Australian cattle dog ma krótką dwuwarstwową sierść składającą się z twardego, przylegającego włosa okrywowego oraz bardzo gęstego, dość krótkiego podszerstka w kolorze sierści. Jest to szata znakomicie pasująca do trybu życia psa pasterskiego, doskonale chroniąca go przed zimnem i deszczem. Długość włosa waha się w granicach od 2,5 do 4 cm, przy czym na spodzie tułowia sierść jest dłuższa a na udach tworzy nawet niewielkie portki. Na głowie, przednich stronach kończyn i na łapach włos jest wyraźnie krótki, dopiero na szyi staje się nieco dłuższy i bardzo wyraźnie się zagęszcza.

Umaszczenie: bardzo charakterystyczne, błękitne lub rude, ale zawsze dereszowate. Psy o umaszczeniu błękitnym mają zwykle podpalane znaczenia. We wszystkich umaszczeniach mogą występować łaty na głowie - czarne u psów błękitnych, brązowo-rude u psów rudych, najczęściej symetrycznie rozmieszczone. Łaty na ciele są dopuszczalne, ale niepożądane

 

Pielęgnacja australian cattle doga nie jest skomplikowana, pies nie wymaga żadnych specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbałość o jego sierść sprowadza się w zasadzie do systematycznego usuwania martwego podszerstka oraz utrzymania jej w czystości i dobrej kondycji.

Do szczotkowania australian cattle doga potrzebne są dwie szczotki: włosiana oraz metalowa (slicker) do wyczesywania podszerstka. Psa szczotkuje się dwa razy w tygodniu zgodnie z kierunkiem włosa, po uprzednim spryskaniu specjalną odżywką do szczotkowania, która regeneruje i wzmacnia sierść. W okresie linienia, które ma miejsce dwa razy do roku, trzeba szczotkować psa odpowiednio częściej, nawet codziennie, żeby na bieżąco usuwać martwy włos i podszerstek. Jeśli tego nie zrobimy, wypadający podszerstek będzie wystawał poza włos okrywowy, co spowoduje, że sierść będzie wydawać się matowa i zszarzała.

Cattle doga kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące zwłaszcza, jeśli mieszka w mieście. Choć często się sądzi, że kąpiel psa krótkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju zanieczyszczeń chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstwę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe oddziaływanie różnych środków chemicznych może spowodować poważne problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne dostosowane do aktualnych potrzeb sierści. Przy zdrowym silnym włosie najlepszy jest szampon proteinowy. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych bardziej odpowiedni będzie szampon regenerujący lub któryś z szamponów leczniczych. Jeśli występuje problem z kolorem, tzn. sierść wydaje się zszarzała, a pies ma być wystawiany, stosujemy szampon intensyfikujący barwę, natomiast dla psów, które mają dość intensywny i niezbyt przyjemny zapach sierści, najlepszy będzie szampon odwaniający. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo to zapobiega jego przesuszeniu i matowieniu.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że bardziej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon koniecznie trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i bardzo dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i na 2-3 minuty nakładamy odżywkę regenerującą lub nawilżającą. Ponownie płuczemy. Po odciśnięciu nadmiaru wody ręcznikiem pies jest już prawie suchy, ale w chłodny dzień można dosuszyć sierść niezbyt gorącą suszarką.

Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być szary od kurzu, możemy odświeżyć sierść bez użycia wody. Przecieramy ją frottową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na świeżą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Przygotowanie sierści australian cattle doga do wystawy polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji tak, żeby była lśniąca i zdrowa. Przed wystawą przede wszystkim trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, można do kilku poprzedzających wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego barwę.

Jeśli tuż przed wystawą pies ma dużo martwej sierści, trzeba ją bardzo dokładnie wyczesać, bo na ringu będzie to widoczne. Często nie da się tego zrobić szczotką, wtedy przyda się gęsty trymer, którym trzeba delikatnie, z włosem przetrymować sierść. Dzięki temu stanie się gładsza i przylegająca.

Ostateczny szlif najlepiej zrobić dwa dni przed wystawą. Chodzi tu przede wszystkim o uporządkowanie sierści i nadanie jej elegancji. Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos powinny być delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównane trymerem lub degażówkami. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach. Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu. Ogon wyciągamy poziomo, rozczesujemy i długie, wystające włoski wyrównujemy nożyczkami degażującymi.
 

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią witaminową, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów krótkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancję, a na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można można liczyć na sukces.

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *