Zgodnie ze wzorcem

Malinois jest jedynym owczarkiem belgijskim o krótkiej, prostej sierści. Jego włos jest bardzo krótki na głowie, na zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn, krótki na pozostałych częściach ciała, bardziej obfity na ogonie i wokół szyi, gdzie tworzy kryzę, rozciągającą się począwszy od nasady uszu aż na podgardle. Ponadto na zadzie z tyłu włos jest gęsty i dłuższy. Ogon także jest mocno owłosiony, ale sierść nie tworzy kity.

Umaszczenie płowe, bardzo pożądana czarna maska oraz przyczernione uszy. Ostateczne umaszczenie pies osiąga dopiero w wieku osiemnastu miesięcy. Maska powinna być bardzo wyraźna i obejmować jedną czarną strefą dolne i górne wargi, kąciki warg i powieki. U malinois występuje także wyraźny czarny nalot na sierści, czarne końce włosów tworzą coś na kształt narzuty na maści podstawowej. Przyczernienie rozmieszczone jest równomiernie, nie może występować w postaci plam ani pręg. Niewielkie białe znaczenia na palcach i przedpiersiu są tolerowane.

Pielęgnacja sierści

Pielęgnacja malinois nie jest skomplikowana, krótka sierść wymaga jedynie od czasu do czasu kąpieli oraz systematycznego szczotkowania twardą włosianą szczotką. Dla właścicieli największym problemem jest wypadający niemal cały rok krótki włos, który wczepia się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia.

Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją więc bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odpowiednią odżywką, a po kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos wyraźnie się wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania.

Szczotkowanie

Pies, który dużo przebywa na dworze linieje z reguły dwa razy w roku, jeśli większość czasu spędza w mieszkaniu, niestety przez cały rok. Ze względu na wypadający włos, trzeba go jak najczęściej, nie rzadziej jednak niż dwa razy w tygodniu, szczotkować twardą włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie. Nadmiar podszerstka można usunąć metalową szczotką o idealnie zakończonych drucikach, drobnym trymerem hakowym lub furminatorem. Przy bardzo obfitym, zwartym podszerstku pomocny może okazać się gęsty grzebień. Wbrew pozorom przy jego pomocy często można wyczesać więcej martwej sierści niż przy użyciu niejednej szczotki.

Trzeba pamiętać, że psy krótkowłose szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, ponieważ czesząc pod włos niszczy się sierść. Tak jak w przypadku innych psów, sierści malinois nie wolno szczotkować na sucho. Przed szczotkowaniem zawsze trzeba ją spryskać dobrą odżywką nawilżającą, ponieważ ten typ owłosienia jest szczególnie podatny na przesuszenie, wskutek czego włos traci elastyczność, staje się matowy i łamliwy.

Kąpiel

Częstotliwość kąpieli jest w zasadzie dowolna, psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż cztery razy w roku. Choć często się sądzi, że kąpiel nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, alergie, stany zapalne.

Do kąpieli malinois używamy dobry szampon pielęgnacyjny lub specjalistyczny, dostosowany do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący lub leczniczy, w przypadku problemów z kolorem - odpowiedni szampon intensyfikujący barwę. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy, tym mniej będzie się łamał i wypadał.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza, kiedy trzeba spłukać ją już po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija się od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać.

Sierść myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy dobrze wchłaniającym wodę ręcznikiem i nakładamy na 2-3 minuty balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po starannym wytarciu sierści ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) przystępujemy do suszenia. Tylko w lecie można pozwolić jej wyschnąć na świeżym powietrzu, w chłodne dni lepiej dosuszyć niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci miły zapach. Jeszcze lepiej naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na nową. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się  tutaj.



Przygotowanie sierści do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji, żeby była gładka, przylegająca i zdrowa. Kilka dni przed wystawą psa trzeba koniecznie wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje mu urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, warto do poprzedzającej wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego barwę.

Przed wystawą trzeba zawsze psa bardzo dokładnie wyszczotkować, bo jeśli w jego sierści pozostaną martwe włosy, to na ringu, zwłaszcza w słońcu, będzie to widoczne. Najlepiej zrobić to najpierw gęsta, włosianą szczotką a potem wyczesać sierść grzebieniem. Bardziej zaawansowani wystawcy mogą pokusić się o wykonanie dodatkowych zabiegów, mających na celu podkreślenie sylwetki psa. Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos wyrównujemy trymerem, lub delikatnie, z dużym wyczuciem przycinamy nożyczkami degażującymi. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach i ogonie. Ogon bardzo dokładnie rozczesujemy i lekko wyrównujemy nożyczkami degażujacymi. Podbrzusze również powinno być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu a nawet zdarza się, że powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, natomiast u psów krótkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania, pies na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring starannie ją wyszczotkujemy i spryskamy z odległości około 20-25 cm odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę trzeba zawsze energicznie wstrząsnąć, żeby ja wymieszać, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Ten prosty zabieg pozwoli zintensyfikować barwę sierści i tak jak u kulturystów uwydatnić muskulaturę psa. To spowoduje, że spośród psów biegających po ringu z pewnością będzie się wyróżniał.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z nim pobiegamy, wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót