Zgodnie ze wzorcem

Pudel występuje w dwóch rodzajach owłosienia:

• kędzierzawe
• sznurowe

Sierść kędzierzawa: jest bardzo obfita, miękka, o wełnistej strukturze, elastyczna i sprężynująca w dotyku. Włos powinien być gruby, gęsty, tej samej długości i tworzyć równo skręcające się loczki. Włos twardy w dotyku jest niepożądany i w przypadku psów wystawowych odpowiednio niżej oceniany.


Sierść sznurowa: jest gęsta, obfita, o delikatnej, wełnistej strukturze, ale w odróżnieniu od kędzierzawej tworzy charakterystyczne sznury o długości nie mniej niż 20 cm. Im dłuższe, tym wyżej są cenione. Sznury jakie tworzą się po obu stronach uszu są często spinane na czubku głowy, natomiast sznury pokrywające tułów rozkłada się równo na boki, bo to dodaje psu elegancji. Psy o takim owłosieniu najczęściej spotyka się w Stanach Zjednoczonych, w Europie są mało popularne.


Umaszczenie zawsze jednolite: czarne, brązowe, srebrzystoszare, morelowe i białe. Szczenięta odmiany srebrzystej rodzą się czarne i wybarwiają się stopniowo, do 16-go tygodnia życia. W Niemczech pojawiło się umaszczenie czarne podpalane oraz łaciate czarno-białe, ale w Polsce żadne z nich nie jest przez Związek Kynologiczny uznawane.

Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki powinny być dobrze pigmentowane.

Pielęgnacja sierści

Szata pudla zawsze budzi emocje i trudno się temu dziwić, bo nie ma drugiego psa, który by występował na wystawach w tak różnych fryzurach. Zwyczaj strzyżenia pudli sięga bardzo odległych czasów, ale wtedy robiono to nie tyle ze względów estetycznych, co użytkowych. Sierść na przedniej części ciała miała chronić psa przed wyziębieniem podczas pracy w wodzie, jej usunięcie z tylnej części miało mu ułatwić pływanie. Potem starano się nadać tej fryzurze bardziej atrakcyjny kształt, co zaowocowało powstaniem różnych wzorców strzyżenia, choć tylko niektóre z nich są akceptowane przez obowiązujący wzorzec rasy.

Strzyżenie pudla, bez względu na rodzaj fryzury jest koniecznością, jego sierść rośnie bez przerwy i choćby dla wygody psa i jego właściciela trzeba ją skracać. Dzięki temu łatwiej ją utrzymać w dobrej kondycji zwłaszcza, że ma bardzo dużą tendencję do filcowania. Nawet jeśli pies nie jest wystawiany, jego pielęgnacja wymaga dużej systematyczności. Ale warto, bo posiadanie niezwykle inteligentnego a do tego pięknego psa jest prawdziwą przyjemnością.

Sposób pielęgnacji zależy przede wszystkim od tego czy pies jest wystawiany, czy też pełni rolę przyjaciela rodziny. W każdym przypadku musi być odpowiednio często kąpany a także szczotkowany, żeby zapobiec filcowaniu się sierści. Dopiero w sposobie strzyżenia pojawiają się różnice. Psa, który nie jest wystawiany zazwyczaj strzyże się krótko, bo taką sierść najłatwiej utrzymać w czystości. Dla ozdoby zostawia się dłuższy włos na uszach i na ogonku. W tym przypadku możemy nie przejmując się wzorcami ostrzyc psa tak, jak nam się podoba.

Jeśli chodzi o strzyżenie psa wystawowego takiej dowolności już nie ma. Podstawą sukcesu jest dobra znajomość wzorca rasy i krytyczna ocena psa: co ma idealne i to trzeba pokazać i jakie ma wady, które trzeba ukryć. Z tą wiedzą przystępujemy do wyboru fryzury, która najlepiej spełni to zadanie. To z kolei określa jakiej długości powinna być sierść, bo niektóre uczesania wymagają bardzo długiego włosa, który musi być przez dłuższy czas zapuszczany.  

Szczotkowanie

Wełnista sierść pudla bardzo łatwo się filcuje. Szczotkowanie jest dla niego najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym, który zapobiega zbijaniu się sierści. Jakość szaty zależy od tego ile czasu jej poświęcimy. Najlepiej szczotkować ją dwa razy w tygodniu, u większości psów okresem krytycznym jest, w zależności od długości sierści i trybu życia, okres dwóch tygodni. W tym czasie zdąży się tak skołtunić, że właściciel będzie miał dużo pracy z doprowadzeniem jej do porządku.

Przy takich wymogach pielęgnacyjnych trzeba psa do nich przyzwyczaić jak najwcześniej, już od 2-3 miesiąca życia. Najlepiej, kiedy zmęczony intensywnym spacerem leży na odpowiedniej wysokości stole, nogami w kierunku właściciela, gdzie jest mu miękko i wygodnie, a jego pan/pani siedzi obok na krześle i zajmuje się jego sierścią. Szczotkowanie psa na stojąco nie jest wygodne, bo sierść trzeba rozczesywać kawałek po kawałku, bardzo dokładnie aż do samej skóry, a to dużo łatwiej zrobić na leżąco.

Potrzebne będą:

• szczotka włosiana lub włosiano nylonowa
• szczotka metalowa o gładko zakończonych zagiętych drucikach, tzw. pudlówka
• szczotka druciana o idealnie gładko zakończonych igłach (bez kapturków)
• dwa grzebienie metalowe: rzadki i średnio gęsty (2mm i 4mm)
• nożyczki do rozcięcia ewentualnych supłów i wyrównania sierści
• zgrzebło z obrotowymi zębami do rozczesywania podszerstka
• odżywka w aerozolu do szczotkowania (koniecznie!)

Jeśli będziemy postępować delikatnie, pies bez problemu zaakceptuje wszystkie zabiegi przy swojej sierści a nawet je polubi zwłaszcza, jeśli na zakończenie zostanie nagrodzony ulubionym smakołykiem. To od właściciela zależy, czy bez protestu podda się pielęgnacji i wtedy uporamy się z nią bardzo szybko, czy też za każdym razem trzeba będzie gonić go po całym mieszkaniu i wyciągać zza kanapy, a wtedy zajmowanie się sierścią stanie się prawdziwą udręką, i dla psa i dla jego właściciela. Najważniejszy jest okres od 2 do 6 miesiąca życia, w którym trzeba przyzwyczaić psa do pielęgnacji i zdobyć jego zaufanie. Po pełnym atrakcji spacerze dobrze wybieganego psa kładziemy psa na stole, na kocu i szczotkujemy jego sierść, mimo że na tym etapie włos jest bardzo krótki i jeszcze się nie filcuje. Chodzi o przyzwyczajenie go do tego, że ktoś zajmuje się jego sierścią. Ani na moment nie wolno pozostawić go bez nadzoru nawet jak zaśnie, bo skakanie lub upadek ze stołu może się skończyć tragicznie. Zdecydowanie najtrudniejszym okresem, w którym włos się niemiłosiernie filcuje jest wymiana szczenięcej sierści na dorosłą.

Właściwą częstotliwość szczotkowania trzeba ustalić na podstawie doświadczenia, bo u każdego psa może to być inaczej. Chodzi o to, żeby szczotkować na tyle często, żeby sierść nie zaczęła się sfilcować. Zawsze przed szczotkowaniem sierść musi być spryskana specjalną odżywką, która nadaje szczotce poślizg i zapobiega łamaniu się włosa. Na zakończenie, dla sprawdzenia czy sierść jest dobrze wyszczotkowana przeczesujemy ją bardzo powoli ustawionym prostopadle do ciała grzebieniem, żeby się upewnić czy w jakimś miejscu nie pozostały sfilcowania, które jeszcze trzeba rozplątać.

W przypadku dużej skłonności do filcowania bardzo przydatne jest metalowe zgrzebło z obrotowymi zębami, które bardzo skutecznie rozdziela zbijający się włos pod warunkiem, że jego zęby są na tyle długie, że sięgają aż do skóry.
Jak szczotkować?

Najwygodniej rozczesywać sierść w pozycji leżącej, zmęczonego spacerem psa kładziemy na boku na odpowiedniej wysokości stole przykrytym miękkim kocem. Rozczesujemy warstwa po warstwie, zaczynamy zawsze od końcówek włosów aż po ich nasadę. Każdy napotkany supeł należy rozdzielić palcami a potem ustawionym na sztorc grzebieniem. Następnie przystępujemy do rozczesywania kolejnej warstwy. Tylko taka metoda daje pewność, że sierść została dokładnie rozczesana aż do skóry.

W momencie, kiedy przychodzi czas na zajęcie się drugą stroną, nie wolno obracać psa trzymając go za nogi, tylko zachęcić go, żeby wstał, sam się obrócił i położył na drugim boku. Jeśli się niecierpliwi, można zrobić małą przerwę. Po rozczesaniu drugiej strony należy delikatnie usunąć nożyczkami lub maszynką nadmiar sierści z wewnętrznej strony ud oraz w dolnej części brzucha. Te miejsca nie są widoczne, a w ten sposób będzie je łatwiej utrzymać w czystości. Jest to bardzo istotne zwłaszcza w przypadku samców, które przy załatwianiu się moczą i niszczą sobie sierść. Pędzel włosów na siusiaku trzeba delikatnie skrócić, bo zatrzymujący się na nim mocz długo wysycha i niezbyt elegancko pachnie.

Teraz już możemy psa postawić, przeczesać całą sierść szczotką, a na zakończenie jeszcze grzebieniem, który prowadzimy powoli i ostrożnie, żeby go można było natychmiast zatrzymać, gdyby nam się zdarzyło przeoczyć jakiś supeł. O tym jak go rozplątać w zakładce Problemy z sierścią - supły i filce. 

Na zakończenie trzeba bardzo dokładnie rozczesać sierść na głowie, a zwłaszcza za uszami, gdzie lubi się filcować. Grzywę rozczesuje się grzebieniem. Jeśli opada na oczy, można ją  spiąć frotką lub spinką, Pamiętajmy cały czas o tym, że nie wolno szczotkować i czesać na sucho, każdą rozczesywaną warstwę trzeba najpierw spryskać specjalną odżywką do rozczesywania, która wzmacnia włos, ułatwia rozczesywanie i zapobiega plątaniu i filcowaniu się sierści. Na piękną wzorcową szatę trzeba będzie cierpliwie poczekać i ciężko zapracować. Niestety w dużym stopniu dotyczy to wszystkich psów tej rasy, bez względu na to czy są wystawiane. 

Kąpiel

Przed kąpielą sierść musi być bardzo dokładnie rozczesana na całej długości a wszystkie supły i filce usunięte. Jest to bardzo ważne, bo pod wpływem wody ulegną zacieśnieniu i będą praktycznie nie do rozczesania. Nie jest prawdą, że kąpiel niszczy włos, pod warunkiem, że używamy dobrych kosmetyków, specjalnie opracowanych dla tego typu owłosienia. Nigdy nie wolno stosować szamponów przeznaczonych dla ludzi, w tym również dla niemowląt, bo mają zbyt wysokie pH, wysuszają i niszczą sierść.

Psa wstawiamy do wanny na antypoślizgową podkładkę i dokładnie moczymy sierść ciepłą wodą trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza, kiedy trzeba wypłukać sierść po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija się od sierści i powoduje, że szampon się dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Po dokładnym zmoczeniu sierści nakładamy odpowiednio rozcieńczony szampon, rozprowadzamy go i myjemy delikatnie ugniatając i unikając energicznego szorowania. Myjemy zawsze dwukrotnie specjalnym szamponem dostosowanym do aktualnych potrzeb sierści. Do normalnego, zdrowego włosa można zastosować dobry szampon proteinowy, bo odżywia sierść nie powodując jej zmiękczenia. Jeśli włos jest przesuszony – szampon regenerujący, a jeśli chcemy poprawić kolor, szampon intensyfikujący barwę.

Szampon powinien być zawsze rozcieńczony, zbyt skondensowany trudno się rozprowadza i jeszcze trudniej wypłukuje, nie mówiąc o tym, że zużywa się go niepotrzebnie za dużo. Za każdym razem dokładnie spłukujemy, również pod brzuchem, bo tam spływa najwięcej piany. Woda lepiej przenika aż do skóry i skuteczniej wypłukuje, jeśli jednocześnie ugniatamy sierść ręką.

Po bardzo dokładnym wypłukaniu oraz odciśnięciu sierści ręcznikiem nakładamy balsam-odżywkę, bardzo równomiernie ją rozprowadzamy i pozostawiamy na 3-5 minut. Odżywka jest niezbędna, ponieważ ułatwia rozczesywanie, odbudowuje lipoproteinową otoczkę włosa, odżywia go, uelastycznia i skutecznie zapobiega plątaniu i filcowaniu się sierści. Na koniec dokładnie ją spłukujemy, odciskamy dobrze wchłaniającym wodę ręcznikiem i suszymy niezbyt ciepłą suszarką.

Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści, warto zadać sobie trochę trudu i maksymalnie odcisnąć wilgoć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruba sierść pudla schnie bardzo długo a niedosuszenie jest niebezpieczne, bo może spowodować jej sfilcowanie i zaparzenie się skóry. Małe przerwy w suszeniu pomogą złapać oddech i psu i jego właścicielowi a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W upalny dzień możemy w tym czasie wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, żeby się nam w czymś nie wytarzał, co bezpośrednio po kąpieli robi zazwyczaj ze szczególną przyjemnością.

W trakcie suszenia trzeba cały czas podczesywać sierść szczotką w taki sposób, żeby ją maksymalnie wyciągnąć i wyprostować zwłaszcza, jeśli potem pies ma być strzyżony. Nie ma możliwości dobrego ostrzyżenia włosa, który się skręca, bo po rozczesaniu fryzura nigdy nie będzie równa. Dzielimy włos na pasma i podczesujemy go w górę susząc jednocześnie przy pomocy strumienia ciepła kierowanego od samej skóry do końcówek włosów. Trzeba wysuszyć całą sierść bardzo dokładnie, bo jeśli pozostanie choć odrobina wilgoci, włos się natychmiast skręci. Prawidłowo wymyta, wysuszona i wyprostowana sierść jest punktem wyjścia do każdego strzyżenia, a w szczególności wystawowego.

Czystość bez kąpieli

Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem psa powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Odchylamy sierść ręką warstwa po warstwie i spryskujemy dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm. Następnie lekko masujemy, żeby lepiej rozprowadzić puder i pozostawiamy go na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i bardziej puszysta. Ta metoda doskonale nadaje się dla psów o białej i jasnej sierści.

W przypadku pudli czarnych lub brązowych lepsze wyniki daje czyszczenie sierści przy użyciu specjalnego lotionu, ponieważ przy bardzo brudnej sierści puder może pozostawić białawy osad. Najprościej naciągnąć warstewkę waty na drucianą lub włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować sierść z włosem i pod włos. Brud pozostanie na wacie, którą w miarę potrzeby trzeba zmienić na nową, a sierść po wyschnięciu będzie pachnąca i czysta.

Strzyżenie

Pudel nie linieje, jego sierść stale rośnie, dlatego też każdy pies, bez względu na to czy jest wystawiany czy też nie, wymaga strzeżenia. Konieczne jest także bardzo systematyczne i dokładne szczotkowanie, ponieważ jego sierść ma bardzo dużą tendencję do filcowania. Im krótsza sierść tym łatwiej utrzymać ją w porządku.


Przed strzyżeniem sierść zawsze musi być wymyta, bardzo dokładnie rozczesana, wyprostowana i wysuszona. Strzyżenie wystawowe jest wielka sztuką i warto zwrócić się z tym do dobrego fachowca, w każdym mieście są specjaliści, którzy doskonale potrafią to zrobić. Natomiast z pieskiem, który jest przyjacielem domu i ma wyglądać ładnie i schludnie, nie będzie problemu, jest bardzo dużo salonów, które do perfekcji opanowały fryzury dowolne. Przy odrobinie zręczności można sobie z tym poradzić nawet we własnym zakresie. Trzeba się tylko zdecydować na zakup dobrej, profesjonalnej maszynki do strzyżenia z dwoma ostrzami. Jest to koszt około 800 – 1000 złotych a do domowego użytku starczy na wiele lat. Przy krótkiej sierści również rozczesywanie jest łatwiejsze i dużo mniej czasochłonne.

Problemy z sierścią

• SUPŁY. Największym problemem w pielęgnacji pudli jest plątanie i filcowanie się sierści. Jeśli jednak będziemy stosować odpowiednie środki pielęgnacyjne, kąpać psa raz na 3-4 tygodnie (zawsze balsam po kąpieli) i szczotkować 2 razy w tygodniu (zawsze po spryskaniu odżywką w aerozolu), nigdy nie będzie miał sfilcowanej sierści. Regularna pielęgnacja zabiera nieporównanie mniej czasu niż mozolne rozsupływanie splątanej sierści.

• PRZESUSZENIE SIERŚCI. Po mocno nasłonecznionym lecie, po zimie, chorobach i zawsze wtedy, kiedy włos zaczyna być suchy, matowy i odstający potrzebna jest odpowiednia kuracja regenerująca, która pozwoli przywrócić sierści idealną kondycję. Więcej na ten temat w zakładce  Problemy z sierścią - przesuszenie.

• PODRAŻNIENIE PO STRZYŻENIU. U pudli bardzo często się zdarza się, że w miejscu gdzie sierść jest strzyżona bardzo krótko, np. na pyszczku i na łapkach, pojawia się zaczerwienienie. Najlepiej nie czekając te miejsca niezwłocznie po strzyżeniu umyć i spryskać specjalnym preparatem łagodzącym podrażnienia.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Decyzję o tym czy pies będzie wystawiany, trzeba podjąć odpowiednio wcześnie, bo wystawowe fryzury wymagają w niektórych częściach ciała bardzo długiego włosa (kask) i odpowiedniej pielęgnacji. Zawczasu trzeba również zdecydować jak psa ostrzyc, żeby prezentował się jak najlepiej.

Wzorzec nie precyzuje, w jakiej fryzurze można pudla wystawiać. Istnieje jednak powszechnie znany zwyczaj, który dopuszcza kilka rodzajów fryzur, które są od czasu do czasu modyfikowane. Wybieramy oczywiście tą, która pozwoli ukryć wady psa i wyeksponować jego zalety. Warto wiedzieć, że na pokazanie psa w budzącej największe emocje fryzurze „na lwa” mogą sobie pozwolić właściciele psów najlepiej zbudowanych, o bezbłędnej anatomii.

Wybór fryzury wystawowej zależy także od jakości owłosienia. Na strzyżenie typu puppy clip a zwłaszcza na amerykańską odmianę lwa kontynentalnego można sobie pozwolić tylko wtedy, kiedy pies ma doskonałą szatę a jego właściciel może poświęcić dużo czasu na jej systematyczną pielęgnację.

Są cztery fryzury wystawowe pudla oficjalnie uznane przez FCI:

• Lion clip (lew kontynentalny)
• Modern clip (federał)
• Puppy clip (fryzura szczenięca)
• Saddle clip (fryzura siodełkowa lub angielska) 

Wybór zależy od właściciela, który powinien wybrać ten rodzaj strzyżenia, w którym jego pies będzie prezentował się najlepiej. Zależy to od budowy anatomicznej oraz jakości owłosienia.

Cechą wspólną wszystkich wymienionych fryzur jest to, że występują zawsze dwa obszary strzyżenia. Pierwszy strzyże się bardzo krótko maszynką – chodzi o kufę, policzki, podgardle, palce, nasadę ogona wraz z odbytem oraz brzuch. Na pozostałych częściach ciała włos ma różną długość i jest modelowany w zależności od wybranej fryzury.

1. Lion clip - lew

Charakterystyczny w tej fryzurze jest duży kontrast pomiędzy obficie owłosioną głową i przodem tułowia, a krótko wygolonym tyłem. Włos począwszy od końca żeber aż do klatki piersiowej a na głowie do przełomu nosowo czołowego jest odpowiednio dłuższy i tworzy uformowany nożyczkami kask. Kufa w kształcie wydłużonego prostokąta, począwszy od polnych powiek wygolona pod włos maszynką na długość około 1 mm. Na uszach długi włos. Fryzurę uzupełniają cztery okrągłe pompony otaczające nadgarstki i stawy skokowe oraz pompon na ogonie, który może mieć kształt okrągły lub owalny. Jest to najstarsza klasyczna fryzura pudla, która później była wielokrotnie modyfikowana i obecnie w pierwotnej postaci już się jej na wystawach nie spotyka. Jest to fryzura, w której najczęściej prezentuje się pudle sznurowe.


Bardzo popularna jest natomiast odmiana zwana lion continental - styl amerykański, która od klasycznej fryzury "lion clip" różni się dwoma pomponami na wysokości guzów biodrowych. Miejsce, w którym ten dodatkowy pompon powinien się pojawić znajduje się na skrzyżowaniu dwóch linii: w pionie wyznaczonej przez guz biodrowy a w poziomie przez linie poprowadzoną w połowie odległości pomiędzy linią grzbietu tuż przy nasadzie ogona i guzem kulszowym. W tej fryzurze nie ma typowego kasku, a zamiast niego można upinać włos na różne sposoby w zależności od długości i jakości owłosienia oraz decyzji właściciela. Jest to fryzura bardzo popularna i stosunkowo łatwa do wykonania.

2) Modern clip - federał

Jest to bardzo wygodna fryzura, mniej niż poprzednia rzucającą się w oczy na codziennym spacerze. Nie ma w niej fragmentów ostrzyżonych do skóry, z wyjątkiem kufy. Fryzura odzwierciedla naturalne kształty i budowę psa, charakterystyczny kształt osiąga się dzięki pozostawieniu różnej długości sierści. Tułów jest ostrzyżony dość krótko, ale długość sierści waha się w przedziale od 1 do kilku cm, przy czym przejścia między poszczególnymi długościami muszą być idealnie płynne. Włos na przednich i tylnych kończynach długi, uformowany jest w kształcie pantalonów. Stópki ostrzyżone na zero. Ogon również a na jego końcu okrągły pompon. Modern clip jest fryzurą trudną i bardzo pracochłonną w wykonaniu, bo praktycznie wymaga wyrzeźbienia psa tak, by przy dochodzącej do kilku centymetrów różnicy w długości sierści jego szata tworzyła jedną idealnie harmonijną bryłę.

3) Puppy clip

4) Saddle clip - fryzura siodełkowa lub angielska

 

Przed wystawą pies musi być wykąpany, sierść w czasie suszenia idealnie wyprostowana i wszystkie odstające niesforne włoski obcięte. Pazury trzeba obciąć tak, żeby nie dotykały podłogi. Włos między opuszkami palców powinien być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy i uporządkujemy ją tak, żeby każdy włos był na swoim miejscu. Białego pudla można delikatnie odświeżyć przy pomocy pudru w aerozolu, jeśli ma jakieś zacieki lub plamy na sierści, warto je zamaskować odpowiednim korektorem.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, sprawdzamy czy nie rozwichrzyła włosa, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Uwaga: przypadku białej sierści przestrzegam przed białą ringówką, wygląda pięknie, ale tylko wtedy, kiedy sierść jest idealnie biała. Jeśli tak nie jest, lepsza będzie ringówka kolorowa, bo przy intensywnie białej, sierść może wydać się przyżółcona lub zszarzała. Trzeba ją przyłożyć do sierści i sprawdzić.

Na marginesie:

Oprócz wyżej wymienionych fryzur spotyka się wiele innych, często bardzo oryginalnych, jednak psy ostrzyżone nieregulaminowo nie mogą uczestniczyć w wystawach. A to najnowsza propozycja, jaką przypadkowo znalazłam na forach internetowych – idealna dla tych, którzy nie mogą sobie poradzić z pomponami, za to mają w domu kilka szkolnych linijek i ... trochę styropianu.


Powrót