daje mniej trwały, ale za to natychmiastowy efekt. Ponieważ typowa odzywka lekko obciąża sierść, przed wystawą stosujemy specjalną odżywkę zwiększającą objętość szaty. Po kąpieli, dokładnym wysuszeniu i wyszczotkowaniu sierści możemy przystąpić do strzyżenia, pamiętając o tym, że zajmując się kolejnymi fragmentami owłosienia ani na moment nie wolno tracić z oczu całej sylwetki psa, która musi tworzyć jedną, elegancką i harmonijną całość.
Wzorzec przygotowania teriera rosyjskiego do wystaw został opracowany niezależnie przez dwie panie: Olgę Vorobiową i Natalię Stolbovą. Ponieważ obydwa zawierają bardzo istotne, często uzupełniające się wskazówki, dla jasności opisu zdecydowałam się je połączyć, dodając do nich rady zaprzyjaźnionych hodowców.
Szkic pokazuje sylwetkę psa „nagiego” oraz zarys prawidłowo wymodelowanej szaty. Zielono zaznaczony obszar to pole do popisu dla dobrego groomera. Fakt, że pies ma bardzo obfite owłosienie daje duże możliwości modelowania jego sylwetki, znając wzorzec można podkreślić zalety jego anatomii i co równie ważne - zatuszować ewentualne wady. Złym strzyżeniem można niestety wiele zepsuć. Dlatego też punktem wyjścia jest uświadomienie sobie zalet i wad psa i bo tylko wtedy jesteśmy w stanie „obudować” jego ciało sierścią tak, żeby nadsztukować to, czego poskąpiła mu natura. Zalecenia, jakiej długości powinien być włos na poszczególnych częściach ciała mają charakter orientacyjny, bo w rzeczywistości decyduje anatomia psa. Punktem odniesienia zawsze jest wzorzec rasy, to jest ten ideał, do którego odpowiednim strzyżeniem można psa przybliżyć.
Strzyżenie, które powinno mieć miejsce około 7 – 10 dni przed wystawą, zawsze musi być poprzedzone rozplątaniem wszystkich supłów, kąpielą oraz dokładnym rozczesaniem i wyszczotkowaniem sierści. Jest to bardzo ważne, bo włos jest sprężysty, jeden pozostaje wyprostowany, drugi zawija się i chowa w grubej warstwie owłosienia. Zanim weźmiemy do rąk nożyczki, każdy włos musi być wyprostowany, bo tylko wtedy po ostrzyżeniu powierzchnia szaty będzie idealnie równa.
Sierść na głowie wyczesujemy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa. Sierść na uszach powinna być skrócona z obydwu stron maszynką, ponieważ jednak psy bardzo często nie lubią strzyżenia uszu, lepiej zostawić je na koniec, żeby niepotrzebnie psa nie stresować.
Zabieramy się więc do strzyżenia sierści na głowie. Zaczynając od łuków brwiowych strzyżemy maszynką płaszczyznę w kształcie czworoboku zwaną lotniskiem. Obszar ten powinien mieć szerokość czaszki natomiast długość od brwi do wysokości uszu. Długość sierści w tym miejscu - od 0,5 do 1 cm. Sierść na pozostałej części głowy powinna zostać skrócona do około 1,5 do 2 cm a miejsca w których krótsza sierść łączy się z dłuższą wyrównane nożyczkami degażującymi. W tyle głowy modelujemy bardzo dobrze widoczną na szkicu „czapeczkę”, co pozwala na optyczne wydłużenie głowy.
Uszy strzyżemy krótko, zarówno z zewnętrznej jak i z wewnętrznej strony. Wejście do kanału słuchowego należy zabezpieczyć małym kawałeczkiem waty, żeby ścinana sierść nie dostała się do jego wnętrza. Sierść wystającą poza małżowinę uszną przycinamy nożyczkami, bardzo uważając, żeby jej nie skaleczyć. Najlepiej przytrzymać skraj ucha miedzy kciukiem i palcem wskazującym, przy takim zabezpieczeniu nie ma ryzyka, że zatniemy psu ucho, co nie jest przyjemne, bo bardzo krwawi. Sierść rosnącą na wewnętrznej stronie nasady ucha można dowolnie skrócić, bo ucho powinno przylegać do głowy. Natomiast przy skracaniu sierści na zewnętrznej stronie nasady ucha trzeba zachować daleko idącą ostrożność, bo musi być tej samej długości co sierść na karku i harmonijnie się z nią łączyć.
W następnej kolejności strzyżemy policzki, które u teriera rosyjskiego powinny być płaskie. Unosimy ucho w górę i począwszy od nasady ucha skracamy sierść maszynką do długości 1,5 – 2 cm. Ilość pozostawionej na policzkach sierści zależy od kształtu głowy, która zgodnie ze wzorcem powinna być masywna i mieć kształt cegły.
Szkic pokazuje w jaki sposób przy pomocy odpowiedniego modelowania sierści można poprawić kształt głowy. Wyżej opisany sposób strzyżenia dotyczy głowy bezbłędnej. U psów, które mają zbyt wąską czaszkę zostawiamy więcej włosa na policzkach, żeby ja optycznie poszerzyć. U psów, które mają za szeroką czaszkę, jest ona z reguły za krótka, trzeba wiec zrobić dwie rzeczy: pozostawić więcej włosa na policzkach, żeby ja optycznie zwęzić i wymodelować bardziej okazałą czapeczkę”, żeby ją optycznie wydłużyć.
Dopiero teraz można przystąpić do takiego uformowania sierści na głowie, żeby oglądana z góry miała kształt prostokąta a oglądana z boku kształt trójkąta. Sprowadza się to do odpowiedniego wymodelowania grzywki i brody.
odelowanie grzywki
Jak widać na powyższych szkicach, prawidłowo uformowana grzywka powinna w linii prostej stanowić przedłużenie czoła (rys.1) i być równoległa do linii nosa. Źle uformowana grzywka (rys 2 i 3) powoduje zaburzenie pokazanej czerwoną linią proporcji głowy, które u teriera rosyjskiego są bardzo ważne. Grzywka za wysoka optycznie skraca głowę, a za niska skraca pysk.
Modelowanie sierści na wąsach i brodzie
Po skróceniu sierści na głowie i policzkach przystępujemy do formowania brody. Szczotkujemy ją bardzo bokładnie i skracamy nożyczkami tak, żeby jej nadać widoczny na szkicu nr.1 kształt cegły.
1 - Dobrze - głowa oglądana z góry ma kształt cegły
2 - Źle - głowa ma kształt główki kapusty
3 - Źle - głowa w typie kerry blue teriera
Przy modelowaniu brody wiele osób ulega pokusie pokazania jej w całej okazałości. Jest to wielki błąd, często popełniany również przez właścicieli sznaucerów. W efekcie, zwłaszcza kiedy jest gorąco, pies ziaje i biega po ringu z szeroko otwartym pyskiem, broda rozchodzi się na boki i powoduje, że głowa wydaje się szersza i krótsza niż jest w rzeczywistości. Kształt głowy zamiast prostokątu przypomina dorodną główkę kapusty (rys.2). Żeby się tego ustrzec należy skrócić wszystkie włosy, które wystają poza wymagany przez wzorzec prostokątny obrys głowy, co oznacza, że widziana z góry szerokość brody powinna być praktycznie taka sama jak szerokość głowy. Na koniec po wyczesaniu wyrównujemy dolną linię brody nadając jej kształt trójkąta. Prawidłowy kształt brody widać na szkicach pokazujących modelowanie grzywki, broda widoczna na szkicu nr. 3 jest nieprawidłowa, bardziej w typie kerry blue teriera niż teriera rosyjskiego.
Dla osiągnięcia tego efektu sierść na przedniej stronie szyi skracamy maszynką, pozostawiając włos o długości około 0,5 cm. Jest to pole zawarte między linią ucha z boków, miejscem połączenia żuchwy z szyją na górze oraz linią obojczyka na dole. Na zdjęciu linia obojczyka zaznaczona jest na żółto, natomiast linia, do której strzyżemy (zaznaczona niebieską kreską) znajduje się niżej. Dzięki temu na przodzie tworzy się charakterystyczna łezka i szyja wydaje się dłuższa a przedpiersie bardziej okazałe.
Następnie strzyżemy sierść na wierzchniej stronie szyi, co jest zdecydowanie trudniejsze, ponieważ odcinek szyjny stanowi element bardzo ważnej górnej linii, która musi płynnie, bez załamań biec od guza potylicznego poprzez dobrze zaznaczony kłąb aż do ogona. Ilość pozostawionego w tych miejscach włosa zależy od budowy anatomicznej psa, przeważnie jest to około 5-7 cm. Jeśli szyja jest bardzo masywna, włos powinien być krótszy, jeśli jest szczupła, pozostawiamy więcej włosa bo to ją optycznie wzmocni. Do strzyżenia podczesujemy sierść pod włos, wyrównujemy wystające włoski ustawionymi w dół nożyczkami, szczotkujemy, oceniamy i jeśli trzeba operację powtarzamy. Jest to metoda najbardziej bezpieczna, zwłaszcza dla osób, które w groomingu stawiają pierwsze kroki. Lepiej zostawić trochę więcej włosa niż wyciąć go za dużo i na końcu je skorygować. Wszystkie połączenia krótko ostrzyżonej sierści z dłuższą (różowe strzałki) szczotkujemy pod włos i wyrównujemy nożyczkami degażującymi tak, żeby wyglądały naturalnie i nie rzucały się w oczy.
Przedpiersie u czarnego teriera powinno być wyraźnie zaznaczone, ale zawsze pozostające w odpowiedniej proporcji do reszty tułowia. Porośniete jest kryzą, którą odpowiednio do potrzeb można przerzedzić i skrócić. Zaczynając od miejsca zaznaczonego niebieska linią nieco poniżej obojczyka, włos powinien mieć długość 1-2 cm,natomiast niżej musi być dłuższy i tworzyć „kryzę”, która na dole łączy się harmonijnie z całą dolną linią, obejmującą dół klatki piersiowej oraz podbrzusze.
Powyższe zdjęcia pokazują jak powinien być wymodelowany włos, żółta linia rysuje kontur przedpiersia i klatki piersiowej. Czerwona kropka pokazuje, gdzie jest łokieć, niebieska natomiast miejsce, przez które dolna linia przechodzi. Widać, że możliwe są dwa warianty:
Kryzę formuje się nożyczkami, mając na uwadze to, że przedpiersie powinno być dobrze rozbudowane. Przy dobrze zaznaczonym przedpiersiu i obfitym owłosieniu sierść trzeba dość mocno zdegażować, przy miernie rozwiniętym przedpiersiu zostawiamy odpowiednio więcej włosa i modelujemy go nożyczkami. Podobnie w przypadku klatki piersiowej: jeśli ma bardzo głęboką klatkę piersiową, nic nie trzeba dodawać a nawet nie wolno, bo pies straci proporcje. Przy płytkiej klatce piersiowej zostawiamy odpowiednio dłuższy włos, bo to ją optycznie pogłębi, ale wtedy najprawdopodobniej trzeba będzie również zostawić dłuższy włos na bokach, żeby nie była zbyt płaska i sprawiała wrażenie odpowiednio pojemnej. Pozostawienie trochę dłuższej sierści na łopatkach powala poszerzyć front, nie może być dłuższa niż 3-5 cm.
Nie wolno jednak przesadzać, bo dodając psu masy, można zagubić proporcje i stracić elegancję. Wszystkim, którzy na pierwszej wystawie usłyszeli, że pies jest młodzieżowy i ma za lekką budowę, radzę sprawić sobie rower i specjalny wysięgnik dla psa i zacząć cwiczyć, pamietając o stopniowym zwiększaniu wysiłku i o tym, że w młodym wieku psa nie wolno forsować. Mimo tych ograniczeń, nasz wysiłek zostanie szybko nagrodzony - pies się wzmocni i rozbuduje, łatwiej go będzie przygotować do wystawy, jeśli nic nie trzeba sztucznie nadbudowywać.
Czarny terier jest psem o budzącej respekt solidnej posturze, nie może być jednak ciężki, jego sylwetka powinna być zwarta i niezwykle elegancka. Ponizsze szkice pokazują jak powinna wyglądać sylwetka psa oraz długość sierści ją trzeba zostawić na poszczególnych częściach ciała, żeby tę idealna sylwetkę osiągnąć. Zanim zabierzemy się do strzyżenia przyjrzyjmy się jej bardzo dokładnie. Ta linia jest niezwykle ważna, ponieważ musi idealnie łączyć się z linią szyi. Daje to bardzo duże możliwości kształtowania sylwetki, odpowiednim strzyżeniem można poprawić słabo zaznaczony kłąb i zbyt nisko osadzony ogon.
Strzyżenie zaczynamy od grzbietu. Przycinamy sierść nożyczkami, żeby otrzymać prostą linię począwszy od kłębu aż do ogona. Długość włosów na grzbiecie powinna wynosić około 3-5 cm, podobnie jak na bokach tułowia i klatce piersiowej. Czerwone linie na szkicu pokazują środkowy pas owłosienia, który w miejscu połączenia z bokami tułowia powinien być tak zdegażowany, żeby przejście nie było widoczne.
Czarny terier ma wypukłe żebra, nie należy więc spłaszczać jego ciała. Niepożądane jednak jest zostawianie za dużej ilości włosa - dałoby to wrażenie psa "ciężkiego". Ogon jest strzyżony równo, włosy mają długość 2-3cm. Spodnia strona ogona i okolice genitaliów są strzyżone tak krótko, jak to możliwe. Jeżeli ogon jest krótki, można zostawić dłuższy włos na czubku - ogon wyda się wtedy dłuższy.
Czarny terier ma wypukłe żebra, nie należy więc spłaszczać jego ciała. Niepożądane jednak jest zostawianie za dużej ilości włosa - dałoby to wrażenie psa "ciężkiego". Rózowe strzałki pokazują kształt jaki należy nadać sierści w tym miejscu.
Ogon czarnego teriera powinien być solidny, często po jego wyglądzie ocenia się kościec. Cienki ogon może świadczyć o tym, ze pod obfitym owłosienie kryje się drobnokościsty pies, gruby ogon pozwala przypuszczać, ze reszta kości jest równie jak on solidna. Dlatego też sierść na ogonie powinna być skrócona równo z wszystkich stron do około 3-4 cm, identycznie na całej jego długości, zawsze w proporcji do całej sylwetki.Tylko na spodniej stronie ścinamy sierść bardzo krótko, podobnie jak w okolicy genitaliów. Sierść na górnej stronie ogona powinna harmonijnie łączyć się z owłosieniem na grzbiecie. Jeśli ogon jest za krótko kopiowany, na jego czubku trzeba zostawić odpowiednio dłuższy włos.
Żółta linia pokazuje w jaki sposób należy wyrównać włos na dolnej części tułowia. Jeśli pies jest obficie owłosiony można pod klatką piersiową zostawić więcej włosa, co ja optycznie pogłębi. Nie należy jednak przesadzać, bo pies stanie się ciężki i przysadzisty.
Oglądane z tyłu, kończyny czarnego teriera powinny być proste i równoległe. Strzyżenie zaczynamy od tylnej strony nóg, około 2 cm powyżej stawu skokowego, bardzo krótko, na przestrzeni wyznaczonej granatową linią, tzn od wewnętrznej strony ud przez pośladki aż do odbytu. Najprościej zrobić to maszynką. Następnie na linii oznaczonej czerwonymi strzałkami wyrównujemy ostający włos nożyczkami ustawionymi prostopadle do zadu. Włos na udach aż do niebieskiej linii powinien mieć w zależności od budowy psa od 3 do 5 cm Połączenie dwóch długości owłosienia (granatowa linia) musi być zdegażowane tak, żeby nie było widoczne. Na koniec skierowanymi w górę nożyczkami przycinamy sierść wzdłuż żółtej linii, nadając kończynom kształt mocnych, prostych kolumienek.
Oglądana z boku, kończyna powinna być mocna, głęboko kątowana a sierść wymodelowana tak jak na zdjęciu. Po bardzo dokładnym wyczesaniu sierści do tyłu, maksymalnie skracamy włos na tylnej stronie uda, pozostawiając odpowiednio długi włos na podudziu. Warto zwrócić uwagę, że tylna linia podudzia musi być prostopadła do podłoża, włos w tym miejscu skracamy nożyczkami począwszy od stawu skokowego do dołu. Następnie wyrównujemy sierść na przedniej strony uda zgodnie z żółtą linią, nadając jej ładny, zaokrąglony kształt. Sierść na podudziu skracamy, zgodnie z dolnym odcinkiem tej same żółtej linii. W efekcie mamy kończynę dobrze kątowaną i pięknie wymodelowaną.
Bogate owłosienie kończyn daje duże możliwości korygowania niektórych wad. Poniższe szkice pokazują, że odpowiednie ostrzyżenie kończyn podwala zamaskować wady postawy, a także podstawienie kończyn lub zbyt strome kątowanie. Nie znaczy to jednak, ze wszystkie te wady można zakryć sierścią, doświadczony sędzia nie do końca da się na to nabrać, nie mówiąc o tym, że często to, co niewidoczne w statyce doskonale widać w ruchu.
Pazury, jeśli nie zostały starte w sposób naturalny, powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby nam się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć małymi nożyczkami o zaokrąglonych końcach a skórę posmarować maścią witaminową, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Po zakończeniu strzyżenia czarny terier powinien mieć piękną i naturalną sylwetkę z płynnymi liniami od długiej do krótkiej sierści. Jego wygląd powinien sprawiać wrażenie psa mocnego i pewnego siebie, obrończego, w żadnym przypadku nie powinien sprawiać wrażenia psa ozdobnego.
Dzień przed wystawą dla odświeżenia trzeba koniecznie umyć psu wąsy, brodę, sierść na podbrzuszu oraz kończynach, którą w czasie suszenia dla nadania objętości podczesujemy cały czas pod włos. Jeśli sierść na tułowiu wymaga odświeżenia, lekko ją zwilżamy i suszymy szczotkując z włosem tak, żeby płasko przylegała do ciała. Sierść na karku i tułowiu powinna być starannie, płasko zaczesana.
Opis przygotowania czarnego teriera do wystaw opracowany na podstawie tekstu Natalii Stolbovej (Deneb-Keitos, w tłumaczeniu Jean Brown) http://www.d-keitos.narod.ru/QUESTIONS/195a.htm, oraz www.pinnacle-black-russian-terrier-breeder.com
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. W miejscach gdzie sierść jest przylegająca przecieramy ją zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla na dania połysku. Resztę owłosienia, a zwłaszcza frędzle starannie rozczesujemy.
Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu musimy mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład w czasie oglądania zębów, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w przypiętej do paska małej torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może wplątać się w sierść.
Powrót
Utrzymanie sierści teriera rosyjskiego w wystawowej kondycji wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Pies musi być co najmniej raz na tydzień dokładnie wyszczotkowany włosianą lub metalową szczotką a przy łatwo filcującym się podszerstku dodatkowo wyczesany specjalnym metalowym zgrzebłem z odpowiednio długimi, sięgającymi aż do skóry obrotowymi zębami. To zapobiega zbijaniu się podszerstka nie niszcząc i nie wyrywając sierści.
Ponieważ szata musi być przed wystawą wymodelowana nożyczkami powinna być przedtem bardzo dokładnie wyszczotkowana, żeby wyciągnąć poskręcany włos, bo tylko wtedy będzie po ostrzyżeniu idealnie równa. Trudność polega na tym, że długość sierści, jaką musimy pozostawić jest różna w zależności od miejsca, które porasta, w ten sposób można modelować sierść i nadać psu wymaganą przez wzorzec rasy sylwetkę.
Czarny terier należy do tych psów, które dzięki odpowiedniej pielęgnacji i strzyżeniu zmieniają się nie do poznania: niechlujny rozczochraniec staje się psem eleganckim, od którego nie można oderwać oczu. To pokazuje jak dużo pracy trzeba wykonać, żeby móc go z sukcesem pokazać na wystawowym ringu. Obfitość sierści jest naszym wielkim sprzymierzeńcem, można z nią zrobić wszystko, podkreślić zalety anatomii psa, ale i wiele ukryć. Warto więc o nią zadbać.
Właściciel czarnego teriera, który chce sam zajmować się jego sierścią musi zainwestować w dobre akcesoria do pielęgnacji, przede wszystkim profesjonalną maszynkę do strzyżenia, solidne szczotki, grzebienie, filcak i dobrej jakości nożyczki. Amatorski sprzęt przy takim włosie z pewnością się nie sprawdzi, za to ten z wysokiej półki, jeśli o niego zadbamy, będzie nam służył przez wiele lat.
Około 7-10 dni przed wystawą przystępujemy do strzyżenia sierści. U każdego psa tempo jej odrastania jest inne, trzeba więc zaobserwować, ile dni po strzyżeniu sierść prezentuje się najlepiej, bo to ułatwi trafienie ze szczytową formą na najważniejszą wystawę.
Zaczynamy od kąpieli, ale przedtem sierść musi być bardzo dokładnie rozczesana i wszystkie supły usunięte. Jeśli barwa owłosienia nie jest dostatecznie wyrazista bardzo wskazane jest użycie szamponu, który poprawi czerń. W tym przypadku można sobie pozwolić na zastosowanie nie tylko szamponu intensyfikującego pigment, ale również takiego, który działa trochę jak farba i daje mniej trwały, ale za to natychmiastowy efekt. Ponieważ typowa odzywka lekko obciąża sierść, przed wystawą stosujemy specjalną odżywkę zwiększającą objętość szaty. Po kąpieli, dokładnym wysuszeniu i wyszczotkowaniu sierści możemy przystąpić do strzyżenia, pamiętając o tym, że zajmując się kolejnymi fragmentami owłosienia ani na moment nie wolno tracić z oczu całej sylwetki psa, która musi tworzyć jedną, elegancką i harmonijną całość.
Wzorzec przygotowania teriera rosyjskiego do wystaw został opracowany niezależnie przez dwie panie: Olgę Vorobiową i Natalię Stolbovą. Ponieważ obydwa zawierają bardzo istotne, często uzupełniające się wskazówki, dla jasności opisu zdecydowałam się je połączyć, dodając do nich rady zaprzyjaźnionych hodowców.
Szkic pokazuje sylwetkę psa „nagiego” oraz zarys prawidłowo wymodelowanej szaty. Zielono zaznaczony obszar to pole do popisu dla dobrego groomera. Fakt, że pies ma bardzo obfite owłosienie daje duże możliwości modelowania jego sylwetki, znając wzorzec można podkreślić zalety jego anatomii i co równie ważne - zatuszować ewentualne wady. Złym strzyżeniem można niestety wiele zepsuć. Dlatego też punktem wyjścia jest uświadomienie sobie zalet i wad psa i bo tylko wtedy jesteśmy w stanie „obudować” jego ciało sierścią tak, żeby nadsztukować to, czego poskąpiła mu natura. Zalecenia, jakiej długości powinien być włos na poszczególnych częściach ciała mają charakter orientacyjny, bo w rzeczywistości decyduje anatomia psa. Punktem odniesienia zawsze jest wzorzec rasy, to jest ten ideał, do którego odpowiednim strzyżeniem można psa przybliżyć.
Strzyżenie, które powinno mieć miejsce około 7 – 10 dni przed wystawą, zawsze musi być poprzedzone rozplątaniem wszystkich supłów, kąpielą oraz dokładnym rozczesaniem i wyszczotkowaniem sierści. Jest to bardzo ważne, bo włos jest sprężysty, jeden pozostaje wyprostowany, drugi zawija się i chowa w grubej warstwie owłosienia. Zanim weźmiemy do rąk nożyczki, każdy włos musi być wyprostowany, bo tylko wtedy po ostrzyżeniu powierzchnia szaty będzie idealnie równa.
Głowa
Sierść na głowie wyczesujemy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa. Sierść na uszach powinna być skrócona z obydwu stron maszynką, ponieważ jednak psy bardzo często nie lubią strzyżenia uszu, lepiej zostawić je na koniec, żeby niepotrzebnie psa nie stresować.
Zabieramy się więc do strzyżenia sierści na głowie. Zaczynając od łuków brwiowych strzyżemy maszynką płaszczyznę w kształcie czworoboku zwaną lotniskiem. Obszar ten powinien mieć szerokość czaszki natomiast długość od brwi do wysokości uszu. Długość sierści w tym miejscu - od 0,5 do 1 cm. Sierść na pozostałej części głowy powinna zostać skrócona do około 1,5 do 2 cm a miejsca w których krótsza sierść łączy się z dłuższą wyrównane nożyczkami degażującymi. W tyle głowy modelujemy bardzo dobrze widoczną na szkicu „czapeczkę”, co pozwala na optyczne wydłużenie głowy.
Uszy strzyżemy krótko, zarówno z zewnętrznej jak i z wewnętrznej strony. Wejście do kanału słuchowego należy zabezpieczyć małym kawałeczkiem waty, żeby ścinana sierść nie dostała się do jego wnętrza. Sierść wystającą poza małżowinę uszną przycinamy nożyczkami, bardzo uważając, żeby jej nie skaleczyć. Najlepiej przytrzymać skraj ucha miedzy kciukiem i palcem wskazującym, przy takim zabezpieczeniu nie ma ryzyka, że zatniemy psu ucho, co nie jest przyjemne, bo bardzo krwawi. Sierść rosnącą na wewnętrznej stronie nasady ucha można dowolnie skrócić, bo ucho powinno przylegać do głowy. Natomiast przy skracaniu sierści na zewnętrznej stronie nasady ucha trzeba zachować daleko idącą ostrożność, bo musi być tej samej długości co sierść na karku i harmonijnie się z nią łączyć.
W następnej kolejności strzyżemy policzki, które u teriera rosyjskiego powinny być płaskie. Unosimy ucho w górę i począwszy od nasady ucha skracamy sierść maszynką do długości 1,5 – 2 cm. Ilość pozostawionej na policzkach sierści zależy od kształtu głowy, która zgodnie ze wzorcem powinna być masywna i mieć kształt cegły.
Szkic pokazuje w jaki sposób przy pomocy odpowiedniego modelowania sierści można poprawić kształt głowy. Wyżej opisany sposób strzyżenia dotyczy głowy bezbłędnej. U psów, które mają zbyt wąską czaszkę zostawiamy więcej włosa na policzkach, żeby ja optycznie poszerzyć. U psów, które mają za szeroką czaszkę, jest ona z reguły za krótka, trzeba wiec zrobić dwie rzeczy: pozostawić więcej włosa na policzkach, żeby ja optycznie zwęzić i wymodelować bardziej okazałą czapeczkę”, żeby ją optycznie wydłużyć.
Dopiero teraz można przystąpić do takiego uformowania sierści na głowie, żeby oglądana z góry miała kształt prostokąta a oglądana z boku kształt trójkąta. Sprowadza się to do odpowiedniego wymodelowania grzywki i brody.
odelowanie grzywki
Prawidłowo uformowana grzywka
Źle uformowana - zbyt wysoka, optycznie skraca głowę i wydłuża pysk
Źle uformowana - zbyt niska, tworzy załamanie na stopie, skraca pysk
Jak widać na powyższych szkicach, prawidłowo uformowana grzywka powinna w linii prostej stanowić przedłużenie czoła (rys.1) i być równoległa do linii nosa. Źle uformowana grzywka (rys 2 i 3) powoduje zaburzenie pokazanej czerwoną linią proporcji głowy, które u teriera rosyjskiego są bardzo ważne. Grzywka za wysoka optycznie skraca głowę, a za niska skraca pysk.
Modelowanie sierści na wąsach i brodzie
Po skróceniu sierści na głowie i policzkach przystępujemy do formowania brody. Szczotkujemy ją bardzo bokładnie i skracamy nożyczkami tak, żeby jej nadać widoczny na szkicu nr.1 kształt cegły.
1 - Dobrze - głowa oglądana z góry ma kształt cegły
2 - Źle - głowa ma kształt główki kapusty
3 - Źle - głowa w typie kerry blue teriera
Przy modelowaniu brody wiele osób ulega pokusie pokazania jej w całej okazałości. Jest to wielki błąd, często popełniany również przez właścicieli sznaucerów. W efekcie, zwłaszcza kiedy jest gorąco, pies ziaje i biega po ringu z szeroko otwartym pyskiem, broda rozchodzi się na boki i powoduje, że głowa wydaje się szersza i krótsza niż jest w rzeczywistości. Kształt głowy zamiast prostokątu przypomina dorodną główkę kapusty (rys.2). Żeby się tego ustrzec należy skrócić wszystkie włosy, które wystają poza wymagany przez wzorzec prostokątny obrys głowy, co oznacza, że widziana z góry szerokość brody powinna być praktycznie taka sama jak szerokość głowy. Na koniec po wyczesaniu wyrównujemy dolną linię brody nadając jej kształt trójkąta. Prawidłowy kształt brody widać na szkicach pokazujących modelowanie grzywki, broda widoczna na szkicu nr. 3 jest nieprawidłowa, bardziej w typie kerry blue teriera niż teriera rosyjskiego.
Szyja i klatka piersiowa
Zgodnie ze wzorcem szyja czarnego teriera ma być mocna, sucha i dobrze umięśniona, noszona pod kątem 45 - 50 stopni względem poziomu a jej długość mniej więcej równa długości głowy. Poza tym oczywiście powinna ładnie eksponować głowę.Dla osiągnięcia tego efektu sierść na przedniej stronie szyi skracamy maszynką, pozostawiając włos o długości około 0,5 cm. Jest to pole zawarte między linią ucha z boków, miejscem połączenia żuchwy z szyją na górze oraz linią obojczyka na dole. Na zdjęciu linia obojczyka zaznaczona jest na żółto, natomiast linia, do której strzyżemy (zaznaczona niebieską kreską) znajduje się niżej. Dzięki temu na przodzie tworzy się charakterystyczna łezka i szyja wydaje się dłuższa a przedpiersie bardziej okazałe.
Następnie strzyżemy sierść na wierzchniej stronie szyi, co jest zdecydowanie trudniejsze, ponieważ odcinek szyjny stanowi element bardzo ważnej górnej linii, która musi płynnie, bez załamań biec od guza potylicznego poprzez dobrze zaznaczony kłąb aż do ogona. Ilość pozostawionego w tych miejscach włosa zależy od budowy anatomicznej psa, przeważnie jest to około 5-7 cm. Jeśli szyja jest bardzo masywna, włos powinien być krótszy, jeśli jest szczupła, pozostawiamy więcej włosa bo to ją optycznie wzmocni. Do strzyżenia podczesujemy sierść pod włos, wyrównujemy wystające włoski ustawionymi w dół nożyczkami, szczotkujemy, oceniamy i jeśli trzeba operację powtarzamy. Jest to metoda najbardziej bezpieczna, zwłaszcza dla osób, które w groomingu stawiają pierwsze kroki. Lepiej zostawić trochę więcej włosa niż wyciąć go za dużo i na końcu je skorygować. Wszystkie połączenia krótko ostrzyżonej sierści z dłuższą (różowe strzałki) szczotkujemy pod włos i wyrównujemy nożyczkami degażującymi tak, żeby wyglądały naturalnie i nie rzucały się w oczy.
Przedpiersie u czarnego teriera powinno być wyraźnie zaznaczone, ale zawsze pozostające w odpowiedniej proporcji do reszty tułowia. Porośniete jest kryzą, którą odpowiednio do potrzeb można przerzedzić i skrócić. Zaczynając od miejsca zaznaczonego niebieska linią nieco poniżej obojczyka, włos powinien mieć długość 1-2 cm,natomiast niżej musi być dłuższy i tworzyć „kryzę”, która na dole łączy się harmonijnie z całą dolną linią, obejmującą dół klatki piersiowej oraz podbrzusze.
Powyższe zdjęcia pokazują jak powinien być wymodelowany włos, żółta linia rysuje kontur przedpiersia i klatki piersiowej. Czerwona kropka pokazuje, gdzie jest łokieć, niebieska natomiast miejsce, przez które dolna linia przechodzi. Widać, że możliwe są dwa warianty:
- Obydwa punkty są na tej samej wysokości, co oznacza, że linia przedpiersia kończy się na wysokości łokcia
- Linia przedpiersia schodzi poniżej łokcia, co ma miejsce wtedy, kiedy pozostawia się więcej włosa w dolnym odcinku. Nie powinno to być jednak więcej niż 10 cm.
Kryzę formuje się nożyczkami, mając na uwadze to, że przedpiersie powinno być dobrze rozbudowane. Przy dobrze zaznaczonym przedpiersiu i obfitym owłosieniu sierść trzeba dość mocno zdegażować, przy miernie rozwiniętym przedpiersiu zostawiamy odpowiednio więcej włosa i modelujemy go nożyczkami. Podobnie w przypadku klatki piersiowej: jeśli ma bardzo głęboką klatkę piersiową, nic nie trzeba dodawać a nawet nie wolno, bo pies straci proporcje. Przy płytkiej klatce piersiowej zostawiamy odpowiednio dłuższy włos, bo to ją optycznie pogłębi, ale wtedy najprawdopodobniej trzeba będzie również zostawić dłuższy włos na bokach, żeby nie była zbyt płaska i sprawiała wrażenie odpowiednio pojemnej. Pozostawienie trochę dłuższej sierści na łopatkach powala poszerzyć front, nie może być dłuższa niż 3-5 cm.
Nie wolno jednak przesadzać, bo dodając psu masy, można zagubić proporcje i stracić elegancję. Wszystkim, którzy na pierwszej wystawie usłyszeli, że pies jest młodzieżowy i ma za lekką budowę, radzę sprawić sobie rower i specjalny wysięgnik dla psa i zacząć cwiczyć, pamietając o stopniowym zwiększaniu wysiłku i o tym, że w młodym wieku psa nie wolno forsować. Mimo tych ograniczeń, nasz wysiłek zostanie szybko nagrodzony - pies się wzmocni i rozbuduje, łatwiej go będzie przygotować do wystawy, jeśli nic nie trzeba sztucznie nadbudowywać.
Tułów
Czarny terier jest psem o budzącej respekt solidnej posturze, nie może być jednak ciężki, jego sylwetka powinna być zwarta i niezwykle elegancka. Ponizsze szkice pokazują jak powinna wyglądać sylwetka psa oraz długość sierści ją trzeba zostawić na poszczególnych częściach ciała, żeby tę idealna sylwetkę osiągnąć. Zanim zabierzemy się do strzyżenia przyjrzyjmy się jej bardzo dokładnie. Ta linia jest niezwykle ważna, ponieważ musi idealnie łączyć się z linią szyi. Daje to bardzo duże możliwości kształtowania sylwetki, odpowiednim strzyżeniem można poprawić słabo zaznaczony kłąb i zbyt nisko osadzony ogon.
Strzyżenie zaczynamy od grzbietu. Przycinamy sierść nożyczkami, żeby otrzymać prostą linię począwszy od kłębu aż do ogona. Długość włosów na grzbiecie powinna wynosić około 3-5 cm, podobnie jak na bokach tułowia i klatce piersiowej. Czerwone linie na szkicu pokazują środkowy pas owłosienia, który w miejscu połączenia z bokami tułowia powinien być tak zdegażowany, żeby przejście nie było widoczne.
Czarny terier ma wypukłe żebra, nie należy więc spłaszczać jego ciała. Niepożądane jednak jest zostawianie za dużej ilości włosa - dałoby to wrażenie psa "ciężkiego". Ogon jest strzyżony równo, włosy mają długość 2-3cm. Spodnia strona ogona i okolice genitaliów są strzyżone tak krótko, jak to możliwe. Jeżeli ogon jest krótki, można zostawić dłuższy włos na czubku - ogon wyda się wtedy dłuższy.
Czarny terier ma wypukłe żebra, nie należy więc spłaszczać jego ciała. Niepożądane jednak jest zostawianie za dużej ilości włosa - dałoby to wrażenie psa "ciężkiego". Rózowe strzałki pokazują kształt jaki należy nadać sierści w tym miejscu.
Ogon czarnego teriera powinien być solidny, często po jego wyglądzie ocenia się kościec. Cienki ogon może świadczyć o tym, ze pod obfitym owłosienie kryje się drobnokościsty pies, gruby ogon pozwala przypuszczać, ze reszta kości jest równie jak on solidna. Dlatego też sierść na ogonie powinna być skrócona równo z wszystkich stron do około 3-4 cm, identycznie na całej jego długości, zawsze w proporcji do całej sylwetki.Tylko na spodniej stronie ścinamy sierść bardzo krótko, podobnie jak w okolicy genitaliów. Sierść na górnej stronie ogona powinna harmonijnie łączyć się z owłosieniem na grzbiecie. Jeśli ogon jest za krótko kopiowany, na jego czubku trzeba zostawić odpowiednio dłuższy włos.
Żółta linia pokazuje w jaki sposób należy wyrównać włos na dolnej części tułowia. Jeśli pies jest obficie owłosiony można pod klatką piersiową zostawić więcej włosa, co ja optycznie pogłębi. Nie należy jednak przesadzać, bo pies stanie się ciężki i przysadzisty.
Kończyny przednie
Kończyny przednie powinny być mocne, proste i ustawione prostopadle do podłoża. Strzyżenie powinno to podkreślić. Dokładnie rozczesaną sierść podczesujemy w górę i wyrównujemy jej powierzchnię nożyczkami nadając im okrągły kształt. Dobre owłosienie pozwala zatuszować wady kończyn widoczne na poniższym szkicu.Kończyny tylne
Oglądane z tyłu, kończyny czarnego teriera powinny być proste i równoległe. Strzyżenie zaczynamy od tylnej strony nóg, około 2 cm powyżej stawu skokowego, bardzo krótko, na przestrzeni wyznaczonej granatową linią, tzn od wewnętrznej strony ud przez pośladki aż do odbytu. Najprościej zrobić to maszynką. Następnie na linii oznaczonej czerwonymi strzałkami wyrównujemy ostający włos nożyczkami ustawionymi prostopadle do zadu. Włos na udach aż do niebieskiej linii powinien mieć w zależności od budowy psa od 3 do 5 cm Połączenie dwóch długości owłosienia (granatowa linia) musi być zdegażowane tak, żeby nie było widoczne. Na koniec skierowanymi w górę nożyczkami przycinamy sierść wzdłuż żółtej linii, nadając kończynom kształt mocnych, prostych kolumienek.
Oglądana z boku, kończyna powinna być mocna, głęboko kątowana a sierść wymodelowana tak jak na zdjęciu. Po bardzo dokładnym wyczesaniu sierści do tyłu, maksymalnie skracamy włos na tylnej stronie uda, pozostawiając odpowiednio długi włos na podudziu. Warto zwrócić uwagę, że tylna linia podudzia musi być prostopadła do podłoża, włos w tym miejscu skracamy nożyczkami począwszy od stawu skokowego do dołu. Następnie wyrównujemy sierść na przedniej strony uda zgodnie z żółtą linią, nadając jej ładny, zaokrąglony kształt. Sierść na podudziu skracamy, zgodnie z dolnym odcinkiem tej same żółtej linii. W efekcie mamy kończynę dobrze kątowaną i pięknie wymodelowaną.
Bogate owłosienie kończyn daje duże możliwości korygowania niektórych wad. Poniższe szkice pokazują, że odpowiednie ostrzyżenie kończyn podwala zamaskować wady postawy, a także podstawienie kończyn lub zbyt strome kątowanie. Nie znaczy to jednak, ze wszystkie te wady można zakryć sierścią, doświadczony sędzia nie do końca da się na to nabrać, nie mówiąc o tym, że często to, co niewidoczne w statyce doskonale widać w ruchu.
Pazury, jeśli nie zostały starte w sposób naturalny, powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby nam się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć małymi nożyczkami o zaokrąglonych końcach a skórę posmarować maścią witaminową, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Po zakończeniu strzyżenia czarny terier powinien mieć piękną i naturalną sylwetkę z płynnymi liniami od długiej do krótkiej sierści. Jego wygląd powinien sprawiać wrażenie psa mocnego i pewnego siebie, obrończego, w żadnym przypadku nie powinien sprawiać wrażenia psa ozdobnego.
Dzień przed wystawą dla odświeżenia trzeba koniecznie umyć psu wąsy, brodę, sierść na podbrzuszu oraz kończynach, którą w czasie suszenia dla nadania objętości podczesujemy cały czas pod włos. Jeśli sierść na tułowiu wymaga odświeżenia, lekko ją zwilżamy i suszymy szczotkując z włosem tak, żeby płasko przylegała do ciała. Sierść na karku i tułowiu powinna być starannie, płasko zaczesana.
Opis przygotowania czarnego teriera do wystaw opracowany na podstawie tekstu Natalii Stolbovej (Deneb-Keitos, w tłumaczeniu Jean Brown) http://www.d-keitos.narod.ru/QUESTIONS/195a.htm, oraz www.pinnacle-black-russian-terrier-breeder.com
Przed wejściem na ring
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. W miejscach gdzie sierść jest przylegająca przecieramy ją zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla na dania połysku. Resztę owłosienia, a zwłaszcza frędzle starannie rozczesujemy.
Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu musimy mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład w czasie oglądania zębów, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w przypiętej do paska małej torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może wplątać się w sierść.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!