Zgodnie ze wzorcem

Canaan dog ma szorstką, prostą, przylegającą, krótką lub średniej długości sierść, podszytą bardzo gęstym, przylegającym podszerstkiem, który doskonale chroni go nie tylko przed chłodem, ale również przed pasożytami a w szczególności przed kleszczami.

Umaszczenie: różnorodne, od piaskowego do rudobrązowego, białe, czarne lub cętkowane, z maską lub bez. Jeśli z maską to musi być symetryczna. Czarna maska może występować u psów wszystkich maści. Białe znaczenia są dopuszczalne u psów wszystkich maści, często występują tzw "znaczenia boston terriera”. Charakterystyczne dla rasy są kolory pustynne: piaskowy, złoty, rudy i kremowy. Maść szara, pręgowana, czarna podpalana i trójkolorowa jest niedopuszczalna.

Pielęgnacja sierści

Sierść canaan doga żyjącego w domowych warunkach wymaga mało skomplikowanej, ale dość regularnej pielęgnacji, bo tylko wtedy pies będzie wyglądał czysto i schludnie. Najważniejszym zabiegiem gwarantującym utrzymanie sierści w idealnej kondycji jest szczotkowanie, które pozwala na bieżąco usuwać martwą sierść, utrudniającą wentylację skóry. Jeśli do tego pies zostanie od czasu do czasu wykąpany, jego owłosienie będzie w nienagannym stanie.  
 

Szczotkowanie

Szczotkowanie to jedyny zabieg pielęgnacyjny, bez którego canaan dog nie potrafi się obejść. Psa szczotkuje się przeciętnie 1-2 razy w tygodniu twardą włosianą szczotką. Nadmiar podszerstka najlepiej usunąć szczotką metalową, tzw. pudlówką. Pamiętajmy, że nigdy nie szczotkujemy sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i niszczy. Trzeba ją zawsze spryskać odpowiednią odżywką w aerozolu, najlepiej zawierającą naturalne olejki, ponieważ ten typ owłosienia jest podatny na przesuszenie, w wyniku czego włos traci elastyczność, staje się matowy i łamliwy.

Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i dużo przebywa na dworze linieje dwa razy w roku. Traci wtedy część włosa okrywowego, którego nie da się uratować, bo jest martwy, jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Do tego celu używamy dość gęstego grzebienia oraz metalowej szczotki. Jest to wyjątkowo niewdzięczny okres, ale im częściej i dokładniej pies będzie szczotkowany, tym szybciej rozpocznie się odrastanie nowej, mocnej sierści.

Jeśli pies większość czasu spędza w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl wymiany włosa moze zostać zakłócony, linienie przebiega wówczas mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść praktycznie na okrągło, przez cały rok. Oznacza to, że trzeba go bardzo często, co kilka dni szczotkować i na bieżąco usuwać martwy włos i podszerstek. Sierść powinna być rozczesywana aż do skóry, bo bardzo gesty podszerstek potrafi się filcować. Utrudnia wówczas wentylację skóry i może nawet prowadzic do jej podrażnienia.

Kąpiel

Częstotliwość kąpieli jest dość dowolna, psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz na 3-4 miesiące. Choć często się sądzi, że jeśli brudu nie widać, to kąpiel nie jest konieczna, pamiętać należy, że na sierści psa osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam nakładany po kąpieli tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe oddziaływanie środków chemicznych, szczególnie zimowej soli, może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Do kąpieli używamy szamponów pielęgnacyjnych lub specjalistycznych dostosowanych do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem, odpowiedni szampon intensyfikujący barwę. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o dogłębne odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy tym mniej będzie się łamał i wypadał.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść. Ułatwimy sobie zadanie trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza, kiedy trzeba wypłukać sierść po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że woda odbija się od sierści a szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w podczas kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy i osuszamy dobrze wchłaniającymi wodę ręcznikami. Im więcej wilgoci uda się usunąć, tym krócej będzie trwało suszenie. W lecie sierść może doschnąć na świeżym powietrzu, w zimne dni trzeba ją dosuszyć umiarkowanie ciepłą suszarką.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna mało elegancko pachnieć, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Do wyczyszczenia sierści na sucho można użyć również pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20-25 cm, następnie lekko masujemy i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie psa szczotkujemy. Tym samym pudrem można rozjaśnić białą sierść. Przed użyciem pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i przez chwilę energicznie wstrząsać, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i jeśli się go dłużej nie używa, osiada na dnie pojemnika.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści kliknij tutaj

Przygotowanie sierści canaana do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji, powinna być gładka, przylegająca i zdrowa.

Zaczynamy od bardzo dokładnego szczotkowania, bo jeśli w sierści pozostaną martwe włosy, to na ringu, zwłaszcza w słońcu, będzie to widoczne. Często nie da się ich usunąć szczotką, wówczas całą sierść trzeba delikatnie „przedrapać” nożykiem trymerskim zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, zaczynając od szyi w dół w stronę barków, potem wzdłuż grzbietu w stronę ud. Pozwoli to usunąć zmatowiały, odstający włos oraz, dzięki czemu sierść będzie idealnie lśniąca i gładka. Na zakończenie można przeczesać ją dość gęstym metalowym grzebieniem. Trzeba to robić z wyczuciem, żeby niepotrzebnie nie zubożyć podszerstka.

Kilka dni przed wystawą wszystkie miejsca, w których schodzi się włos rosnący z różnych kierunków delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównujemy nożyczkami degażującymi. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, aż do łopatki, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich oraz tylnych a na końcu na pośladkach. Sierść na ogonie dokładnie szczotkujemy z włosem i pod włos, żeby była puszysta. Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się często na końcu siusiaka pędzel włosów bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu.

Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść nie dodaje psu urody. Trzeba to zrobić kilka dni wcześniej, żeby zdążyła się ułożyć. Jeżeli kolor sierści nie jest dość wyrazisty, warto do kilku poprzedzających wystawę kąpieli użyć dobrego szamponu intensyfikującego barwę, zarówno do pierwszego, jak i drugiego mycia. 

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców, jeśli jest za długi musi być wycięty, czasem w tym miejscu coś sie wklei i uwiera przy chodzeniu lub nawet powoduje odleżynę. Trzeba to ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią witaminową, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który rozsmarowany na opuszkach tworzy warstwę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, przy krótkim owłosieniu każdy nadmiar tkanki tłuszczowej jest bardzo widoczny. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania psa, który na wystawie musi biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring dokładnie ją wyszczotkujemy i spryskamy odżywką nabłyszczającą. Ogon wyciągamy poziomo, szczotkujemy z włosem i pod włos dla nadania mu puszystości.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót