Zgodnie ze wzorcem
 

Spaniel miniaturowy ma piękną, dość długą, obfitą, falistą ale nie lokowatą, nieco twardą w dotyku sierść o jedwabistym połysku, bez podszerstka. Na tułowiu włos jest ułożony płasko, lekko uniesiony przez pofalowanie, na klatce piersiowej znacznie dłuższy, podobnie na szyi gdzie tworzy żabot i kryzę. Uszy pokryte długim, powiewnym włosem, Włos na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego jest krótki, natomiast na tylnych stronach przednich kończyn obfite frędzle, na tylnych stronach ud portki a na ogonie wspaniały, powiewny pióropusz. Między palcami mogą być niewielkie, nieco wystajace kępki włosów, pod warunkiem, że nie powoduje to ciężkiego wyglądu łap, a raczej je wydłuża i nadaje im elegancki, subtelny wygląd. U niektórych przedstawicieli rasy włos osiąga długość 7,5 cm w kłębie, natomiast frędzle na ogonie 15 cm.

Umaszczenie: dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle. Kolorowe znaczenia powinny obejmować okolice oczu i uszy. Na tułowiu i nogach biel musi dominować, również mile widziana biel na głowie w postaci mniej lub bardziej szerokiej strzałki. Na dolnej części głowy dopuszczalne białe znaczenie, jednak biel jako dominująca barwa głowy, stanowi wadę. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane.

Pielęgnacja sierści

Pielęgnacja spaniela miniaturowego nie wymaga szczególnych zdolności manualnych, konieczna jest natomiast wyjątkowa systematyczność, bo włos, który jest jego największą ozdobą ma niestety tendencję do plątania i filcowania. Jeśli ktoś potrafi tak zorganizować sobie czas, żeby pies był regularnie szczotkowany i kąpany, nigdy nie będzie miał problemów z jego owłosieniem.

Szczotkowanie

Przy tego rodzaju sierści najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest szczotkowanie, dlatego jak najwcześniej trzeba psa do niego przyzwyczaić. Musi je nie tylko akceptować, ale nawet polubić, wtedy utrzymanie sierści w idealnym stanie zabierze naprawę niewiele czasu i nie będzie żadnym problemem. Pamiętajmy, że jedno szarpnięcie szczotką może spowodować, że pies się zrazi i na jej widok będzie uciekał i chował się po kątach. Od momentu przybycia szczeniaka do domu między nim a jego panem powinna zapanować atmosfera pełnego zaufania i zrozumienia: pies powinien pogodzić się z faktem, że przez całe swoje życie będzie musiał poddawać się różnym zabiegom pielęgnacyjnym, pan musi sobie zdać sprawę z tego, że tylko i wyłącznie od niego zależy czy te zabiegi będą dla obu stron przyjemnością czy też udręką. Dobra atmosfera, spokój, cierpliwość, pochwały i smakołyki niewątpliwie pomogą go do nich przekonać.

Kąpiel

Spaniela miniaturowego kąpie się średnio dwa razy w miesiącu. Nie jest prawdą, że kąpiel niszczy włos pod warunkiem, że używamy dobrych kosmetyków, opracowanych specjalnie dla psów długowłosych. Nigdy nie wolno stosować szamponów przeznaczonych dla ludzi, w tym również dla niemowląt, bo mają zbyt wysokie pH, wysuszają i niszczą sierść. Pies porusza się blisko ziemi, na jego sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych i zimowej soli, które niszczą sierść. Dlatego też trzeba psa kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. U wrażliwych psów długotrwałe działanie soli może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Rozczesanego psa wstawiamy do wanny na antypoślizgową podkładkę i dokładnie moczymy wodą o temperaturze około 30 stopni. Nakładamy odpowiednio rozcieńczony szampon, rozprowadzamy go na całej sierści i delikatnie myjemy unikając energicznego pocierania, które sprzyja plątaniu się włosa. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Myjemy zawsze dwukrotnie, specjalnym szamponem przeznaczonym dla psów długowłosych i za każdym razem dokładnie spłukujemy, również pod brzuchem, bo tam spływa najwięcej piany. Po dokładnym wypłukaniu i odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy balsam-odżywkę, równomiernie ją rozprowadzamy i pozostawiamy na 3-5 minut. Odżywka jest niezbędna, ponieważ odbudowuje naturalną, lipoproteinową otoczkę włosa, odżywia go i uelastycznia, a w przypadku długiej sierści skutecznie zapobiega jej plątaniu i filcowaniu.

Po spłukaniu odżywki odciskamy sierść ręcznikiem, bez pocierania, bo to plącze i łamie włos. Potem zawijamy psa w następny, dobrze wchłaniający wodę ręcznik i pozostawiamy w nim na chwilę, żeby wchłonął jak najwięcej wilgoci. Zdejmujemy ręcznik, spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania w aerozolu i suszymy delikatnie ciepłą suszarką.

Czystość bez kąpieli

Psy długowłose kąpie się na tyle często, że zazwyczaj nie ma potrzeby czyszczenia ich sierści między kąpielami. Jeśli jednak nie mamy czasu lub możliwości, żeby psa wykapać, możemy przywrócić sierści czystość przy pomocy specjalnego lotionu. Najprościej naciągnąć warstewkę waty na szczotkę zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować. Brud pozostanie na wacie, a sierść po wyschnięciu będzie pachnąca i czysta.

Problemy i zabiegi specjalne

• Największym problemem psów długowłosych jest plątanie i filcowanie się sierści. Jeśli jednak będziemy stosować odpowiednie środki pielęgnacyjne, kąpać psa przynajmniej dwa razy w miesiącu (zawsze z balsamem po kąpieli) i szczotkować 2-3 razy w tygodniu (zawsze po spryskaniu odżywką do szczotkowania w aerozolu), nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści.

• Po mocno nasłonecznionym lecie, po zimie, chorobach i zawsze wtedy, kiedy włos zaczyna być suchy i odstający, potrzebna jest odpowiednia kuracja regenerująca, która pozwoli przywrócić sierści idealną kondycję. Więcej na ten temat w zakładce Problemy z sierścią - przesuszenie sierści.

• Przy zakupie jakichkolwiek kosmetyków dla spaniela miniaturowego trzeba się zawsze upewnić czy nie zawierają olejku norkowego, który dla białych psów się nie nadaje, bo w krótkim czasie spowoduje zżółkniecie sierści.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści - kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści - kliknij tutaj

Sierść spaniela miniaturowego powinna pozostać naturalnej długości i nigdy nie może być strzyżona. Użycie nożyczek degażujących jest dozwolone jedynie do niewielkiej korekty owłosienia, która nie zmieni sylwetki psa. Przygotowanie do wystaw zaczynamy od rozplątania ewentualnych supłów i bardzo dokładnego rozczesania sierści.

 

Głowa

Sierść na głowie powinna być gładka, dlatego pojedyncze sterczące włoski wyskubujemy palcami. Nie wolno ich obcinać, bo odrosną twardsze i jeszcze bardziej widoczne. Uszy u odmiany papillon starannie wyczesujemy i wyrównujemy je tak, żeby miały zgodnie z nazwą kształt skrzydeł motyla. U phalene wyczesujemy je w dół i wyrównujemy degażówkami tylko frędzel na dole. Włos na brzegu ucha musi wyglądać naturalnie, wyrównywanie nie może być widoczne. U wszystkich psów dbamy o to, by sierść nie zarastała wejścia do kanału słuchowego, w razie potrzeby wyskubujemy ją palcami bardzo uważając, żeby wyskubywany włos nie dostał się do jego środka.

Int.Ch.Ch.PL,BG, Mł.Ch.PL GIORGIO Psy Przyszłości

Tułów

Na tułowiu sierść spaniela miniaturowego musi pozostać naturalnej długości i w związku z tym nie powinna być strzyżona. Przy pomocy nożyczek degażujących bardzo delikatnie wyrównujemy końce długich frędzli zdobiących przedpiersie, dół klatki piersiowej, podbrzusze i uda. Ma to na celu nadanie psu bardziej eleganckiego wyglądu. Sierści na ogonie się nie skraca, powinna naturalnie rozłożonym pióropuszem opadać na grzbiet. Obecność podszerstka u spaniela miniaturowego jest wadą, jeśli się pojawił, trzeba go na tyle, na ile się da, wyczesać. Najskuteczniej można to zrobić gęstym metalowym grzebieniem, bo trymer może uszkodzić włos okrywowy.

Na zakończenie wyskubujemy palcami wszystkie martwe wystające i psujące linię skręcające się włoski. Ten zabieg zwany strippingiem jest bardzo ważnym elementem pielęgnacji, wymusza odnowę włosa, zmniejsza tendencję do powstawania filców za uszami i nad ogonem i powoduje, że sierść ładniej się układa. Zabieg ten powinien być powtarzany bardzo regularnie, co tydzień. Wyskubywanie odstających włosków na kufie oraz na przedniej stronie łap ma na celu wygładzenie sierści w tych miejscach i podkreślenie ich anatomii.

Kończyny przednie 

Wszystkie odstające włoski na ich przedniej stronie starannie depilujemy. Frędzel na tylnej stronie kończyn jest dużą ozdobą i wymaga uporządkowania. Podnosimy kończynę, wyciągamy ją poziomo do przodu i wyczesujemy frędzel tak, żeby zwisał jak falbana. W tej pozycji najłatwiej go wyrównać. Następnie stawiamy ją na podłodze, ponownie wyczesujemy i jeśli trzeba skracamy wystające włoski.


Włos na łapach jest dość obfity i znacznie wystaje poza ich obrys. Na wierzchniej stronie trzeba go podczesać w górę i obciąć tak, żeby sierść była gładka. Również włos wokół łapy powinien być obcięty, natomiast ten, który rośnie między palcami, jeśli nie jest zbyt obfity, może pozostać i nawet być widoczny. Powyższe zdjęcie pokazuje jak powinna wyglądać przednia łapka spaniela miniaturowego po korekcie owłosienia.

Kończyny tylne

Trochę inaczej wygląda kosmetyka tylnych kończyn. Tu nie ma frędzli, wszystko sprowadza się więc do skrócenia sierści na podudziu. Z przedniej strony usuwamy odstające włoski, sierść porastającą tylną stronę wyczesujemy i przycinamy dość krótko nożyczkami. Łapkę dopracowujemy identycznie jak na przodzie. Dzięki tym zabiegom kończyny prezentują się elegancko, co ma bardzo istotne znaczenie dla całej sylwetki.



Na koniec jeszcze jedno zdjęcie, które pokazuje wykończenie przednich łap. Ten pędzelek na przodzie łapki to nie jest niedopatrzenie, tylko zgodnie ze wzorcem, który mówi, że spaniel powinien mieć zajęcze łapy, zamierzone jej wydłużenie i wyszczuplenie.

Pozostaje jeszcze spodnia strona łap, która choć jej nie widać dla zaprezentowania psa w ruchu ma duże znaczenie. U spanieli jest jak widać bardzo obficie owłosiona, izoluje opuszkę od podłoża co powoduje, że na gładkim podłożu pies może się ślizgać.



Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą na wypadek, gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi, dlatego cała sierść izolująca opuszkę od podłoża musi być skrócona. Istnieje również specjalny balsam, który rozsmarowany na opuszce tworzy warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści delikatną ringówkę, porządkujemy rozwichrzoną przy jej zakładaniu  sierść, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!


Pamiętajmy:

• wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu trzeba mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład w czasie oglądania zębów, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w przypiętej do paska małej torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego może wplątać się w sierść

• na białą ringówkę możemy sobie pozwolić tylko wtedy, kiedy pies ma idealnie białą sierść. W przeciwnym razie przy czysto białej ringówce sierść może wydawać się szara lub przyżółcona.

Uwaga:

Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.

Powrót