Dzisiaj jest 13.12.2024
- Rasa - pochodzenie, rodowód
- OPIS RAS PSÓW od A do Z
- Kupno psa
- Adoptujemy psa ze schroniska
- Ekwipunek dla psa
- Wychowanie psa
- Problemy wychowawcze
- Szkolenie psa
- Pies w służbie człowieka
- Pies i prawo - obowiązki właściciela
- Charakter - tajniki psiej psychiki
- Agresja
- Jak zrozumieć psa ?
- Relacje psa z ludźmi i zwierzętami
- Żywienie według potrzeb
- Jak dobrze karmić ?
- Co warto wiedzieć o żywieniu
- Dodatki do psiej miski
- Ciekawostki na temat żywienia
- Jak dbać o oczy, uszy, zęby i ...
- Jak pielęgnować sierść
- PIELĘGNACJA SIERŚCI wg ras A-Z
- Problemy z psią sierścią
- Akcesoria do pielęgnacji sierści
- Dobór kosmetyków do rodzaju sierści
- Pies u fryzjera
- Wystawy psów rasowych
- Przygotowanie psa do wystaw
- Strategia wystawowa
- Wystawy - jak poprawić urodę ?
- Jedziemy po sukces
- Wsadzamy kij w mrowisko
- Spacer i rekreacja z psem
- Psie sporty
- Pies w podróży
- Wakacje z psem
- Wyjeżdżamy - a co z psem ?
- Pies w różnych miejscach i czasie
- Hodowla - rozród
- Sterylizacja - kastracja
- Profilaktyka zdrowotna
- Walka z pasożytami
- Pasożyty zewnętrzne
- Pasożyty wewnętrzne
- Jak pies zaraża się pasożytami ?
- Leczenie i profilaktyka
- Glista psia - Toxocara canis
- Tęgoryjec - Ancylostoma caninum
- Włosogłówka - Trichuris vulpis
- Robaczyca serca - Dirofilariosa
- Tasiemiec psi - Dipylidium caninum
- Tasiemiec bąblowcowy - Echinococcus granulosus
- Kokcydioza - Coccidiosis canum
- Lamblioza - Giardia intestinalis
- Choroby psów
- Pomoc w nagłych wypadkach
- Opieka nad chorym psem
- Problemy starszego wieku
- Słownik pojęć kynologicznych
- Książki, które warto przeczytać
- Ciekawostki na temat psów
- Opinie na temat karm MILLS FARM
Szpic Niemiecki
Wybierz inną rasę
Szpic niemiecki ma niezwykle obfitą, dwuwarstwową sierść, składającą się z twardego, prostego, długiego odstającego włosa okrywowego i solidnego, wełnistego podszerstka, który nadaje jej objętości. Włos nie może być falisty, kędzierzawy ani sznurowy a na grzbiecie nie może być przedziałka.
Głowa a w szczególności kufa, uszy, przód przednich i tylnych kończyn oraz łapy pokryte są krótkim, gęstym, aksamitnym włosem. Resztę tułowia okrywa długa, bogata szata, wokół szyi tworzy się wspaniała, puszysta kryza a na ogonie pióropusz. Przód kończyn jest gładki. Tył przednich kończyn jest dobrze opiórowany na całej długości; tylne kończyny również mają obfite pióro, ale tylko od zadu do stawów skokowych.
Umaszczenie jednolite: białe, czarne, brązowe, rudopłowe oraz szare z czarnym nalotem. Nie wszystkie maści występują u wszystkich wielkości szpica niemieckiego.
Wzorzec precyzuje również, że kolor:
Sierść szpica wymaga bardzo regularnej pielęgnacji, bo tylko wtedy wygląda imponująco. Gęsty podszerstek ma niestety tendencję do filcowania i dlatego najważniejszym zabiegiem gwarantującym utrzymanie sierści w idealnej kondycji jest szczotkowanie. Tylko w ten sposób można na bieżąco rozdzielać podszerstek i zapobiegać jego filcowaniu a także usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania stanów zapalnych.
Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i niszczy. Trzeba ją zawsze spryskać odpowiednią odżywką w aerozolu. W przypadku szpica powinna to być odżywka, która nie zmiękcza włosa. Jeśli do tego sierść jest biała - nie powinna zawierać niektórych olejków, zwłaszcza olejku norkowego, który przy dłuższym używaniu zażółca sierść.
Jeśli podszerstek zaczyna się filcować, bardzo przydatne do jego rozczesywania jest specjalne obrotowe zgrzebło, które go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło, sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem. W przypadku psa wystawowego trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że usunięcie części podszerstka spowoduje inne ułożenie włosa okrywowego i jest niewielka szansa, że pozostanie bez śladu.
Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i bardzo dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku, za to bardzo gwałtownie. Traci wtedy praktycznie cały podszerstek, zrzuca sierść całymi kępami, wygląda okropnie, jak powygryzany przez mole. Linienie rozpoczyna się od wypadania wełnistego podszerstka, który trzeba usuwać na bieżąco metalową szczotką, dopiero po upływie około dwóch tygodni zaczyna wypadać włos okrywowy. Konsekwentnie, najpierw odrasta podszerstek, a dopiero później włos okrywowy. Jeśli w tym czasie pies jest szczotkowany raz albo dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż 3-4 tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies nie nadaje się do wystawiania. Całkowite odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować, jedyne co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Do tego celu używamy gęstego grzebienia i metalowej szczotki tzw. pudlówki. Sierść w czasie linienia wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Jeśli nie poświecimy jej dostatecznie dużo czasu linienie będzie ciągnęło się w nieskończoność.
Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią - linienie.
U psa, który większość czasu spędza w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl wymiany włosa zostaje zakłócony, linienie przebiega wprawdzie mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że trzeba go często, co kilka dni dokładnie szczotkować i na bieżąco usuwać martwą sierść i podszerstek. Wystarczy niewielkie zaniedbanie, żeby utworzyły się kępy zbitego włosa, które utrudniają wentylację skóry i szybko prowadzą do problemów skórnych. Pojawia się swędzenie, pies zaczyna się drapać, usiłuje wygryzać supły które go denerwują, nieraz aż do krwi. Żeby do tego nie doszło trzeba regularnie rozczesywać podszerstek specjalnym obrotowym zgrzebłem, a jeśli utworzą się filce nie ma innego wyjścia jak porozcinać je filcakiem. Problemu nie wolno lekceważyć, bo może się to skończyć łysymi placami i podrażnieniem skóry.
Szampon powinien być rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać. Trzeba pamiętać, żeby rozcieńczyć tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, bo połączony z wodą po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę wytrzepać się zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko uciskając. Do kąpieli szpica stosujemy zazwyczaj szampon proteinowy, bo nie zmiękcza włosa, a jeśli chcemy poprawić barwę sierści - szampon intensyfikujący kolor. Po wypłukaniu nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na dwie minuty a następnie bardzo dokładnie spłukujemy.
Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby, gęsty podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i odparzenie skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i podczesujemy ją pod włos włosianą lub drucianą szczotką, starając się kierować strumień ciepła jak najbliżej skóry. Małe przerwy pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W ciepły dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, bo to, że spróbuje wytarzać się w trawie jest niemal pewne. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien kłaść się bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.
Czystość bez kąpieli
Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem psa powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i dużo bardziej puszysta. Uwaga: pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.
W jednym przypadku należy z użycia pudru zrezygnować - jeśli pies ma czarną, mocno przetłuszczoną sierść, bo wtedy może na niej zostać białawy osad. W tej sytuacji lepiej wyczyścić ją przy pomocy specjalnego lotionu. Naciągamy warstewkę waty na drucianą szczotkę, zwilżamy ją lotionem i dokładnie, raz przy razie szczotkujemy sierść. Cały brud pozostanie na wacie, która w miarę zabrudzenia trzeba wymieniać. Sierść po wyschnięciu i wyszczotkowaniu jest pachnąca i czysta.
Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.
Zasady przygotowania do wystaw są dla szpiców wszystkich wielkości identyczne. Podstawą sukcesu jest jak zawsze dobrze wypielęgnowany włos, niezubożony wycinaniem sfilcowanych kosmyków. Szata dla tej rasy znaczy tak wiele, że nie może być mowy o najmniejszym nawet jej zaniedbaniu.
Włos porastający małżowiną uszną wyczesujemy, a to co wystaje poza nią ostrożnie skracamy nożyczkami. Chodzi o podkreślenie, że uszy są małe i mają kształt trójkąta. Pamiętajmy, że małżowinę uszną podczas skracania włosa trzymamy między palcami (kciukiem i wskazującym), żeby ją chronić przed skaleczeniem. Nie wolno przyciąć sierści za krótko, bo skóra na brzegu ucha nie może być widoczna.
Przy jasnej sierści trzeba dbać o to, by pod oczami i w kącikach warg nie tworzyły się szpecące żółte zacieki. Usuwanie jest zdecydowanie trudniejsze niż zapobieganie, dlatego jeśli zauważymy pierwsze oznaki zażółcenia trzeba codziennie przecierać sierść specjalnym żelem, który zabiega ich powstawaniu.
Ogon wyciągamy do tyłu, dokładnie go szczotkujemy i delikatnie wyrównujemy tak, żeby zachował maksymalną długość. Wzniesiony nad grzbietem będzie wielką ozdobą.
Włos na łapce podczesujemy w górę i przycinamy nożyczkami, żeby jej nadać okrągły kształt. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos miedzy opuszkami palców musi być wycięty. Czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który rozprowadzony na opuszce tworzy warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Na zakończenie szczotkujemy psa pod włos, krytycznie oglądamy i jeśli trzeba dokonujemy ostatniej korekty. Większość psów kąpie się tuż przed wystawą, w przypadku szpica zaleciłabym dużą ostrożność. Jeśli sierść jest brudna lepiej wykapać psa przynajmniej tydzień, a nawet dwa przed wystawą, żeby włos zdążył odzyskać charakterystyczną dla rasy teksturę. Przy tej kąpieli rezygnujemy z użycia balsamu lub stosujemy balsam zwiększający objętość sierści. Ostatni retusz robimy dwa dni dni przed wystawą, natomiast zabiegi mające na celu zwiększenie objętości owłosienia w przeddzień, a najlepiej rano w dniu wystawy. Potrzebny jest do tego puder w aerozolu oraz, w przypadku gdyby włos w jakimś miejscu opadał – specjalny niewidoczny lakier do utrwalenia fryzury. O tym jak zamaskować ewentualne żółte plamy i wybielić sierść zakładce Wystawy - jak poprawić urodę - poprawianie koloru.
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją pod włos i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy specjalnym niewidocznym lakierem. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pióropusz i również spryskujemy lakierem. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć żeby nie pozagniatać i nie pobrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój. i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą owłosienia ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu musimy mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład podczas oceny manualnej, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w specjalnej przypiętej do paska torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego wplątać się w sierść.
I jeszcze jedna rada: przy wystawianiu białego szpica zrezygnujmy z białej ringówki, bo przy jej intensywnej bieli sierść psa może wydać się żółta.
Powrót
Zgodnie ze wzorcem
Szpic niemiecki ma niezwykle obfitą, dwuwarstwową sierść, składającą się z twardego, prostego, długiego odstającego włosa okrywowego i solidnego, wełnistego podszerstka, który nadaje jej objętości. Włos nie może być falisty, kędzierzawy ani sznurowy a na grzbiecie nie może być przedziałka.
Głowa a w szczególności kufa, uszy, przód przednich i tylnych kończyn oraz łapy pokryte są krótkim, gęstym, aksamitnym włosem. Resztę tułowia okrywa długa, bogata szata, wokół szyi tworzy się wspaniała, puszysta kryza a na ogonie pióropusz. Przód kończyn jest gładki. Tył przednich kończyn jest dobrze opiórowany na całej długości; tylne kończyny również mają obfite pióro, ale tylko od zadu do stawów skokowych.
Umaszczenie jednolite: białe, czarne, brązowe, rudopłowe oraz szare z czarnym nalotem. Nie wszystkie maści występują u wszystkich wielkości szpica niemieckiego.
- Szpic duży: czarne, brązowe, białe
- Szpic średni: czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, szare cieniowane (wilczaste) i inne
- Szpic mały: czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, szare cieniowane (wilczaste) i inne
Wzorzec precyzuje również, że kolor:
- Czarny musi mieć także czarne podszycie i skórę; wierzchni kolor musi być lśniąco czarny, bez śladu białych czy innych znaczeń.
- Brązowy powinien być jednolicie ciemnobrązowy.
- Biały powinien być czysto biały, zwłaszcza bez śladu żółci, która zdarza się często, szczególnie na uszach.
- Pomarańczowy powinien być równomiernego, średnio nasyconego koloru
Szpic powinien mieć dobrze kontrastujący z sierścią czarny wierzchołek nosa, wargi i powieki, tylko u szpiców brązowych mogą być ciemnobrązowe.
Pielęgnacja sierści
Sierść szpica wymaga bardzo regularnej pielęgnacji, bo tylko wtedy wygląda imponująco. Gęsty podszerstek ma niestety tendencję do filcowania i dlatego najważniejszym zabiegiem gwarantującym utrzymanie sierści w idealnej kondycji jest szczotkowanie. Tylko w ten sposób można na bieżąco rozdzielać podszerstek i zapobiegać jego filcowaniu a także usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania stanów zapalnych.
Szczotkowanie
Szpica szczotkuje się przeciętnie 1-2 razy w tygodniu twardą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać szczotką drucianą o idealnie gładko zakończonych długich szpilkach (bez kapturków), która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Dodatkowo do usuwania podszerstka potrzebna jest szczotka metalowa, z dużą ilością zagiętych, gładko zakończonych drucików, tzw. pudlówka.Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i niszczy. Trzeba ją zawsze spryskać odpowiednią odżywką w aerozolu. W przypadku szpica powinna to być odżywka, która nie zmiękcza włosa. Jeśli do tego sierść jest biała - nie powinna zawierać niektórych olejków, zwłaszcza olejku norkowego, który przy dłuższym używaniu zażółca sierść.
Jeśli podszerstek zaczyna się filcować, bardzo przydatne do jego rozczesywania jest specjalne obrotowe zgrzebło, które go rozdzieli i nie pozwoli mu zbić się w filce. Gdyby już do tego doszło, sfilcowany podszerstek trzeba porozcinać filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem. W przypadku psa wystawowego trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że usunięcie części podszerstka spowoduje inne ułożenie włosa okrywowego i jest niewielka szansa, że pozostanie bez śladu.
Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i bardzo dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku, za to bardzo gwałtownie. Traci wtedy praktycznie cały podszerstek, zrzuca sierść całymi kępami, wygląda okropnie, jak powygryzany przez mole. Linienie rozpoczyna się od wypadania wełnistego podszerstka, który trzeba usuwać na bieżąco metalową szczotką, dopiero po upływie około dwóch tygodni zaczyna wypadać włos okrywowy. Konsekwentnie, najpierw odrasta podszerstek, a dopiero później włos okrywowy. Jeśli w tym czasie pies jest szczotkowany raz albo dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż 3-4 tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies nie nadaje się do wystawiania. Całkowite odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować, jedyne co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Do tego celu używamy gęstego grzebienia i metalowej szczotki tzw. pudlówki. Sierść w czasie linienia wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji. Jeśli nie poświecimy jej dostatecznie dużo czasu linienie będzie ciągnęło się w nieskończoność.
Sposób na szybkie pozbycie się martwej sierści podajemy w zakładce Problemy z sierścią - linienie.
U psa, który większość czasu spędza w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl wymiany włosa zostaje zakłócony, linienie przebiega wprawdzie mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że trzeba go często, co kilka dni dokładnie szczotkować i na bieżąco usuwać martwą sierść i podszerstek. Wystarczy niewielkie zaniedbanie, żeby utworzyły się kępy zbitego włosa, które utrudniają wentylację skóry i szybko prowadzą do problemów skórnych. Pojawia się swędzenie, pies zaczyna się drapać, usiłuje wygryzać supły które go denerwują, nieraz aż do krwi. Żeby do tego nie doszło trzeba regularnie rozczesywać podszerstek specjalnym obrotowym zgrzebłem, a jeśli utworzą się filce nie ma innego wyjścia jak porozcinać je filcakiem. Problemu nie wolno lekceważyć, bo może się to skończyć łysymi placami i podrażnieniem skóry.
Kąpiel
Szpica kąpie się rzadko, nie częściej niż 3-4 razy w roku. Pies ma nieprzemakalną sierść, dlatego trzeba zwrócić uwagę przy myciu, żeby woda dotarła aż do skóry. Masowanie sierści w miejscu, na które kierujemy strumień wody ułatwia jej równomierne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu po umyciu szamponem, ugniatanie sierści ręką powoduje, że będzie szybciej i dokładniej wypłukana. Woda lepiej przenika owłosienie, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, wylewana z dużej odległości ma tendencje do odbijanie się od sierści.Szampon powinien być rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać. Trzeba pamiętać, żeby rozcieńczyć tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, bo połączony z wodą po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę wytrzepać się zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru szybko odwieść kładąc mu rękę na karku i lekko uciskając. Do kąpieli szpica stosujemy zazwyczaj szampon proteinowy, bo nie zmiękcza włosa, a jeśli chcemy poprawić barwę sierści - szampon intensyfikujący kolor. Po wypłukaniu nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na dwie minuty a następnie bardzo dokładnie spłukujemy.
Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby, gęsty podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jego sfilcowanie i odparzenie skóry. W czasie suszenia spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i podczesujemy ją pod włos włosianą lub drucianą szczotką, starając się kierować strumień ciepła jak najbliżej skóry. Małe przerwy pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W ciepły dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, bo to, że spróbuje wytarzać się w trawie jest niemal pewne. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien kłaść się bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła sierść brzydko się spłaszczy i pozagniata.
Czystość bez kąpieli
Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem psa powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i dużo bardziej puszysta. Uwaga: pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.W jednym przypadku należy z użycia pudru zrezygnować - jeśli pies ma czarną, mocno przetłuszczoną sierść, bo wtedy może na niej zostać białawy osad. W tej sytuacji lepiej wyczyścić ją przy pomocy specjalnego lotionu. Naciągamy warstewkę waty na drucianą szczotkę, zwilżamy ją lotionem i dokładnie, raz przy razie szczotkujemy sierść. Cały brud pozostanie na wacie, która w miarę zabrudzenia trzeba wymieniać. Sierść po wyschnięciu i wyszczotkowaniu jest pachnąca i czysta.
Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.Zasady przygotowania do wystaw są dla szpiców wszystkich wielkości identyczne. Podstawą sukcesu jest jak zawsze dobrze wypielęgnowany włos, niezubożony wycinaniem sfilcowanych kosmyków. Szata dla tej rasy znaczy tak wiele, że nie może być mowy o najmniejszym nawet jej zaniedbaniu.
Głowa
Włos na górnej części głowy aż do czubka nosa powinien być krótki, gęsty, idealnie gładki, niemal aksamitny. Każdy długi, odstający włos, jaki znajdzie się w tym obszarze powinien być wydepilowany. Kryza zaczyna się dopiero od dolnej krawędzi policzka.Włos porastający małżowiną uszną wyczesujemy, a to co wystaje poza nią ostrożnie skracamy nożyczkami. Chodzi o podkreślenie, że uszy są małe i mają kształt trójkąta. Pamiętajmy, że małżowinę uszną podczas skracania włosa trzymamy między palcami (kciukiem i wskazującym), żeby ją chronić przed skaleczeniem. Nie wolno przyciąć sierści za krótko, bo skóra na brzegu ucha nie może być widoczna.
Przy jasnej sierści trzeba dbać o to, by pod oczami i w kącikach warg nie tworzyły się szpecące żółte zacieki. Usuwanie jest zdecydowanie trudniejsze niż zapobieganie, dlatego jeśli zauważymy pierwsze oznaki zażółcenia trzeba codziennie przecierać sierść specjalnym żelem, który zabiega ich powstawaniu.
Tułów
Zarówno tułów jak i ogon pokryte są pięknym, bardzo obfitym i puszystym włosem. Dla nadania szacie objętości szczotkujemy całą sierść pod włos w kierunku kryzy. W żadnym miejscu na grzbiecie nie może tworzyć się przedziałek. Żeby temu zapobiec i jednocześnie nadać sierści puszystości trzeba przed szczotkowaniem dość mocno spryskać ją pudrem w aerozolu. Jeśli w jakimś miejscu sierść jest bardzo gęsta i psuje linie szaty, można ją delikatnie przerzedzić degażówkami. Trzeba bardzo uważać, żeby nie przesadzić, lepiej więc takiego retuszu nie robić dzień przed wystawą, zwłaszcza jak się nie ma wystarczającej wprawy.Ogon wyciągamy do tyłu, dokładnie go szczotkujemy i delikatnie wyrównujemy tak, żeby zachował maksymalną długość. Wzniesiony nad grzbietem będzie wielką ozdobą.
Kończyny
Ich przednia strona pokryta jest krótkim, gładkim i gęstym włosem, podobnym jak ten na kufie. Wszystkie odstąjące, dłuższe włoski depilujemy. Tylna strona przednich kończyn pokryta jest dość długim włosem, który tworzy niezbyt gęste pióro. Wyczesujemy je i z grubsza wyrównujemy nożyczkami degażującymi. Na zakończenie spryskujemy pudrem w aerozolu i wyczesujemy pod włos. W przypadku szpiców jest to kosmetyk niezastąpiony, bo nie tylko wyczuwalnie zwiększa objętość sierści, ale dodatkowo lekko usztywnia włos.Włos na łapce podczesujemy w górę i przycinamy nożyczkami, żeby jej nadać okrągły kształt. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos miedzy opuszkami palców musi być wycięty. Czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który rozprowadzony na opuszce tworzy warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.
Na zakończenie szczotkujemy psa pod włos, krytycznie oglądamy i jeśli trzeba dokonujemy ostatniej korekty. Większość psów kąpie się tuż przed wystawą, w przypadku szpica zaleciłabym dużą ostrożność. Jeśli sierść jest brudna lepiej wykapać psa przynajmniej tydzień, a nawet dwa przed wystawą, żeby włos zdążył odzyskać charakterystyczną dla rasy teksturę. Przy tej kąpieli rezygnujemy z użycia balsamu lub stosujemy balsam zwiększający objętość sierści. Ostatni retusz robimy dwa dni dni przed wystawą, natomiast zabiegi mające na celu zwiększenie objętości owłosienia w przeddzień, a najlepiej rano w dniu wystawy. Potrzebny jest do tego puder w aerozolu oraz, w przypadku gdyby włos w jakimś miejscu opadał – specjalny niewidoczny lakier do utrwalenia fryzury. O tym jak zamaskować ewentualne żółte plamy i wybielić sierść zakładce Wystawy - jak poprawić urodę - poprawianie koloru.
Przed wejściem na ring
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją pod włos i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy specjalnym niewidocznym lakierem. Ogon wyciągamy poziomo, wyczesujemy pióropusz i również spryskujemy lakierem. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć żeby nie pozagniatać i nie pobrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój. i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą owłosienia ringówkę, wyczesujemy sierść tak, żeby nie była przez nią przygnieciona i ładnie się układała, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.
Powodzenia!
Uwaga: wystawiając psa o tak obfitym owłosieniu musimy mieć zawsze w kieszeni szczotkę, żeby w każdej chwili móc uporządkować rozwichrzoną, na przykład podczas oceny manualnej, fryzurę. Jeśli jej nie używamy powinna być w kieszeni lub w specjalnej przypiętej do paska torebce a nie w ręce, bo nie tylko przeszkadza, ale jeszcze na domiar złego wplątać się w sierść.
I jeszcze jedna rada: przy wystawianiu białego szpica zrezygnujmy z białej ringówki, bo przy jej intensywnej bieli sierść psa może wydać się żółta.
Powrót
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!